Wikipedia

Paul Simon (artiest)

singer-songwriter uit de Verenigde Staten
(Doorverwezen vanaf Jerry Landis)

Paul Frederic Simon (Newark (New Jersey), 13 oktober 1941)[2] is een Amerikaans singer-songwriter. Van 1964 tot 1970 vormde hij de helft van het duo Simon & Garfunkel en sinds 1970 is hij soloartiest, naast incidentele reünies met Art Garfunkel. Simon had diverse hits, waaronder "Late in the Evening" en "50 Ways to Leave Your Lover". Simon maakte tot en met 2018 veertien soloalbums, het bekendste daarvan is het met Zuid-Afrikaanse musici gemaakte Graceland uit 1986, waarop ook de hitsingle "You Can Call Me Al" te vinden is.

Paul Simon
Simon tijdens een optreden in Washington D.C. (2011)
Simon tijdens een optreden in Washington D.C. (2011)
Algemene informatie
Volledige naam Paul Frederick Simon of
Paul Frederic Simon
Alias Jerry Landis[1]
True Taylor[1]
Paul Kane[1]
Harrison Gregory[1]
Geboren 13 oktober 1941
Geboorteplaats NewarkBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) pop, rock, folk
Beroep zanger, liedschrijver, gitarist
Act(s) Tico & the Triumphs
Tom & Jerry
Simon & Garfunkel
Verwante artiesten Art Garfunkel
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Biografie

bewerken

Paul Simons ouders, Belle en Louis, waren Hongaarse immigranten van Joodse afstamming. Pauls grootvader -naar wie hij vernoemd is- vluchtte in 1903[3] vanwege toenemend antisemitisme in Hongarije naar de Verenigde Staten. Louis Simon werkte als contrabassist voor de radio in Boedapest. In de Verenigde Staten werkte hij onder de naam Lee Sims voor een radiostation in Newark en trad hij op in orkesten in televisieprogramma's als Arthur Godfrey and His Friends, The Jackie Gleason Show en The Garry Moore Show. Belle Simon was lerares op een basisschool in New York. Ze gaf tevens privéles in het bespelen van diverse muziekinstrumenten, waaronder de harp. Na de geboorte van Pauls vier jaar jongere broer Eddie verhuisde het gezin naar Kew Gardens in Queens.[2]

Tot 1970

bewerken
  Zie Simon & Garfunkel voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
 
Simon (links) en Garfunkel (rechts) arriveren op Luchthaven Schiphol in 1966.

Aan het eind van de jaren vijftig vormde de toen zestienjarige Simon met schoolvriend Art Garfunkel het duo Tom & Jerry, een naam die zij ontleenden aan de populaire tekenfilmreeks Tom and Jerry.[4] Zij scoorden een kleine hit in de Verenigde Staten met hun eerste single, "Hey Schoolgirl", maar verder succes bleef nog uit.[5] Met Jerry Landis als artiestennaam sloot Simon zich in de zomer van 1961 aan bij een zanggroep, Tico and the Triumphs, die verder bestond uit Mickey Borak, Marty Cooper en Gail Lynn. Hun single "Motorcycle", die Simon tevens produceerde, bereikte de 99ste plaats in de Billboard Hot 100. In 1964 ging deze groep uit elkaar.[1] Simon en Garfunkel kwamen weer bijeen. In oktober 1964 bracht Columbia Records hun debuutalbum Wednesday Morning, 3 AM uit. Het album leverde geen succes op. CBS Records bracht in 1965 in het Verenigd Koninkrijk het eerste soloalbum van Simon uit, getiteld The Paul Simon Songbook. In oktober 1965 werd een nieuwe versie van het liedje "The Sound of Silence" van het debuutalbum van Simon and Garfunkel als single uitgebracht. Het leverde hen een Amerikaanse nummer één-hit op.[4] In de jaren zestig namen zij verder de albums Parsley, Sage, Rosemary and Thyme (1966) en Bridge over Troubled Water (1970) op. Ook de soundtrack van de film The Graduate (1967) bevat veel van hun muziek, waaronder het lied "Mrs. Robinson".

Solocarrière vanaf 1970

bewerken

Het duo ging in 1970 uit elkaar, waarna Simon onmiddellijk begon aan de opnamen van zijn tweede soloalbum. Dit album, getiteld Paul Simon, werd in 1972 uitgegeven. In de jaren daarna volgden There Goes rhymin' Simon (1973), Still crazy after all these years (1975) en Hearts and bones (1983).

Behalve als vernieuwer van de (Amerikaanse) folkmuziek, heeft Simon - in de tweede helft van zijn carrière als solo-artiest - faam verworven als behendig improvisator bij de vermenging van niet-westerse muziekstijlen met zijn eigen westerse interpretatie. Hiervoor verblijft hij een tijdje in die andere cultuur: Graceland uit 1986, na een verblijf van ongeveer twee weken in Zuid-Afrika, is hiervan een bijzonder resultaat. Op deze plaat staan hits als "Homeless" (gedeeltelijk in het Zoeloe), "The Boy in the Bubble" en "Diamonds on the Soles of Her Shoes". Ladysmith Black Mambazo, een van de bands die meewerkten, werd door het album populair. Simon was de eerste internationale artiest die in Zuid-Afrika een concert gaf nadat de Verenigde Naties de door hen vanwege de apartheid aldaar ingestelde boycot hadden opgeheven. Dit concert vond op 11 januari 1992 plaats in Johannesburg.

Rhythm of the Saints uit 1990 volgde het recept van Graceland, ditmaal met Zuid-Amerikaanse rootsmuzikanten. Het album werd minder goed ontvangen, al werd The Obvious Child een kleine hit. Voor de musical Songs from the Capeman uit 1997 putte Simon uit een reeds bestaand amalgaam van stijlen, namelijk de mix die sinds 1920 in New York was ontstaan uit populaire Amerikaanse muziek en de door Puerto Ricaanse immigranten meegebrachte en verder ontwikkelde latinmuziek (onder meer salsamuziek). Voor Songs from the Capeman zocht Simon de medewerking van Puerto Ricaanse muzikanten, onder wie Marc Anthony.

 
Paul Simon in 2007

In 2004 verschenen Simons soloalbums uit de periode 1972-2000 in een geremasterde heruitgave. De oorspronkelijke albums werden uitgebreid met demo's en alternatieve takes. In mei 2006 volgde het album Surprise, dat Paul Simon met producent Brian Eno opnam. Volgens criticus Kelefa Sanneh zorgden Eno's sonische landschappen voor enige verlichting in wat "een tamelijk sombere collectie liedjes" is, al voegde Simon ook het favoriete "Father and daughter" toe, bekend van de animatiefilm "The Wild Thornberrys Movie".[6]

In 2011 werd het album So Beautiful or So What uitgebracht, volgens Sanneh een hoogtepunt in Simons carrière.[6]

In 2012 toerde Simon door Europa ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig jubileum van zijn album Graceland. De tournee begon met een optreden tijdens het festival Hard Rock Calling in Hyde Park in Londen.[7] Op 17 juli trad hij op in België en op 18 juli (Nelson Mandela-dag) in het Ziggo Dome te Amsterdam. Hij werd onder meer begeleid door trompettist Hugh Masekela en muzikanten die indertijd op Graceland speelden, zoals Ray Phiri en de groep Ladysmith Black Mambazo.

In 2015 vond een tour plaats samen met Sting, waarbij ook Amsterdam en Antwerpen werden aangedaan.

In juni 2016 verscheen Stranger to Stranger, Simons dertiende soloalbum. Volgens criticus Kelefa Sanneh van tijdschrift The New Yorker is dit album, dat elf nummers telt, "vrolijker en grappiger dan zijn recente voorgangers - zijn meest dansbare muziek in decennia."[8] Co-producer was Roy Halee, die aan alle albums van Simon en Garfunkel meewerkte en door Simon voor dit album werd benaderd, vanwege zijn vermogen om echo te creëren, aldus verklaarde Simon tegenover het blad Rolling Stone. Volgens het tijdschrift kenmerkt het album zich niet alleen door echo en ritme - de Italiaanse elektronische danceartiest Clap!Clap! leverde de beats voor drie tracks - , maar gaan deze elementen een fusie aan met Afrikaanse houtblazers, Peruviaanse drums, een gospelkwartet, alsmede blazers en synthesizers. De teksten zijn vaak geestig: zo handelt het nummer "Wristband" over een rockster die vanwege het niet dragen van een polsband de toegang tot zijn eigen concert wordt geweigerd.[9]

Op 5 februari 2018 kondigde Simon in een brief aan zijn fans aan dat hij op zou houden als artiest.[10] Tegelijk maakte hij zijn afscheidstournee bekend die op 16 mei van dat jaar begon in Vancouver, Canada. Na onder meer twee concerten in de Ziggo Dome in Amsterdam op 7 en 8 juli sloot hij de Homeward Bound Farewell Tour af in Flushing Meadows Corona Park in New York, op 22 september 2018.

Op 7 september 2018 kwam zijn veertiende solo-album uit, In the Blue Light, waarop hij nieuwe versies liet horen van eerder opgenomen nummers, die volgens hem onderbelicht waren gebleven in zijn oeuvre.

Eerder werd aangekondigd dat In the Blue Light Simons laatste studioalbum zou zijn, maar op 19 mei 2023 verscheen het album Seven Psalms, geïnspireerd op het Hebreeuwse bijbelboek Psalmen. Op de cd-versie van dit album zijn de zeven stukken van het album niet apart geïndexeerd, maar uitgebracht als één doorlopend nummer.

In november 2024 gaat de in 2023 gemaakte 209 minuten durende documentaire In Restless Dreams: The Music of Paul Simon in première, waarin Simon wordt gevolgd tijdens het maken van Seven Psalms en een terugblik wordt gegeven op zijn carrière.

Discografie

bewerken

Zie ook discografie Simon & Garfunkel.

Albums

bewerken
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
The Paul Simon Song Book 1965 -
Paul Simon 1972 26-02-1972 4 13
There goes rhymin' Simon 1973 02-06-1973 6 7
Paul Simon in concert: Live rhymin' 1974 - Livealbum
Still crazy after all these years 1975 18-10-1975 13 30
Greatest hits, ect 1977 24-12-1977 19 17 Verzamelalbum
One trick pony 1980 30-08-1980 3 13 Soundtrack
Hearts and bones 1983 12-11-1983 13 10
Graceland 12-08-1986 13-09-1986 1(22wk) 120
Negotiations and love songs 1971-1986 1988 05-11-1988 18 14 Verzamelalbum
The rhythm of the saints 16-10-1990 27-10-1990 2 24
Paul Simon's concert in the park - August 15, 1991 1991 16-11-1991 27 7 Livealbum
Songs from the capeman 13-11-1997 29-11-1997 30 17 Soundtrack
Greatest hits - Shining like a national guitar 12-05-2000 27-05-2000 12 22 Verzamelalbum
You're the one 03-10-2000 14-10-2000 41 7
The studio recordings 2004 - Verzamelbox
Surprise 04-05-2006 13-05-2006 20 12
The essential Paul Simon 13-07-2007 18-08-2007 26 11 Verzamelalbum
So beautiful or so what 08-04-2011 16-04-2011 6 20
Graceland - 25th Anniversary edition 01-06-2012 09-06-2012 4 27 Heruitgave
Stranger to stranger 03-06-2016 11-06-2016 8 7
The concert in Hyde Park 14-07-2017 22-07-2017 61 1 Livealbum
In the blue light 07-09-2018 15-09-2018 16 2
Seven Psalms 19-05-2023 27-05-2023 31 1


Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Songs from the capeman 1997 06-12-1997 45 1 Soundtrack
Greatest hits - Shining like a national guitar 2000 03-06-2000 25 15 Verzamelalbum
You're the one 2000 14-10-2000 27 3
Surprise 2006 20-05-2006 37 8
The essential Paul Simon 2007 01-09-2007 36 4 Verzamelalbum
So beautiful or so what 2011 16-04-2011 20 8
Songwriter 21-10-2011 05-11-2011 55 4
Graceland - 25th Anniversary edition 2012 09-06-2012 5 25
Live in New York City 2012 20-10-2012 133 5 Livealbum
Stranger to stranger 2016 11-06-2016 2 30
The concert in Hyde Park 2017 22-07-2017 59 8 Livealbum
In the blue light 2018 15-09-2018 21 7
Seven Psalms 2023 27-05-2023 25 6

Singles

bewerken
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Mother and Child Reunion 1972 19-02-1972 7 8 #6 in de Hilversum 3 Top 30
Me and Julio down by the schoolyard 1972 29-04-1972 25 4 #26 in de Hilversum 3 Top 30
Duncan 1972 12-08-1972 tip9 - met Los Incas
Kodachrome 1973 16-06-1973 11 7 #15 in de Hilversum 3 Top 30
Loves me like a rock 1973 08-09-1973 tip4 - met Dixie Hummingbirds /
#27 in de Hilversum 3 Top 30
50 Ways to leave your lover 1976 31-01-1976 tip14 -
Late in the evening 1980 09-08-1980 9 9 Nr. 11 in de Nationale Hitparade / #10 in de TROS Top 50 / TROS Paradeplaat Hilversum 3
The blues 1982 25-12-1982 tip6 - met Randy Newman /
# 48 in de Nationale Hitparade
Allergies 1983 26-11-1983 31 3 #47 in de Nationale Hitparade
You can call me Al 1986 04-10-1986 2 15 #5 in de Nationale Hitparade
The boy in the bubble 1987 17-01-1987 23 6 #16 in de Nationale Hitparade Top 100
Diamonds on the soles of her shoes 1987 - #85 in de Nationale Hitparade Top 100
Graceland 1987 - #79 in de Nationale Hitparade Top 100
The obvious child 1990 13-10-1990 12 9 #12 in de Nationale Top 100


Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Mother and child reunion 1972 26-02-1972 20 12 Nr. 4 in de Radio 2 Top 30
Late in the evening 1980 30-08-1980 15 6 Nr. 13 in de Radio 2 Top 30
The blues 1982 08-01-1983 22 6 met Randy Newman /
Nr. 21 in de Radio 2 Top 30
You can call me Al 1986 11-10-1986 2 16 Nr. 2 in de Radio 2 Top 30
The boy in the bubble 1987 17-01-1987 28 7 Nr. 19 in de Radio 2 Top 30
Diamonds on the soles of her shoes 1987 07-03-1987 28 3 Nr. 25 in de Radio 2 Top 30
Graceland 1987 06-06-1987 35 2 Nr. in de Radio 2 Top 30
The obvious child 1990 10-11-1990 29 6 Nr. 17 in de Radio 2 Top 30
Wristband 2016 30-04-2016 tip -
Cool Papa Bell 2016 24-09-2016 tip -

Radio 2 Top 2000

bewerken
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23 '24
50 Ways to leave your lover 836 - 617 1014 1043 985 1263 1202 1159 1135 1201 1070 1223 752 910 1171 1235 990 1049 1177 1220 1111 1050 1295 1280
Diamonds on the soles of her shoes - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 862 920 889 796 923 1002
Graceland 172 205 170 187 225 238 193 223 286 217 218 180 200 161 185 207 216 175 213 279 313 336 171 334 375
Homeless - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1640 1546 1210 1776 1826
Kodachrome - 1273 700 1243 1491 1608 1726 1656 1861 1618 1723 1630 1793 1816 1689 1981 - - - - - - - - -
Late in the evening - 988 698 944 991 1254 1365 1232 1485 1234 1434 1310 1551 1321 1332 1342 1453 1505 1584 1643 1683 1559 1616 1757 1983
Mother and Child Reunion - 1391 1076 1318 1574 1820 1741 1884 - 1903 1845 1825 - - - - - - - - - - - - -
Still crazy after all these years - - - - - - 1471 974 1234 1631 1064 947 1157 1521 1361 1254 1474 1396 1553 1518 1981 1927 - - -
The boy in the bubble - - - - - - - - - - - - 1789 1116 1327 1627 1434 1737 - - - - - - -
You Can Call Me Al 635 601 135 640 874 927 679 955 1238 837 927 1061 868 679 577 693 709 607 713 676 762 786 731 871 968

Dvd's

bewerken
Dvd's met hitnoteringen in
de DVD Top 30		 Datum van
verschijnen'		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
You're the one - in concert 2003 01-02-2003 25 3
The library of congress - Gershwin prize for popular song 2009 13-06-2009 21 11 als Paul Simon and Friends
Song Of America / The Harmony Game 2011 25-03-2011 extra dvd bij Bridge over troubled water (40th Anniversary edition)
Under African skies - Graceland journey 2012 09-06-2012 25 3 Edison 2012
Live in New York City 2012 13-10-2012 16 1*

Filmografie

bewerken
Film Rol Jaar
Annie Hall Toney Lacy 1977
Sesame Street zichzelf 1977
The Rutles: All You Need Is Cash geïnterviewde 1978
The Muppet Show zichzelf 1980
One-Trick Poney Jonah 1980
Mother Goose Rock 'n' Rhyme Simple Simon 1990
Millenium John Dryden 1999
Henry & Me (animatie) Thurmon Munson (stem) 2014
Portlandia zichzelf 2015
Horace and Pete een vriend van Leon 2016

Onderscheidingen en prijzen

bewerken

Paul Simon heeft zeven Grammy Awards gekregen voor zijn werk als componist en (solo)zanger:

  • 1968: Best Original Score Written for a Motion Picture or Television Special voor The Graduate (als componist)
  • 1970: Best Contemporary Song voor Bridge over Troubled Water (componist)
  • 1970: Song of the Year voor Bridge over Troubled Water (componist)
  • 1975: Best Pop Vocal Performance voor Still Crazy After All These Years
  • 1975: Album of the Year voor Still Crazy After All These Years
  • 1986: Album of the Year voor Graceland (album)
  • 1987: Record of the Year voor Graceland (lied)

Als helft van Simon & Garfunkel ontving hij nog eens vijf Grammy's:

  • 1968: Best Contemporary Pop Performance - Vocal Duo Or Group voor Mrs. Robinson
  • 1968: Record of the Year voor Mrs. Robinson (lied & producer)
  • 1970: Record of the Year voor Bridge over Troubled Water (lied & producer)
  • 1970: Album of the Year voor Bridge over Troubled Water
  • 1998: Hall of Fame voor Bridge over Troubled Water

In Nederland ontving hij drie Edisons:

  • 1972: Categorie Pop Internationaal voor Paul Simon
  • 1981: Categorie Musical/Film Internationaal voor One Trick Pony
  • 1987: Categorie Singer/Songwriter Internationaal voor Graceland


In Zweden ontving hij in 2012 de Polar Music Prize [1]

Bronvermelding

bewerken

Literatuur

bewerken

Verwijzingen

bewerken
  1. ↑ a b c d e Warner, Jay (2006). American Singing Groups: A History from 1940s to Today, p. 465-466. Uitg.: Hal Leonard Corporation, ISBN 9780634099786.
  2. ↑ a b Eliot 2010, p. 9.
  3. ↑ Carlin, Peter Ames,. Homeward bound : the life of Paul Simon, New York, "hoofdstuk 2, blz 7". ISBN 978-1-62779-034-5.
  4. ↑ a b Ruhlmann, William. Biografie van Paul Simon. Allmusic. Geraadpleegd op 27 augustus 2012.
  5. ↑ Unterberger, Richie. Tom & Jerry - Overview - Biography. Allmusic. Geraadpleegd op 27 augustus 2012.
  6. ↑ a b Sanneh 2016.
  7. ↑ MacSwan, Angus (16 juli 2012). "Paul Simon fetes Graceland with London extravaganza". UK Reuters. Geraadpleegd op 19 juli 2012.
  8. ↑ Kelefa Sanneh, "Cool Papa: Paul Simon's musical afterlives." The New Yorker, 9 mei 2016.
  9. ↑ Andy Greene, "Inside Paul Simon's Genre-Bending New Album 'Stranger to Stranger'." Rolling Stone, 7 april 2016.
  10. ↑ Statement from Paul Simon. [paulsimon.com] (5 februari 2018). Geraadpleegd op 5 december 2018.
bewerken
Zie de categorie Paul Simon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
De Engelstalige Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Paul Simon.
Overgenomen van "https://nl.wiki.x.io/w/index.php?title=Paul_Simon_(artiest)&oldid=68419114"