Cut Copy
Cut Copy, ook wel The Cutters genoemd,[1] is een elektronische-muziekgroep uit de Australische stad Melbourne. Het collectief begon als eenmansproject van Dan Whitford in 2001. De groep maakt door new wave en synthpop uit de jaren tachtig beïnvloede dance en electropop.[2][3][4]
| Cut Copy | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Jaren actief | 2001-heden | |||
| Oorsprong | Melbourne (Australië) | |||
| Genre(s) | dance dancepunk electropop | |||
| Label(s) | Modular Recordings | |||
| Bezetting | ||||
| Huidige leden | Dan Whitford (2001-heden) Tim Hoey (2003-heden Mitchell Scott (2003-heden) Ben Browning (2010-heden) | |||
| Oud-leden | Bennett Foddy (2003-2004) | |||
| Officiële website | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Last.fm-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Nummers van de band zijn gebruikt in de voetbalgame FIFA: Lights & Music in FIFA 09, Where I'm Going in FIFA 12 en Standing In The Middle Of The Field in FIFA 18.
Geschiedenis
bewerkenI Thought of Numbers en Bright Like Neon Love
bewerkenWhitford nam in 2001 op zijn computer de extended play I Thought of Numbers en single "1981" op, die beide werden uitgegeven door Modular Recordings.[5] Tim Hoey, Mitchell Scott en Bennett Foddy voegden zich in 2003 bij Whitford. In deze bezetting werd het debuutalbum Bright Like Neon Love (2004) opgenomen, gevolgd door een toer in de Verenigde Staten en thuisland Australië. Ze stonden in voorprogramma's van onder meer Franz Ferdinand, Mylo en Daft Punk.[5] Hoewel aangesloten bij Modular, richtten de bandleden in deze periode hun eigen label Cutters op.[5] Foddy verliet de band na een jaar.
In Ghost Colours
bewerkenHet tweede album, In Ghost Colours (mei 2008), werd in een periode van zes weken opgenomen in samenwerking met muziekproducent Tim Goldsworthy (medeoprichter van DFA Records) in New York.[5] Whitford en Goldsworthy deelden een voorliefde voor ongewone instrumenten, zoals de Prophet 5, en het Electric Light Orchestra-album Time.[5] De albumhoes werd ontworpen door Whitford, die een eigen grafische-vormgevingsstudio heeft, en Hoey, die naar een kunstschool in Melbourne ging.[4] Het album kwam in Australië op nummer één binnen.[4]
Zonoscope
bewerkenIn 2010 voegde Ben Browning zich bij de band. Whitford vertelde in een interview met Pitchfork-journalist Tom Breihan dat hij voor het derde album, Zonoscope, veel luisterde naar de door Afrikaanse muziek beïnvloede liedjes uit de jaren tachtig.[6] Hij noemde als invloeden Talking Heads, Art of Noise, het door Trevor Horn geproduceerde Malcolm McLaren-album Duck Rock en de acid-housemuziek van Happy Mondays en Screamadelica van Primal Scream.[6] Het liedje "Take Me Over" werd als single van Zonoscope uitgegeven.[7]
Bezetting
bewerken- Dan Whitford – zang, keyboard, gitaar
- Tim Hoey – gitaar, sampler
- Ben Browning – basgitaar
- Mitchell Scott – drums
Voormalig
bewerken- Bennett Foddy – basgitaar, synthesizer
Discografie
bewerken- Bright Like Neon Love (2004)
- In Ghost Colours (2008)
- Zonoscope (2011)
- Free Your Mind (2013)
- Haiku From Zero (2017)
Externe links
bewerken- Officiële website
- (en)
Cut Copy op Myspace - (en) Cut Copy in de database van AllMusic
- ↑ Andel, Autumn (17 februari 2011). "Album Reviews >> Cut Copy: Zonoscope". Qro Magazine. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ Cole, Matthew (7 februari 2011). "Cut Copy: Zonoscope". Slant Magazine. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ Triebsch, Kevin (3 april 2011). "Cut/Copy transport Atlanta fans back to the 80s". The Examiner. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ a b c Naylor, Tony (10 mei 2008). "Have Cut Copy made the album of the year? Tony Naylor thinks so.". The Guardian. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ a b c d e Drever, Andrew (28 maart 2008). "Kindred Spirits Unite". Modular. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ a b Breihan, Tom (21 februari 2011). "Interviews: Cut Copy". Pitchfork. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
- ↑ Murphy, Tim (8 februari 2011). "Cut Copy Cops to the Eighties Sound of Their New Album, Zonoscope". New York Magazine. Geraadpleegd op 16 mei 2011.
