Melanesische boa

slang uit de familie reuzenslangen
(Doorverwezen vanaf Candoia carinata)

De Melanesische boa[2] (Candoia carinata) is een niet-giftige slang die behoort tot de familie reuzenslangen (Boidae).

Melanesische boa
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2019)
Exemplaar uit Sulawesi, Indonesië.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Booidea
Familie:Boidae (Reuzenslangen)
Onderfamilie:Boinae (Echte boa's)
Geslacht:Candoia (Pacifische boa's)
Soort
Candoia carinata
Schneider, 1801
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Melanesische boa op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Naam en indeling

bewerken

De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Johann Gottlob Schneider in 1801. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Boa carinata gebruikt en later werd de soort toegewezen aan het geslacht Enygrus. De Nederlandstalige naam Melanesische boa is afgeleid van de eilandengroep Melanesië.

De indeling van de ondersoorten van de slang is sterk aan verandering onderhevig geweest. Er worden tegenwoordig twee ondersoorten erkend; Candoia carinata carinata en Candoia carinata tepedeleni. In het verleden werden ook de ondersoorten Candoia carinata superciliosa en Candoia carinata paulsoni beschreven. Deze voormalige ondersoorten worden tegenwoordig als volwaardige soorten gezien, respectievelijk Candoia superciliosa en Candoia paulsoni.[3]

Uiterlijke kenmerken

bewerken

De Melanesische boa is een slanke, boombewonende slang met een langere staart, bruin of grijs met een vaalwitte tekening boven de cloaca. De lichaamslengte bedraagt 70 tot 100 cm.

Leefwijze

bewerken

Hun voedsel bestaat uit hagedissen, kikkers en kleine zoogdieren.

Melanesische boa's zijn populair in de handel in exotische dieren. Ze hebben geen snelle spijsvertering en kunnen daardoor in gevangenschap gemakkelijk overvoerd worden. De mannetjes kunnen soms problemen geven met voeren, maar de meeste eten toch wel op regelmatige basis.

Verspreiding

bewerken

Deze soort komt voor in delen van Azië; in de landen Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea. In Vanuatu is de soort mogelijk geïntroduceerd.[3]

Bronvermelding

bewerken