Eucladoceros
Eucladoceros[1][2] is een geslacht van uitgestorven hertachtigen. Fossielen zijn gevonden in Europa, het Midden-Oosten en Centraal-Azië.
Eucladoceros Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Pleistoceen | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Eucladoceros | |||||||||||
Eucladoceros_dicranios | |||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||
|
Het dier leefde in het Laat-Pleistoceen. Eucladoceros was 2,5 meter lang en 1,8 meter hoog bij de schouder. Het gewei was tot 1,7 meter breed. Het dier had wel wat weg van een edelhert, maar was wel groter.
Het eerste fossiel (Eucladoceros dicranios) werd in 1841 gevonden door Filippo Nesti, directeur van het Museo di Storia Naturale di Firenze in Ceyssaguet, Lavoûte-sur-Loire in het Franse departement Haute-Loire (regio Auvergne-Rhône-Alpes). Datzelfde jaar vond hij in de kleilagen van Tegelen het fossiel van de Eucladoceros teguliensis. Later werd deze naam veranderd in Eucladoceros ctenoides. In Nederland is deze soort nog steeds bekend als het Grote Tegelse hert.
Zie ook
bewerkenExterne link
bewerken- Het Grote Tegelse hert bij het Natuurhistorisch Museum Maastricht
Literatuur
- Azzaroli, A. 1954. "Critical observations upon Siwalik deer". The Proceedings of The Linnean Society of London, 165: 75-83, London.
- Heintz E. 1970. "Les Cervides Villafranchiens de France et d'Espagne". Memoires du Museum national d'histoire naturelle. Ser.C, Sc. De la Terre, 22 (1-2): 1-302, Paris.
- Azzaroli, A. & Mazza, P. 1992. "The cervid genus Eucladoceros in the early Pleistocene of Tuscany". Palaeontographia Italica, 79: 43-100; Pisa.
- Vos, J. De, Mol D. & Reumer J. W. F.1995. "Early pleistocene Cervidae (Mammalia, Artyodactyla) from the Oosterschelde (the Netherlands), with a revision of the cervid genus Eucladoceros Falconer", 1868. Deinsea, 2: 95-1 21.
- Dong W. & Ye J. 1996. "Two new cervid species from the late Neogene of Yushe Basin, Shanxi Province, China". Vertebrata PalAsiatica, 34 (2): 135-144.
- Croitor R. & Bonifay M.-F. 2001. "Étude préliminaire des cerfs du gisement Pleistocène inférieur de Ceyssaguet (Haute-Loire)". Paleo, 13: 129-144.
- Hao-Wen Tong; Bei Zhang (2019). "New fossils of Eucladoceros boulei (Artiodactyla, Mammalia) from Early Pleistocene Nihewan Beds, China". Palaeoworld. in press. doi:10.1016/j.palwor.2019.05.003.
Noten
- ↑ Eucladoceros. prehistoric-fauna.com. Gearchiveerd op 3 mei 2023. Geraadpleegd op 03-05-2023.
- ↑ Fossilworks: Eucladoceros. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 03-05-2023.