Dendriet (kristal)

Een dendriet is een kristalhabitus, waarbij het kristal een vertakte groei vertoont. Het is een vakterm, die in de kristallografie en de geologie wordt gebruikt. Dendriet komt van het Griekse woord δενδρον, dendron, dat boom betekent.

Dendriet van zilverkristallen

Vertakte mangaandendriet in een blok pyrolusiet van ongeveer 9 centimeter hoog

Dendriet van mangaanoxide in kalksteen, uit Solnhofen

Vorming van dendriet

Meestal gaat de dendritische kristalvorm gepaard met fossielen. Dendriet wordt op natuurlijke wijze gevormd tussen spleten in gesteente. Enkele varianten van mangaanoxiden en hydroxiden die vaak een dendritisch groeipatroon vertonen zijn:

• birnessiet Na₄Mn₁₄O₂₇·9H₂O
• coronadiet PBMn₈O₁₆
• cryptomelaan KMn₈O₁₆
• hollandiet BaMn₈O₁₆
• romanechitet (Ba,H₂O)Mn₅O₁₀
• todorokiet (Ba,Mn,Mg,Ca,K,Na)₂Mn₃O₁₂·3H₂O en andere

In spleten van kwartsgesteente ontwikkelt zich een driedimensionele vorm van dendriet waarbij mosagaat wordt gevormd.

Arborisatie

Een vergelijkbaar verschijnsel staat in andere vakgebieden bekend als arborescentie. Dat verwijst naar arborescens, het Latijn voor een boom wordend. Dit is bijvoorbeeld te zien in de ijsbloemen die ontstaan wanneer vocht, bijvoorbeeld uit warme lucht, op koud glas bevriest. Arborescentie is ook bekend van chemische tuinen.