Energiecentrale Leiden
De energiecentrale Leiden, in de volksmond De Lichtfabriek, is een STEG-centrale van Uniper in de noordelijke binnenstad van de Nederlandse stad Leiden.[1]
| Energiecentrale Leiden | ||
|---|---|---|
| ||
De Lichtfabriek aan de Maresingel
| ||
| Ligging | ||
  | ||
| Land |  Nederland
| |
| Locatie | Leiden | |
| Coördinaten | 52° 10′ NB, 4° 30′ OL | |
| Techniek | ||
| Type centrale | STEG | |
| Primaire brandstof | Aardgas | |
| Energieproductie | ||
| Vermogen | 81MW | |
| Windmolens | ||
| Aantal | 2 | |
| Operationeel | ||
| Eind bouw | fabrieksschoorsteen van 80 m opgeleverd in 1952 | |
| Eigenaar | Uniper | |
De centrale tussen de Langegracht en de Maresingel is een gasgestookte centrale die elektriciteit levert aan het hoogspanningsnet en warmte aan de Leidse stadsverwarming.[2] De schoorsteen uit 1952, gebouwd door schoorsteenbouwbedrijf De Ridder uit Leiderdorp, is met haar 80 meter het hoogste bouwwerk van Leiden. De schoorsteen, niet uitgevoerd met zogenaamde radiaalsteen, heeft een bijzondere kop, waarvan er maar weinig zijn in Nederland. Het is een tulpenkop.
In 2006 werden nieuwe General Electric-gasturbines in gebruik genomen ter vervanging van twee verouderde Rolls-Royce-turbines. De nieuwe installatie heeft een hoger rendement en lagere emissies.[2]
Sinds 2000 is de centrale een gemeentelijk monument.[3]
Volgens het Kwaliteits- en Capaciteitsdocument 2017 van Tennet wordt deze centrale vanaf 2024 uit productie genomen.[4]
Zie ook
bewerken- Centrale Leiden. Uniper. Gearchiveerd op 27 mei 2023.
- ↑ (en) E.ON-centrale Leiden[dode link] bij enipedia.org
- ↑ a b Nieuwe turbines voor E.ON centrale Leiden, Metaal Magazine, 13 oktober 2006.
- ↑ Informatie op erfgoedleiden.nl
- ↑ Kwaliteits- en Capaciteitsdocument 2017 Deel II - Investeringen Net op Land 2018-2027 PDF (3,48 MB), TenneT, blz. 134. Gearchiveerd op 18 februari 2023.
