Althobo

(Doorverwezen vanaf Engelse hoorn)

De althobo (Engelse hoorn of cor anglais) is de grotere en lagere uitvoering van de hobo. Hoewel lager van toon is het qua klankkleur en bespeling in feite een lage hobo. De klank van de althobo is weemoedig, soms klagend.

Althobo
Engelse hoorn, Cor anglais
Althobo
Classificatie
Bereik
Bereik
Gerelateerde instrumenten
hobo, oboe d'amore, heckelfoon, tenora, jachthobo
Fabrikanten
Joannes Hyacinth Rottenburgh
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Het instrument is gestemd in F, een kwint lager dan C dus. De grepen op de althobo zijn dezelfde als die op een hobo, de kleppen staan wel verder uiteen.

Het instrument heeft niets met een hoorn van doen, en het is evenmin Engels. De vroegere modellen in de 18e eeuw (de jachthobo's) waren gebouwd met een knik halverwege. In het Frans heette dit corps anglé: gebogen lichaam, dat vrijwel hetzelfde klinkt als cor anglais. De benaming "Engelse hoorn" is dan ook een foutieve vertaling van dit laatste. Het Franse woord voor hoorn, cor, heeft afgezien van de gelijkluidendheid niets te maken met corps, Frans voor "lichaam". Deze vertaalfout is nadien in meerdere talen overgenomen.[1]

Fragmenten

bewerken

Het bekendste orkestfragment met Engelse hoorn is wellicht het langzame deel 2 (largo) in de symfonie "Uit de nieuwe wereld" van Antonín Dvořák. Joseph Haydn schreef het instrument voor in het langzame deel van zijn symfonie genaamd "De Filosoof". Hector Berlioz laat in het begin van het derde deel van de "Symphonie fantastique" de althobo dialogeren met de hobo.

Bekende solisten zijn Geoffrey Browne, Nicholas Daniel, Roger Lord en Pierre-Vincent Plante.