Claude Criquielion

Belgisch wielrenner (1957–2015)

Claude Criquielion (Lessen, 11 januari 1957Aalst, 18 februari 2015) was een Belgisch wielrenner.

Claude Criquielion
Criquielion in 1990
Criquielion in 1990
Persoonlijke informatie
Volledige naam Claude Criquielion
Geboortedatum 11 januari 1957
Geboorteplaats Lessen, België
Overlijdensdatum 18 februari 2015
Overlijdensplaats Aalst, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Discipline(s) Weg
Ploegen
1979
1980
1981 - 1982
1983
1984
1985
1986 - 1987
1988 - 1989
1990 - 1991
KAS-Campagnolo
Splendor-Admiral
Splendor-Wickes
Splendor-Euroshop
Splendor-Mondial Maquette-Marc
Hitachi-Splendor
Hitachi-Marc-Splendor
Hitachi-Bosal
Lotto-Super Club
Beste prestaties
Milaan-San Remo 20e (1987)
Gent-Wevelgem 5e (1988)
Ronde van Vlaanderen 1e (1987)
Amstel Gold Race 2e (1989)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (1985)
Ronde van Lombardije 6e (1990)
Ronde van Italië 7e (1989)
Ronde van Frankrijk 5e (1986)
Ronde van Spanje 3e (1980)
WK op de weg 1e (1984)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Tijdens de Grand Prix Criquielion, 17 mei 2014

Biografie

bewerken

Claude Criquielion was beroepswielrenner van 1979 tot en met 1991. Deze klassiekerspecialist heeft onder andere de Ronde van Vlaanderen, Clásica San Sebastián, Waalse Pijl, Grote Prijs Eddy Merckx en de Brabantse Pijl op z'n naam staan. In 1984 werd hij wereldkampioen op de weg en in 1990 schreef hij het Belgisch kampioenschap op zijn naam. In 1988 zou Criquielion in Ronse wellicht opnieuw wereldkampioen op de weg geworden zijn, als hij in de eindspurt niet gehinderd en ten val gebracht zou zijn door Steve Bauer. De derde medevluchter, Maurizio Fondriest, had de wereldtitel vervolgens voor het oprapen.
Zijn zoon Mathieu is in 2005 profwielrenner geworden bij Landbouwkrediet-Colnago; Claude Criquielion was ploegleider bij die ploeg.

In de nacht van 15 op 16 februari 2015 werd hij getroffen door een zware beroerte en werd in kritieke toestand in het ASZ van Aalst opgenomen, waar hij op 18 februari overleed.

 
Monument voor Criquielion in de naar hem vernoemde bocht op de Muur van Hoei.

Omdat Criquielion de eerste winnaar was van de Waalse Pijl met finish op de Muur van Hoei, werd op 1 december 2015, negen maanden na zijn overlijden en 30 jaar na zijn eerste van twee overwinningen op de Muur, de steilste bocht naar hem vernoemd en werd in die bocht een monument voor hem geplaatst.[1]

Belangrijkste overwinningen

bewerken

Resultaten in voornaamste wedstrijden

bewerken
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1979 9e  
1980 13e     ↑  
1981 9e  
1982 opgave   opgave  
1983 18e  
1984 9e  
1985 18e  
1986 5e  
1987 11e  
1988 14e  
1989 7e   36e  
1990 9e  
1991
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Brabantse Pijl Brussels Cycling Classic WK op de weg Wereld­ranglijsten
1979 68e 9e 11e 20e 21e 26e 22e 22e (SPP)
1980 114e 5e opgave
1981 60e 49e 35e 17e 10e 10e 31e 25e
1982 37e 4e 9e 14e   41e 42e
1983 38e 14e 54e 5e
1984 7e 7e 14e 17e   ↑ 9e (SPP)
1985 73e 30e 6e 8e   13e   ↑ 10e 16e 12e 11e (SPP)
1986 49e 8e 9e 4e 12e   ↑ 9e 52e 15e   (SPP)
1987 20e   ↑   7e   ↑ 10e   (SPP)
1988 5e 26e   ↑ 26e 14e 18e 83e 11e 23e (UWB)
1989 34e 59e 20e   ↑ 32e   ↑ 10e 33e (UWB)
1990 8e 16e 14e 6e 19e 27e 10e 16e (UWB)
1991 124e 25e 35e     10e 63e 49e

Ploegen

bewerken
  • 1979 - KAS-Campagnolo
  • 1980 - Splendor-Admiral
  • 1981 - Splendor-Wickes
  • 1982 - Splendor-Wickes
  • 1983 - Splendor-Euroshop
  • 1984 - Splendor-Mondial Maquette-Marc
  • 1985 - Hitachi-Splendor
  • 1986 - Hitachi-Marc-Splendor
  • 1987 - Hitachi
  • 1988 - Hitachi-Bosal
  • 1989 - Hitachi
  • 1990 - Lotto-Super Club
  • 1991 - Lotto-Super Club
bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie Claude Criquielion.
(en) Profiel van Claude Criquielion op ProCyclingStats
Voorganger:
Greg LeMond
Wereldkampioen wielrennen
1984
Barcelona
   
Opvolger:
Joop Zoetemelk
Voorganger:
Carlo Bomans
1989
  Belgisch kampioen wielrennen  
Claude Criquielion
1990
Opvolger:
Benjamin Van Itterbeeck
1991