Dionysius (inslagkrater)

Dionysius is een opvallende inslagkrater op de naar de Aarde toegekeerde kant van de Maan.

Dionysius
Foto gemaakt door Lunar Orbiter 4
Kratergegevens
Coördinaten	2° 48′ NB, 17° 18′ OL
Diameter	18 km
Kraterdiepte	2,7 km
Colongitude	343° bij zonsopgang
Vernoemd naar	Dionysius de Areopagiet
Vernoemd in	1935

Beschrijving

De diameter van Dionysius is 18 kilometer. De diepte is 2500 meter. De buitenhoogte 350 meter. Deze peervormige krater bezit scherpe wandkammen. De bodem van Dionysius is complex. Er komen talrijke heuveltjes en koepelheuvels van verschillende afmetingen voor. Rond de bodem ligt een ronde rug. Rond Dionysius ligt een opvallend deken van uitgeworpen materiaal, die samen met de scherpe wandkam getuigt van het feit dat Dionysius een jonge inslagkrater is. De bodem van Dionysius wordt aanzien als een (kleinere) versie van de bodem van kraters zoals Tycho en Copernicus. De bodem is karakteristiek voor kraters van deze afmeting die over een uitgebreide deken van uitgeworpen materiaal beschikken.

Locatie

Dionysius bevindt zich aan de zuidwestelijke rand van Mare Tranquillitatis, ten zuiden van de komvormige krater Ariadaeus, ten noordwesten van de tweelingkraters Ritter en Sabine.

Naamgeving

De benaming Dionysius is afkomstig van Giovanni Battista Riccioli, die deze opvallende krater echter de naam Ariadaeus gaf . De benaming Dionysius (als S. Dionysius Areop.) gaf hij aan de krater die volgens de Internationale Astronomische Unie (IAU) officieel Delambre heet . Nog een andere krater welke hij de benaming Dionysius Exiguus gaf heet volgens de IAU officieel Censorinus C . Michael van Langren gaf aan de krater die officieel Dionysius heet de benaming Gutschovii . Johannes Hevelius gaf aan deze krater de benaming Mons Horminius .

Donker stralenstelsel en zichtbaarheid tijdens volle maan

Inslagkrater Dionysius is de enige formatie op de maan die omhuld is door een donker stralenstelsel . Door contrastwerking valt de helderheid van de eigenlijke krater ten opzichte van dit donker stralenstelsel, vooral tijdens volle maan, extra op.

Gedeeltelijke en totale maansverduisteringen

Dionysius is het 35ste item in de lijst van opvallende formaties die tijdens gedeeltelijke en totale maansverduisteringen kunnen worden gebruikt als ijkpunten om de positie van de rand van de aardschaduw te bepalen .

Literatuur en maanatlassen

• Mary Adela Blagg: Named Lunar Formations.
• T.W. Webb: Celestial Objects for Common Telescopes, Volume One: The Solar System (met beschrijvingen van telescopisch waarneembare oppervlaktedetails op de maan).
• Tj.E. De Vries: De Maan, onze trouwe wachter.
• A.J.M. Wanders: Op Ontdekking in het Maanland.
• Hugh Percy Wilkins, Patrick Moore: The Moon.
• Times Atlas of the Moon, edited by H.A.G. Lewis.
• Patrick Moore: New Guide to the Moon.
• Harold Hill: A Portfolio of Lunar Drawings.
• Antonin Rukl: Moon, Mars and Venus (pocket-maanatlasje, de voorganger van Rukl's Atlas of the Moon).
• Antonin Rukl: Atlas of the Moon.
• Harry De Meyer: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1969).
• Tony Dethier: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1989).
• Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon, a history of lunar cartography and nomenclature.
• The Hatfield Photographic Lunar Atlas, edited by Jeremy Cook.
• William P. Sheehan, Thomas A. Dobbins: Epic Moon, a history of lunar exploration in the age of the telescope.
• Ben Bussey, Paul Spudis: The Clementine Atlas of the Moon, revised and updated edition.
• Charles A. Wood, Maurice J.S. Collins: 21st Century Atlas of the Moon.

Zie ook

Lijst van kraters op de Maan

Externe links

• LROC artikel N°443: Detour! (het interieur van krater Dionysius).
• LROC artikel N°748: Stratification in a Tranquil Sea (het interieur van krater Dionysius).