Amerikaanse kerkuil
soort uit het geslacht Tyto
De Amerikaanse kerkuil (Tyto furcata) is een uil uit de familie van kerkuilen (Tytonidae).
Amerikaanse kerkuil IUCN-status: Niet geëvalueerd | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Amerikaanse kerkuil | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Tyto furcata (Temminck, 1827) | |||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||
Amerikaanse kerkuil op Wikispecies | |||||||||||||
|
Taxonomie
bewerkenUit moleculair genetisch onderzoek bleek dat de in de Nieuwe Wereld voorkomende ondersoorten van de kerkuil als een afzonderlijke clade kan worden opgevat.[1] Deze groep van ondersoorten kan worden beschouwd als een afzonderlijke soort.[2]
Verspreiding
bewerkenDe Amerikaanse kerkuil telt twaalf ondersoorten:[3]
- T. f. pratincola (Bonaparte, 1838): zuidelijk Canada en het noordoosten van de Verenigde Staten tot Oost-Nicaragua, Hispaniola, Bermuda, Bahama-eilanden.
- T. f. guatemalae (Ridgway, 1874): West-Guatemala tot Panama en Noord-Colombia
- T. f. bondi Parkes & Phillips, AR, 1978: Bay Island (voor de kust van Honduras)
- T. f. niveicauda Parkes & Phillips, AR, 1978: Pines, eilandje bij Cuba
- T. f. furcata (Temminck, 1827): Cuba, Kaaimaneilanden en Jamaica
- T. f. nigrescens (Lawrence, 1878): Dominica
- T. f. insularis (Pelzeln, 1872): Kleine Antillen
- T. f. bargei (Hartert, 1892): Nederlandse Antillen
- T. f. contempta (Hartert, 1898): Andes van Venezuela tot Peru
- T. f. hellmayri Griscom & Greenway, 1937: Guiana's en het noorden van Brazilië
- T. f. tuidara (Gray, JE, 1828): Midden-Brazilië tot Vuurland
- T. f. punctatissima (Gould & Gray, GR, 1838): Galapagoseilanden
Status
bewerkenDe Amerikaanse kerkuil komt niet als aparte soort voor op de lijst van het IUCN, maar is daar nog een ondersoort van de kerkuil (T. alba).
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Wink M. et al. 2009. Molecular phylogeny of owls (Strigiformes) inferred from DNA sequences of the mitochondrial cytochrome b and the nuclear RAG-1 gene. Ardea 97(4): 581–591. Gearchiveerd op 2 oktober 2017.
- ↑ König, C., Weick, F., Becking, J.-H. (2008). Owls of the World, 2. A&C Black Publishers Ltd., Londen, Verenigd Koninkrijk. ISBN 978-0-7136-6548-2.
- ↑ (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2023. IOC World Bird List (v13.1). DOI:10.14344/IOC.ML.13.1