Isoodon peninsulae
Isoodon peninsulae is een buideldas uit het geslacht der kortneusbuideldassen. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Oldfield Thomas in 1922.[1]
| Isoodon peninsulae IUCN-status: Niet geëvalueerd (2022) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Isoodon peninsulae Thomas, 1922 | |||||||||||||
| |||||||||||||
Taxonomie
bewerkenDeze soort werd traditioneel als ondersoort van de gewone kortneusbuideldas (Isoodon obesulus) gerekend, maar uit verschillende onderzoeken is gebleken dat het een aparte soort is.[2][3] De soort is nauwer verwant aan de gouden kortneusbuideldas (I. auratus) dan aan de gewone kortneusbuideldas (I. obesulus).
Kenmerken
bewerkenDe soort bereikt een kop-romplengte van 28 tot 36 cm, heeft een staart van 9 tot 14,5 cm lang en bereikt een gewicht van 0,4 tot 1,8 kg. Mannetjes zijn tot 40% zwaarder dan vrouwtjes. De rug is grijsbruin tot donkerbruin, met daarin zwarte, borstelige haren. Het vacht op de buik is lichtgrijs, roomwit of gelig en veel zachter dan de rugvacht. Het haar op de staart is zwart.[4]
Leefwijze
bewerkenDe soort wordt gevonden in open droge bossen met grasbomen en struiken, evenals in vochtige bossen met Allocasuarina en Eucalyptus. Het is een alleseter, waarbij insecten een belangrijk onderdeel van het dieet vormen. Fecale monsters die werden onderzocht bestonden uit 35 tot 56% insectenresten. Het belangrijkste plantaardige onderdeel van het dieet zijn wortels. Daarnaast worden grassen, kruiden, fruit en paddenstoelen geconsumeerd.[5]
Voorkomen
bewerkenDe soort komt voor in het noordoosten van Queensland, op het Kaap York-schiereiland.
- ↑ Mammal Diversity Database (2023). Isoodon peninsulae O. Thomas, 1922. Mammal Diversity Database (Version 1.11). DOI: 10.5281/zenodo.7830771. Geraadpleegd op 20-06-2023.
- ↑ Westerman, M., Kear, B. P., Aplin, K., Meredith, R. W., Emerling, C., & Springer, M. S. (2012). Phylogenetic relationships of living and recently extinct bandicoots based on nuclear and mitochondrial DNA sequences. Molecular Phylogenetics and Evolution, 62(1), 97-108. Gearchiveerd op 1 december 2021.
- ↑ Cooper, S. J., Ottewell, K., MacDonald, A. J., Adams, M., Byrne, M., Carthew, S. M., ... & Westerman, M. (2020). Phylogeography of southern brown and golden bandicoots: implications for the taxonomy and distribution of endangered subspecies and species. Australian Journal of Zoology, 66(6), 379-393.
- ↑ Dickman, C. R. (2015). Family Peramelidae (bandicoots and echymiperas). Handbook of the Mammals of the World, 5, 362-398. ISBN 978-84-96553-99-6.
- ↑ Keiper, P., & Johnson, C. N. (2004). Diet and habitat preference of the Cape York short-nosed bandicoot (Isoodon obesulus peninsulae) in north-east Queensland. Wildlife Research, 31(3), 259-265.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Kap-York-Kurznasenbeutler op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.