Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes
Een Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes (afgekort: Berück) (vrij vertaald: bevelhebber van het in de achterhoede gelegen legergebied) was een bevelhebber van de Wehrmacht in de oorlog tegen de Sovjet-Unie. Een Berück opereerde met een legergroep in het operationele gebied van de uitvoerende macht, en steunde in dit gebied op een militair bestuur. Het in de achterhoede gelegen legergebied, was directe achter de front ingericht, en het Oberkommando van de respectievelijke legers (AOK) oefende de executieve functies uit.
| Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes | ||
|---|---|---|
| Oprichting | 15 maart 1941 (staf)[1] 25 juni 1941 (Führerbefehl)[2] | |
| Ontbinding | 8 mei 1945 | |
| Land | .svg){kind=small} Nazi-Duitsland
| |
| Krijgsmachtonderdeel |  Heer
| |
| Onderdeel van | Oberkommando des Heeres (OKH) | |
| Specialisatie | Beveiliging | |
| Aantal | Legerkorps[3] | |
| Veldslagen | Tweede Wereldoorlog | |
| Commandanten | zie bevelhebbers | |
De voornaamste taak van de Berücks was, het "waarborgen van vrede en orde" in het militaire district. Het beschermen van de logistieke basissen en de logistieke routen naar het front. De registratie van voorraden in de bezette gebieden, en het bewaking en afvoeren van krijgsgevangenen[4]. Deze militaire taken hadden prioriteit op alle andere taken.
Als tweede taak, hadden de Berücks de opdracht om een bestuur op te bouwen. En het land voor oorlogseconomische aspecten te exploiteren. Onder het tweede taak vielen bijvoorbeeld ook het opstarten dan wel het heropstarten van voor de oorlog belangrijke ondernemingen in de gebieden.
Elke Berück had een operationeel gebied van ongeveer 80.000 tot 200.000 vierkante kilometer te beveiligen[3].
Op een effectieve strijd tegen partizanen waren de Berücks niet voorbereid, dit omdat de Wehrmacht niet op een grote partizanenbeweging rekende. De Endsieg (Eindoverwinning) werd al in 1941 verwacht. En de Wehrmacht had voor een langere oorlog in het Oosten niets gepland.
Om hun beveiligingstaken te kunnen vervullen, werd er door de Wehrmacht nieuwe Sicherungsdivisionen (beveiligingsdivisies) opgericht. De samenstelling van deze divisies bestond vaak uit oude en slecht opgeleide mannen. Deze divisies waren ook slecht uitgerust en meestal met buitgemaakte wapens bewapend. De beveiligingstroepen hadden te weinig capaciteit om iets uit te richten tegen de toenemende partizanenactiviteiten in de bezette gebieden van de Sovjet-Unie. Derhalve moesten ze door hulptroepen en soldaten van bondgenoten, in het bijzonder door Hongaarse troepen versterkt worden. Op 21 mei benoemde Himmler voor elk in de achterhoede gelegen legergebied een HSSPF[5][6]. De Berück moest samenwerken met de bevoegde Höheren SS- und Polizeiführer (HSSPF), waarvan de eenheden van de Ordnungspolizei en de SD onder zijn bevel gesteld waren. Naarmate de gevechten in de achterhoede gelegen gebieden toenamen, ontvingen de Berücks vanaf april 1942 de extra titel van Kommandierender General der Sicherungstruppen (Bevelvoerend-generaal van de Beveiligingstroepen)[3].
Tussen de opmars van de Wehrmacht in 1941, en het einde van 1942 vonden er de grootste deel van de moordpartijen tegen de Russische Joden door Einsatzgruppen in het Berücks-operationele gebied plaats. Deze speciale eenheden en de compagnieën van de Einsatzgruppen werden aan elk Berück een toegewezen, maar deze waren niet onder het bevel Berück gesteld. Niet alleen liquidaties, maar ook onderzoek en het bestrijden van anti-Rijksvijandigheden was de taak van de Sicherheitspolizei. In de praktijk bleven de bevoegdheden die de Sicherheitspolizei in het Rijk had, ook gelden voor de bezette oostelijke gebieden.
Het in de achterhoede gelegen legergebied was als volgt opgebouwd:[7]
- Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes
- Oberfeldkommandantur (divisie niveau)
- Feldkommandantur (regimentsniveau)
- Ortskommandantur (batajonsniveau en locale posten)
De eerste bevelhebber van het in de achterhoede gelegen legergebied met zijn staf, werd op 15 maart 1941 opgericht[1]. Officieel werd op 25 juni 1941 per Führerbefehl toestemming verleend[2]. De veroverde gebieden van de respectievelijke in de achterhoede gelegen legergebieden bij de opmars naar het oosten, zouden op voorstel van de legergroepen aan de OKH beslist worden. Als veilig geldende gebieden moesten aan het geplande politieke bestuur worden overgedragen. Hitler hield hierover het definitieve beslissingsrecht. Zodat de legergroepen zich op hun gevechtsoperaties konden concentreren. Begin van 1941 werd er een algemene commandostaf per legergroep gevormd. De Berücks moesten de uitvoerende macht in hun gebieden volgens de instructies van de opperbevel van de legergroep uit voeren[8]. De staf van de Berücks legde ook aan de Generalquartiermeister (Generaalkwartiermeester) Eduard Wagner verantwoording af[5]. De Generalquartiermeister was algeheel verantwoordelijk voor de veiligheid in de achterhoede gelegen legergebieden. Met het ineenstorten van de Heeresgruppe Mitte in de aanloop van operatie Bagration midden 1944, verloren de bevelhebbers van het in de achterhoede gelegen legergebieden hun functie, alle staven werden ontbonden en de resterende beveiligingstroepen werden aan ergens anders onder bevel gesteld.
Deze legercommandanten presideerden over een imperium van terreur en wreedheid
— Historicus Michael Parrish; geciteerd in: The Lessor Terror; Soviet State Security, 1939-1953, p.127.[9]
Bevelhebbers
bewerkenNord (Noord)
bewerkenIn de achterhoede gelegen legergebied Noord, is het gebied achter de Heeresgruppe Nord:
| Nr. | Afbeelding | Naam | Aangetreden | Einde termijn | Opmerking |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  |
General der Infanterie Franz von Roques (1887–1967) |
15[1][10]/16 maart 1941[11] | 1 april 1943[11] | Franz von Roques was de neef van Karl von Roques, beide waren bevelhebbers van een in de achterhoede gelegen legergebied. |
| 2 |  |
General der Infanterie Kuno-Hans von Both (1884–1955) |
1 april 1943[12] | 26 maart[13]/1 april 1944[12] |
Mitte (Midden)
bewerkenIn de achterhoede gelegen legergebied Midden, is het gebied achter de Heeresgruppe Mitte:
| Nr. | Afbeelding | Naam | Aangetreden | Einde termijn | Opmerking |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  |
General der Infanterie z. V. Max von Schenckendorff (1875–1943) |
15[14]/16/25[15] maart 1941 | 22 juli 1943 | Tijdens verlof aan een hartstilstand overleden. |
| 2 |  |
General der Gebirgstruppe Ludwig Kübler (1889–1947) |
22 juli 1943[16][14] | 30 september[14]/ 1 oktober 1943[16] |
m.d.W.d.G.b. – „mit der Wahrnehmung der Geschäfte beauftragt“ (met de waarneming van de functie belast)[17] |
| 3 | .jpg) |
General der Kavalerie Edwin von Rothkirch und Trach (1888–1980) |
1 oktober 1943[14][17] | 1 juli 1944[14] |
Süd (Zuid)
bewerkenIn de achterhoede gelegen legergebied Zuid, is het gebied achter de Heeresgruppe Süd:
| Nr. | Afbeelding | Naam | Aangetreden | Einde termijn |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  |
General der Infanterie z. V. Karl von Roques (1880–1949) |
15[18][19]/16 maart 1941[20] | 27 oktober 1941[19][18] |
| 2 |  |
General der Infanterie Erich Friderici (1885–1967) |
27 oktober 1941[18][19] | 1 juni 1942[18] |
| 3 | |
General der Infanterie Karl von Roques (1880–1949) |
1 juni 1942[18] | 9 juli 1942[18] |
| 4 | |
General der Infanterie Erich Friderici (1885–1967) |
31 december 1942[18] | 14 februari 1943[18] |
| 5 | General der Infanterie Joachim Witthöft (1887–1966) |
14 februari 1943[18][21] | 1 oktober 1943[18] | |
| 6 | General der Infanterie Friedrich Mieth (1888–1944) |
27 oktober 1943 | 2 september 1944 |
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Befehlshaber des Rückwärtigen Heeresgebietes op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- (en) Parrish, Michael (1996). The Lessor Terror; Soviet State Security, 1939-1953. Praeger Publishers, Verenigde Staten, 127. ISBN 978-0-275-95113-9. Geraadpleegd op 7 november 2019.
- (de) Pohl, Dieter (2012). Die Herrschaft der Wehrmacht: Deutsche Militärbesatzung und einheimische Bevölkerung in der Sowjetunion 1941-1944. Walter de Gruyter, Oldenburg, pp. 100. ISBN 9783486707397. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- (en) Megargee, Geoffrey P. (Oktober 2008). War of Annihilation: Combat and Genocide on the Eastern Front, 1941. Rowman & Littlefield Publishers, pp. 36. ISBN 978-1461646839. Geraadpleegd op 27 november 2019.
- (en) Hill, Alexander (April 2006). The War Behind the Eastern Front Soviet Partisans in North West Russia 1941-1944. Taylor & Francis Ltd, pp. 41. ISBN 978-0415407946. Geraadpleegd op 27 november 2019.
- (de) Keller, Bastian (Juli 2012). Der Ostfeldzug - Die Wehrmacht Im Vernichtungskrieg. Diplomica Verlag Gmbh, Duitsland, pp. 23. ISBN 978-3842882676. Geraadpleegd op 28 november 2019.
- (en) Muñoz, Antonio J. (2018). The German Secret Field Police in Greece, 1941-1944. Mcfarland & Company, Inc., Publishers, pp. 158. ISBN 9781476631042. Geraadpleegd op 6 december 2019.
- ↑ a b c (en) Axis History: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet 101. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 6 februari 2023.
- ↑ a b (de) Google Boeken: „Führer-Erlasse” 1939-1945. p.178-179. Geraadpleegd op 7 november 2019. Gearchiveerd op 31 mei 2023.
- ↑ a b c Pohl 2012, p.101.
- ↑ Hill 2006, p.41.
- ↑ a b Megargee 2008, p.36.
- ↑ Keller 2012, p.23.
- ↑ Muñoz 2018, p.158.
- ↑ Pohl 2012, p.100.
- ↑ Parrish 1996, p.127.
- ↑ (de) Lexikon der Wehrmacht: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet 101, F. Roques. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 26 maart 2023.
- ↑ a b (en) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Infanterie z. V. Franz von Roques. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- ↑ a b (de) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Infanterie Kuno-Hans von Both. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- ↑ (de) Lexikon der Wehrmacht: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet 101, Both. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 26 maart 2023.
- ↑ a b c d e (de) Lexikon der Wehrmacht: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet 102. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 25 januari 2022.
- ↑ (en) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Infanterie z. V. Max von Schenckendorf. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- ↑ a b (en) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Gebirgstruppe Ludwig Kübler. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- ↑ a b (de) Axis History: Kommandierender General der Sicherungstruppen und Befehlshaber im Heeresgebiet Mitte. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 6 februari 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j (de) Lexikon der Wehrmacht: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet 103. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 24 januari 2022.
- ↑ a b c (de) Axis History: Befehlshaber rückwärtiges Heeresgebiet Süd. Geraadpleegd op 20 november 2019. Gearchiveerd op 6 februari 2023.
- ↑ (en) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Infanterie Karl von Roques. Geraadpleegd op 20 november 2019.
- ↑ (en) Axis Biographical Research: Das Heer, General, General der Infanterie Joachim Witthöft. Geraadpleegd op 20 november 2019.