Wegrace 350 cc

De 350cc-klasse is een voormalige wegraceklasse in de motorsport. In deze klasse werd gestreden om de wereldtitel in het FIM wereldkampioenschap wegrace, maar ook in het Europees kampioenschap wegrace en de Junior TT.

Geschiedenis

AJS Model G6 "Big Port" uit 1926

Velocette KTT Mk VI uit 1936

Velocette KTT Mk VIII uit 1948

Dé machine voor privérijders in de jaren vijftig en -zestig: AJS 7R "Boy Racer"

Moto Guzzi Monocilindrica 350 uit 1956

Honda RC 171 uit 1962

Honda RC 174 uit 1967

MV Agusta 350 3C uit 1970

Yamaha TZ 350 uit 1973

Harley-Davidson RR 350, ca. 1976

Kawasaki KR 350 van Toni Mang

Net als de andere op cilinderinhoud gebaseerde klassen (50-, 80-, 125-, 250- en 500 cc) diende de inhoudsklasse om wegraces eerlijker te maken. Toen rond 1904 de eerste motorraces werden georganiseerd was daar nog geen sprake van. Elke organisatie hanteerde eigen reglementen en zelfs de oprichting van de Fédération Internationale des Clubs Motocyclistes eind 1904 bracht daar geen verandering in. Dat had twee oorzaken: deze FICM was in het begin nog te zwak en de ontwikkelingen van de motorfietsen gingen te snel. Ook vermeldden motorfabrikanten in het begin van de 20e eeuw de cilinderinhoud helemaal niet: men leverde motorfietsen met een bepaald vermogen en dat werd dan ook in advertenties vermeld. Zo vond men reglementen gebaseerd op het brandstofverbruik, het gewicht, het aantal cilinders of combinaties daarvan. Als een bepaalde motorfiets te snel bleek werden reglementen soms jaarlijks aangepast.

Isle of Man TT

De TT van Man werd al snel een van de belangrijkste races in Europa, maar ook de organiserende Auto-Cycle Union worstelde met de reglementering. Zij begon in 1907 met twee klassen: één- en tweecilinders met een beperkt brandstofverbruik. De tweecilinders waren in die tijd nog in het nadeel, omdat ze veel trager waren dan de eencilinders. De beperking van het brandstofverbruik was nodig om de Fransen met hun speciale maar dorstige racemotoren buiten de deur te houden. In 1909 werd voor het eerst de cilinderinhoud gereglementeerd, maar er was maar één klasse, die bestond uit eencilinders tot 500 cc en tweecilinders tot 750 cc.

350cc-klasse

In 1912 ging men voor het eerst over tot cilinderinhoudsklassen zonder het aantal cilinders in aanmerking te nemen. De TT van Man kreeg nu haar Senior TT met motoren tot 500 cc en haar Junior TT met motoren tot 350 cc. Daarmee was de 350cc-klasse geboren. Toen de ACU samen met de Nederlandsche Motorwielrijders Vereeniging in 1912 de FICM nieuw leven inblies werd dit al snel een sterke, internationale organisatie, die internationale wedstrijden onder vergelijkbare reglementen kon organiseren, maar door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog moest men daarmee wachten tot de eerste helft van de jaren twintig. De TT van Man kende intussen naast de Senior- en de Junior TT ook nog de Lightweight TT met motoren tot 250 cc.

Europees kampioenschap wegrace

Toen het in 1924 eindelijk tot een Europees kampioenschap kwam, omarmde de FICM de reglementen van de Isle of Man TT en werd er gereden in de klassen 250-, 350- en 500 cc. De eerste Europees kampioen in de 350cc-klasse werd Jimmie Simpson met een AJS.

Fabrikanten speelden in op de bestaande klassenindeling door speciale racemachines met kopklepmotoren te ontwikkelen, zoals de AJS G6 "Big Port", de Norton CJ1, de Rudge Ulster en de Bianchi Freccia Celeste, waarmee Tazio Nuvolari in 1926 Europees kampioen werd.

In de jaren dertig veranderden de 350cc-racers niet veel. Over het algemeen waren het eenvoudige, lichte eencilinderviertaktmotoren met kopkleppen, soms met bovenliggende nokkenasssen die aangestuurd werden door een koningsas. De 350- en de 500cc-klassen kregen vergelijkbare machines, waarbij de beste in het Verenigd Koninkrijk door Norton, AJS, Rudge en Velocette werden gebouwd. Pas in 1939 werd er een tweetaktmotor Europees kampioen: Heiner Fleischmann met een DKW.

Europese Kampioenen

Kampioen won in dat seizoen ook de Europese titel 500 cc

Seizoen	Coureur	Merk
1924	Jimmie Simpson	AJS
1925	Tazio Nuvolari	Bianchi
1926	Frank Longhman	AJS
1927	Jimmie Simpson	AJS
1928	Wal Handley	Motosacoche
1929	Leo Davenport	AJS
1930	Ernie Nott	Rudge
1931	Ernie Nott	Rudge
1932	Louis Jeannin	Jonghi
1933	Jimmie Simpson	Norton
1934	Jimmie Simpson	Norton
1935	Wal Handley	Velocette
1936	Freddie Frith	Norton
1937	Jimmie Guthrie	Norton
1938	Ted Mellors	Velocette
1939	Heiner Fleischmann	DKW
1947	Fergus Anderson	Velocette
1948	Freddie Frith	Velocette

Wereldkampioenschap wegrace

In de jaren veertig had de racerij door de Tweede Wereldoorlog grotendeels stilgelegen en dat gold ook voor de ontwikkelingen aan de motorfietsen. Men pakte de draad weer op met vooroorlogse machines, maar toen in de jaren vijftig de ontwikkeling van racemotoren weer serieuzer werd aangepakt, bleef die beperkt tot 250- en 500cc-machines. Snelle 350cc-motoren waren toen al grotere versies van de 250cc-machines of verkleinde 500cc-racers. De Britse eencilinders maakten de dienst uit tot de Italianen met de Moto Guzzi Monocilindrica 350 (een grotere versie van de Moto Guzzi Bialbero 250) en de MV Agusta 350 4C (een kleinere versie van de MV Agusta 500 4C) kwamen, maar voor privérijders was de eencilinder AJS 7R de beste keus. Door de invoering van het wereldkampioenschap wegrace in 1949 was er voorlopig geen behoefte meer aan een Europees kampioenschap. Freddie Frith werd met zijn Velocette KTT Mk VIII de eerste wereldkampioen in de 350 cc klasse. In het seizoen 1962 kwam Honda met haar viercilinder RC 170 en in het seizoen 1967 zelfs met de zescilinder RC 174. Met die machines domineerde het merk de 350cc-klasse in de jaren zestig. Toen waren de belangrijkste machines al opgeboorde 250cc-modellen: de Honda mat slechts 297 cc, er waren tot 251 cc opgeboorde MZ RE 250's en Phil Read kon al in 1965 goed meekomen met een 254cc-Yamaha RD 05. Toen Honda in 1967 stopte met racen nam MV Agusta het stokje weer over tot de Yamaha TZ 350-tweetaktracers in het seizoen 1974 te sterk werden.

Intussen vonden de fabrikanten het aantal klasse waarvoor ze racemotoren moesten ontwikkelen te groot, en aan het einde van de jaren zeventig waren 350cc-modellen uit de mode geraakt. Van de Japanse Grote Vier maakte alleen Yamaha nog de Yamaha RD 350, gebaseerd op de TZ 350-racer. De extra klasse drukte ook de startgelden per klasse, waardoor privérijders om uit de kosten te komen noodgedwongen zowel in de 250- als de 350cc-klasse moesten starten, meestal met twee aparte motorfietsen, maar soms ook met een extra set zuigers en cilinders om tussendoor hun 250cc-machine een iets grotere cilinderinhoud te geven.

De 350cc-klasse boette aan belang in ten gunste van de 250cc- en de 500cc-klasse en de FIM besloot om de 350cc-klasse in 1983 af te schaffen. De TT van Man was haar daarin al voorgegaan: in 1976 ging de cilinderinhoud van de Junior TT naar 250 cc.

Wereldkampioenen

	Kampioen won in dat seizoen ook de wereldtitel 500 cc
	Kampioen won in dat seizoen ook de wereldtitel 250 cc

Seizoen	Land	Coureur	Merk	PS	W	Pod.	SR	Punten	Marge
350 cc
1949	GBR	Frith, Freddie Freddie Frith	Velocette	-	5	5	5	33	15
1950	GBR	Foster, Bob Bob Foster	Velocette	-	3	4	3	30	6
1951	GBR	Duke, Geoff Geoff Duke	Norton	-	5	5	4	40	21
1952	GBR	Duke, Geoff Geoff Duke	Norton	-	4	4	4	32	8
1953	GBR	Anderson, Fergus Fergus Anderson	Moto Guzzi	-	3	5	2	30	4
1954	GBR	Anderson, Fergus Fergus Anderson	Moto Guzzi	-	4	5	5	38	16
1955	GBR	Lomas, Bill Bill Lomas	Moto Guzzi	-	4	6	6	32	14
1956	GBR	Lomas, Bill Bill Lomas	Moto Guzzi	-	3	3	4	24	7
1957	GBR	Campbell, Keith Keith Campbell	Moto Guzzi	-	3	4	1	30	8
1958	GBR	Surtees, John John Surtees	MV Agusta	-	6	6	6	32	8
1959	GBR	Surtees, John John Surtees	MV Agusta	-	6	6	5	32	16
1960	GBR	Surtees, John John Surtees	MV Agusta	-	2	4	3	22	0
1961	RHO	Hocking, Gary Gary Hocking	MV Agusta	-	4	5	6	32	6
1962	RHO	Redman, Jim Jim Redman	Honda	-	4	5	2	32	10
1963	RHO	Redman, Jim Jim Redman	Honda	-	5	6	5	32	4
1964	RHO	Redman, Jim Jim Redman	Honda	-	8	8	7	40	16
1965	RHO	Redman, Jim Jim Redman	Honda	-	4	5	3	38	6
1966	GBR	Hailwood, Mike Mike Hailwood	Honda	-	10	10	8	48	6
1967	GBR	Hailwood, Mike Mike Hailwood	Honda	-	6	6	4	40	8
1968	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	-	7	7	7	32	14
1969	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	-	8	8	7	90	43
1970	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	-	9	9	9	90	32
1971	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	-	6	6	8	90	27
1972	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	-	6	7	7	102	13
{vanaf hier ps}
1973	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	MV Agusta	4	4	6	3	84	7
1974	ITA	Agostini, Giacomo Giacomo Agostini	Yamaha	1	5	5	4	75	13
1975	VEN	Cecotto, Johnny Johnny Cecotto	Bimota-Yamaha	3	4	5	4	78	19
1976	ITA	Villa, Walter Walter Villa	Harley-Davidson	4	4	5	3	76	11
1977	JPN	Katayama, Takazumi Takazumi Katayama	Yamaha	0	5	7	2	95	39
1978	RSA	, Kork Ballington Kork Ballington	Kawasaki	4	6	9	2	134	57
1979	RSA	, Kork Ballington Kork Ballington	Kawasaki	5	5	5	3	99	9
1980	RSA	Ekerold, Jon Jon Ekerold	Bimota-Yamaha	0	3	4	1	63	3
1981	FRG	Mang, Toni Toni Mang	Kawasaki	6	5	7	4	103	51
1982	FRG	Mang, Toni Toni Mang	Kawasaki	1	1	6	3	81	17

Wegrace