Acresuchus

Acresuchus ('Acre-krokodil') is een geslacht van uitgestorven grote kaaimannen uit het Laat-Mioceen van West-Brazilië en Venezuela. Het geslacht bevat als enige soort Acresuchus pachytemporalis. Acresuchus is een naaste verwant van de gigantische kaaiman Purussaurus.

Acresuchus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Mioceen
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Orde: Crocodilia Familie: Alligatoridae Onderfamilie: Caimaninae
Geslacht
Acresuchus Souza-Filho et al., 2018
Typesoort
Acresuchus pachytemporalis
Portaal    Biologie Herpetologie

Naamgeving

De typesoort Acresuchus pachytemporalis werd in 2018 benoemd door Souza-Filho e.a. Acresuchus ontleent zijn naam aan de staat waarin het werd gevonden (Acre), terwijl de soortaanduiding pachytemporalis verwijst naar de extreme verdikking van de squamosale botten in het holotype. Pachys is 'dik' in het Grieks, terwijl de squamosa zich in de temporale slaapzone bevinden. Een ander exemplaar, MCNUSB-PB-02FU-RS43, een schedelfragment, werd gevonden in de middelste afzetting van de Urumaco-formatie in Venezuela.

Het hypodigma ofwel typemateriaal van Acresuchus bestaat uit het holotype UFAC-2507, een bijna complete schedel en verschillende toegewezen exemplaren, de meeste gevonden in Niteroi, gelegen in de Solimões-formatie in Acre.

Beschrijving

Volgens de beschrijvende auteurs is Acresuchus een caimanine met een middelgroot lichaam, tanden met gladde (niet-gekartelde) snijranden, grote oogkassen in vergelijking met andere caimaninen, met ruwweg rechte randen die groter zijn dan de fenestrae infratemporales (onderste slaapvensters), cirkelvormig externe neusgaten, achterste rand van het schedeldak recht tot licht hol gekromd, de achterste buitenrand van het squamosum naar boven gericht over de gehele dorsale laterale rand met een verticale verbreding in het achterste deel van de verhoging, waarbij de laatste eigenschap een unieke eigenschap is binnen de Caimaninae.

Het holotype van Acresuchus heeft een geschatte schedellengte van vijfhonderdvijftien millimeter, kleiner dan alle drie de soorten Purussaurus, wat suggereert dat Acresuchus een overgangsvorm kan zijn geweest tussen het traditionele lichaamsplan van de kaaiman en dat van Purussaurus. Acresuchus had geen vergroot uitwendig neusgat, waarvan in Purussaurus wordt verondersteld dat het de stress bij het bijten vermindert, waardoor een krachtigere beet mogelijk wordt. Acresuchus heeft echter kleine holtes in de achterste delen van de maxillae, vergelijkbaar met de diepe uithollingen bij Purussaurus. Deze verlagingen kunnen toenemen met de lichaamsgrootte in de Acresuchus-Purussaurus-clade.

Acresuchus deelt eigenschappen met Purussaurus die mogelijk aanpassingen waren aan grote lichaamsgrootte, zoals grote fenestrae supratemporales (bovenste slaapvensters). Deze zorgden voor een snellere vangst van prooien en een betere thermoregulatie.

Fylogenie

De beschrijvende auteurs van Acresuchus voerden de gegevens uit de specimina in voor een fylogenetische analyse om de verwantschappen te testen. Uit de analyse bleek dat het een lid van Caimaninae was dat nauw verwant was aan Purussaurus, wat werd bevestigd door latere studies. Het resultaat van de eerste analyse wordt weergegeven in het onderstaande cladogram:

Caimaninae

Culebrasuchus mesoamericanus Gnatusuchus pebasensis Globidentosuchus brachyrostris Eocaiman palaeocenicus Eocaiman itaboraiensis Eocaiman cavernensis Kuttanacaiman iquitosensis Caiman gasparinae Necrosuchus ionensis Tsoabichi greenriverensis Paleosuchus palpebrosus Paleosuchus trigonatus Mourasuchus pattersoni Mourasuchus amazonensis Mourasuchus atopus Mourasuchus arendsi Acresuchus pachytemporalis Purussaurus neivensis Purussaurus mirandai Purussaurus brasiliensis Centenariosuchus gilmorei UCMP 39978 Melanosuchus fisheri Melanosuchus niger Caiman wannlangstoni Caiman brevirostris Caiman latirostris Caiman crocodilus Caiman yacare

Paleo-ecologie

Acresuchus deelt veel kenmerken met de levende zwarte kaaiman, inclusief grootte, wat suggereert dat hij een soortgelijk dieet zou hebben. Als deze veronderstelling juist is, zou de juveniele Acresuchus op kleine ongewervelde dieren hebben gejaagd, terwijl volwassenen zich voedden met vissen en kleine tot middelgrote zoogdieren. De tanden aan de achterkant van de schedel bij Acresuchus zijn stomp, wat aangeeft dat het mogelijk ook dieren met een harde schaal heeft gegeten.