Isabel Arends
Isabel Arends (1966) is een Nederlands chemicus, gespecialiseerd in de biokatalyse en duurzame organische chemie. Zij is als hoogleraar verbonden aan de Universiteit Utrecht, waar ze daarnaast decaan is van de faculteit Bètawetenschappen.
Isabel Arends | ||
---|---|---|
Persoonlijke gegevens | ||
Geboortedatum | 1966 | |
Nationaliteit | Nederlandse | |
Academische achtergrond | ||
Alma mater | Universiteit Leiden | |
Proefschrift | Thermolysis of arene derivatives with coal-type hydrogen donors | |
Wetenschappelijk werk | ||
Vakgebied | Organische chemie | |
Universiteit | Universiteit Utrecht | |
Soort hoogleraar | Gewoon hoogleraar | |
Beroep | Academisch docent, onderzoeker, decaan van de faculteit Bètawetenschappen |
Opleiding
bewerkenArends studeerde fysische organische chemie aan de Universiteit Leiden. In 1993 promoveerde zij daar op het proefschrift Thermolysis of arene derivatives with coal-type hydrogen donors. Vervolgens was ze een jaar als postdoc werkzaam op het Steacie Institute of Molecular Sciences in Ottawa, Canada, dat zij in 1995 verruilde voor de TU Delft.[1]
Academische carrière
bewerkenArends heeft zich gespecialiseerd in milieuvriendelijke chemie, waarbij bijvoorbeeld enzymen worden gebruikt voor katalyse en het gebruik van toxische oplosstoffen zoveel mogelijk wordt vermeden.[2] Sinds 2007 is Arends hoogleraar; eerst bekleedde zij de leerstoel Biokatalyse en Organische Chemie aan de TU Delft — waar ze vanaf 2013 voorzitter was van de afdeling Biotechnologie van de faculteit Technische Natuurwetenschappen — en vervolgens de leerstoel Sustainable Organic Chemistry (Duurzame Organische Chemie) aan de Universiteit Utrecht. Arends richtte tevens het TU Delft Bioengineering Institute op.[1] Sinds 2017 is zij lid van de KNAW.[2] Daarnaast is zij lid de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen (KHMW). Verder is Arends vicevoorzitter van NWO Toegepaste en Technische Wetenschappen en onbezoldigd lid van diverse raden van toezicht bij onderzoekscentra.
Sinds 1 juli 2018 is ze decaan van de faculteit Bètawetenschappen van de Universiteit Utrecht.[3][4]
Onderscheidingen
bewerken- Op 30 januari 2018 is Arends benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.[5]
- Op 16 oktober 2020 werd Arends benoemd tot doctor honoris causa (een eredoctoraat) in Technologies and sustainable development aan de Université catholique de Louvain.[6]
Externe link
bewerkenDit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Isabel Arends op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b Prof. dr. I.W.C.E. (Isabel) Arends. Universiteit Utrecht (2018). Gearchiveerd op 15 juli 2021. Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ a b Isabel Arends. Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Gearchiveerd op 20 januari 2022. Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ Gwenda Knobel, Nieuwe bètadecaan per 1 juli: Isabel Arends. DUB (3 april 2018). Gearchiveerd op 23 januari 2022. Geraadpleegd op 23 januari 2022.
- ↑ Isabel Arends nieuwe decaan Bètawetenschappen. Universiteit Utrecht (3 april 2018). Gearchiveerd op 23 januari 2022. Geraadpleegd op 23 januari 2022.
- ↑ Koninklijke onderscheidingen:Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (vermeld als prof. dr. I.W.C.E. Buch-Arends). Officielebekendmakingen.nl / Staatscourant van het Koninkrijk der Nederlanden (26-4-2018). Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ Isabel Arends ontvangt eredoctoraat van UCLouvain. Universiteit Utrecht (19 oktober 2020). Gearchiveerd op 23 januari 2022. Geraadpleegd op 23 januari 2022.