Jo Jo White

Jo Jo White
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Joseph Henry White
Geboortedatum	16 november 1946
Geboorteplaats	St. Louis, Missouri, Verenigde Staten
Overlijdensdatum	16 januari 2018
Overlijdensplaats	Boston, Massachusetts, Verenigde Staten
Lengte	191 cm
Gewicht	89 kg
Positie	Point-guard
Collegeteams
1965-1969	Kansas Jayhawks
NBA Draft
Gedraft in	1969
Draftronde	1
Draftpick	9
Gedraft door	Boston Celtics
Clubs
Seizoen ; 1969–1979; 1979–1980; 1980–1981; 1987	Club ; Boston Celtics; Golden State Warriors; Kansas City Kings; Topeka Sizzlers
Getrainde clubs
1982-1983; 1987	Kansas Jayhawks (assistent); Topeka Sizzlers
Portaal	Basketbal

Joseph Henry "Jo Jo" White (St. Louis, 16 november 1946 – Boston, 16 januari 2018) was een Amerikaans basketballer.

Biografie

College-basketbal en Olympisch goud

White speelde college-basketbal aan de Universiteit van Kansas van 1965 tot 1969. Tijdens deze periode vertegenwoordigde White het Amerikaans basketbalteam tijdens de Olympische Spelen 1968 in Mexico-Stad. Dankzij de afzeggingen van onder andere Lew Alcindor en Elvin Hayes en de niet-selectie van onder andere Pete Maravich, Calvin Murphy en Dan Issel waren de verwachtingen vooraf minder hoog gespannen. Onder impuls van White en Spencer Haywood bleven de Amerikanen echter ongeslagen. In de finale tegen Joegoslavië was White goed voor 14 punten. Mede hierdoor werd Joegoslavië met 65-50 verslagen en behaalde de Amerikanen zo hun 7e opeenvolgende Olympische titel.^[1] White verklaarde jaren later hierover het volgende: "Going into the Olympic Games we weren't the overwhelming favorites to win the gold medal. We weren't even considered the strongest team in the tournament. That billing went to the Russians, who were upset by Yugoslavia in the semifinals. But we were the more determined team, and I think that's what set us apart."^[2]

Debuut in de NBA bij de Celtics

In 1969 stelde White zich kandidaat voor de NBA Draft. Hij werd als negende gekozen^[3] door de Boston Celtics. Mede wegens de pensioneringen van Bill Russell en Sam Jones werd het debuutseizoen van White bij de Celtics een overgangsseizoen met een winst/verlies percentage van slecht 41,5%. White kende in 60 wedstrijden een gemiddelde van 22,1 minuten en werd opgenomen in het NBA All-Rookie Team. Aan de vooravond van het seizoen 1970/71 haalden de Celtics Dave Cowens binnen en werd Tommy Heinsohn aangesteld als coach. Met White op de point guard aan de zijde van Cowens behaalden de Celtics terug betere resultaten. White werd in 1971 ook voor de eerste maal geselecteerd voor de NBA All-Star Game. Desondanks konden de Celtics zich pas na het seizoen 1971/72 terug kwalificeren voor de NBA Playoffs. Na winst in de eerste ronde tegen de Atalanta Hawks verloren de Celtics in de finale van de Eastern Conference tegen de New York Knicks. Aan het eind van het seizoen seizoen 1972/73 kregen we een identiek scenario met verlies in de Conference-finale tegen New York.

Twee NBA-titels

Ook in 1973/74 plaatsen de Celtics zich voor de playoffs. Na winst in de halve finale tegen de Buffalo Braves waren de Celtics dit keer wel te sterk voor New York (4-1). In de NBA-finale troffen de Celtics Kareem Abdul-Jabbar, Oscar Robertson en de Milwaukee Bucks. De Celtics behaalden een 4-3 overwinning, goed voor de eerste titel van de Celtics na de legendarische Bill Russell. In 1975 verloren de Celtics in de Conference-finale van de Washington Bullets, maar in 1976 kreeg White een nieuwe kans op de NBA-titel. Na winst tegen de Buffalo Braves en de Cleveland Cavaliers stonden de Celtics in de finale tegenover de Phoenix Suns. De vijfde wedstrijd van deze NBA-finale (bij een 2-2 stand) wordt vaak genoemd als "'the greatest game ever played", ^[4] waar later zelfs een boek werd over uitgebracht.^[5] Deze wedstrijd kende 3 verlengingen en kon winnend worden afgesloten door de Celtics (128-126). White was goed voor 33 punten en 9 assists. Na verlies in de 6e wedstrijd waren de Celtics in de beslissende zevende wedstrijd te sterk voor Milwaukee. White kreeg de NBA Finals Most Valuable Player Award. Tijdens het seizoen 1977/78 liep White uizonderlijk een blessure op. Op 30 januari 1979, In de loop van het seizoen 1978/79, werd White tegenover een toekomstige draftkeuze geruild naar de Golden State Warriors waarvoor hij anderhalf seizoen zou spelen. In september 1980 ruilde White de Warriors in voor de Kansas City Kings waarvoor hij 13 wedstrijden zou spelen alvorens zijn loopbaan te beëindigen.

Hij speelde negen seizoenen voor Celtics en vestigde een record van 488 opeenvolgende gespeelde wedstrijden. Tevens speelde hij vijf opeenvolgende seizoenen (van 1972 tot 1977) telkens alle 82 wedstrijden mee.^[6] Op 9 april 1982 werd zijn shirtnummer 10 door de Celtics uit roulatie genomen.^[7]

Een korte trainersloopbaan

In 1982 keerde White als assistent-coach terug naar de Kansas Jayhakws en in 1987 was hij ook even speler/assistent-coach bij de Topeka Sizzlers in de Continental Basketball Association.

White werd in 2015 toegevoegd aan de Basketball Hall of Fame.

Overlijden

Op 16 januari 2018 overleed White op 71-jarige leeftijd als gevolg van dementie en een longonsteking die er was gekomen na het wegnemen van een goedaardige tumor.^[8]

Erelijst

NBA-kampioen: 1974, 1976
NBA Finals MVP: 1976
NBA All-Star: 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977
All-NBA Second Team: 1975, 1977
NBA All-Rookie First Team: 1970
1 Olympische Spelen: 1968
1 Pan-Amerikaanse Spelen: 1967
Basketball Hall of Fame: 2015
Nummer 10 teruggetrokken door de Boston Celtics
Nummer 15 teruggetrokken door de Kansas Jayhawks

Statistieken

Regulier Seizoen NBA

Seizoen	Team	WG	WS	MPW	2P%	3P%	FW%	RPW	APW	SPW	BPW	PPW
1969-1970	Boston Celtics	60	–	22,1	45,2	–	82,2	2,8	2,4	–	–	12,2
1970-1971		75	–	37,2	46,4	–	79,9	5,0	4,8	–	–	21,3
1971-1972		79	–	41,3	43,1	–	83,1	5,6	5,3	–	–	23,1
1972-1973		82	–	39,6	43,1	–	78,1	5,0	6,1	–	–	19,7
1973-1974		82	–	39,5	44,9	–	83,7	4,3	5,5	1,3	0,3	18,1
1974-1975		82	–	39,3	45,7	–	83,4	3,8	5,6	1,6	0,2	18,3
1975-1976		82	–	39,7	44,9	–	83,8	3,8	5,4	1,3	0,2	18,9
1976-1977		82	–	40,6	42,9	–	86,9	4,7	6,0	1,4	0,3	19,6
1977-1978		46	–	35,7	41,9	–	85,8	3,9	4,5	1,1	0,2	14,8
1978-1979		47	–	31,0	42,8	–	88,8	2,7	4,6	1,1	0,1	12,5
1978-1979	Golden State Warriors	29	–	30,4	47,5	–	87,0	2,5	4,6	0,9	0,1	12,3
1979-1980	Golden State Warriors	78	–	26,3	47,6	16,7	85,1	2,3	3,1	1,1	0,2	9,9
1980-1981	Kansas City Kings	13	–	18,2	43,9	–	61,1	1,6	2,8	0,8	0,1	6,4
Carrière		837	–	35,8	44,4	16,7	83,4	4,0	4,9	1,3	0,2	17,2
All Star-games		7	0	17,7	48,3	–	54,5	3,9	3,0	0,6	0,1	9,1

Playoffs NBA

Seizoen	Team	WG	WS	MPW	2P%	3P%	FW%	RPW	APW	SPW	BPW	PPW
1971-1972	Boston Celtics	11	–	39,3	49,5	–	83,3	5,4	5,3	–	–	23,5
1972-1973		13	–	44,8	45,0	–	90,7	4,2	6,4	–	–	24,5
1973-1974		18	–	42,5	42,6	–	73,9	4,2	5,4	0,8	0,1	16,6
1974-1975		11	–	42,0	44,1	–	81,8	4,5	5,7	1,0	0,4	20,6
1975-1976		18	–	43,9	44,5	–	82,1	3,9	5,4	1,3	0,1	22,7
1976-1977		9	–	43,9	45,3	–	84,8	4,3	5,8	1,6	0,0	23,3
Carrière		80	–	42,9	44,9	–	82,8	4,4	5,7	1,1	0,1	21,5

[1] 100 days of Kansas City-area Olympians: Jo-Jo White, basketball

[2] The Jo Jo White Interview

[3] NBA Draft 1969

[4] Top Moments: Celtics outlast Suns in triple-overtime Finals thriller

[5] [1]

[6] Profiel Jo Jo White

[7] Retired numbers Boston Celtics

[8] Jo Jo White, Celtics great and NBA Hall of Famer, dies at 71

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]