Babette Calisch
Babette Calisch (Baarn, 24 augustus 1886 – na 1941), ook wel Betty Calisch, Betty Kalisch en Babette Callish, was een in Nederland geboren actrice, zangeres en violiste die optrad in het Nederlands, Engels, Duits, Frans en Italiaans.[1][2] In 1941, onder de naam Roxo Betty Weingartner, werd ze een postulante van de Third Order Regular CSMV, een religieuze kloostergemeenschap in het klooster van St Thomas de Martelaar in Oxford.
| Babette Calisch | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Betty Calish (1906)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Babette Calisch | |||
| Geboortenaam | Babette Calisch | |||
| Geboren | 24 augustus 1886 | |||
| Geboorteplaats | Baarn | |||
| Overleden | na 1941 | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Bijnaam | Roxo Betty Weingartner, Betty Calisch, Betty Kalisch, Babette Callish | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1905-1920 | |||
| Beroep | actrice, zangeres, violiste | |||
| (en) IBDB-profiel | ||||
| ||||
Jeugd
bewerkenBabette Calisch werd in 1886 geboren in Baarn, als dochter van de Amsterdamse commissionair in effecten en wissels, Salomon Oreste Calisch en Aleida Oppenheim.[3][4][5] Haar ouders waren joods;[6] Haar moeder was een nicht van de Nederlandse feministe Aletta Jacobs. Moeder Aleida Calisch-Oppenheim (1856-1931) richtte in het geboortejaar van Babette een correspondentschap Baarn-Hilversum op van Arbeid Adelt. Ze kende Sarah Bernhardt van jongs af aan, en op haar advies leerde Babette acteren, vioolspelen en volgde een opleiding tot zangeres in Berlijn.[7]
Carrière
bewerken
Ze begon met acteren in Londen, als studente aan 'Herbert Beerbohm Tree's Academy', nu bekend als de Royal Academy of Dramatic Art. In Engeland verscheen Callish Lady Ben (1905),[8] Leah Kleschna (1905),[9] The Little Stranger (1906),[10] A Waltz Dream (1911) en Orpheus in the Underground (1912).[11] Ze was ook te zien in de Londense producties van The Laughing Husband en Sadie Love; Ze verscheen in beide shows op Broadway, ook in 1914 en 1915. Ze speelde in The Great Lover (1916) in Chicago.[12] en in The King (1917-1918).[13][14] "Ze is een mooie soubrette," merkte de Amerikaanse criticus Burns Mantle, "die zowel zingt en speelt viool - aangenaam, maar geen van beide met overtreffende vaardigheid."[15] In 1941, na een scheiding en een tijd in behandeling voor alcoholisme, werd Betty Weingartner een postulant bij de Third Order Regular CSMV, een religieuze kloostergemeenschap in het klooster van St Thomas de Martelaar in Oxford. Daar stond ze bekend als "Marica".[16]
Persoonlijk leven
bewerkenBetty Calisch trouwde (in 1922) en scheidde (in 1931) de Oostenrijkse dirigent Felix Weingartner; Ze was zijn vierde vrouw.[17] Hij wijdde een symfonie aan haar tijdens hun huwelijk.[18] Ze was een vertrouweling van koningin Marie van Edinburgh.[19] Ze stierf na 1941.
- Bron
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Betty Calish op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- Referentie
- ↑ hetutrechtsarchief.nl
- ↑ Versatility is Synonymous with Miss Betty Callish" Morning Register. 15 maart 1914. p. 15. Bezocht 8 december 2020 – via Newspapers.com
- ↑ humanitarisme.nl. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ Marjo Stam - Tesselschade Arbeid Adelt - Economische zelfstandigheid voor beschaafde juffers in: Baerne, pag. 34, juni 2015
- ↑ Genealogie, Coret. "Geboorte op 24 augustus 1886 te Baarn, provincie Utrecht". Open Archieven. Bezocht op 8 december 2020. Gearchiveerd op 4 augustus 2019.
- ↑ Joseph de Valdor, (20 oktober, 1916). "Betty Callish -- Actress, Singer, Violinist" Music News. 8: 3. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ People in the Play". The Play-Pictorial. 7: 140. 1906 . Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ Lady Ben' at the Comedy Theatre The Academy. 68: 369–370. 1 april, 1905. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ McLellan, C. M. S. (1920). Leah Kleschna: A Play in Five Acts. S. French. p. 5. Betty Callish
- ↑ From Mr. Tree's Academy" The Sketch. 54: 177. 23 mei, 1906 . Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ Wearing, J. P. (2013-12-19). The London Stage 1910-1919: A Calendar of Productions, Performers, and Personnel Scarecrow Press. ISBN 9780810893009 . Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ C. E. W. ( 27 oktober, 1916). "The Great Lover" Music News. 8: 41 . Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ White, Matthew Jr. (februari 1918). "The Stage" Munsey's Magazine. 63: 122. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ "Cohan. 'The King'" Theatre Magazine. 27: 22 januari 1918. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ Mantle, Burns (April 1914). "The Harassed Heroine" Munsey's Magazine. 51: 585 . Gearchiveerd op 29 mei 2023.
- ↑ "1941" Mucknell Abbey. Bezocht op 8 december 2020
- ↑ "Champions: Felix Weingartner" The Hector Berlioz Website. Bezocht 8 december 2020 . Gearchiveerd op 7 januari 2023.
- ↑ "Weingartner, Felix | Symphony No. 5 in C minor, op. 71 (1923-24)" Repertoire and Opera Explorer. bezocht op 8 december 2020 . Gearchiveerd op 28 januari 2022.
- ↑ Critescu, Sorin (2018). Queen Marie of Romania Confessions 1914-1927. Tritonic. ISBN 9786067492965