André Cayatte

André Cayatte
	Cayatte in 1952
Volledige naam	André Jean Cayatte
Geboren	Carcassonne, 3 februari 1909
Overleden	Parijs, 6 februari 1989
Geboorteland	Frankrijk
Jaren actief	1938 - 1983
Beroep	Filmregisseur en scenarioschrijver
	(en) IMDb-profiel
	(nl) Moviemeter-profiel
	(mul) TMDB-profiel
Portaal	Film

André Cayatte (Carcassonne, 3 februari 1909 - Parijs, 6 februari 1989) was een Franse filmregisseur en scenarioschrijver. Hij regisseerde 30 speelfilms tussen 1942 en 1978 waarvan de meeste drama's zijn. Hij is vooral bekend door zijn militante gerechtsdrama's.

Leven en werk

Opleiding en debuut als scenarioschrijver

André Cayatte studeerde rechten en werkte enige tijd als advocaat, eerst in Toulouse, daarna in Parijs. Al gauw trok het schrijverschap hem aan. Hij vond een job als journalist en schreef ook enkele romans. Hij zette zijn eerste stappen in de filmwereld door mee te schrijven aan het scenario van Entrée des artistes (Marc Allégret, 1938), Montmartre-sur-Seine (Georges Lacombe, 1941, een van de eerste films van Édith Piaf) en Remorques (Jean Grémillon, 1941).

Jaren veertig: debuut als filmregisseur met literatuurverfilmingen

Als filmregisseur debuteerde hij met enkele literatuurverfilmingen : La fausse maîtresse (1942, naar de gelijknamige roman van Honoré de Balzac), Au Bonheur des Dames (1943, naar de gelijknamige roman van Émile Zola) en Pierre et Jean (1943, naar de gelijknamige roman van Guy de Maupassant). In 1949 maakte hij naar een scenario van Jacques Prévert Les Amants de Vérone, een eigentijdse versie van het liefdesdrama van Shakespeare.

Gerechtsdrama's

In 1950 draaide hij Justice est faite, zijn eerste gerechtsdrama, waarin hij aantoonde dat het rechtssysteem niet onfeilbaar was. Nous sommes tous des assassins (1952), zijn volgende film, was een fel pleidooi tegen de doodstraf. Ook in Avant le déluge (1954) en in Le Dossier noir (1955) liet hij het falende rechtssysteem zien. Voor deze gerechtsdrama's schreef hij het scenario in samenwerking met Charles Spaak. Het gezinsdrama Le Miroir à deux faces (1958) bracht de gevolgen van plastische chirurgie op een koppel in beeld.

Later bracht Cayatte nog enkele gerechtsdrama's uit : in Les Risques du métier (1967) liet hij Jacques Brel als acteur debuteren in de rol van een van pedofilie beschuldigde onderwijzer. In Verdict (1974) verdedigde Sophia Loren haar van moord beschuldigde zoon tot het uiterste tegen rechter Jean Gabin.

In de jaren zestig verfilmde hij ook de thriller Piège pour Cendrillon (1965, naar de gelijknamige roman van Sébastien Japrisot) en de hippie- en drugsfilm Les Chemins de Katmandou (1969, muziek van Serge Gainsbourg), twee buitenbeentjes in zijn oeuvre.

Jaren zeventig: successen met Annie Girardot

In de jaren zeventig draaide hij vier films met Annie Girardot die toen op het toppunt van haar kunnen was. Vooral het liefdesdrama Mourir d'aimer (1971), dat de gedoemde liefde tussen een lerares en een van haar leerlingen als thema had, was bijzonder succesvol.

André Cayatte overleed in 1989 ten gevolge van een beroerte. Hij was net 80 jaar geworden.

Filmografie (lange speelfilms)

1942 - La fausse maîtresse
1943 - Au Bonheur des Dames
1943 - Pierre et Jean
1946 - Le Dernier Sou
1946 - Sérénade aux nuages
1946 - Roger la Honte
1946 - La Revanche de Roger la Honte
1947 - Le Chanteur inconnu
1948 - Le Dessous des cartes
1949 - Les Amants de Vérone
1949 - Retour à la vie
1950 - Justice est faite
1952 - Nous sommes tous des assassins
1954 - Avant le déluge
1955 - Le Dossier noir
1957 - Œil pour œil
1958 - Le Miroir à deux faces
1960 - Le Passage du Rhin
1964 - Jean-Marc ou la Vie conjugale (eerste luik van La Vie conjugale)
1964 - Françoise ou la Vie conjugale (tweede luik van La Vie conjugale)
1963 - Le Glaive et la Balance
1965 - Piège pour Cendrillon
1967 - Les Risques du métier
1969 - Les Chemins de Katmandou
1971 - Mourir d'aimer
1973 - Il n'y a pas de fumée sans feu
1974 - Verdict
1977 - À chacun son enfer
1978 - La Raison d'État
1978 - L'Amour en question

Prijzen

1950 - Justice est faite : Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië
1951 - Justice est faite : Gouden Beer op het Internationaal filmfestival van Berlijn
1952 - Nous sommes tous des assassins : Prijs van de jury op het Filmfestival van Cannes
1954 - Avant le déluge : Internationale prijs op het Filmfestival van Cannes
1960 - Le Passage du Rhin : Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië
1973 - Il n'y a pas de fumée sans feu : Zilveren Beer op het Internationaal filmfestival van Berlijn