Harrison Dillard
William Harrison (Harrison) Dillard (Cleveland, 8 juli 1923 – aldaar, 15 november 2019) was een Amerikaans atleet.
| Harrison Dillard | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Harrison Dillard tijdens de Olympische Spelen van 1952, Helsinki.
| ||||
| Volledige naam | William Harrison Dillard | |||
| Bijnaam | Bones | |||
| Geboortedatum | 8 juli 1923 | |||
| Geboorteplaats | Cleveland | |||
| Overlijdensdatum | 15 november 2019 | |||
| Overlijdensplaats | Cleveland | |||
| Nationaliteit |  Verenigde Staten
| |||
| Lengte | 1,78 m | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline | sprint + horden | |||
| Eerste titel | NCAA-kampioen 120 yd horden 1946 | |||
| OS | 1948, 1952 | |||
| Extra | Olympisch recordhouder 100 m 1948-1960, 110 m horden 1952-1956 | |||
| ||||
Dillard is tot op heden de enige atleet die bij atletiek op Olympische Spelen een gouden medaille heeft behaald op zowel de 100 m als de 110 m horden. Bovendien won hij tweemaal goud op de 4 × 100 m estafette.
Biografie
bewerkenGeïnspireerd door Jesse Owens
bewerkenDillard, zoon van een losse arbeider en als scholier zo mager, dat hij de bijnaam 'Bones' kreeg,[1] was op dertienjarige leeftijd getuige geweest van de intocht in Cleveland van Jesse Owens. Later had hij een ontmoeting met zijn grote voorbeeld, die hem een paar spikes uit Berlijn cadeau deed.Hij vestigde in 1942 voor het eerst de aandacht op zich, toen hij als junioratleet vijfde werd bij de Amerikaanse atletiekkampioenschappen voor senioren op de 400 m horden. Daarnaast werd hij bij de jeugdkampioenschappen tweede op de 110 en derde op de 200 m horden.
Eerste olympische titels
bewerkenDe Tweede Wereldoorlog, waarvoor hij in militaire dienst werd geroepen, onderbrak zijn nog prille atletiekloopbaan. Na de oorlog hervatte Dillard zijn commerciële studie aan het Baldwin-Wallace College in Ohio en ook de atletiek pakte hij weer op. Hij won in die tijd 201 van de 207 sprint- en hordenfinales waaraan hij deelnam. In de periode van 31 mei 1947 tot 26 juni 1948 won hij 82 achtereenvolgende sprint- en hordenraces, dus was hij op de Amerikaanse selectiewedstrijden voor de Spelen, de US Trials, de grote favoriet om zich op de 110 m horden te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Londen. Dat lukte echter niet, omdat hij tijdens zijn race drie horden toucheerde en de strijd staakte. Op de 100 m kwalificeerde hij zich als derde en laatste echter wel. Prompt werd hij in Londen op dit nummer olympisch kampioen. Ook was hij lid van de winnende Amerikaanse 4 × 100 m estafetteploeg. Samen met Barney Ewell, Lorenzo Wright en Mel Patton veroverde hij met een tijd van 40,6 s zijn tweede gouden medaille.
Opnieuw olympisch kampioen
bewerkenVier jaar later kwalificeerde Dillard zich op de 110 m horden wel voor de Olympische Spelen in Helsinki. Na zich te hebben geplaatst voor de finale, won hij die vervolgens in de olympische recordtijd van 13,7, vlak voor zijn landgenoot Jack Davis die dezelfde eindtijd kreeg toegemeten. Op die Spelen was hij opnieuw lid van de winnende 4 × 100 m estafetteploeg, die verder bestond uit Dean Smith, Lindy Remigino en Andy Stanfield. Dit keer was de winnende tijd van de Amerikanen 40,1. Het leverde Dillard zijn vierde gouden olympische plak in totaal op.
Harrison Dillard verzamelde in totaal dertien Amerikaanse titels en vestigde wereldrecords op nu niet langer gangbaar zijnde nummers als de 120 yd horden in 13,6 in 1948, de 220 yd horden op een rechte baan in 22,5 in 1946 en 22,3 in 1947.
In 2013 werd hij opgenomen in de IAAF Hall of Fame.
Titels
bewerken- Olympisch kampioen 100 m - 1948
- Olympisch kampioen 110 m horden - 1952
- Olympisch kampioen 4 × 100 m - 1948, 1952
- Amerikaans kampioen 110 m horden - 1946, 1947, 1952
- Amerikaans kampioen 200 m horden - 1946, 1947
- Amerikaans indoorkampioen 60 yd horden - 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1955
- NCAA-kampioen 120 yd horden - 1946, 1947
- NCAA-kampioen 220 yd horden - 1946, 1947
Persoonlijke records
bewerken| Onderdeel | Prestatie | Jaar |
|---|---|---|
| 100 yd | 9,4 s | 1949 |
| 100 m | 10,3 s | 1947 |
| 200 m | 20,8 s | 1948 |
| 110 m horden | 13,6 s | 1948 |
Palmares
bewerken100 m
bewerken- 1948:
OS - 10,3 s (OR)
60 yd horden
bewerken- 1947: Amerikaanse kamp. - 7,4 s
- 1948: Amerikaanse kamp. - 7,2 s
- 1949: Amerikaanse kamp. - 7,2 s
- 1950: Amerikaanse kamp. - 7,3 s
- 1951: Amerikaanse kamp. - 7,4 s
- 1952: Amerikaanse kamp. - 7,4 s
- 1953: Amerikaanse kamp. - 7,3 s
- 1955: Amerikaanse kamp. - 7,3 s
110 m horden
bewerken- 1946: Amerikaanse kamp. - 14,2 s
- 1947: Amerikaanse kamp. - 14,0 s
- 1952: Amerikaanse kamp. - 13,7 s
- 1952: OS - 13,7 s (OR)
200 m horden
bewerken- 1946: Amerikaanse kamp. - 23,35 s
- 1947: Amerikaanse kamp. - 23,3 s
4 × 100 m
bewerken- 1948: OS - 40,6 s
- 1952: OS - 40,1 s
Onderscheidingen
bewerken- IAAF Hall of Fame - 2013
- Harrison Dillard: Olympisch kampioen op verkeerd nummer, gepubliceerd in Kroniek Olympische Spelen, in 1987 uitgegeven onder eindredactie van Henk Nieuwenkamp n.a.v. het 75-jarig jubileum van het NOC door uitgeversmaatschappijen Elsevier, Amsterdam en Tirion, Baarn ISBN 90-5121-019-1
- Matthews, P. e.a. (1993) The Guinness International Who's Who of Sport Guinness Publishing Ltd ISBN 0 85112 980 3
- (en) USA Outdoor Track & Field Champions Men's 110 m Hurdles
- (en) USA Outdoor Track & Field Champions Men's 200 m Hurdles
- (en) USA Indoor Track & Field Champions Men's 60 yd Hurdles
- ↑ Uit Olympisch Logboek 1948 door Klaas Peereboom (1948), "De Bezige Bij" te Amsterdam
