1. FC Köln

1. FC Köln
Naam	1. Fußball-Club Köln 01/07 e. V.
Bijnaam	Die Geißböcke ; Effzeh
Opgericht	13 februari 1948
Plaats	Keulen
Stadion	RheinEnergieStadion
Capaciteit	50.000
Aantal leden	138.000 (01-07-2024)
Voorzitter	Werner Wolf
Vicevoorzitter	Eckhard Sauren ; Carsten Wettich
Algemeen directeur	Markus Rejek
Sportief directeur	Christian Keller
Trainer	Gerhard Struber
(Hoofd)sponsor	REWE
Kledingmerk	Uhlsport
Competitie	2. Bundesliga
Website	Officiële website
Thuis	Uit
Alternatief
	Geldig voor 2023/24
Portaal	Voetbal

1. FC Köln (volledige naam: 1. Football Club Köln 01/07 eV) is een Duitse sportclub uit Keulen, spelend in de Bundesliga.

De club ontstond op 13 februari 1948 door een fusie tussen Kölner BC 01 en SpVgg Sülz 07. Net als vele Duitse clubs is 1. FC Köln onderdeel van een grote sportclub met daarin andere sporten als handbal, tafeltennis en turnen. In de jaren zestig was 1. FC Köln zeer succesvol. Na een landstitel in 1962 was Köln een van de zestien clubs die werden uitgekozen voor de eerste Bundesliga, en tegelijk weer kampioen werd. In het seizoen 1977/78 won de ploeg de dubbel.

In de jaren tachtig ging de club langzaamaan achteruit, al wist de club in 1986 nog wel de finale van de UEFA Cup te bereiken. In seizoen 1997/98 degradeerde FC Köln voor het eerst naar de 2. Bundesliga. De club zou zelfs uitgroeien tot een liftploeg.

Geschiedenis

Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren er in Keulen meerdere clubs die ongeveer even sterk waren. Zo waren er VfL Köln 1899, VfR Köln 04 (het latere Viktoria Köln), SV Mülheim, Kölner BC en SpVgg Sülz 07. Geen van deze clubs was sterk genoeg om echt te concurreren met de andere grote clubs uit de regio.

De eerste voorloper van 1. FC Köln, Kölner BC 01, werd opgericht op 6 juni 1901. In 1912 werd de club Duits kampioen en stootte zo door naar de nationale eindronde. De club werd in de kwartfinale afgemaakt door Karlsruher FV met 1-8. Sinds de jaren dertig speelde de club nog maar occasioneel op het hoogste niveau.

De andere voorloper van 1. FC Köln was SpVgg Sülz 07. In 1928 werden ze kampioen van Duitsland waardoor ze zich plaatsten voor de eindronde om de landstitel. In de eerste ronde werd Eintracht Frankfurt met 3-1 opzij gezet, maar in de kwartfinale werden ze verslagen door FC Bayern München met 5-2. In 1933 werd het voetbal gereorganiseerd en werd de Gauliga ingevoerd als hoogste klasse. Er waren zestien divisies en Sülz ging in de Gauliga Mittelrhein spelen. De club boekte behoorlijk wat succes en werd in 1938/39 kampioen. Hierdoor plaatste de club zich voor de eindronde om de landstitel, maar werd daar in de groepsfase uitgeschakeld. In 1941 werd de Gauliga Mittelrhein opgesplitst in de Gauliga Köln-Aachen en de Gauliga Moselland met daarin ook ploegen uit het bezette Luxemburg. In 1944 moest de club omwille van de oorlog een tijdelijke fusie aangaan met VfL 99 en werd kampioen. In de kwalificatieronde van de landstitel werd de club uitgeschakeld.

Een succesvolle nieuwe club

1. FC Köln werd opgericht in 1948 na de fusie van de twee bovenstaande clubs. De ploeg begon in de Oberliga West, een van de vijf hoogste klassen, vanaf het seizoen 1949/50. Na een tweede plaats in 1952/53 plaatste de club zich voor de eindronde die nu in twee groepen van vier clubs en werd derde. Het volgende seizoen werd de club weer Oberliga-kampioen en werd tweede in de eindronde. In datzelfde jaar 1954 verloor de ploeg de bekerfinale tegen VfB Stuttgart. Pas vier jaar later plaatste de club zich nog eens voor de eindronde. Dat presteerde Köln vanaf 1958 6 maal achtereen, eerst als tweede, daarna met vier Oberliga-kampioenschappen achter elkaar. In 1959/60 kon de club voor het eerst plaatsen voor de finale om de Duitse landstitel die het met 3-2 verloor van HSV. In 1961 speelde Köln voor het eerst Europees, maar werd in de eerste ronde uitgeschakeld door Internazionale.

In 1961/62 werd de club voor de eerste keer landskampioen doordat de finale met 4-0 gewonnen werd van 1. FC Nürnberg. In de Europacup I kreeg de club in de eerste ronde een 8-1 pandoering van het Schotse Dundee FC en was meteen uitgeschakeld. Door de uitstekende noteringen werd 1. FC Köln vanzelfsprekend geselecteerd voor de eerste Bundesliga, die in 1963 van start ging. Men werd in 1964 zelfs de eerste kampioen van de nieuwe competitie.

In 1965 haalde de ploeg de kwartfinale van de Europa Cup 1, waarin zij speelde tegen Liverpool FC. Na twee maal een 0-0 moest een derde wedstrijd de beslissing brengen. Deze wedstrijd in het Feyenoord-stadion in Rotterdam eindigde ook in een gelijkspel, 2-2. Aangezien er nog geen penalty's waren geïntroduceerd werd de winnaar bepaald door middel van het tossen met een muntstuk. In plaats van een munt gebruikte de Belgische arbiter een blokje hout. Zelfs de eerste toss bleef gelijk: het opgegooide blokje bleef op zijn kant in het gras steken. Helaas voor 1. FC Köln werd de tweede toss verloren.

In het roemruchte verleden is de ploeg door twee Nederlandse trainers gecoacht, te weten Rinus Michels en Huub Stevens.

Dieptepunt in de historie van de club is het feit dat de ploeg het langst achtereen niet heeft gescoord in de Bundesliga. In 2002 moesten de fans 1034 minuten (bijna twaalf wedstrijden) wachten op een goal van hun club.

In de beginjaren van de Bundesliga, 1. FC Köln (bij hun fans afgekort met 'FC') was Köln de club die de meeste punten haalde. Echter in het begin van de jaren negentig werden de prestaties minder en dit leidde tot de 1e degradatie in 1998. In de laatste jaren is de ploeg een aantal maal gepromoveerd en daarna weer gedegradeerd. In 2005 promoveerde de ploeg weer naar de Bundesliga. 1. FC Köln degradeerde na één jaar weer naar de 2. Bundesliga. Ster in dat team was Lukas Podolski, die door zijn goede seizoen werd getransfereerd naar FC Bayern München.

2006-2009: Terugkeer naar de Bundesliga onder Christoph Daum

Seizoen	Comp.	Plek	Beker
2006/07	2. Bundesliga	9e	Achtste Finale
2007/08	2. Bundesliga	3e	Eerste ronde
2008/09	Bundesliga	12e	Tweede ronde
Groene arcering: Promotie naar de Bundesliga

Milivoje Novakovič, zes seizoenen lang een betrouwbare spits

Net zoals in voorgaande degradaties stond het begin van het seizoen 2006/07 in het teken van veel wijzigingen in het team. Maar liefst 18 spelers vertrokken naar een andere club, en 14 nieuwe spelers werden gehaald. Onder de nieuwkomers zaten onder andere Thomas Broich en Fabrice Ehret, die gezamenlijk ongeveer 180 wedstrijden voor de club zouden gaan spelen. De belangrijkste aanwinst was echter de Sloveense Spits Milivoje Novakovič die in zijn gehele periode bij 1. FC Köln 176 wedstrijden zou spelen, waarin hij 82 doelpunten wist te maken.

Ondanks een goede start in de eerste seizoenshelft stond de club niet op de beoogde positie die recht zou geven op promotie. Na een 0-1 thuisnederlaag tegen Erzgebirge Aue werd coach Latour ontslagen. Keeperscoach Holger Gehrke nam op interim-basis het team onder zijn hoede, waarna hij op 27 november 2006 werd opgevolgd door Christoph Daum. De trainer die de club eerder trainde in de periode 1986-1990 werd aangesteld om promotie af te dwingen. Echter verliep de tweede seizoenshelft dusdanig teleurstellend dat de club zelfs haar grootste nederlaag op het tweede niveau leed: 0-5 tegen Rot-Weiss Essen. Met een negende plek had de club haar doel om te promoveren met afstand niet gehaald. In het bekertoernooi liet het team wel zien over potentie te beschikken door onder andere Schalke 04 in de tweede ronde met 4-2 te verslaan. Uiteindelijk strandde de club in de achtste finale tegen Eintracht Frankfurt.

Mišo Brečko speelde 206 wedstrijden voor de club

Ondanks een teleurstellende eindstand kondigde trainer Christoph Daum zijn contract tot 2010 uit te zitten, mits de club in het nieuwe seizoen 2007/08 zou promoveren. Om het team te versterken diende Daum enkele verzoeken in die door de club gehonoreerd werden. De club haalde onder andere de Colombiaanse keeper Faryd Mondragón en verdediger Ümit Özat, met wie Daum ook in Turkije had gewerkt. Daarnaast volgden Kevin McKenna en Youssef Mohamad die beiden (respectievelijk 140 & 120 wedstrijden voor de club) uitgroeiden tot belangrijke basiskrachten in het team.

Na een wisselvalig seizoen dat begon met een bekernederlaag in de eerste ronde tegen het tweede team van Werder Bremen, werd op de voorlaatste speeldag door een 2-0 overwinning op Mainz 05 de derde plek veilig gespeeld. Belangrijke bijdrage aan de promotie hadden de spitsen Milivoje Novakovic (topscorer met 20 goals) en Patrick Helmes (17 goals). Van de vijf promoties is dit de slechtste uit de clubgeschiedenis. Naast dat de club slechts op de derde plek eindigde, wist het ook maar 60 punten te verzamelen en volgde de nummer 4 (wat geen promotie zou betekenen) op slechts 2 punten.

Seizoen 2008/09 was een solide Bundesliga-seizoen voor de club, ondanks het vertrek van spits Helmes naar Bayer 04 Leverkusen. Met het aantrekken van Petit en Pedro Geromel werden echter twee, wat later bleek, goede spelers aangetrokken. Ook werd rechtsback Mišo Brečko gehaald, wie uiteindelijk 206 wedstrijden voor Köln zou gaan spelen. De club eindigde op een twaalfde plek, en wist voor het eerst sinds 2000/01 na een promotie in de Bundesliga te blijven. Novakovic bleek ook op het hoogste niveau het net te kunnen vinden en wist 16 keer te scoren. Aan het einde van het seizoen vertrok trainer Christoph Daum verrassend naar Fenerbahçe. Hij maakte gebruik van een speciale vertrekclausule die was opgenomen in zijn contract.

2009-2013: Van Bundesliga-middenmoter naar vijfde degradatie

Seizoen	Comp.	Plek	Beker
2009/10	Bundesliga	13e	Kwartfinale
2010/11	Bundesliga	10e	Tweede ronde
2011/12	Bundesliga	17e	Tweede ronde
2012/13	2. Bundesliga	5e	Tweede ronde
Rode arcering: Degradatie naar de 2. Bundesliga

Bij aanvang van het seizoen 2009/10 keerde international Lukas Podolski terug naar Keulen. De club betaalde Bayern Munchen exact hetzelfde bedrag als waarvoor hij twee jaar terug voor verkocht werd. Met een bedrag van € 10.000.000 is Podolski de duurste aankoop uit de historie van 1. FC Köln. Als nieuwe trainer werd Zvonimir Soldo aangesteld. Om aan degradatie te ontsnappen werden er in de winterstop verschillende spelers gehuurd, vooral de vleugelaanvaller Zoran Tošić werd een belangrijke troef binnen het team en nam 5 van de slechts 33 doelpunten die Köln dit seizoen maakte voor zijn rekening. De club wist op een dertiende plaats in de competitie te eindigen met een vooral defensief ingestelde tactiek, wat mede het lage aantal doelpunten verklaarde. Dit betekende dat de club voor het eerst sinds de eerste degradatie in 1998 meer dan twee seizoenen in de Bundesliga zou spelen. In het bekertoernooi strandde Köln in de kwartfinale na een verlies tegen FC Augsburg.

Na een teleurstellende start van het seizoen 2010/11, met als opmerkelijkste aanwinsten Martin Lanig en Mato Jajalo, werd trainer Soldo in oktober 2010 ontslagen. In negen wedstrijden wist hij slechts eenmaal te winnen, waardoor de club genoodzaakt was hem te vervangen door voormalig onder 23 trainer Frank Schaefer. In november volgde het ontslag van Michael Meier als sport directeur van de club, zijn opvolger zou Volker Finke worden. Zijn eerste wapenfeit was het verkopen van flops Tomoaki Makino en Wilfried Sanou. Ook verving hij de vertrekkende keeper Faryd Mondragon met het aantrekken van Michael Rensing. In de tussentijd benoemde Schaefer Lukas Podolski als de nieuwe aanvoerder van het team, die de band overnam van Youssef Mohamad. Na een 1-4 nederlaag bij VfL Wolfsburg verkeerde Köln opnieuw in degradatie problemen. Dit deed Schaefer besluiten om een stap terug te doen, waardoor Finke als interim-coach de laatste wedstrijden voor zijn rekening zou nemen. Door de laatste drie wedstrijden te winnen wist de club zich te handhaven en eindigde het zelfs op een tiende plek.

Timo Horn, werd in seizoen 2012/13 eerste keeper

Met het vertrek van Fabrice Ehret en Youssef Mohamad verloor 1. FC Köln aan het begin van seizoen 2011/12 twee belangrijke basisspelers wier vertrek, wat later bleek, niet goed opgevangen kon worden. Van de nieuwe aankopen wist slechts Sascha Riether zich tot basisspeler te ontwikkelen. Naast dit feit bleek de tactiek van de nieuwe Noorse coach Ståle Solbakken hopeloos te falen, wat uiteindelijk zou leiden tot de vijfde degradatie van de club. In het begin van het seizoen had het bestuur van de club echter een goede hoop voor het komende seizoen. De Solbakkens tactiek leek in eerste instantie zijn vruchten af te werpen met een 4-1 overwinning op Leverkusen, echter zou al snel grote nederlagen tegen Borussia Dortmund (1-6 & 0-5) en Schalke 04 (1-4 & 1-5) volgen. Na een 4-0 verlies tegen Mainz werd Solbakken ontslagen en opgevolgd door Frank Schaefer, die zelf een seizoen eerder een stap terug deed. In het bestuur volgden ook sancties met het ontslaan van Volker Finke als sportief directeur. De wijzigingen konden echter niet het gewenste effect bereiken en tijdens de laatste wedstrijd tegen Bayern Munchen werd met een 1-4 nederlaag degradatie een feit. In het seizoen wist Lukas Podolski nog wel 18 doelpunten te maken, en verliet aan het einde van het seizoen de club voor Arsenal FC dat 12 miljoen voor hem betaalde, de hoogste transfersom dat de club ooit ontving in haar historie.

Ook op managementniveau verliep het seizoen onrustig. Op de algemene vergadering in november 2011 besloot het Raad van Bestuur om president Wolfgang Overath uit zijn functie te ontheffen. In april 2012 kozen de clubleden Werner Spinner als nieuwe president. Als nieuwe vice presidenten werden icoon Harald 'Toni' Schumacher en de voorzitter van het Festkomitee Kölner Karneval, Markus Ritterbach gekozen.

In mei 2012 werd Holger Stanislawski als nieuwe hoofdtrainer aangesteld voor het seizoen 2012/13. Naast Podolski vertrokken ook basisspelers Novakovič en Petit. Als vervangers werden onder andere Matthias Lehmann, Anthony Ujah, Dominic Maroh en Kevin Wimmer gehaald, wie allen zouden uitgroeien tot basisspeler. In het doel werd Timo Horn als eerste keeper gekozen, hoewel de zelf opgeleide speler al langer bij de selectie zat, werd dit zijn eerste seizoen als vaste keuze onder de lat. Daarnaast werd vanuit het tweede team linksback Jonas Hector overgeheveld naar het eerste team. Het begin van het seizoen begon teleurstellend met een reeks van 6 wedstrijden waarin niet gewonnen werd en slechts 2 punten gehaald zouden worden. Gedurende het seizoen wist het team zich echtere te stabiliseren en stond het op de 27e speelronde op de derde plek, waarmee ze in aanmerking zouden komen voor play-offs om promotie. Deze plek wisten ze echter niet vast te houden en werd het seizoen op een vijfde plek afgesloten. In het bekertoernooi wist de club tot de tweede ronde te reiken, waarin het verslagen werd door VfB Stuttgart. Op 30 juni 2013 kwamen de club en trainer Stanislawski er gezamenlijk uit om het contract vroegtijdig te onderbreken.

2013-2017: Tijdperk Peter Stöger

Seizoen	Comp.	Plek	Beker
2013/14	2. Bundesliga	1e	Laatste 16
2014/15	Bundesliga	12e	Laatste 16
2015/16	Bundesliga	9e	Tweede ronde
2016/17	Bundesliga	5e	Achtste finale
Groene arcering: Promotie naar de Bundesliga

Peter Stöger, werd trainer in 2013/14

In juni 2013 werd de Oostenrijkse trainer Peter Stöger gepresenteerd als de nieuwe trainer die promotie naar de Bundesliga moest bewerkstelligen. In het voorgaande seizoen wist hij met Austria Wien kampioen van de Oostenrijkse Bundesliga te worden. Naast een nieuwe trainer, werd Jörg Schmadtke als manager sport aangesteld om de club verder te kunnen helpen. De eerste nieuwe spelers die in het seizoen 2013/14 werden gehaald waren Marcel Risse van 1. FSV Mainz 05, en de eigen opgeleide Yannick Gerhardt. Patrick Helmes keerde in de zevende speelronde, als eigen opgeleide speler, na vijf jaar terug als eerste spits van het team. De club begon het seizoen goed en wist zich tot herfstkampioen te kronen, met 8 punten voorsprong op de derde plek (een plek wat geen directe promotie oplevert). Ook in de tweede seizoenshelft wist het team consistent goede prestaties neer te zetten, met als hoogtepunt de 3-1 overwinning op VfL Bochum op paasmaandag. Dit betekende dat het team in de 31e speelronde zich tot kampioen van de 2. Bundesliga mocht kronen, voor de derde maal in de historie van het team. De spitsen Helmes en Anthony Ujah waren met respectievelijk 12 en 11 doelpunten belangrijk in het kampioenschap, maar ook de defensie wist met slechts 20 tegendoelpunten een 2. Bundesliga record te vestigen. Gedurende het seizoen werden de wedstrijden van Köln door gemiddeld 46.187 toeschouwers bezocht, waarmee tevens een 2. Bundesliga werd gevestigd. In de strijd om de DFB-Pokal werd de club in de achtste finale door HSV uitgeschakeld.

Jonas Hector groeide uit tot Duits international

Het seizoen 2014/15 zou het eerste seizoen in de Bundesliga worden sinds twee jaar. Patrick Helmes kwam als gevolg van een blessure nauwelijks aan spelen toe, en zou uiteindelijk zijn carrière als profvoetballer gedurende het seizoen moeten stoppen. Het team werd onder andere versterkt met de aanvallers Simon Zoller en Yuya Osako, op het middenveld werd Kevin Vogt van FC Augsburg gehaald. Met een defensieve en op counter gerichte tactiek wist de club in het begin van het seizoen weinig punten te pakken, en wist het in eigen huis alleen Borussia Dortmund te verslaan. In de tweede seizoenshelft werd vervolgens stappen gezet om degradatie te voorkomen. In eigen huis werd niet meer verloren en werden er 15 punten gepakt. Hoewel Köln nooit in direct degradatiegevaar verkeerde, werd pas op de 32e speeldag handhaving gerealiseerd door FC Schalke 04 met 2-0 thuis te verslaan. Met 40 punten wist de ploeg als 12e in de Bundesliga te eindigen. In het bekertoernooi wist de ploeg, net als het voorgaande jaar, de achtste finale te bereiken waarin werd verloren van SC Freiburg.

Bij aanvang van het seizoen 2015/16 werden dragende krachten als Kevin Wimmer (met € 7.000.000, de derde duurste transferopbrengst van de club) en Anthony Ujah (€ 4.500.000) door prima prestaties verkocht aan respectievelijk Tottenham Hotspur en Werder Bremen. Als vervangers werden onder andere Anthony Modeste van Hoffenheim en Dominique Heintz van 1. FC Kaiserslautern gehaald. Met een bedrag van € 4.5 miljoen werd Modeste hiermee de op een na duurste aankoop in de clubgeschiedenis. De spits liet zich direct gelden en wist in de DFB-Pokal wedstrijd tegen SV Meppen (4-0) al na 45 seconden te scoren, het snelste bekerdoelpunt uit de historie van de club. Ditmaal werd de club echter al in de tweede ronde door Werder Bremen uitgeschakeld. Aan het begin van het jaar 2016 mocht Köln het 75.000 lid van de club verwelkomen. Na een 4-1 overwinning in de 31e speelronde op SV Darmstadt 98 wist Köln zich voor een tweede jaar op rij te verzekeren van handhaving. Uiteindelijk eindigde de club op de negende pek, wat de beste eindstand in 24 jaar betekende. Met 15 doelpunten wist Anthony Modeste zich te kronen tot clubtopscoorder.

Seizoen 2016/17 was het 46e bundesliga seizoen voor 1. FC Köln. In een vroeg stadium werden onder anderen Marco Höger en Konstantin Rausch vastgelegd, daar tegenover stond het vertrek van Yannick Gerhardt naar VfL Wolfsburg. Gedurende het seizoen 2015/16 groeide de vaste linksback van de club, Jonas Hector, uit tot vaste waarde van het nationale elftal van Duitsland. Hij was zodoende lid van de selectie op het EK 2016. Andere internationals van de club die deelnamen aan het toernooi waren Mërgim Mavraj voor Albanië en de voor het toernooi verkochte Dušan Švento namens Slowakije. De club begon het seizoen met een 2-0 overwinning op SV Darmstadt 98, nadat het eerder met 7-0 in de beker was gewonnen van BFC Preussen. Op 16 september wist de club met 3-0 te winnen van SC Freiburg, waardoor de club voor het eerst in 20 jaar zich koploper van de Bundesliga mocht noemen^[1]. Uiteindelijk eindigde Köln op de vijfde plaats in de eindrangschikking, met evenveel punten (49) als Hertha BSC maar een beter doelsaldo.

Na een dramatische start van het seizoen 2017/18 trok Köln de clubloze veteraan Claudio Pizarro (39) aan. De Peruviaan, op dat moment goed voor 191 doelpunten in de Duitse hoogste divisie, zat zonder club nadat Werder Bremen zijn contract niet had verlengd^[2]. De ploeg van Stöger stond na zeven speelronden stijf onderaan, met slechts één schamel puntje, waardoor de positie van de trainer steeds meer onder druk kwam te staan. De clubleiding hield de Oostenrijker aanvankelijk de hand boven het hoofd. "Ik ben er geen fan van om van de ene op de andere dag van trainer te wisselen, alleen maar om sommige mensen een plezier te doen", aldus technisch directeur Schmadtke weten^[3]. Op 3 december kreeg hij echter alsnog zijn ontslag bij de hekkensluiter. Hij werd opgevolgd door Stefan Ruthenbeck, die tot dat moment de ploeg onder negentien trainde. Stöger was na Andries Jonker, Carlo Ancelotti en Alexander Nouri de vierde trainer in de Bundesliga die werd ontslagen in het seizoen 2017/18. Hij slaagde niet in zijn voornaamste opdracht: Köln behouden voor de hoogste divisie. Het doek viel op 28 april 2018, toen FC Köln met 3-2 onderuit ging bij SC Freiburg^[4]. Lang duurde het verblijf in de 2. Bundesliga echter niet, want in het seizoen 2018/19 veroverde FC Köln de titel en werd opnieuw promotie naar de Bundesliga bewerkstelligd.

FC Köln begon rampzalig aan het seizoen 2019/20. Na speeldag 11 stond de club op een voorlaatste plaats met 7 punten op 33. Het bestuur ruilde trainer Achim Beierlozer voor Markus Gisdol. Hij trok met spelers als Jan Thielmann, Noah Katterbach en Ismail Jakobs de kaart van de jeugd. Met 4 overwinningen op rij, klom het uit de degradatiezone. Bij het voorlopig stopzetten van de competitie wegens de Coronacrisis in Duitsland, stond FC Keulen op een tiende plaats. Spelers Niklas Hauptmann en Ismail Jakobs en een fysiotherapeut testten positief op corona. Drie dagen later vond een nieuwe test plaats. Niemand werd toen positief bevonden.^[5] Na de coronapauze lukte het opnieuw voor geen meter. Met amper 4 punten op 27 en een 6-1 nederlaag tegen Werder Bremen op de laatste speeldag, sloot Keulen troosteloos het seizoen af op een 14de plaats.

Vorig seizoen

FC Köln is een van de degradatiekandidaten van het seizoen 2020-2021 en begon het seizoen bijzonder slecht. Pas op de 9de speeldag behaalde de club zijn eerste overwinning. Tegen Borussia Dortmund werd het 1-2 dankzij 2 doelpunten van Ellyes Skhiri. De eerste thuisoverwinning kwam er op speeldag 19 na een 3-1 overwinning tegen Arminia Bielefeld. In de 8ste finale van de bekercompetitie verloor Keulen van tweedeklasser Regensburg na strafschoppen. FC Keulen heeft vooral een probleem voorin. Door een blessure van Sebastian Andersson en ondermaats presteren van Anthony Modeste speelde Keulen heel wat matchen zonder echte spitsen. Ook nieuwe spits Emmanuel Dennis, die in januari 2021 bij de club kwam, vond het doel niet en kreeg geen basisplaats. Op 11 april 2021 werd de samenwerking met hoofdtrainer Markus Gisdol en co-trainer Frank Kaspari stopgezet. Dit gebeurde na het 2-3 verlies tegen Mainz op de 28ste speeldag. Keulen stond na deze wedstrijd voorlaatste met 3 punten minder dan de 16de. Friedhelm Funkel, die al sinds begin 2020 met pensioen was, werd een dag later aangesteld als nieuwe hoofdcoach tot het einde van het seizoen. Volgens Duitse media zou hiermee een bedrag van € 200.000 à 250.000 mee gemoeid zijn.^[6] Coach Funkel behaalde al op zijn 2de wedstrijd zijn eerste overwinning met Keulen. Op de 30ste speeldag won het thuis met 2-1 van Leipzig. Jonas Hector scoorde de 2 Keulse doelpunten, een "Doppelpack". FC Köln eindigde het seizoen uiteindelijk op de 16de plaats en won de play-offs tegen 2de Bundesligist Holstein Kiel voor een plaats in de 1ste Bundesliga.

Huidig seizoen

Ook in het seizoen 21/22 wordt voor FC Köln een plaats in de onderste regionen verwacht. Het spelsysteem van trainer Baumgart inspireerde de spelers. Keulen stond na de heenronde, i.e. na 17 wedstrijden op een 8ste plaats met 25 punten en eindigde het seizoen als 7e waardoor het zich plaatste voor de UEFA Europa Conference League. In de Conference League bereikte Köln de groepsfase door MOL Fehérvár FC te verslaan. In de groepsfase eindigde het op de derde plaats, voor 1. FC Slovácko en achter OGC Nice en FK Partizan, waardoor Köln was uitgeschakeld. In de Bundesliga handhaafde Köln zich, waardoor het ook in het seizoen 2023/24 op het hoogste niveau uitkwam. In het seizoen dat volgde degradeerde de club direct vanwege een zeventiende plaats in de competitie.

Erelijst

Competitie	Aantal	Jaren
Nationaal
Bundesliga	3x	1961/62, 1963/64, 1977/78
2. Bundesliga	4x	1999/00, 2004/05, 2013/14, 2018/19
DFB-Pokal	4x	1968, 1977, 1978, 1983
Kampioen West-Duitsland	5x	1954, 1960, 1961, 1962, 1963
DFB Hallen Pokal	1x	1993
Internationaal
Trofeu Joan Gamper	2x	1978, 1981

Clubcultuur

Tenue

Sponsoring

Periode	Kledingsponsor	Shirtsponsor
1974-1977	Le Coq Sportif	"geen shirtsponsor"
1977-1978	Adidas
1978-1979	Erima
1979-1982	Adidas	Pioneer
1982-1985	Adidas	Doppeldusch
1985-1987	Puma	Daimon
1987-1991		Samsung
1991-1993		Citybank
1993-1994		Pepsi
1994-1999		Ford
1999-2002		VPV
2002-2003	Sport Salter	VPV
2003-2005	Sport Salter	Funny frisch
2005-2007	Adidas	Gerling
2007-2008	Adidas	Rewe Group
2008-2012	Reebok
2012-2018	Erima
2018-2022	Uhlsport
2022-2027	Hummel International

Mascotte

Bok Hennes

Hennes VIII, 2018

1. FC Köln heeft als een van de weinige voetbalclubs in Europa een levende mascotte: bok Hennes. Hij staat tijdens alle thuiswedstrijden in het stadion naast het veld en hij is ook onderdeel van het embleem van de club. Ook bij uitwedstrijden is hij aanwezig, alleen bij uitwedstrijden met grote afstand wordt er tevoren met de ander club een andere bok geregeld. Dit is om het dier lange reizen te besparen.

In 1951 werd tijdens een carnavalszitting door circusdirectrice Carola Williams als grap een jonge bok aan de toenmalige trainer Hennes Weisweiler gegeven. Het jonge dier was toen op podium zo gestrest dat hij op hetzelfde moment op de arm van trainer Hennes Weisweiler plaste.
Zo was de naam van het dier besloten: Hennes.
Na het overlijden van Hennes werd een nieuwe bok de officiële Geißbock aan de zijlijn van alle wedstrijden, genoemd Hennes II.
Inmiddels is, sinds 2018, Hennes IX de officiële mascotte van de club. Deze bok heeft een eigen pagina op Instagram met meer dan 15 000 volgers. Hennes IX werd in maart 2020 vader van de geitjes Marie en Luise.^[7]
De bokken worden niet bijzonder gefokt en ze zijn geen familie van elkaar.

Rivalen en vrienden

FC Köln en Borussia Mönchengladbach zijn dé rivalen aan de Niederrhein. Beide teams leverden in het verleden duels om de macht "am Niederrhein". Toch dient FC Köln zijn meerdere te erkennen in zijn rivaal: van de 95 duels kon FC Köln er slechts 28 winnen en eindigden 19 duels in een gelijkspel, de rest werd gewonnen door Borussia Mönchengladbach. Daarnaast worden Bayer 04 Leverkusen en Fortuna Düsseldorf als rivalen aangezien, aangezien zij in dezelfde Rijnregio spelen als Köln. De fans hebben goede banden met FC St. Pauli, Liverpool FC en Paris Saint-Germain.

Stadion

1. FC Köln speelt zijn thuiswedstrijden in het RheinEnergieStadion met een capaciteit van iets meer dan 50.000 toeschouwers. De naam komt voort uit een contract met de lokale elektriciteitsleverancier RheinEnergie AG. De fans noemen het stadion nog steeds het Müngersdorfer Stadion. Zo heette het stadion voordat het werd vernoemd naar de sponsor.

Eerste elftal

Selectie

Nr.	Naam	Nationaliteit	Geb. datum	Sinds	Contract	Vorige club
Doelmannen
1	Timo Horn	Duitsland	12-05-1993	2011	2023
20	Marvin Schwäbe	Duitsland	25-04-1995	2021	2024	Brøndby
44	Matthias Köbbing	Duitsland	28-05-1997	2022	2023
Verdedigers
2	Benno Schmitz	Duitsland	17-11-1994	2018	2024	RB Leipzig
3	Kristian Pedersen	Denemarken	04-08-1994	2022	2024	Birmingham City
4	Timo Hübers	Duitsland	20-07-1996	2021	2023	Hannover 96
5	Nikola Soldo	Kroatië	25-01-2001	2022	2025	Lokomotiva Zagreb
14	Jonas Hector	Duitsland	27-05-1990	2012	2023
15	Luca Kilian	Duitsland	01-09-1999	2022	2025	Mainz 05
24	Julian Chabot	Duitsland	12-02-1998	2022	huur	Sampdoria
38	Elias Bakatukanda	Duitsland	13-04-2004	2021	2024	Weiler-Volkhoven
46	Rijad Smajic	Bosnië en Herzegovina	02-05-2004	2022	2025	Fortuna Köln
48	Georg Strauch	Duitsland	30-03-2001	2020	2024	Hennef
Middenvelders
6	Eric Martel	Duitsland	29-04-2002	2022	2026	RB Leipzig
7	Dejan Ljubcic	Oostenrijk	08-10-1997	2021	2025	Rapid Wien
8	Denis Huseinbašić	Duitsland	03-07-2001	2022	2025	Kickers Offenbach
11	Florian Kainz	Oostenrijk	24-10-1992	2019	2024	Werder Bremen
17	Kingsley Schindler	Duitsland	12-07-1993	2019	2023	Hannover 96
19	Dimitris Limnios	Griekenland	27-05-1998	2020	2024	PAOK Saloniki
28	Ellyes Skhiri	Tunesië	10-05-1995	2019	2023	Montpellier
29	Jan Thielmann	Duitsland	26-05-2002	2020	2024
37	Linton Maina	Duitsland	23-06-1999	2022	2025	Hannover 96
45	Joshua Schwirten	Duitsland	07-01-2002	2021	2023	TuS Immekeppel
47	Mathias Olesen	Luxemburg	21-03-2001	2022	2025
Aanvallers
9	Sebastian Andersson	Zweden	15-07-1991	2020	2023	Union Berlin
13	Mark Uth	Duitsland	24-08-1991	2021	2023	Schalke 04
21	Steffen Tigges	Duitsland	31-07-1998	2022	2026	Borussia Dortmund
23	Sargis Adamyan	Armenië	23-05-1993	2022	2026	Hoffenheim
25	Tim Lemperle	Duitsland	05-02-2002	2020	2023
27	Davie Selke	Duitsland	20-01-1995	2023	2024	Hertha
33	Florian Dietz	Duitsland	03-08-1998	2022	2025
43	Maximilian Schmid	Duitsland	05-03-2003	2022	2024	Mainz 05
49	Justin Diehl	Duitsland	27-11-2004	2023	2024	JFS

Laatste update: 06 februari 2023

Staf

Naam	Nationaliteit	Functie	Sinds	Contract	Vorige club
Technische Staf
Steffen Baumgart	Duitsland	Hoofdtrainer	2021	2024	Paderborn
Kevin McKenna	Canada	Assistent-trainer	2021		Kaiserslautern
André Pawlak	Duitsland	Assistent-trainer	2019	2023
René Wagner	Duitsland	Assistent-trainer	2021	2024	Paderborn
Uwe Gospodarek	Duitsland	Keeperstrainer	2021		Stuttgart

Laatste update: 13 augustus 2022

Overige elftallen

Tweede elftal

1. FC Köln heeft een tweede team dat uitkomt in de Regionalliga, de 4e hoogste voetbalklasse in Duitsland. De thuiswedstrijden worden gespeeld in het Franz-Kremer-Stadion (5.000 plaatsen), bij belangrijke wedstrijden wijkt men wel ook eens uit naar het grotere Keulse "Südstadion" (15.000 plaatsen). Het laatste is het thuisstadion van de bevriendde stadsgenoot SC Fortuna Köln.

Vrouwenteam

1. FC Köln heeft ook een vrouwenvoetbal team dat in de 2. Bundesliga speelt sinds de fusie van de vrouwenafdeling van de club in 2009 met FFC Brauweiler-Pulheim. De bekendste speelster is Sonja Fuss (wereldkampioen 2003 en 2007). De thuiswedstrijden worden gespeeld in het Franz-Kremer-Stadion (5.000 plaatsen).

Diverse sporten

1. FC Köln heeft naast voetbal ook handbal-, tafeltennis-, en beachvolleybalteams. Het meest succesvolle daarvan is ongetwijfeld het beachvolleybalteam, dat zich op de wereldranglijst op de 6e plaats bevindt.

Overzichtslijsten

Niveau	Aantal	Periode (1947-2025)
I	66	1949-1998, 2000-2002, 2003-2004, 2005-2006, 2008-2012, 2014-2018, 2019-2024
II	12	1947-1949, 1998-2000, 2002-2003, 2004-2005, 2006-2008, 2012-2014, 2018-2019, 2024-.....

Eindklasseringen sinds 1964

1964 1e
Bundesliga
1965 2e
Bundesliga
1966 5e
Bundesliga
1967 7e
Bundesliga
1968 4e
Bundesliga
1969 14e
Bundesliga
1970 4e
Bundesliga
1971 11e
Bundesliga
1972 4e
Bundesliga
1973 2e
Bundesliga
1974 5e
Bundesliga
1975 5e
Bundesliga
1976 4e
Bundesliga
1977 5e
Bundesliga
1978 1e
Bundesliga
1979 6e
Bundesliga
1980 5e
Bundesliga
1981 8e
Bundesliga
1982 2e
Bundesliga
1983 5e
Bundesliga
1984 6e
Bundesliga
1985 3e
Bundesliga
1986 13e
Bundesliga
1987 10e
Bundesliga
1988 3e
Bundesliga
1989 2e
Bundesliga
1990 2e
Bundesliga
1991 7e
Bundesliga
1992 4e
Bundesliga
1993 12e
Bundesliga
1994 11e
Bundesliga
1995 10e
Bundesliga
1996 12e
Bundesliga
1997 10e
Bundesliga
1998 17e
Bundesliga
1999 10e
2. Bundesliga
2000 1e
2. Bundesliga
2001 10e
Bundesliga
2002 17e
Bundesliga
2003 2e
2. Bundesliga
2004 18e
Bundesliga
2005 1e
2. Bundesliga
2006 17e
Bundesliga
2007 9e
2. Bundesliga
2008 3e
2. Bundesliga
2009 12e
Bundesliga
2010 13e
Bundesliga
2011 10e
Bundesliga
2012 17e
Bundesliga
2013 5e
2. Bundesliga
2014 1e
2. Bundesliga
2015 12e
Bundesliga
2016 9e
Bundesliga
2017 5e
Bundesliga
2018 18e
Bundesliga
2019 1e
2. Bundesliga
2020 14e
Bundesliga
2021 16e
Bundesliga
2022 7e
Bundesliga
2023 11e
Bundesliga
2024 17e
Bundesliga

Niveau 1
Niveau 2

Legenda niveautijdlijn
Liga	Seizoen 1963/64 t/m 1973/74	Seizoen 1974/75 t/m 1993/94	Seizoen 1994/95 t/m 2007/08	Seizoen 2008/09 tot heden	Opmerking
Bundesliga	Niveau I	Niveau I	Niveau I	Niveau I
2. Bundesliga	--	Niveau II	Niveau II	Niveau II
3. Liga	--	--	--	Niveau III
Regionalliga	Niveau II	--	Niveau III	Niveau IV
Oberliga	--	Niveau III *	Niveau IV	Niveau V	* vanaf 1978/79

Seizoensresultaten

Seizoen	Niv.	Positie	Liga	Wedstr.	Winst	Gelijk	Verlies	Doelsaldo	Punten	Tsch.gem.	Topscorer	DFB-Pokal	Opmerkingen
1947/48	II	1	Rheinbezirksliga Gr. 1	24				68-33	36			--	Eindronde 0-1 > SV Rhenania Würselen 0-0 uit, 0-1 thuis.
1948/49	II	1	Rheinbezirksliga Gr. 2	26				114-31	49			--	Eindronde 5-1 > Bayer 04 Leverkusen 2-0 thuis, 3-1 uit.
1949/50	I	5	Oberliga West	30	16	5	9	61-39	37	13.767	Hans Schäfer (17)	--
1950/51	I	4	Oberliga West	30	17	4	9	60-31	38	16.600	Willi Bars (13)	--
1951/52	I	5	Oberliga West	30	13	7	10	57-40	33	18.933	Hans Schäfer (15)	--
1952/53	I	2	Oberliga West	30	19	5	6	86-42	43	22.567	Hans Schäfer (26)	--
1953/54	I	1	Oberliga West	30	17	7	6	83-43	41	21.267	Hans Schäfer (26)	--	2e in groep 2 Duits kampioenschap
1954/55	I	7	Oberliga West	30	13	3	14	60-55	29	15.000	Walter Müller (14)	--
1955/56	I	7	Oberliga West	30	13	6	11	59-48	32	17.600	Hans Schäfer (14)	--
1956/57	I	3	Oberliga West	30	14	11	5	67-50	39	18.500	Hans Schäfer (17)	--
1957/58	I	2	Oberliga West	30	18	4	8	74-45	40	18.467	Hans Sturm (18)	--	4e in groep 1 Duits kampioenschap.
1958/59	I	2	Oberliga West	30	13	13	4	60-35	39	19.147	Hans Schäfer (13)	--	2e in groep 1 Duits kampioenschap.
1959/60	I	1	Oberliga West	30	19	6	5	85-39	44	26.800	Christian Müller (28)	--	Finale Duits kampioenschap > Hamburger SV 2-3.
1960/61	I	1	Oberliga West	30	18	6	6	79-33	42	17.733	Hans Schäfer (19)	1/4 finale	3e in groep 2 Duits kampioenschap.
1961/62	I	1	Oberliga West	30	20	4	6	89-40	44	18.533	Karl-Heinz Thielen (22)	1/4 finale	Duits kampioen Finale > 1. FC Nürnberg 4-0.
1962/63	I	1	Oberliga West	30	18	6	6	65-37	42	16.667	Christian Müller (21)	--	2e in Duits kampioenschap Finale > Borussia Dortmund 1-3.
1963/64	I		Bundesliga	30	17	11	2	78-40	45	31.904	Karl-Heinz Thielen (16)	1/4 finale
1964/65	I	2	Bundesliga	30	14	10	6	66-45	38	31.933	Christian Müller (19)	1e ronde
1965/66	I	5	Bundesliga	34	19	6	9	74-41	44	27.176	Hannes Löhr (18)	1/8 finale
1966/67	I	7	Bundesliga	34	14	9	11	48-48	37	25.176	Hannes Löhr (13)	1/8 finale
1967/68	I	4	Bundesliga	34	17	4	13	68-52	38	23.176	Hannes Löhr (27)	Winnaar
1968/69	I	14	Bundesliga	34	13	6	15	47-56	32	24.882	Carl-Heinz Rühl (14)	1e ronde
1969/70	I	4	Bundesliga	34	20	3	11	83-38	43	25.118	Hannes Löhr (19)	Finale
1970/71	I	11	Bundesliga	34	11	11	12	46-56	23	18.559	Bernd Rupp (14)	Finale
1971/72	I	4	Bundesliga	34	15	13	6	64-44	43	15.118	Bernd Rupp (16)	1/2 finale
1972/73	I	2	Bundesliga	34	16	11	7	66-51	43	12.753	Hannes Löhr (10)	Finale
1973/74	I	5	Bundesliga	34	16	7	11	69-56	39	17.135	Dieter Müller (17)	1/4 finale
1974/75	I	5	Bundesliga	34	17	7	10	77-51	41	18.500	Dieter Müller (17)	1/8 finale
1975/76	I	4	Bundesliga	34	14	11	9	62-45	39	25.941	Hannes Löhr (15)	1/4 finale
1976/77	I	5	Bundesliga	34	17	6	11	83-61	40	32.306	Dieter Müller (34)	Winnaar
1977/78	I		Bundesliga	34	22	4	8	86-41	48	35.235	Dieter Müller (24)	Winnaar
1978/79	I	6	Bundesliga	34	13	12	9	55-47	38	22.765	Dieter Müller / Herbert Zimmermann (8)	1/8 finale
1979/80	I	5	Bundesliga	34	14	9	11	72-55	37	27.824	Dieter Müller (21)	Finale
1980/81	I	8	Bundesliga	34	12	10	12	54-55	34	19.765	Dieter Müller (17)	2e ronde
1981/82	I	2	Bundesliga	34	18	9	7	72-38	45	25.147	Pierre Litbarski / Tony Woodcock (15)	1e ronde
1982/83	I	5	Bundesliga	34	17	9	8	69-42	43	17.971	Pierre Litbarski (16)	Winnaar
1983/84	I	6	Bundesliga	34	16	6	12	70-57	38	17.442	Klaus Allofs (20)	1/8 finale
1984/85	I	3	Bundesliga	34	18	4	12	69-66	40	18.059	Klaus Allofs (26)	2e ronde
1985/86	I	13	Bundesliga	34	9	11	14	46-59	29	13.615	Klaus Allofs (20)	2e ronde	Finale UEFA Cup
1986/87	I	10	Bundesliga	34	13	9	12	50-53	35	16.588	Klaus Allofs (14)	1/8 finale
1987/88	I	3	Bundesliga	34	18	12	4	57-28	48	22.412	Flemming Povlsen (13)	2e ronde
1988/89	I	2	Bundesliga	34	18	9	7	58-30	45	20.941	Flemming Povlsen (13)	2e ronde
1989/90	I	2	Bundesliga	34	17	9	8	54-44	43	22.294	Falko Götz (11)	1/8 finale
1990/91	I	7	Bundesliga	34	13	11	10	50-43	37	21.235	Maurice Banach (14)	Finale
1991/92	I	4	Bundesliga	34	13	18	7	58-41	44	23.105	Frank Ordenewitz (11)	3e ronde
1992/93	I	12	Bundesliga	34	12	4	18	41-51	28	29.824	Frank Ordenewitz (9)	2e ronde
1993/94	I	11	Bundesliga	34	14	6	14	49-51	34	31.065	Falko Götz (11)	3e ronde
1994/95	I	10	Bundesliga	34	11	10	13	54-54	32	31.765	Toni Polster (17)	1/2 finale
1995/96	I	12	Bundesliga	34	9	13	12	33-35	40	32.882	Toni Polster (11)	1e ronde
1996/97	I	10	Bundesliga	34	13	5	16	62-62	44	31.088	Toni Polster (21)	2e ronde
1997/98	I	17	Bundesliga	34	10	6	18	49-64	36	29.824	Toni Polster (13)	1e ronde
1998/99	II	10	2. Bundesliga	34	12	9	13	46-53	45	14.488	Dorinel Munteanu (7)	1e ronde
1999/00	II	1	2. Bundesliga	34	19	8	7	68-39	65	28.853	Dirk Lottner (14)	1/8 finale
2000/01	I	10	Bundesliga	34	12	10	12	59-52	46	34.339	Dirk Lottner (11)	1e ronde
2001/02	I	17	Bundesliga	34	7	8	19	26-61	29	31.147	Dirk Lottner (9)	1/2 finale
2002/03	II	2	2. Bundesliga	34	18	11	5	63-45	65	26.459	Matthias Scherz (18)	1/4 finale
2003/04	I	18	Bundesliga	34	6	5	23	32-57	23	40.058	Matthias Scherz (18)	1/8 finale
2004/05	II	1	2. Bundesliga	34	20	7	7	62-33	67	38.482	Lukas Podolski (24)	2e ronde
2005/06	I	17	Bundesliga	34	7	9	18	49-71	30	48.942	Lukas Podolski (12)	1e ronde
2006/07	II	9	2. Bundesliga	34	12	10	12	49-50	46	42.194	Patrick Helmes (14)	1/8 finale
2007/08	II	3	2. Bundesliga	34	17	9	8	62-44	60	43.763	Lukas Podolski (24)	1e ronde
2008/09	I	12	Bundesliga	34	11	6	17	35-50	39	49.316	Milivoje Novakovič (16)	2e ronde
2009/10	I	13	Bundesliga	34	9	11	14	33-42	38	48.942	Milivoje Novakovič (6)	1/4 finale
2010/11	I	10	Bundesliga	34	13	5	16	47-62	44	47.782	Milivoje Novakovič (17)	1/8 finale
2011/12	I	17	Bundesliga	34	8	6	20	39-75	30	47.482	Lukas Podolski (18)	2e ronde
2012/13	II	5	2. Bundesliga	34	14	12	8	43-33	54	40.688	Anthony Ujah (13)	1/8 finale
2013/14	II	1	2. Bundesliga	34	19	11	4	53-20	68	46.235	Patrick Helmes (12)	1/8 finale
2014/15	I	12	Bundesliga	34	9	13	12	34-40	40	48.329	Anthony Ujah (10)	1/8 finale
2015/16	I	9	Bundesliga	34	10	13	11	38-42	43	48.676	Anthony Modeste (15)	2e ronde
2016/17	I	5	Bundesliga	34	12	13	9	51-42	49	49.571	Anthony Modeste (25)	1/8 finale
2017/18	I	18	Bundesliga	34	5	7	22	35-70	22	48.776	Simon Terodde (7)	1/8 finale
2018/19	II	1	2. Bundesliga	34	19	6	9	84-47	63	49.547	Simon Terodde (29)	2e ronde
2019/20	I	14	Bundesliga	34	10	6	18	51-69	36	35.094	Jhon Córdoba (13)	2e ronde
2020/21	I	16	Bundesliga	34	8	9	17	34-60	33	--	Ondrej Duda (7)	8e finale	Play-offs gewonnen tegen Holstein Kiel 0-1 thuis/5-1 uit
2021/22	I	6	Bundesliga	34	14	10	10	52-49	52	32.024	Anthony Modeste (20)	8e finale
2022/23	I	11	Bundesliga	34	10	12	12	49-54	42	49.618	Ellys Skhiri (7)	1e ronde
2023/24	I	17	Bundesliga	34	5	12	17	28-60	27	49.829	Davie Selke (6)	2e ronde

Köln in Europa

FC Köln speelt sinds 1961 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

Europacup I (3x)

1962/63, 1964/65, 1978/79

Europa League (1x)

2017/18

Europacup II (3x)

1968/69, 1977/78, 1983/84

UEFA Cup (14x)

1971/72, 1972/73, 1973/74, 1974/75, 1975/76, 1976/77, 1980/81, 1982/83, 1984/85, 1985/86, 1988/89, 1989/90, 1990/91, 1992/93

Europa Conference League (1x)

2022/23

Intertoto Cup (2x)

1995, 1997

Jaarbeursstedenbeker (5x)

1961/62, 1963/64, 1965/66, 1967/68, 1970/71

Bijzonderheden Europese competities:

Bijzonderheid	Datum	Tegenstander	Uitslag	Plaats	Naam	Aantal
Hoogste overwinning	07-11-1972	Viking FK	9-1	Keulen
Hoogste nederlaag	05-09-1962	Dundee FC	1-8	Dundee
Speler met meeste wedstrijden	06-05-1986				Toni Schumacher	68
Speler met meeste doelpunten	22-04-1981				Dieter Müller	31

UEFA Club Ranking: 102 (28-08-2023)

Bekende (oud-)Geißböcke

Spelers

Records

Top-5 meest gespeelde wedstrijden

Nr.	Naam	Land	Positie	Periode	Aantal
1.	Toni Schumacher	Duitsland	Doelman	1972-1987	542
1.	Wolfgang Overath	Duitsland	Middenvelder	1963-1977	542
3.	Pierre Littbarski	Duitsland	Aanvaller	1978-1986 / 1987-1993	504
3.	Hannes Löhr†	Duitsland	Aanvaller	1964-1978	504
5.	Heinz Simmet†	Duitsland	Middenvelder	1967-1978	477

Top-5 doelpuntenmakers

Nr.	Naam	Land	Periode	Aantal
1.	Hans Schäfer†	Duitsland	1948-1966	268
2.	Hannes Löhr†	Duitsland	1967-1978	236
3.	Dieter Müller	Duitsland	1973-1981	231
4.	Christian Müller	Duitsland	1958-1966	168
5.	Pierre Littbarski	Duitsland	1978-1986 / 1987-1993	144

stand 20-05-2024

Trainers

Trivia

Muntworp van Rotterdam (1965)

De kwartfinale van de Europacup I in 1964/65 tussen de Duitse kampioen FC Keulen en de Engelse kampioen Liverpool FC werd op een erg bijzondere manier beslist.
Zowel de eerste wedstrijd thuis in Keulen als ook de tweede wedstrijd in Liverpool leverden beiden een 0-0 op.
Volgens het reglement van toen moest daarop een beslissende wedstrijd op een neutrale plaats gehouden worden. Dat werd de oude Kuip van Rotterdam op 24 maart 1965.
Na 90 minuten stond het 2-2 tussen Keulen en Liverpool en na 120 minuten ook.
Volgens het reglement van toen moest daarop een munt gegooid worden om te beslissen welke ploeg door zou gaan. De Belgische scheidsrechter Schaut gebruikte echter geen munt, maar een blokje hout waarvan de uiteinden rood en wit waren geverfd. Hij bepaalde zelf welke kleur de beide clubs vertegenwoordigde. Toen het blokje was gegooid, kon er geen winnaar worden aangewezen.
Daarop werd het opnieuw gegooid en het lot besliste dat Liverpool doorging naar de halve finale van de Europacup I 1964/65.
(Liverpool werd vervolgens in de halve finale uitgeschakeld door Internazionale.)

Het kampioenschap van 1978

Op de laatste dag van het seizoen 1977/78 had Keulen evenveel punten als Borussia Mönchengladbach, maar Keulen had tien doelpunten meer op hun doelpuntensaldo dan Mönchengladbach.
Keulen speelde op die dag tegen het al gedegradeerde FC St. Pauli en Mönchengladbach speelde tegen Borussia Dortmund. Keulen had dus eigenlijk slechts een simpele overwinning bij een al gedegradeerde club nodig, maar het verliep anders:
In de pauze stond het wel 0-2 voor Keulen in de Hamburgse wijk St. Pauli, maar Mönchengladbach stond na 45 minuten al 6-0 voor.

In de tweede helft steunden de supporters van St. Pauli luidkeels Keulen, vermoedelijk omdat het bij een stand van 6-0 in de pauze al duidelijk was dat de zege van Mönchengladbach niet op een eerlijke manier tot stand zou komen. Mönchengladbach won uiteindelijk met 12-0 van Dortmund, wat tot de dag vandaag de hoogste overwinning überhaupt is in de Duitse Bundesliga. Maar omdat Keulen intussen 5-0 had gescoord werd Keulen toch kampioen.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ http://www.vi.nl/nieuws/productieve-modeste-maakt-fc-koln-koploper.htm "Productieve Modeste maakt FC Köln koploper", VI.nl, Geraadpleegd op 19 september 2016
↑ Köln trekt clubloze veteraan Pizarro (39) aan, Algemeen Dagblad, 29 september 2017. Gearchiveerd op 29 april 2018.
↑ FC Köln-trainer Stöger mag nog blijven ondanks dramatische start, Algemeen Dagblad, 1 oktober 2017. Gearchiveerd op 29 april 2018.
↑ FC Köln definitief gedegradeerd na verlies bij Freiburg, Algemeen Dagblad, 28 april 2018. Gearchiveerd op 29 april 2018.
↑ Nach Jakobs und Hauptmann: Weitere FC-Tests negativ – GEISSBLOG.KOELN. geissblog.koeln. Gearchiveerd op 8 mei 2020. Geraadpleegd op 4 mei 2020.
↑ Funkels erster Auftritt: Ein Co-Trainer muss gehen – GEISSBLOG.KOELN. geissblog.koeln. Gearchiveerd op 12 april 2021. Geraadpleegd op 12 april 2021.
↑ (de) Hennes‘ Zicklein heißen Marie und Luise. fc.de. Gearchiveerd op 20 juli 2022. Geraadpleegd op 4 mei 2020.

Zie de categorie 1. FC Köln van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] ttp://www.vi.nl/nieuws/productieve-modeste-maakt-fc-koln-koploper.htm "Productieve Modeste maakt FC Köln koploper", VI.nl, Geraadpleegd op 19 september 2016

[2] Köln trekt clubloze veteraan Pizarro (39) aan, Algemeen Dagblad, 29 september 2017. Gearchiveerd op 29 april 2018.

[3] FC Köln-trainer Stöger mag nog blijven ondanks dramatische start, Algemeen Dagblad, 1 oktober 2017. Gearchiveerd op 29 april 2018.

[4] FC Köln definitief gedegradeerd na verlies bij Freiburg, Algemeen Dagblad, 28 april 2018. Gearchiveerd op 29 april 2018.

[5] Nach Jakobs und Hauptmann: Weitere FC-Tests negativ – GEISSBLOG.KOELN. geissblog.koeln. Gearchiveerd op 8 mei 2020. Geraadpleegd op 4 mei 2020.

[6] Funkels erster Auftritt: Ein Co-Trainer muss gehen – GEISSBLOG.KOELN. geissblog.koeln. Gearchiveerd op 12 april 2021. Geraadpleegd op 12 april 2021.

[7] (de) Hennes‘ Zicklein heißen Marie und Luise. fc.de. Gearchiveerd op 20 juli 2022. Geraadpleegd op 4 mei 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]