Eremiascincus

geslacht uit de onderfamilie Lygosominae

Eremiascincus is een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).

Eremiascincus
Eremiascincus richardsonii, exemplaar uit Australië (West-Australië)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Scincomorpha (Skinkachtigen)
Familie:Scincidae (Skinken)
Onderfamilie:Sphenomorphinae
Geslacht
Eremiascincus
Greer, 1979
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Eremiascincus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Naam en indeling

bewerken

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Allen Eddy Greer in 1979.

Er zijn vijftien soorten, inclusief de pas in 2018 beschreven soort Eremiascincus rubiginosus. Alle soorten komen voor in delen van Australië en Indonesië.[1]

Uiterlijke kenmerken

bewerken

De lichaamskleur is bruin, de onderzijde is veel lichter tot wit. Sommige soorten hebben een patroon van lichtere en donkere vlekjes op de rugzijde, maar de meeste soorten hebben een duidelijke en afstekende zeer donkere bandering van smalle strepen een de bovenzijde.

De soorten blijven relatief klein en bereiken een lichaamslengte tot ongeveer elf centimeter exclusief de staart. De staart is langer dan het lichaam tot maximaal 1,7 maal de lichaamslengte. De poten zijn goed ontwikkeld en hebben altijd vijf vingers en tenen.[2]

De ogen hebben beweegbare oogleden, de oogleden hebben geen doorzichtig venster. De iris is zeer donker en moeilijk te onderscheiden van de pupil. De gehooropeningen zijn vrij klein, ze hebben geen lobachtige schubben zoals bij verwante skinken voorkomt.[3]

Levenswijze

bewerken

De skinken zijn voornamelijk schemer- tot nachtactief en schuilen overdag in holen zoals verlaten konijnenholen maar ook wel in rotsspleten, onder stenen en in de strooisellaag. De vrouwtjes zetten eieren af op de bodem.[3]

Verspreiding en habitat

bewerken

De soorten leven in zuidelijk Azië in Indonesië en in delen van Australië.[2] In Australië komen de verschillende soorten voor in de staten New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, West-Australië en Zuid-Australië.

De habitat verschilt van drogere, zanderige woestijngebieden tot sterk begroeide en meer vochtige bossen. Sommige soorten komen aan de rand van zeer vochtige gebieden zoals moerassen voor.

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan elf soorten een beschermingsstatus toegewezen. Tien soorten worden als 'veilig' beschouwd (Least Concern of LC), de soort Eremiascincus timorensis heeft de status 'onzeker' (Data Deficient of DD).[4]

Soorten

bewerken

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Eremiascincus antoniorum Smith, 1927 Indonesië
Eremiascincus brongersmai Storr, 1972 Australië (West-Australië)
Eremiascincus butlerorum Aplin, How & Boeadi, 1993 Indonesië
Eremiascincus douglasi Storr, 1967 Australië (Noordelijk Territorium)
Eremiascincus emigrans Lidth De Jeude, 1895 Indonesië
Eremiascincus fasciolatus Günther, 1867 Australië (Queensland)
Eremiascincus intermedius Sternfeld, 1919 Australië (Noordelijk Territorium, West-Australië)
Eremiascincus isolepis Boulenger, 1887 Australië (Noordelijk Territorium, West-Australië)
Eremiascincus musivus Mecke, Doughty & Donnellan, 2009 Australië (West-Australië)
Eremiascincus pallidus Günther, 1875 Australië (Noordelijk Territorium, West-Australië, Zuid-Australië)
Eremiascincus pardalis Macleay, 1877 Australië (Queensland)
Eremiascincus phantasmus Mecke, Doughty & Donnellan, 2013 Australië (New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, Zuid-Australië)
Eremiascincus richardsonii Gray, 1845 Australië (New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, West-Australië, Zuid-Australië)
Eremiascincus rubiginosus Mecke & Doughty, 2018 Australië (West-Australië)
Eremiascincus timorensis Greer, 1990 Indonesië

Bronvermelding

bewerken