François Asselineau
François Asselineau (Parijs, 14 september 1957) is een Franse politicus en inspecteur-generaal van Financiën.
| François Asselineau | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
François Asselineau in 2014.
| ||||
| Geboren | 14 september 1957 te Parijs | |||
| Functie | Partijvoorzitter | |||
| Sinds | 25 maart 2007 | |||
| Partij | Union populaire républicaine (UPR) | |||
| Handtekening | 
| |||
| Politieke functies | ||||
| 2001-2008 | Lid gemeenteraad van Parijs | |||
| ||||
Asselineau was lid van de Rassemblement Pour la France (RPF) en de Union pour un Mouvement Populaire (UMP)[1][2] voordat hij zijn eigen politieke partij, de Union populaire républicaine (UPR, Nederlands: Republikeinse Volkspartij), in 2007 oprichtte. Zijn beweging bevordert de eenzijdige terugtrekking van Frankrijk uit de Europese Unie, de eurozone en de NAVO[3].
Zijn partij wordt beschreven als soevereinistisch[4], antiamerikanistisch en complotistisch[5][6], beschrijvingen die François Asselineau afwijst[7]. De UPR presenteert zich noch als rechts noch als links[4].
François Asselineau wordt zelf vaak rechts tot extreemrechts gesitueerd[3][4]. Gehecht aan het gaullisme, neemt hij deze ideologie aan en presenteert hij zich ook als een tegenstander van het Front National[3].
François Asselineau heeft een moeilijke relatie met de media gehad, die hij herhaaldelijk heeft beschuldigd van "censuur". In zijn kritiek benoemt hij de Franstalige Wikipedia, die hem onvoldoende opmerkelijk vond om een pagina in de encyclopedie te rechtvaardigen. Het activisme van zijn aanhangers om de media-aandacht aan Asselineau en de UPR te vergroten, is door sommige waarnemers opgemerkt[8].
Na een mislukte poging om zich kandidaat te stellen voor de Franse presidentsverkiezingen in 2012, deed Asselineau mee aan de presidentsverkiezingen van 2017 en presenteerde zich als de "Frexit-kandidaat"[9], hij haalde 0,92% van de stemmen[10][11].
Zie ook
bewerkenExterne links
bewerken- ↑ (fr) Démission remarquée à l'UMP. Le Parisien (3 oktober 2006). Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ (fr) Ça bouge à l'UMP. Le Parisien (31 december 2004). Gearchiveerd op 6 september 2012. Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ a b c Dit zijn de 11 kandidaten om François Hollande op te volgen als Frans president. VRT (18 maart 2017). Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ a b c (fr) Daussy, Laure, Mais qui est François Asselineau, le souverainiste sans page Wikipedia ?. Arrêt sur images (24 september 2014). Gearchiveerd op 15 september 2017. Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ (fr) Robin D'Angelo, Sciences-po Aix ouvre son grand amphi au conspirationniste François Asselineau. StreetPress (20 november 2013). Gearchiveerd op 6 april 2023.
- ↑ (fr) "Législative partielle: la galaxie des micro-partis", Sud-Ouest, 11 juni 2013.
- ↑ (fr) "François Asselineau : "Quand mon nom apparaît dans un sondage en ligne, on casse la baraque"", France Info, 3 april 2017. Gearchiveerd op 18 juli 2018. Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ (fr) François Asselineau de l'Union Populaire Républicaine - On n'est pas couché, 20 septembre 2014 op YouTube, bij 2 mn 10" (geraadpleegd op 4 oktober 2014). Gearchiveerd op 7 april 2023.
- ↑ (en) "France’s 'Frexit' presidential candidate", La Croix, 10 March 2017. Gearchiveerd op 8 mei 2019.
- ↑ "Macron behaalde 24,01 procent in eerste ronde", De Telegraaf, 24 april 2017. Gearchiveerd op 18 juli 2018. Geraadpleegd op 18 juli 2018.
- ↑ (en) "French presidential election: first round results in charts and maps", The Guardian, 24 april 2017. Gearchiveerd op 10 juli 2018. Geraadpleegd op 18 juli 2018.
