Bloemweekschilden

Bloemweekschilden
	Anthocomus rufus, een algemene soort in Nederland
Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:	Insecta (Insecten)
Orde:	Coleoptera (Kevers)
Onderorde:	Polyphaga
Infraorde:	Cucujiformia
Superfamilie:	Cleroidea
Familie
	Melyridae; Leach, 1815
Synoniemen
	Attalomimidae; Dasytidae; Gietellidae; Malachiidae
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Bloemweekschilden op Wikispecies
	(en) World Register of Marine Species
Portaal	Biologie ; Insecten

Bloemweekschilden (Melyridae), ook wel basterdweekschilden of bastaardweekschilden genoemd,^[1] zijn een familie van kevers. Er zijn ongeveer 6000 soorten bekend, onderverdeeld in zo'n 300 geslachten. Er worden vier onderfamilies onderscheiden: Dasytinae Laporte de Castelnau, 1840; Malachiinae Fleming, 1821; Melyrinae Leach, 1815 en Rhadalinae LeConte, 1861.

Uiterlijke kenmerken

Collops bipunctatus heeft oranje delen als waarschuwingssignalen

De meeste bloemweekschilden hebben een ovaal en langwerpig gevormd lichaam. Het zijn relatief kleine kevers; de meeste soorten meten minder dan tien millimeter. Bloemweekschilden hebben een zacht exoskelet, dat vaak is bedekt met fijne haartjes. Veel soorten hebben twee of meer contrasterende kleuren, waaronder zwart, bruin, groen of rood. De dekschilden lopen meestal taps toe en zijn dan iets breder aan de achterzijde. Zowel het borstschild als de kop zijn relatief groot. De antennes zijn aan de voorzijde van de kop net boven de kaken geplaatst.

Enkele soorten van de onderfamilie Malachiinae bezitten beweegbare oranje delen aan weerszijden van hun achterlijf. Deze kunnen onder de dekschilden worden uitgevouwen om vijanden af te schrikken.

Levenswijze

De volwassen kevers jagen op bloembezoekende insecten en voedt zich ook met stuifmeel. De larven leven in allerlei habitats, maar komen vooral voor op de bodem, tussen dode bladeren en onder schors. De meeste larven zijn roofzuchtige predatoren, maar een groot aantal voedt zich ook met dode dieren.^[2]

Verspreiding

Bloemweekschilden hebben een kosmopolitische verspreiding. Ze kennen de grootste diversiteit in tropische regenwouden, maar komen ook veel in gematigde gebieden voor. In Nederland zijn 28 inheemse soorten bekend.^[1]