Elisabeth Lutyens

Elisabeth Lutyens
	Elisabeth Lutyens
Algemene informatie
Land	Verenigd Koninkrijk
Geboortedatum	9 juli 1906
Geboorteplaats	Bloomsbury
Overlijdensdatum	14 april 1983
Overlijdensplaats	Hampstead
Werk
Beroep	componist, filmcomponist
Studie
School/universiteit	École Normale de Musique de Paris, Royal College of Music
Kunst
Genre	opera
Familie
Echtgenoot	Edward Clark, Ian Herbert Campbell Glennie
Vader	Edwin Lutyens
Moeder	Emily Lutyens
Broers en zussen	Mary Lutyens, Ursula Lutyens, Robert Lutyens, Barbara Lutyens
Persoonlijk
Talen	Engels
Diversen
Prijzen en onderscheidingen	Commandeur in de orde van het Britse rijk
	De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.; U kunt die informatie bewerken.

Agnes Elisabeth Lutyens (CBE)^[1] (Londen, 9 juli 1906 – aldaar, 14 april 1983) was een Brits componiste. Zij was het vierde van de vijf kinderen van de architect Edwin Lutyens en Emily Lytton, die betrokken waren bij de theosofische beweging.

Levensloop

Jeugd

Het gezinsleven werd gekenmerkt door ruzies tussen haar vader en moeder. Haar vader was de architect van de binnenstad van Delhi, haar moeder de dochter van de onderkoning van Indië en een hofdame van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk. Elisabeth besloot vroeg componiste te worden, enerzijds om de aandacht van haar moeder te krijgen, anderzijds omdat zij op dit gebied geen concurrentie binnen de familie te duchten had, zoals zij later in haar autobiografie schreef. Zij kreeg viool-, piano- en compositieles. Haar tante Constance Lytton, een vakbekwame pianiste, wier docente een leerling van Clara Schumann was geweest, steunde haar door haar met de werken van Robert Schumann bekend te maken. Op 15-jarige leeftijd ontstonden de eerste kamermuziekwerken, een jaar later schreef zij een opzet voor een eerste ballet.

Studie

In 1922/1923 studeerde zij ongeveer drie maanden solfège, harmonie en contrapunt aan de École Normale de musique de Paris in Parijs bij Marcelle de Manziarly en Georges Caussade. Dankzij Marcelle de Manziarly werd zij vertrouwd met het werk van Claude Debussy en Igor Stravinsky. Eveneens in Parijs leerde zij de musicoloog, componist en organist Antoine Geoffroy-Dechaume kennen, die haar interesse voor het werk van Girolamo Frescobaldi en Henry Purcell wekte. Na een reis met haar moeder naar een theosofisch centrum in het Oostenrijkse Ehrwald nam zij in 1923 privéles bij de theosofische componist John Foulds. Al snel brak zij de lessen af, om haar moeder en Jiddu Krishnamurti (1895-1986) op reis te vergezellen. Deze was door de theosofische vereniging tot "wereldleraar" gekozen en was gedeeltelijk in het gezin opgegroeid. De gezamenlijke reizen voerden naar Trente in Italië, verschillende steden in India en Australië. In 1925 kwamen zij terug naar Londen.

Van 1926 tot 1930 studeerde Lutyens aan het Royal College of Music in Londen bij Harold Darke (compositie) en bij Ernest Tomlinson (altviool). Spanningen tussen haar en de toenmalige directeur van het Royal College of Music en aanhanger van de English Musical Renaissance, Hugh Allen, leidde ertoe, dat zij geen compositieles bij de toen beroemde docenten Ralph Vaughan Williams of John Ireland kon krijgen. Tijdens de studie raakte zij bevriend met de componiste Dorothy Gow. Anders dan haar medestudenten aan het Royal College of Music (Elizabeth Maconchy, Dorothy Gow, Imogen Holst en Grace Williams) ontving zij gedurende haar studietijd nooit een bijzondere prijs of een onderscheiding voor haar werk. Haar relatie met haar moeder ging achteruit tijdens haar studie, wat leidde tot een terugkerende depressie.

Huwelijken en concerten

In 1929 leerde zij de zanger (bariton) Ian Glennie kennen, met wie zij in 1933 huwde. Samen met de dirigente Iris Lemare en de violiste Anne Macnaghten richtte ze in 1931 Macnaghten-Lemare-concerten in Londen op, die decennialang zouden doorgaan. Doel was de voorwaarden voor uitvoering en werk van jonge componisten te verbeteren. De concerten werden spoedig tot een vaste instelling in het Londense culturele leven en Lutyens hoorde vele van haar vroege werken daar voor de eerste keer. Door deze concertseries werden ook andere componisten zoals Benjamin Britten, Elizabeth Maconchy, Grace Williams, Malcolm Williamson en Alan Rawsthorne in het Londense muziekleven geïntroduceerd en gesteund.

Met de uitvoering van het ballet The Birthday of the Infanta door de Camargo Society in 1932 maakte het grote publiek voor het eerst kennis met Lutyens' composities. In 1934 werd met Sebastian haar eerste zoon geboren. In de volgende jaren werkte zij uitsluitend voor de Macnaghten-Lemare-concerten. Zij werd ook moeder van een tweeling. In 1938 leerde zij de 18 jaar oudere dirigent en voormalige BBC-producent Edward Clark kennen, een leerling van Arnold Schönberg, die het Britse publiek met eigentijdse continentale muziek bekend wilde maken. Ian Glennie en zij gingen uiteen, hoewel Glennie pas jaren later met een echtscheiding instemde. In 1939 en 1940 schreef zij het Chamber Concerto I en II, haar eerste dodecafonische werken. In 1940 vertrok zij vanwege de onzekere oorlogssituatie met haar kinderen naar het gezin van haar zuster Ursula in Newcastle upon Tyne. Spanningen tussen de gezinnen leidden al snel tot een terugkeer naar Londen. Tijdens een Proms-concert in Londen gingen haar Three Pieces for Orchestra, op. 7 in première, lang de enige grotere uitvoering van haar werk. Conrad, haar enige kind van Edward Clark, werd in 1941 geboren. Grote financiële zorgen en honger, oorlog en ziekte maakten het voor haar in de jaren 1940 en 1941 steeds moeilijker om te componeren. Na verdere verblijven op het platteland kwam zij in 1943 terug naar Londen, maar haar latere alcoholproblemen begonnen zich af te tekenen.

Filmmuziek en alcoholisme

Vanaf 1944 begon zij - meer om financiële redenen, dan uit interesse - met het componeren van filmmuziek. Misschien heeft het werken voor de film wezenlijk tot de ontwikkeling van haar latere compositiestijl bijgedragen. Om ongestoord te kunnen werken gingen de kinderen naar verwanten en voor zich en haar man richtte zij afzonderlijke woningen in. Zij leerde Constant Lambert, Francis Bacon en Dylan Thomas kennen, Londense persoonlijkheden van het moderne leven, maar door haar vele bezoeken in pubs in de Londense wijk Bloomsbury raakte zij sterker verslaafd aan alcohol. Zowel haar geestelijke als haar lichamelijke toestand ging sterk achteruit en in 1948 was zij gedwongen zich maandenlang in een psychiatrisch ziekenhuis te laten behandelen. In 1951 probeerde ze met een vierdaagse extreme ontwenningskuur haar alcoholisme onder controle te krijgen. Maar toenemende vereenzaming en het uitblijven van succes met haar ernstige muziek leidden ertoe, dat zij verdere opdrachten voor films, reclame en de omroep moest aanvaarden.

Leerlingen

Vanaf 1957 gaf ze jarenlang privéles, wat haar financiële situatie nauwelijks verbeterde. Qua ideeën voelde zij zich verwant aan jonge buitenstaanders, die net als zij met het muzikale Establishment vochten. Tot haar leerlingen behoorden Malcolm Williamson en Richard Rodney Bennett, hoewel zij enige leden van de zogenaamde Manchester groep (Harrison Birtwistle, Alexander Goehr en Peter Maxwell Davies) met advies en geld steunde. Tegelijkertijd beschadigde zij haar betrekkingen met de British Broadcasting Corporation (BBC) door een meningsverschil, omdat zij de BBC voor het mislukken van haar echtgenoot (Edward Clark) in de muziekwereld verantwoordelijk stelde.

Onderscheidingen

In 1962 werd zij door de Phoenix Trust onderscheiden voor haar verdiensten voor de muziek, met een bijbehorende geldprijs van 350 Britse pond. In dat jaar overleed haar tweede man Edward Clark. Vanaf 1963 hield ze zich bezig met dood en eeuwigheid en ontwikkelde ze haar compositorische taal verder, omdat zij koos voor een thematische opzet en gebruik van twaalftoonsreeksen achter haar liet. In 1969 werd zij tot Commandeur in de Orde van het Britse Rijk benoemd en kreeg ze de Londense Lord Mayor Midsummer Award (een geldprijs voor onvoldoende gewaardeerde kunstenaars). Zij richtte voor korte tijd een eigen muziekuitgeverij (Olivan Press), maar verkocht dit bedrijf in 1974 alweer aan Universal Music. Tussen 1962 en 1971 kreeg zij in totaal acht compositieopdrachten van de BBC, maar haar werken werden buiten Londen zelden uitgevoerd.

In 1972 werd haar autobiografie "A Goldfish Bowl" gepubliceerd, waarin zij diepe inzichten over haar leven en werken als Londense componiste ten beste geeft.

Verslaving en einde

In 1976 werd zij huiscomponist aan de Universiteit van York. Rond deze tijd verbeterden zich langzamerhand eveneens de inkomsten uit haar langjarige werk voor film en omroep, zodat zij voor het eerst zonder financiële steun van vrienden of andere familieleden kon rondkomen. Helaas was zij vanaf het begin van de jaren zeventig opnieuw begonnen alcohol te drinken en werd ze daarnaast ook nog verslaafd aan pillen en tabletten (zij nam regelmatig antidepressiva, kalmeringsmiddelen, barbituraten en steroïden). Door deze omstandigheden componeerde zij aan het einde van de jaren zeventig nog zelden en wat ze wel schreef was meestal kort. Na de première van het 13e strijkkwartet in maart 1983, die zij in de rolstoel bijwoonde, overleed zij op 14 april 1983 aan een hartinfarct in haar woning.

Composities

Werken voor orkest

1937-1938 Five-part Fantasia, voor strijkorkest
1939 Three Pieces, op. 7
1939 Kamerconcert I, voor hobo, klarinet, fagot, hoorn, trompet, trombone, viool, altviool en cello, op. 8 nr. 1
1940 Kamerconcert II, voor klarinet, tenorsaxofoon, piano en strijkorkst, op. 8 nr. 2
1941-1943 Three Salutes to the United Nations nr. 2, voor orkest
1942 Three Symphonic Preludes
1944 En Voyage, voor orkest
1945 Kamerconcert III, voor fagot en klein orkest, op. 8 nr. 3
1946 Kamerconcert IV, voor hoorn en klein orkest, op. 8 nr. 4
1946 Kamerconcert V, voor strijkkwartet en kamerorkest, op. 8 nr. 5
1947 Concert, voor altviool en orkest, op. 15
1948 Kamerconcert VI (teruggetrokken)
1951 Lyric Piece, voor viool en orkest, op. 23
1955 Music for Orchestra I, op. 31
1955 Diabelleries – Variations on "Where’s my little basket gone?", voor orkest
1956 Chorale - Hommage a Igor Stravinsky, voor orkest, op. 36
1959-1960 Quincunx, voor sopraan, bariton en orkest, op. 44 - tekst: Thomas Browne
1962 Music for Orchestra II, voor orkest, op. 48 - opgedragen aan Edward Clark
1963-1964 Music for Orchestra III, voor orkest, op. 56
1963 Music, voor piano en orkest, op. 59
1967 Novenaria, op. 67 nr. 1
1974 The Winter of the World, voor twee orkesten, op. 98
1974-1975 Eos, voor klein-/kamerorkest, op. 101
1976 Six Bagatelles, voor kamerorkest (zes houtblazers, vier koperblazers, harp, piano, celesta en vijf solo strijkers), op. 113
1976 Rondel, op. 108
1977 Nox, voor piano en 2 kamerorkesten, op. 118
1978 Tides op. 124
1980 Wild Decembers, voor kamerorkest, op.149
1981 Music for Orchestra IV "Gone Like a Sea-Covered Stone", voor kamerorkest (zonder violen), op. 152
Three Salutes to the United Nations nr. 1, voor koperblazers, strijkers en slagwerk

Werken voor harmonieorkest

1944 Divertissement, voor slagwerk en militaire muziekkapel
1961 Symphonies, voor piano (solo) en harmonieorkest, op. 46 - opgedragen aan Katharina Wolpe

Muziektheater

Opera's

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto
1947	The Pit, op. 14		18 mei 1947, Londen (concertant); 24 april 1949, Palermo (scenisch)	William Robert Rodgers
1954	Infidelio, op. 29	7 scènes	17 april 1973, Londen	T.E. Ranselm, pseudoniem van de componiste
1965-1967	The Numbered, op. 63	proloog en 4 bedrijven	niet uitgevoerd	Minos Volonakis, naar Elias Canettis "Die Befristeten"
1967-1968	Time Off? Not a Ghost of a Chance!, op. 68	4 scènes	1 maart 1972, Londen	de componiste
1969-1970	Isis and Os, op. 74		26 november 1976, Londen	de componiste naar Plutarchus
1972	The Goldfish Bowl, op. 102 (verworpen)		niet uitgevoerd	de componiste
1973	The Waiting Game, op. 91	3 scènes	niet uitgevoerd	de componiste
1977	Like a Window, op. 109		24 november 1977, Londen, BBC	Uittreksels uit brieven van Vincent van Gogh

Balletten

Voltooid in	titel	première	libretto
1932	The Birthday of the Infanta (later teruggetrokken)	4 december 1932, Londen, Camargo Society	Oscar Wilde
1939	King Midas,	vermoedelijk 1939, Hammersmith	Toni del Renzio, afkorting van Antonino Romanov del Renzio dei Rossi di Castellone e Venosa
1948	Rhadamanthus	niet uitgevoerd
1949	Ballet, op. 19

Toneelmuziek

ca. 1927 Job, voor solisten, gemengd koor en orkest
1972 The Linnet from the Leaf, toneelmuziek op. 89 - tekst van de componiste - première: 11 november 1979 in de BBC
1973-1974 One and the Same, scène voor sopraan, spreker, 2 actrices, acteur en 2 instrumentale ensembles, op. 97 - tekst van de componiste - première: 21 juni 1976 tijdens het York Festival

Werken voor de omroep

1950 Penelope, muziekdrama voor de omroep - niet georkestreerd - niet uitgevoerd

Vocale muziek

Cantates

1946 Ô saisons, Ô châteaux!, cantate voor sopraan, mandoline, gitaar, harp en strijkorkest, op. 13 - tekst: Arthur Rimbaud - première: 11 februari 1947 in Londen
1961 Catena, cantate voor sopraan, tenor en 21 instrumenten, op. 47
1979 Cantata, voor sopraan en instrumentaal ensemble, op. 130 - tekst: Ursula Vaughan Williams
1979 Cantata, voor sopraan, alt, bariton en instrumentaal ensemble, op. 134 - tekst: Charles Baudelaire

Werken voor koor

1932 Winter the Huntsman, voor gemengd koor, hoorn, cello, trompet en piano - tekst: Osbert Sitwell
1941-1943 Three Salutes to the United Nations nr. 3, voor tenor, gemengd koor en orkest - tekst: Milton
1948 Requiem for the Living, voor solisten, gemengd koor en orkest, op. 16
1952 Bienfaits de la Lune, voor sopraan, tenor, gemengd koor, strijkorkest en slagwerk
1953 Excerpta Tractatus logico-philosophici, motet voor gemengd koor, op. 27 - tekst: Ludwig Wittgenstein
1957 De Amore, voor sopraan, tenor, gemengd koor en orkest, op. 39 - tekst: Geoffrey Chaucer
1961 The Dong with the Lumious Nose, voor kinderkoor en instrumentaal ensemble - tekst: Lear
1963 Encomion – Let Us Now Praise Famous Men, voor gemengd koor, koperblazers en slagwerk, op. 54 - tekst: Rudyard Kipling
1963 The Country of the Stars, motet voor gemengd koor, op. 50 - tekst: Boëthius - Engelse vertaling: Geoffrey Chaucer
1965 Magnificat and Nunc Dimittis, voor mannenkoor - in 1970 herwerkt voor gemengd koor
1965 The Hymn of Man, motet voor mannenkoor, op. 61 - tekst: Algernon Charles Swinburne - in 1970 herwerkt voor gemengd koor
1968 Essence of Our Happinesses, voor tenor, gemengd koor en orkest, op. 69 - tekst: Abu Yasid (Engelse vertaling: Robert Charles Zaehner), John Donne, Arthur Rimbaud
1968 The Tyme Doth Flete, voor gemengd koor op. 70 met ad libitum Prelude and Postlude voor 2 trompetten en 2 trombones - tekst: Francesco Petrarca, Ovidius, Engelse vertaling: Thomas Wyatt
1970 Verses of Love, voor gemengd koor - tekst: Ben Jonson
1972 Voice of Quiet Waters, voor gemengd koor en orkest, op. 84 - tekst: William Wordsworth, Joseph Conrad
1972 Counting Your Steps, voor gemengd koor, 4 dwarsfluiten en slagwerk, op. 85 - tekst: naar gedichten van de Pygmeeën vanuit Gabon
1976 It Is the Hour, voor gemengd koor (SSTB), op. 111a - tekst: Lord Byron
1979 The Roots of the World, voor gemengd koor en cello, op. 136 - tekst: William Butler Yeats

Liederen

1929 Sonnet: To Sleep, voor contra-alt en kamerorkest - tekst: John Keats
1931 5 liederen, voor sopraan en piano
1933-1934 4 liederen, voor tenor en piano
1. Stanzas - tekst: Emily Brontë
2. Thief in the Night“, - tekst: D.H. Lawrence
3. Nonentity - tekst: D.H. Lawrence
4. Feste’s Song - tekst: William Shakespeare
1934 The Dying of Tanneguy de Bois, voor tenor, 4 hoorns en strijkorkest
1934-1936 6 liederen, voor tenor (of sopraan) en piano
1. The Deserter - tekst: Alfred Edward Housman
2. The Night is Darkening - tekst: Emily Brontë
3. The Appeal - tekst: Emily Brontë
4. Fall, Leaves, Fall - tekst: Emily Brontë
5. Mother, I Cannot Mind My Wheel - tekst: Sappho, Engelse vertaling: Walter Savage Landor
6. Fara-diddle-dyno - tekst: anoniem

1937-1938 4 liederen, voor tenor en strijkkwartet
1938 Lamento e Recitativo d’Arianna, voor tenor en orkest
1938-1939 4 Franse liederen, voor sopraan/mezzosopraan en altviool/orkest/instrumenten
1. More, j’appelle de ta rigeur - tekst: François Villon
2. Voici le verd et beau mai - tekst: Jean-Antoine de Baïf
3. La nuit froide et sombre - tekst: Joachim Du Bellay
4. Quand un cordier cordant - tekst: anoniem
1951 Nativity, voor sopraan, strijkorkest of orgel - tekst: William Robert Rodgers
1953 3 liederen en toneelmuziek "Homage to Dylan Thomas", voor sopraan (dwarsfluit, altviool)/accordeon/piano
1. Do Not Go Gentle Into That Good Night
2. It Is My Craft and Sullen Art
3. Paper and Sticks
1957 In the Temple of a Bird’s Wing, voor bariton en piano, op. 37 - tekst: T. Tanner
1965 The Valley of Hatsu-Se, voor sopraan, dwarsfluit, klarinet, cello en piano, op. 62 - tekst: diverse Japanse teksten
1966 Akapotik Rose, voor sopraan en ensemble, op. 64 - tekst: Eduardo Paolozzi
1966 And Suddenly It’s Evening, voor tenor en 11 instrumenten, op. 66 - tekst: Salvatore Quasimodo
1968 A Phoenix, voor sopraan, klarinet, viool en piano, op. 71 - tekst: Ovidius (Engelse vertaling: A. Goulding)
1968 Epithalamion, voor sopraan en orgel - tekst: Spenser
1970 In the Direction of the Beginning, voor bas en piano, op. 76 - tekst: D. Thomas
1970 Anerca, voor spreker/actrice, 10 gitaren en slagwerk, op. 77 - tekst: Inuit dichting
1970 Oda à la Tormenta, voor mezzosopraan en piano, op. 78 - tekst: Pablo Neruda
1970 Vision of Youth, voor sopraan, 3 klarinetten, piano en slagwerk, op. 79 - tekst: Joseph Conrad
1971 Islands, voor sopraan, tenor, verteller en ensemble, op. 80 - tekst: Sophokles (Engelse vertaling: Minos Volonakis), Percy Bysshe Shelley, Robert Louis Stevenson, François Rabelais (Engelse vertaling: T. Urquhart en Peter Anthony Motteux)
1971 Requiescat - in Memory of Stravinsky, voor sopraan en strijktrio
1971 The Tears of Night, voor contratenor, 6 sopranen, 3 instrumentale kwintetten, op. 82 - tekst: anoniem vanuit de 14e eeuw, Gertrude Stein, James Joyce, D. Thomas
1971 Dirge For the Proud World, voor sopraan, contratenor, cello en klavecimbel, op. 83 - tekst: Thomas Merton
1972 Chimes and Cantos, voor bariton en ensemble, op. 86 - tekst: Robert Herrick
1972 Dialogo, voor tenor en luit, op. 88 - tekst: Salvatore Quasimodo
1973 Roads, voor 2 sopranen, contratenor, tenor, bariton en bas, op. 95 - tekst: van de componiste
1973 Laudi, voor sopraan, 3 klarinetten, piano en slagwerk, op. 96 - tekst: van de componiste
1976 Nocturnes and Interludes, voor sopraan en piano, op. 111 - tekst: Robert Burns, Rudyard Kipling, Alfred Tennyson, Robert Graves, Christopher Marlowe, van de componiste, John Milton, Henry Newbolt, G. Peele
1976 Concert Aria, voor vrouwenstem en orkest, op. 112 - tekst: anonieme Franse tekst
1977 Variations: Winter Series – Spring Sowing, voor sopraan en piano, op. 115 - tekst: Ursula Vaughan Williams
1977 Cascando, voor contra-alt, viool en strijkorkest, op. 117 - tekst: Samuel Beckett - première: 4 december 1979 door de Katholieke Radio Omroep
1977 By all These, voor sopraan en gitaar, op. 120 - tekst: R. Jeffries
1977 Chorale Prelude and Paraphrase, voor tenor en instrumentaal ensemble, op. 123 - tekst: John Keats
1978 Elegy of the Flowers, voor tenor en 3 instrumentale groepen, op. 127 - tekst: Konstantínos Kaváfis (Engelse vertaling: R. Devlen
1979 Echoi, voor mezzosopraan en orkest, op. 129 - tekst: Thomas Merton
1979 That Sun, voor contra-alt en piano, op. 137 - tekst: Gustave Flaubert
1979 Echoes, voor contra-alt en instrumentaal ensemble, op. 138 - tekst: H. Sudo
1980 Concert Aria: Dialogo, voor sopraan en instrumentaal ensemble, op. 142 - tekst: Salvatore Quasimodo
1980 Mine Eyes, My Bread, My Spade, voor bariton en strijkkwartet, op. 143 - tekst: T. Tanner
1980 Fleur de Silence, voor tenor en zeven instrumenten, op. 150 - tekst: R. de Gourment
1980 The Singing of Birds, voor spreker/actrice en altviool, op. 151 - tekst: William Butler Yeats, M. Silverthorne, naar Plato

Kamermuziek

1927 Strijkkwartet in een deel
1937-1938 Strijkkwartet nr. 1, op. 5 nr. 1 (later teruggetrokken)
1938 Strijkkwartet nr. 2, op. 5 nr. 5
1938 Partita, voor 2 violen
1939 Music for the People, voor arbeiderskoren en danseressen - tekst: Randall Swingler - De bijdrage van Lutyens aan dit coöperatief werk was voor koperblazers
1939 Trio, voor strijkers, op. 5 nr. 6
1942 9 Bagatellen, voor cello en piano, op. 10
1944 Petite Suite
1944 Suite Gauloise, voor viool en piano - ook in een versie voor blaasoctet
1945 5 Little Pieces, voor klarinet en piano, op. 14 nr. 1
1948 Baker’s Dozen, voor 2 violen
1948 Ninepins, voor 2 violen
1949 Strijkkwartet nr. 3, op. 18
1950 Concertante, voor vijf instrumentalisten, op. 22
1952 Strijkkwartet nr. 4
1952 Strijkkwartet nr. 5
1952 Strijkkwartet nr. 6, op. 25
1953-1954 Valediction, voor klarinet en piano, op. 28
1954 A Rainy Day, voor viool en piano
1954-1955 Nocturnes, voor viool, cello en gitaar, op. 30
1955 Capriccii, voor 2 harpen en slagwerk, op. 33
1957 Fantasie-Variations, voor viool en piano, op. 41
1957 Six Tempi, voor dwarsfluit, hobo, klarinet, fagot, trompet, klavecimbel, piano, viool, altviool en cello, op. 42
1960 Blaaskwintet, op. 45
1963 Strijkkwintet, op. 51
1963 Trio, voor houtblazers, op. 52
1963 Fantasie-Trio, voor dwarsfluit, klarinet en piano, op. 55
1964 Strijktrio, op. 57
1964 Scena, voor viool, cello en slagwerk, op. 58
1964 Music for Wind, voor dubbelt blaaskwintet, op. 60
1966 The Fall of the Leafe, voor hobo en strijkkwartet
1967 Scroll for Li-Ho, voor viool en piano, op. 67 nr.3
1969 The Tides of Time, voor contrabas en piano, op. 75
1971 Driving out the Death, voor hobo en strijktrio, op. 81
1973 Divertimento "Rape of the Moone", voor blaasoctet, op. 90
1973 Plenum II, voor hobo en 13 instrumenten, op. 92
1973 Plenum III, voor strijkkwartet, op. 93
1974 Kareniana, voor altviool en 10 instrumenten, op. 99
1975 Fanfare for a Festival, voor 3 trompetten en 3 trombones
1975 Go, Said the Bird, voor elektrische gitaar en strijkkwartet, op. 105
1975 This Green Tide, voor bassethoorn en piano, op. 103
1975 The Ring of Bone, voor spreker en piano, op. 106
1976 Mare et Minutiae, voor strijkkwartet, op. 107
1976 Constants, voor cello en piano, op. 110
1977 Fantasia, voor altsaxofoon en 3 instrumentengroepen, op. 114
1977 Madrigal, voor hobo en viool, op. 119
1977 O Absalom, voor viool, hobo/althobo, altviool en cello, op. 122
1978 Doubles, voor strijkkwartet, op. 125
1978 Footfalls, voor spreker, dwarsfluit en piano, op. 128
1979 Trio, voor klarinet, cello en piano, op. 135
1979 Strijkkwartet, op. 139
1979 Morning Sea, voor hobo/Oboe d'amore en piano, op. 140
1980 Rapprochement, voor hoorn, harp en instrumentaal ensemble, op. 144
1980 Déroulement, voor hobo en gitaar, op. 145
1980 Strijkkwartet - Diurnal, op. 146
1980 Six, voor klarinet, trompet, piano, viool, contrabas en slagwerk, op. 147
1980 Soli, voor klarinet en contrabas, op. 148
1981 Branches of the Night and of the Day, voor hoorn en strijkkwartet, op. 153
1981 Strijkkwartet nr. 12, op. 155
1981 The Living Night, voor slagwerk en cello, op. 156
1982 Strijkkwartet nr. 13, op. 158
1982 Triolet I, voor klarinet, mandoline en cello, op. 160a
1982 Triolet II, voor cello, marimba en harp, op. 160

Werken voor orgel

1948 Suite, op. 17
1955 Sinfonia, op. 32
1969 Temenos, op. 72 (verworpen)
1969 Trois Pièces Brèves
1974 Plenum IV, voor orgel vierhandig, op. 100

Werken voor piano

1937-1938 The Check Book - 12 Pieces for Children
1941 5 Intermezzi, op. 9
1948 Three Improvisations
1958 Piano e Forte, op. 43
1962 5 Bagatellen, op. 49
1967 Helix, voor 2 piano's, op. 67 nr.2
1972 Plenum I op. 87
1977 5 Impromptus, op. 116
1978 7 Préludes, op. 126
1979 The Great Seas, op. 132
1979 Three Books of Bagatelles, op. 141
1981 La Natura Dell’Aqua, op. 154
1982 Encore – Maybe, op. 159

Werken voor klavecimbel

1975 Pietà, op. 104

Werken voor gitaar

1969 The Dying of the Sun, op. 73
1977 Romanza, op. 121

Filmmuziek

1946 The Way from Germany
1948 Penny and the Pownall Case
1951 To be a Woman
1952 The Boy Kumasenu
1953 They planted a Stone
1953 This Little Ship
1954 Simon
1956 Any Man's Kingdom
1956 Bermuda Affair
1960 Never take Sweets from a Stranger
1961 Don't Bother to Knock
1963 Paranoiac
1964 Troubled Waters
1965 Dr. Terror's House of Horrors
1965 The Earth Dies Screaming
1965 The Skull
1965 Spaceflight IC-1 : An Adventure in Space
1966 Theatre of Death
1966 The Psychopath
1967 The Terrornauts
1971 Never go with Strangers
1975 Mijn Nachten met Susan, Olga, Albert, Julie, Piet & Sandra

Publicaties

A Goldfish Bowl: The Autobiography of Elisabeth Lutyens, London. Cassel & Co., 1972. 330 p.

Bibliografie

Francis Pieters: Lady Composers and the Wind Band/Ensemble, in: WASBE World - Official Magazine of the World Association for Symphonic Bands and Ensembles, December 2011, pp. 15-23, ISSN 2192-5127
Catherine Roma, Karin Pendle (Fwd.): The Choral Music of Twentieth-Century Women Composers: Elisabeth Lutyens, Elizabeth Maconchy, and Thea Musgrave, Westport, CN. Greenwood. 1996.
Sophie Fuller: The pandora guide to women composers - Britain and the United States 1629-present, London: Pandora, an Imprint of Harper Collins Pulbishers, 1994, 368 p., ISBN 978-0-044-40897-0
Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
Meirion & Susie Harries: A Pilgrim Soul: The Life and Work of Elisabeth Lutyens, London; Boston. Faber & Faber. 1989., 1991. 336 p., ISBN 978-0-571-16121-8
Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
Adel Heinrich: Organ and harpsichord music by women composers, New York: Greenwood Press, 1991. 373 p., ISBN 978-0-313-26802-1
Richard Alan Palmer: The a cappella choral works for mixed voices of Elisabeth Lutyens, Illinois (Urbana). 1984. dissertation
Brian Elias: Elisabeth Lutyens (1906-1983), in: Tempo: A quarterly review of modern music 145, 1983. p. 33.
Susan Bradshaw, Richard Rodney Bennett: Elisabeth Lutyens's stage works, in: Tempo: A quarterly review of modern music No. 120 (1977), pp. 47-48.
Susan Bradshaw: The music of Elisabeth Lutyens, in: Musical Times, 112 (1971), pp. 653-656.
Anthony Payne: Elisabeth Lutyens's "Essence of our Happinesses", in: Tempo: A quarterly review of modern music. 1970, Nr. 95, pp. 33-34.
Niall O'Loughlin: Elisabeth Lutyens's "Novenaria", in: Tempo: A quarterly review of modern music. 1969, Nr. 88, pp. 55-56.
Andre Mangeot: The younger English composers VII. Elisabeth Lutyens, in: Monthly Musical Record 68, pp. 291-294.
Anne Macnaghten: The story of the Macnaghten concerts, in: The musical times 100.1399, 1959. pp. 460-461.

Externe links

(en) Biografie door David C.F. Wright
(en) Biografie op de internetpagina van de University of York Music Press (gearchiveerd)
(de) Biografie op de internetpagina van femobio
(en) Elisabeth Lutyens in de Internet Movie Database

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Commandeur in de Orde van het Britse Rijk

[1] Commandeur in de Orde van het Britse Rijk

[1]