Wikipedia

Erik Breukink

Nederlands wielrenner

Erik Christiaan Breukink (Rheden, 1 april 1964) is een Nederlands voormalig wielrenner. Hij werd daarna ploegleider en was van 2010 tot 2012 technisch directeur bij Rabobank wielerploeg. Van 2014 tot 2020 was Breukink ploegleider van de pro-continentale wielerploeg Team Roompot waarvan hij medeoprichter was.

Erik Breukink
Erik Breukink tijdens de Ronde van Frankrijk 1993.
Erik Breukink tijdens de Ronde van Frankrijk 1993.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Erik Christiaan Breukink
Geboortedatum 1 april 1964
Geboorteplaats Rheden, Nederland
Sportieve informatie
Specialisatie(s) Ronderenner
Ploegen
1985
1986
1987-1989
1990-1992
1993-1995
1996-1997 		Skala-Gazelle
Panasonic
Panasonic-Isostar
PDM-Concorde
Once
Rabobank
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik 17e (1989)
Ronde van Lombardije 13e (1994)
Ronde van Italië 2e (1988)
2 etappezeges
Ronde van Frankrijk 3e (1990)
4 etappezeges
Ronde van Spanje 7e (1993)
1 etappezege
WK op de weg 9e (1987)
Overige
Zeges:  
Nederlands kampioen 1993
Overige functies
2004-2012 ploegleider Rabobank
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Biografie

bewerken

Breukink begon zijn wielercarrière bij de Doetinchemse wielervereniging R en TV de Zwaluwen en behaalde daar al snel successen. Als junior toonde Breukink voor de eerste keer zijn klasse, toen hij in 1982 nationaal kampioen achtervolging werd. Samen met Gert Jakobs, Maarten Ducrot en Jos Alberts nam hij ook deel aan de 100 km ploegentijdrit op de Olympische Spelen in Los Angeles. Het Nederlandse kwartet behaalde de vierde plaats. In 1985 won Breukink twee tijdritten in Olympia's Tour waarop hij voor een profloopbaan koos.

Breukink begon zijn loopbaan als profwielrenner bij het bescheiden Skala-Gazelle. Al snel ontpopte hij zich tot een tijdritspecialist en een goede klimmer. Zijn talent werd opgemerkt door Panasonic waarvoor hij vier jaar zou uitkomen. In 1986 won hij een etappe in de Ronde van Zwitserland. In 1987 won hij een etappe in de Ronde van Italië, waarin hij als derde eindigde. Datzelfde jaar debuteerde Breukink in de Ronde van Frankrijk, waarin hij ook een etappe won. Hij eindigde die ronde als 22e en werd tweede in het jongerenklassement. Een jaar later, in 1988, beëindigde Breukink de Ronde van Italië op de tweede plaats. Hij won daar ook een loodzware etappe over de Gavia in een sneeuwstorm. Tijdens de rit over de Stelviopas raakte hij zijn leiderstrui kwijt omdat Andy Hampsten tijdens deze rit bij hem wegreed. Overigens werd tijdens deze rit besloten, omdat het zo koud was, om alle renners met de auto over de Cima Coppi te laten gaan. De Giro in 1988 ging de geschiedenis in als de koudste giro ooit. In datzelfde jaar beëindigde hij de Ronde van Frankrijk als twaalfde en als winnaar van het jongerenklassement. Dat jaar won Breukink nog de Ronde van het Baskenland, het Internationaal Wegcriterium en de Omloop van het Waasland.

Op 1 juli 1989 won hij in Luxemburg de proloog van de Ronde van Frankrijk, maar stapte daarna uit de wedstrijd. Door zijn proloogoverwinning werd Breukink korte tijd drager van de gele trui. Hij zou dertig jaar lang de laatste Nederlander blijven die dat overkwam, tot op 6 juli 2019 Mike Teunissen in Brussel de openingsrit van die Ronde van Frankrijk won. Eerder In 1989 won Breukink bijna de Giro, maar hij verloor zijn leidersplaats in de Dolomieten als gevolg van een hongerklop. Omdat hij zich wilde focussen op de Tour de France, maakte hij in 1990 de overstap naar het Nederlandse PDM. Hij won twee ritten en eindigde als derde in het algemeen klassement, zijn beste resultaat. Zonder pech op de berg Tourmalet, waar hij driemaal van fiets moest wisselen, had Breukink mogelijk gewonnen. Als uitgesproken tijdritspecialist voegde hij in 1990 de GP Lunel, de finale van de wereldbeker aan zijn palmares toe. In datzelfde jaar won hij ook de GP Eddy Merckx.

In 1991 verlieten Breukink en het hele PDM-team tegelijkertijd de Ronde van Frankrijk, officieel als gevolg van een voedselvergiftiging door het eten van bedorven kip. Later bleek het om bacteriële besmetting te gaan, waarschijnlijk als gevolg van het intraveneus toedienen van het voedingssupplement Intralipid, een vette emulsie die gebruikt wordt voor patiënten die niet in staat zijn voldoende vetstoffen binnen te krijgen. Intralipid wordt niet beschouwd als een verboden vorm van doping, maar kan gebruikt worden als transportmiddel voor stimulerende middelen. Rondom het vertrek van de PDM-ploeg waren er dopinggeruchten, maar er werd geen bewijs gevonden.[1][2]

In 1993 verhuisde Breukink naar het Spaanse Once. In dat jaar werd hij vlak voor de Ronde van Frankrijk aangereden door een auto. Als gevolg daarvan moest hij in de rittenkoers met knieproblemen opgeven. In datzelfde jaar nam Breukink voor de eerste en enige keer deel aan de Vuelta. Hij eindigde als zevende en won één etappe. Tevens won hij voor de tweede keer het Internationaal Wegcriterium, de Ronde van Nederland en werd hij Nederlands kampioen op de weg.

Nadien zou Breukink nog viermaal deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. Noemenswaardige resultaten bleven echter uit, zodat hij in 1997 een punt zette achter zijn loopbaan. In totaal verzamelde Breukink 61 overwinningen, waaronder etappes in de drie Grote Rondes.

Na zijn wielerloopbaan bekleedde hij aanvankelijk een pr-functie bij Rabobank. Na een jaar hield hij dat voor gezien en werd hij commentator bij de NOS. Vanaf 2004 was hij ploegleider van de wielerploeg Rabobank. Van 2010 tot en met 2012 was hij daar technisch directeur. In 2014 was Breukink medeoprichter van Team Roompot, waarvan hij ook ploegleider werd. De ploeg stopte na het seizoen 2019.

 
Breukink bij de start van de 8e etappe van de Ronde van Frankrijk 2007.

Overwinningen

bewerken

1984

1985

1986

1987

1988

1989

1990

1991

  • GP Eddy Merckx
  • 8e etappe Tirreno-Adriatico
  • Proloog en 10e etappe Tour DuPont
  • Eindklassement Tour DuPont
  • Proloog Ronde van Asturië

1992

1993

1995

  •   Nederlands kampioen tijdrijden, Elite

1996

1997

  •   Nederlands kampioen tijdrijden, Elite

Resultaten in voornaamste wedstrijden

bewerken
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1986 71e  
1987   ↑ (1)  21e (1) 
1988   ↑ (1)  12e    
1989 4e   opgave (1) 
1990   ↑ (2) 
1991 opgave  
1992 7e   27e (1) 
1993 opgave   7e  
1994 29e   18e  
1995 59e   20e  
1996 34e  
1997 52e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Clásica San Sebastián Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
1986 42e
1987 106e 34e 4e 9e 36e (SPP)
1988 24e 37e 15e 25e 65e
1989 37e 17e 49e 43e 15e
1990 65e 89e 45e 44e
1991 94e 83e 31e 61e 97e 20e 49e
1992 55e 45e 19e 22e 27e 68e
1993 139e 27e 4e
1994 154e 13e 33e 14e
1995 116e 104e
1996 78e 33e 60e 83e
1997 56e 21e 39e 63e 16e 49e

Trivia

bewerken
  • LINT-treinstel 31 van vervoersmaatschappij Syntus was vernoemd naar Erik Breukink.
Voorganger:
Tristan Hoffman
1992 		  Nederlands kampioen wielrennen  
Erik Breukink
1993 		Opvolger:
Steven Rooks
1994
Overgenomen van "https://nl.wiki.x.io/w/index.php?title=Erik_Breukink&oldid=68396783"