Charles F. Adamsklasse

VlagCharles F. AdamsklasseVlag
	USS Lawrence (DDG-4)
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing	3.277 ton
Afmetingen	133,2 m × 14,3 m
Bemanning	310-333
Techniek en uitrusting
Machinevermogen	70.000 pk
Snelheid	33 knopen
Bewapening	1× Tartar SAM systeem; 2× 127 mm kanon; 1× ASROC lanceerinstallatie; 6× 324 mm torpedobuizen
Portaal	Marine

De Charles F. Adamsklasse was een serie van 29 geleide-wapenjagers, gebouwd tussen 1958 en 1967. 23 van deze schepen waren voor de United States Navy, drie voor de Koninklijke Australische marine en drie voor de West-Duitse Bundesmarine.

Schepen uit deze klasse werden al ingezet tijdens de blokkade van Cuba in 1962 en de Vietnamoorlog.

De schepen waren gebaseerd op de Forrest Shermanklasse, maar waren de eerste jagers ontworpen en gebouwd voor geleide wapens. De romp werd met zes meter verlengd, zodat in het midden ruimte ontstond voor de ASROC lanceerinrichting. De stoomketels konden een dubbel zo hoge druk aan om meer vermogen te leveren. Deze aanpassingen zorgden voor onderhoudsproblemen bij alle schepen van de klasse.

De ASROC is een raket, die - afhankelijk van het model - een dieptebom of anti-onderzeeboottorpedo over grote afstand kan lanceren. In de optiek van de Amerikaanse marine van de jaren vijftig en zestig had een escorteschip dan geen eigen boordhelikopter nodig. Op kortere afstand werd deze lanceerinrichting gesteund door zes lanceerbuizen voor anti-onderzeeboottorpedo's.

De luchtafweer was, voor eind jaren vijftig krachtig en modern en bestond uit de Tartar raket, die een bereik haalde van (afhankelijk van het model) zo'n 16 km. De eerste schepen hadden een dubbelarmige lanceerder, de latere kregen de enkelarmige Mk. 27 lanceerder, waarmee een hogere vuursnelheid behaald kon worden.

In de jaren zeventig begon de bewapening van de Charles F. Adams-klasse snel te verouderen, waardoor de US Navy het New Threat Upgrade (NTU) programma startte. Dit bestond uit een aantal sensoren, wapen- en communicatievernieuwingen, bedoeld om het aantal dienstjaren te verlengen. Bij een aantal schepen werd de Tartar raket vervangen door de Standard missile.

In de jaren tachtig besloot de regering-Reagan tot het verhogen van het bouwtempo van de Ticonderogaklasse geleide-wapenkruisers en tot de bouw van de Arleigh Burkeklasse geleide-wapenjagers ter vervanging van de Adamsklasse. Hierdoor hebben slechts drie schepen, de Tatnall, Goldborough en Benjamin Stoddert, de volledige NTU modernisering gekregen. De anderen schepen werden beperkt gemoderniseerd.

De US Navy stelde de laatste Charles F. Adams-jager, de USS Goldsborough, buiten dienst op 29 april 1993. De Australische en Duitse marine hadden hun schepen in 2003 ook uit dienst. Vier schepen werden overgedragen aan de Griekse Marine. Ook deze zijn inmiddels uit dienst.

De Charles F. Adams is buiten dienst en er zijn inzamelingsacties gaande om het schip te behouden als museum. De Duitse Mölders (D186) is een museumschip geworden, maar alle andere jagers zijn gezonken als doelschip, als duikattractie of verkocht als schroot.

Schepen

Scheepsnaam	Rompnummer	In dienst– Uit dienst	Lot	Link
Charles F. Adams	DDG-2	1960–1990	wacht op ombouw tot museumschip	[1]
John King	DDG-3	1961–1990	Gesloopt	[2]
Lawrence	DDG-4	1962–1990	Gesloopt	[3]
Claude V. Ricketts	DDG-5	1962–1989	Gesloopt	[4]
Barney	DDG-6	1962–1990	Gesloopt	[5]
Henry B. Wilson	DDG-7	1960–1989	Gezonken als doel	[6]
Lynde McCormick	DDG-8	1961–1991	Gezonken als doel	[7]
Towers	DDG-9	1961–1990	Gezonken als doel	[8]
Sampson	DDG-10	1961–1991	Gesloopt	[9]
Sellers	DDG-11	1961–1989	Gesloopt	[10]
Robison	DDG-12	1961–1991	Gesloopt	[11]
Hoel	DDG-13	1962–1990	Omgebouwd tot sloep, later gesloopt	[12]
Buchanan	DDG-14	1962–1991	Gezonken als doel	[13]
Berkeley	DDG-15	1962–1992	Verkocht aan Griekenland als Themistocles (D-221), later gesloopt	[14]
Joseph Strauss	DDG-16	1963–1990	Verkocht aan Griekenland als Formion (D-220), later gesloopt	[15]
Conyngham	DDG-17	1963–1990	Gesloopt	[16]
Semmes	DDG-18	1962–1991	Verkocht aan Griekenland als Kimon (D-218), later gesloopt	[17]
Tattnall	DDG-19	1963–1991	gesloopt	[18]
Goldsborough	DDG-20	1963–1993	Verkocht aan Australië voor onderdelen, later gesloopt	[19]
Cochrane	DDG-21	1964–1990	Gesloopt	[20]
Benjamin Stoddert	DDG-22	1964–1991	Gezonken onderweg naar slooplocatie	[21]
Richard E. Byrd	DDG-23	1964–1990	Verkocht aan Griekenland voor onderdelen, later gezonken als doel	[22]
Waddell	DDG-24	1964–1992	Verkocht aan Griekenland als Nearchos (D-219), later gezonken als doel	[23]

Griekse Marine

HS Kimon (D-218) (voormalige USS Semmes)
HS Nearchos (D-219) (voormalige USS Waddell)
HS Formion (D-220) (voormalige USS Joseph Strauss)
HS Themistocles (D-221) (voormalige USS Berkeley)

Lütjensklasse

De Lütjensklasse destroyers was een aangepaste Charles F. Adamsklasse voor de Bundesmarine. Ze verschilde in de lay-out van de bemanningsverblijven, locatie van de boegsonar, een tweede antennemast en andere schoorstenen.

Perthklasse

De Koninklijke Australische marine heeft drie Charles F. Adamsklasse schepen laten bouwen volgens eigen specificaties. Dit werd de Perthklasse. Hoewel ze grotendeels hetzelfde waren als de schepen van de VS, waren de Australische schepen uitgerust met het Ikara systeem in plaats van de ASROC.

Zie ook

Lijst van torpedobootjagers van de Amerikaanse marine

Zie de categorie Charles F. Adams class destroyers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.