Challenge Desgrange-Colombo 1957

De Challenge Desgrange-Colombo 1957 was de tiende editie van dit regelmatigheidsklassement. Er waren elf koersen die meetelden voor de Challenge Desgrange-Colombo: vier in België, drie in Frankrijk en Italië en één in Zwitserland. Renners moesten in elk van de organiserende landen (Frankrijk, Italië en België) aan minimaal één wedstrijd hebben meegedaan om in aanmerking te komen voor het eindklassement. Deelname aan de Ronde van Zwitserland was hiervoor niet verplicht.

De Belg Fred De Bruyne, die vorig jaar het eindklassement had gewonnen, won dit jaar wederom de Challenge Desgrange-Colombo. Dit jaar schreef hij naast de dubbel van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, ook Parijs-Tours op zijn naam. Het was de eerste keer dat iemand het eindklassement voor een tweede maal op rij wist te winnen en De Bruyne was nog maar de tweede renner die de Challenge Desgrange-Colombo voor een tweede keer wist te winnen (na Ferdi Kübler, die in 1950, 1952 en 1954 eindwinnaar was). Raymond Impanis, eveneens uit België, legde beslag op de tweede plek en Girowinnaar Gastone Nencini werd derde. Het landenklassement werd voor de vierde keer in successie gewonnen door België.

Wedstrijden

Datum	Koers	Winnaar
19 maart	Milaan-San Remo	Miguel Poblet
31 maart	Ronde van Vlaanderen (1957)	Fred De Bruyne
7 april	Parijs-Roubaix	Fred De Bruyne
22 april	Parijs-Brussel	Leon Vandaele
4 mei	Waalse Pijl	Raymond Impanis
5 mei	Luik-Bastenaken-Luik^[1]	Germain Derijcke Frans Schoubben
18 mei–9 juni	Ronde van Italië (1957)	Gastone Nencini
12 juni–20 juni	Ronde van Zwitserland	Pasquale Fornara
27 juni–20 juli	Ronde van Frankrijk (1957)	Jacques Anquetil
6 oktober	Parijs-Tours	Fred De Bruyne
20 oktober	Ronde van Lombardije	Diego Ronchini

Puntenverdeling

Wedstrijd	1^e	2^e	3^e	4^e	5^e	6^e	7^e	8^e	9^e	10^e	11^e	12^e	13^e	14^e	15^e
Rondes van Italië en Frankrijk	40	34	30	26	22	20	18	16	14	12	10	8	6	4	2
Overige wedstrijden	20	17	15	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Eindklassementen

Individueel

Plek	Renner	Punten
1	Fred De Bruyne	90
2	Raymond Impanis	76
3	Gastone Nencini	70
4	Louison Bobet	58
5	Miguel Poblet	55
6	Jef Planckaert	48
7	Marcel Janssens	47
8	Jacques Anquetil	46
9	Nino Defilippis	43
10	Adolf Christian	36
10	Pasquale Fornara	36
12	Leon Vandaele	35
13	Ercole Baldini	30
13	Rik Van Steenbergen	30
15	Frans Schoubben	29,5
16	Jean Adriaensens	29
17	Jean Forestier	26
17	Charly Gaul	26
19	Norbert Kerckhove	25
20	Angelo Conterno	24
20	Raphaël Géminiani	24
22	Nicolas Barone	23
22	André Darrigade	23
24	Jesús Loroño	22
24	Diego Ronchini	22
26	Germain Derijcke	21,5
27	Désiré Keteleer	21
28	Jacques Dupont	19
28	Julien Schepens	19
30	Wout Wagtmans	18

Landen

Voor het landenklassement telden de punten van de beste vijf renners per koers mee.

Plek	Land	Punten
1	België	593
2	Frankrijk	359
3	Italië	318
4	Spanje	80
5	Nederland	43
6	Oostenrijk	36
7	B.R. Duitsland	26
7	Luxemburg	26
9	Zwitserland	24
10	Groot-Brittannië	15
11	Ierland	9
12	Denemarken	4

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Luik-Bastenaken-Luik had twee winnaars: Germain Derijcke kwam als eerste over de streep, maar zou gesloten spoorbomen hebben genegeerd. Frans Schoubben werd tweede, maar diende een klacht in tegen Derijcke. Hierop gaf Derijcke toe dat hij inderdaad over de gesloten spoorbomen was gesprongen, maar kort daarop trok Schoubben zijn aanklacht in. Op suggestie van Derijcke werd vervolgens besloten op beide coureurs tot winnaar uit te roepen. De helse Luik-Bastenaken-Luik van 1957

[1] Luik-Bastenaken-Luik had twee winnaars: Germain Derijcke kwam als eerste over de streep, maar zou gesloten spoorbomen hebben genegeerd. Frans Schoubben werd tweede, maar diende een klacht in tegen Derijcke. Hierop gaf Derijcke toe dat hij inderdaad over de gesloten spoorbomen was gesprongen, maar kort daarop trok Schoubben zijn aanklacht in. Op suggestie van Derijcke werd vervolgens besloten op beide coureurs tot winnaar uit te roepen. De helse Luik-Bastenaken-Luik van 1957

[1]