Jaap Wertheim
Jaap Wertheim (Geldrop, 1 augustus 1939) is een Nederlands bestuurder en zakenman. Hij was onder meer algemeen secretaris van het Nederlands Congresgebouw te Den Haag, management consultant bij McKinsey & Company, fusie- en overname-adviseur, makelaar/taxateur bedrijfsbelangen, en bekleedde diverse bestuursfuncties in commerciële, maatschappelijke en culturele organisaties.
Levensloop
bewerkenJeugd en opleiding
bewerkenWertheim bracht zijn eerste levensjaren met zijn ouders Herman Wertheim en Esther Rosenfeld door in Eindhoven, in het Witte Dorp. In de loop van de Tweede Wereldoorlog, in 1942, dook hij onder bij Tom en Anneke van Blaaderen in Laren. In mei 1945 keerde hij terug naar Eindhoven, waar hij tot 1948 de openbare lagere school op de Keizersgracht bezocht. Hierna verhuisde hij met zijn moeder, die door de oorlog weduwe was geworden, naar Amsterdam. Hier doorliep Wertheim achtereenvolgens de daltonschool, de openluchtschool en het Spinoza Lyceum. In 1957 verbleef hij in het kader van het uitwisselingsprogramma American Field Service een jaar aan een middelbare school in Vancouver (Washington). Mede door zijn betrokkenheid bij de American Field Service ontmoette Wertheim zijn latere echtgenote Anne Wertheim-Tolk (in 2002 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau[1]). Na zijn eindexamen en terugkeer uit de Verenigde Staten studeerde Wertheim in Rotterdam economie. In 1965 behaalde hij zijn doctoraal.
Loopbaan
bewerkenWertheim vervulde zijn militaire dienstplicht als reserveofficier Militaire Administratie. Hierna trad hij in dienst van de NV Nederlands Congresgebouw te Den Haag als algemeen secretaris, waar hij van 1967 tot en met 1970 werkzaam was. Vervolgens was hij management consultant bij McKinsey & Company in achtereenvolgens Amsterdam, Zürich en Oslo (1970-1974). Hierop volgde een reeks andere bezigheden, als medeoprichter en eigenaar van Vlakland Planontwikkeling te Amsterdam, Kortenhoef en Grasse (Frankrijk, 1974-1980), directeur bij Hunter Douglas in Rotterdam en Panama (1980-1985) en oprichter en mede-eigenaar van overname-adviesbureau Reitsma & Wertheim & Partners (in 2000 overgenomen door Insinger de Beaufort Corporate Finance,[2] waar hij ook enkele jaren directeur Corporate Finance en lid van de raad van commissarissen was).
Sinds 2003 is Wertheim zelfstandig adviseur en bestuurder bij diverse ondernemingen alsook culturele en maatschappelijke instellingen. Hij is als eerste Nederlandse Makelaar/Taxateur in Bedrijfsbelangen als zodanig beëdigd door de rechtbank van Amsterdam. Hij was mede-initiator van de postdoctorale opleiding tot Business Valuator aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij was tevens assistent-hoogleraar aan de Rotterdam School of Management en doceerde het vak Fusies en Overnames. Hij heeft ook veel over dit onderwerp gepubliceerd[3] en lezingen gegeven. Wertheim was verder medeoprichter van de Vereniging van Fusie en Overname Specialisten[2] en de Nederlandse Orde van Makelaars Taxateurs in Bedrijfsbelangen.
Bestuurlijke functies
bewerkenWertheim heeft vijftig jaar lang deel uitgemaakt van diverse bestuursgremia van het Joods Cultureel Kwartier,[4] zoals het Joods Historisch Museum, de Hollandse Schouwburg, het Nationaal Holocaust Museum[5] en Stichting Pensioenfonds Joods Historisch Museum. Vanwege zijn inzet voor het Amsterdams cultureel erfgoed,[6] onder andere via lezingen[7] en verscheidene projecten,[8] ontving hij in 2019 de Frans Banninck Cocqpenning van de gemeente Amsterdam.[9]
Wertheim was verder onder meer lid van het algemeen bestuur van het VNO-NCW, voorzitter van de Vereniging Gepensioneerden Hunter Douglas, bestuurslid van het Nederlands Instituut Registered Valuators, voorzitter van de Sportraad Zoetermeer, voorzitter van de Historische Kring "In de Gloriosa"[10] en voorzitter van Stichting Kunst in Vrijheid.
Onderscheidingen
bewerken- Frans Banninck Cocqpenning van de gemeente Amsterdam (2019)
- Officier in de Orde van Oranje-Nassau (1993)[11]
Externe links
bewerken- Biografie: Vertrokken Onbekend Waarheen: Een leven lang op zoek[12]
- Interview Nationaal Holocaust Museum ambassadeur Jaap Wertheim
- Joodse Huizen 3: Verhalen over vooroorlogse bewoners[13]
- Nationaal Holocaust Museum vertelt: Jaap Wertheim, als pakketje achterop de fiets naar de onderduik
- Jom Hashoa – virtuele herdenking (21 april 2020) | Toespraak Jaap Wertheim, namens de oorlogsgeneratie
- Schieten op de Maan, gezag en verzet in Laren NH in WO II[14]
- "Tweede namenwand is verspilling van middelen", in Bedenkt eer gij herdenkt[15][16]
- ↑ "Lintjesregen 2002 Het Gooi en Vechtstreek", NRC Handelsblad, 27 april 2002. Gearchiveerd op 12 augustus 2023. Geraadpleegd op 28 april 2020.
- ↑ a b Bank Insinger koopt overnamespecialist. de Volkskrant (26 november 1999). Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ Kenmerken van overnames tussen Nederlandse ondernemingen. Reitsma & Wertheim & Partners (1988). ISBN 9789072785015. Gearchiveerd op 12 augustus 2023.
- ↑ Boegbeelden NHM - Joods Cultureel Kwartier. Gearchiveerd op 23 mei 2020. Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ Joods Cultureel Kwartier, NHM vertelt - Jaap Wertheim, 13 januari 2019 (18 februari 2019). Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ "Jaap Wertheim ontvangt Frans Banninck Cocqpenning voor inzet cultureel erfgoed", 15 juli 2019. Gearchiveerd op 18 juli 2019. Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ NHM vertelt: Jaap Wertheim, Als pakketje achter op de fiets naar de onderduik - Joods Cultureel Kwartier. Gearchiveerd op 30 mei 2019. Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ Jongeren bijgepraat over oorlog: 'Mijn grootouders zijn weggehaald en vermoord'. NOS (8 februari 2018). Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ Jaap Wertheim ontvangt Frans Banninck Cocqpenning voor inzet cultureel erfgoed. Het Parool (15 juli 2019). Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ Expo Oude Ambachten. Wijdemeerse Webkrant. Geraadpleegd op 27 april 2020.
- ↑ "Commandeurs, ridders en officieren in 1993", Het Parool, 29 april 1993, pp. 4. Geraadpleegd op 28 april 2020.
- ↑ Floor de Booys (2019). Vertrokken Onbekend Waarheen: Een leven lang op zoek. ISBN 978-90-9032469-2. Gearchiveerd op 28 september 2021. Geraadpleegd op 28 april 2020.
- ↑ Frits Rijksaron, Esther Shaya en Gert Jan de Vries. Joodse Huizen 3: Verhalen over vooroorlogse bewoners, p. 186. ISBN 9789491363863.
- ↑ Teun Koetsier en Elbert Roest (2016). Schieten op de maan: Gezag en verzet in Laren NH in WO II. Van Wijland, Laren, pp. 129-130. ISBN 9789077285404.
- ↑ Petra Catz, Abram de Swaan, Herman Vuijsje, o.a. Jaap Wertheim (2019). Bedenkt eer gij herdenkt: Kritische geluiden over het geplande Holocaust Namenmonument. Lecturis, pp. 27. ISBN 9789462263642. Gearchiveerd op 11 augustus 2023.
- ↑ Wiegman, Marcel, "Hoe kon de strijd over het Namenmonument zo uit de hand lopen?", 25 mei 2019. Gearchiveerd op 9 juli 2019. Geraadpleegd op 27 april 2020.