Zijn eerste "officiële" compositie was Chasse à l’enfant’ uit 1971, dat hij schreef voor een internationaal korenfestival.[3]
Hij werkte als schrijver decennialang onder meer voor Vrij Nederland,[1] deels - van 1976 tot 1980 - met het pseudoniem Wilhelm Schön, de helft van een duo, toen hij samenwerkte met Willem Jan Otten.[4] Vanaf 1982 schreef hij in Vrij Nederland de rubriek Het Gebroken Oor, dagboek van een luisteraar.[5] In 2004 stopte hij met schrijven voor Vrij Nederland.[6]
Schönberger werkte gedurende zes jaar, tot 1995, als muziekprogrammeur voor het Holland Festival.[7] Vanaf 1988 was hij artistiek adviseur van het Schönberg Ensemble.[6][8]
In 2005 sprak hij onder de titel 'Het Grote Luisteren' de jaarlijkse Huizingalezing uit. Van 2010-2013 schreef hij enkele malen per jaar over muziek in de Groene Amsterdammer.[9]
Otten schrijft dat Schönberger een grote kenner en bewonderaar is van Igor Stravinsky. Schönberger was een vriend van Louis Andriessen,[10] met wie hij samen een boek over Stravinsky schreef.
In 1983 bij presentatie boek over StravinskyHet apollinisch uurwerk, De Bezige Bij, 1983, samen met Louis Andriessen, een werk over Igor Stravinsky.
De wellustige tandarts & andere componisten, 1985.
De vrouw met de hamer, 1992
De kunst van het kruitverschieten, De Bezige Bij, Amsterdam, 1998, ISBN 90-234-3740-3. Een verzameling van veertien essays en drie hoorspelteksten.[12]
Het gebroken oor, een selectie van muziekbeschouwingen.[13]
Hier rust Schönberger, Notities over muziek, Uitgeverij Plantage, Leiden (2021), ISBN 978 90 73023 71 0. De titel verwijst naar de titel 17de -eeuwse musicus Huldericus Schönberger, waarvan geen muziek bekend is.[14]
↑ abc(en) Elmer Schönberger. Donemus. N.B. Het genoemde jaartal voor de Pierre Bayle prijs in deze publicatie is onjuist. (27 januari 2017). Gearchiveerd op 19 augustus 2022. Geraadpleegd op 17 april 2024.
