Gebruiker:Peter Horn/Kladblok

• Kladblok 1

Bogiebolster wagon

en:Bogie bolster wagon Nota bene: velen engelsen woorden en uitdrukkingen hebben nog geen nederlandse vertaling.

'Gane A' at the Dean Forest Railway

Een bogie bolster wagon is een Britse spoorwegterm voor een wagon ontworpen om lange dunne ladingen zoals hout of rails en andere stalen profielen te vervoeren. De zijkanten en uiteinden zijn minimaal en er is geen dak. De lading wordt in de lengterichting gedragen door drie of meer dwarsgeplaatste bolsters (halve boomstammen). De lading wordt zijdelings vastgehouden door verplaatsbare metalen stanchions :en: die in de uiteinden van de bolsters zijn aangebracht en met kettings en sluitings zijn vastgezet.

Ontwerp

'Bobol D' at the Dean Forest Railway

'Salmon' at the North Tyneside Railway

Een bogiebolster heeft zowel Draaistelen als bolsters.

Draaistelen zijn gelede rijtuigen met vier wielen onder de hoofdlaadvloer. Ze stellen een lange wagon in staat om lange ladingen te vervoeren, maar hebben nog steeds individueel korte wielbases, en gaan dus door strakke bochten.

Bolsters zijn balken van hout die over de laadvloer zijn bevestigd. De bedding is dus niet vlak, maar de meeste ladingen zoals liggers, rails, houten lengtes, palen enz. zijn stijf genoeg dat ze alleen met tussenpozen hoeven te worden ondersteund en niet ononderbroken over een vlakke bedding met planken. De ruimte tussen de latten biedt ruimte voor hijskettingen of hijsbanden, waardoor het bolsterontwerp gemakkelijker te gebruiken is dan een volledig vlakke bedding.

Spoorwagons

Draaischotten waren vooral nuttig voor ladingen voor permanente trajecten, zoals rail. Veel van dergelijke wagons maakten geen deel uit van het commerciële materieel van de spoorweg, maar werden opgenomen als onderdeel van het afdelingsmaterieel (materieel dat werd gebruikt voor technische werkzaamheden aan de spoorweg zelf).

Codes voor deze wagons waren onder andere 'Salmon', Bobol<ref name="NLR, Bobol" /> en 'Gane'<ref name="GWR, codes" />.

Een aantal bogiebolsters is bewaard gebleven op Britse historische spoorwegen, omdat ze handig zijn voor het verplaatsen van rails, telegraafpalenen andere permanente wegladingen.<ref name="NLR, Bobol" /><ref name="FRT, bolster" />

Bolsters konden vast op hun plaats zitten of afneembaar zijn. Sommige hadden wel vijf bolsters.<ref name="NBR, bolster" /> Sommige ontwerpen hadden meerdere bussen waartussen een paar bolsters kon worden verplaatst. De bolsters konden zelfs draaien rond een centrale pin en gebogen stalen stootstrips op het dek van de wagon.<ref name="NBR, bolster" /> Het ontwerp van de draaistelbolsterwagens was ontwikkeld uit eerdere houtwagons, die korte vierwielige wagons waren, elk met een enkele draaibare bolster.{{sfnp|Hooper|1991|pages=80-81}} Een paar van zulke wagons konden een grote boomstam naar een zagerij vervoeren, maar ze vereisten ofwel dat de boom de volledige spanning van de trein kon dragen,{{efn-lr|Dit werd soms gedaan op smalspoor bosbouwspoorwegen}} of een geschikt aantal en:barrier vehicle die tussen de twee bolsterwagons werden gemarcheerd. Het lange, maar relatief lichte draaistelboutstel verving die opstelling door een enkele wagon.

De meeste ontwerpen hadden ook "stakes", dit zijn verwijderbare verticale stalen staven om de lading tegen te houden bij het zijwaarts rollen of glijden. Ze konden door de bolsters worden bevestigd of in zakken langs de randliggers van de wagenbak worden gestoken {{efn-lr|Zie de 'Gane A' illustratie [[File:W60828 Dean Forest Railway.jpg|50px]] voor zichtbare, maar lege zakken}}.

Bolsterwagons zijn relatief licht. Zwaardere putwagens, die werden gebruikt voor machinelading, hadden diepere en sterkere zijliggers. Ze hadden een gekanteld zijprofiel, zodat het zwaartepunt van de lading lager lag. Bogie bolsters konden typische ladingen van {{:en:convert|15 of 30|LT|ST t|1}} dragen.{{sfnp|Hooper|1991|page=96}}

Het GWR telegrafische codewoord voor een draaistelbout was 'Macaw'.<ref name="GWR, codes" /> Andere codes voor specifieke types waren 'Beaver' of 'Gane'.

See also

• Skeleton car (US)

Zoniënwoud Spoorweg

Zoniënwoud Spoorweg
Kaart van de Zoniënwoud Spoorweg
Totale lengte	2,5 km
Spoorwijdte	600 mm
Geopend	1902
Gesloten	1918
Huidige status	buiten gebruik
Geëlektrificeerd	nee
Zoniënwoud Spoorweg
Legenda Kleine Hut, Brusselse tram Brussels–Waterloo Kleine Hut Drève Saint-Hubert(fr) Allée des Cavaliers Drève de l’Infante(fr) Drève des Deux Montagnes(fr) Drève du Comte(fr) Drève du Comte détournée Chemin des Tumuli(fr) Bosvoorde Bosvoorde Baanvak Brussels–Namur–Luxemburg (spoorlijn 161)

Dit is een gecombineerd vertaling van en:Soignes Forest Railway en de:Decauville-Bahn im Sonienwald

De Zoniënwoud Spoorweg was een belgische smalspoorbaan, type Decauville, die sinds de sluiting in 1918 is verdwenen.

Geschiedenis

Deze spoorweg werd in 1902 in gebruik genomen en verbond Kleine Hut, een plaats in de gemeente Ukkel (grenzend aan Sint-Genesius-Rode) die toen bediend werd door de oude Waterloo lijn van de Brusselse tram, met Bosvoorde, op de Spoorlijn Brussel - Namen - Luxemburg. De lijn werd gevestigd in het Zoniënwoud en was 2,5 kilometer lang.

Na de Eerste Wereldoorlog, 1918, werd het verlaten vanwege de onrendabiliteit. Van het begin tot het einde vervoerde het lange boomstammen en bouwmaterialen voor de aanleg van boswegen..

Plaats

Vanaf het begin van de drève Saint-Hubert kruiste de spoorlijn de drève de Lorraine om vervolgens een groot deel van de drève des Deux Montagnes te volgen. De smalspoorbaan sneed door neolithische grafheuvels en passeerde twee andere grafheuvels.

Galerij

De Spoorweg

• 
  De spoorlijn ~ voor 1920 met grafheuvel (Drève des Deux Montagnes).
• 
  Lorrie Decauville destijds gebruikt.

De schuur

Gebouwd in 1902 (net als de lijn), de schuur werd in 2003 gerenoveerd. Het heeft gediend als loods voor het rollend materieel en is het enige overblijfsel van de oude spoorlijn. In de 2010s deed dit gebouw dienst als opslagplaats en schuilplaats voor boswachters.

• De schuur in 2017
• 
  Sporen van de drie voormalige toegangspoorten voor rollend materieel.
• 
  Ingang voor vleermuizen, ingebouwd in het dak.
• 
  Spoorwegschuur in het zoniënwoud

Zie ook

• Het Zoniënwoud
• Bosspoor^(en)
• Dreve des Deux Montagnes^(fr)
• Drève Saint-Hubert^(fr)
• Drève de Lorraine^(fr)
• Veldspoor
• Smalspoor

Externe links

• Soignes-forest-railway
• Decauville-Bahn im Sonienwald

Zoniënwoud Spoorweg.1

Dit is een vertaling van de:Decauville-Bahn im Sonienwald

Zoniënwoud Spoorweg
Kaart van de Zoniënwoud Spoorweg
Totale lengte	2,5 km
Spoorwijdte	600 mm
Geopend	1902
Gesloten	1918
Huidige status	buiten gebruik
Geëlektrificeerd	nee
Zoniënwoud Spoorweg
Legenda Kleine Hut, Brusselse tram Brussels–Waterloo Kleine Hut Drève Saint-Hubert(fr) Allée des Cavaliers Drève de l’Infante(fr) Drève des Deux Montagnes(fr) Drève du Comte(fr) Drève du Comte détournée Chemin des Tumuli(fr) Bosvoorde Bosvoorde Baanvak Brussels–Namur–Luxemburg (spoorlijn 161)

De Zoniënwoud Spoorweg in het Zoniënwoud (Frans Chemin de fer de la forêt de Soignes, was een Decauville-bosspoor in het Zoniënwoud bij Brussel. De 2,5 km lange smalspoorbaan sneed door neolithische grafheuvels en passeerde twee andere grafheuvels. Van 1902 tot na de Eerste Wereldoorlog vervoerde het lange boomstammen en bouwmaterialen voor de aanleg van boswegen.

Put on hold Deepl translate is not for free and google tranllate has a bug

Decauville-spoorlijn in het Zoniënwoud

Dit is een vertaling van de:Decauville-Bahn im Sonienwald

Decauville-spoorlijn in het Zoniënwoud
Kaart van de Zoniënwoud Spoorweg
Totale lengte	2,5 km
Spoorwijdte	600 mm
Geopend	1902
Gesloten	1918
Huidige status	buiten gebruik
Geëlektrificeerd	nee
Decauville-spoorlijn in het Zoniënwoud
Legenda Kleine Hut, Brusselse tram Brussels–Waterloo Kleine Hut Drève Saint-Hubert(fr) Allée des Cavaliers Drève de l’Infante(fr) Drève des Deux Montagnes(fr) Drève du Comte(fr) Drève du Comte détournée Chemin des Tumuli(fr) Bosvoorde Bosvoorde Baanvak Brussels–Namur–Luxemburg (spoorlijn 161)

De Decauville-spoorlijn in het Zoniënwoud (Frans Chemin de fer de la forêt de Soignes, Nederlands Decauville-veldspoor in het Zoniënwoud) was een Decauville-bosspoorlijn in het Zoniënwoud nabij Brussel. De 2,5 km lange smalspoorlijn doorkruiste neolithische grondwerken en leidde langs twee grafheuvels. Van 1902 tot aan de sluiting na de Eerste Wereldoorlog vervoerde het boomstammen en bouwmaterialen voor de aanleg van boswegen.

Routebeschrijving

Het traject, gelegen in het Zoniënwoud, was 2,5 kilometer lang. De bosspoorlijn, in gebruik genomen in 1902, verbond de tramhalte Kleine Hut van de Brusselse tram in de gemeente Ukkel op de grens met Sint-Genesius-Rode met de halte Bosvoorde op de spoorlijn 161 (Brussel–Namen–Luxemburg). Het begon bij de samenkomst van de Drève Saint-Hubert^(fr) en de Drève de Lorraine ^{( fr)} en vervolgens de Drève des Deux Montagnes gevolgd in noordoostelijke richting^(fr) en vervolgens gevolgd in noordelijke richting -oostelijke richting de Drève des Deux Montagnes^(fr). De smalspoorlijn liep op de overweg van de Chemin des Tumuli^(fr) langs de Tumuli van het Zoniënwoud. Tijdens de aanleg van de smalspoorlijn werd de archeologische vindplaats Bosvoorde-Vijvers beschadigd nabij het einde van de lijn bij Bosvoorde, een van de drie Midden-Neolithicum locaties in België naast Chaumont-Gistoux-Les Bruyères en Ottenburg/Grez-Doiceau, waar nog steeds overblijfselen van grondwerken te zien zijn in het reliëf van vandaag.

De schuur

De schuur was in 1902 tegelijk met de lijn gebouwd en in 2003 gerenoveerd. Het deed dienst als schuur loods voor de spoorvoertuigen en is het enige overblijfsel van de oude spoorlijn. In de jaren 2010 deed het gebouw dienst als opslagplaats en schuilplaats voor boswachters en bosarbeiders. Op zolder is een slaapplaats voor vleermuizen. Rollend materieel

• De schuur in 2017
• 
  Sporen van de drie voormalige toegangspoorten voor rollend materieel.
• 
  Ingang voor vleermuizen, ingebouwd in het dak.
• 
  Spoorwegschuur in het zoniënwoud

Operatie

De smalspoor vervoerde voornamelijk de bouwmaterialen die nodig waren voor de aanleg van boswegen en werd ook gebruikt om lang hout (boomstamen) te vervoeren. Na de Eerste Wereldoorlog werd het gesloten om redenen van winstgevendheid. Institut bruxellois pour la gestion de l'environnement

Well car / Double stack

Een goederenwagon eigendom van de TTX Company. De double stack wagon met een capaciteit van 53 feet or 16.15 meters is een Gunderson Maxi-IV. Twee double stack's delen één bogie.

Een putwagon, ook bekend als dubbelstapelwagon (of ook intermodale spoorwagen/containerwagon), is een type spoorwagon speciaal ontworpen voor het vervoer van intermodale containers (zeecontainers) die worden gebruikt in Intermodaal goederenvervoer. De "put" is een verzonken gedeelte dat dicht bij de rails tussen de bogies van de wagen zit, waardoor een container lager kan worden vervoerd dan op een traditionele flatcar. Dit maakt het mogelijk om een ​​stapel van twee containers per eenheid op spoorlijnen te vervoeren (dubbel gestapeld spoorvervoer) overal waar het profiel van de constructie voldoende bovenruimte. De bovenste container wordt aan de onderste container bevestigd door een schot dat in de auto is ingebouwd – mogelijk wanneer de onderste en bovenste containers dezelfde afmetingen hebben, of door het gebruik van inter-box connectors (IBC). Per putwagen zijn vier IBC's nodig. In de terminal zijn er vier stappen: het ontgrendelen en optillen van de bovenste containers van een inkomende trein, het verwijderen van de onderste containers, het plaatsen van de uitgaande bodemcontainers, het vergrendelen van de montage nadat de bovenste containers zijn geplaatst. Over het algemeen gebeurt dit per wagon, tenzij er meerdere kraanapparatuur wordt gebruikt.

Putwagon's komen het meest voor in Noord-Amerika en Australië, waar het intermodale verkeer druk is en het stroomvoorziening van spoorwegen minder wijdverspreid is; dus ruimte boven het hoofd zijn doorgaans beter beheersbaar. In India wordt het dubbel stapelen van containers gedaan op flatcars onder 7,45 meter-hoge bovenleiding omdat het bredere 1.676 mm spoorbreedte maakt meer hoogte mogelijk terwijl het zwaartepunt nog steeds laag blijft.

Waterballastbaan

• 
  Abt wissel
• 
  Schematische voorstelling van waterballastbanen. Voorbeelden van drie basistypen zijn: de Malbergbahn in Bad Ems, Duitsland, - gesloten (links), de Nerobergbahn in Wiesbaden, Duitsland (midden) en de Funiculaire de Fribourg in Freiburg, Zwitserland (rechts).
• 
  Wielstel van een tweesporige kabelbaan met het Abt wisselaandrijvingssysteem
• 
  Nerobergbahn in Wiesbaden (1907)