Johan Heinrich Rennefeld

Duits-Nederlands graveur (1832-1877)

Johann Heinrich Maria Hubert Rennefeld (Neuss, 18 juli 1832Amsterdam, 3 december 1877) was een Nederlands etser, graveur en schooldirecteur.[1] Hij wordt in de literatuur vermeld als J.H. Rennefeld en J.H. Renneveld.

Johan Heinrich Rennefeld
Portret van J.H. Rennefeld
Portret van J.H. Rennefeld
Persoonsgegevens
Volledige naam Johann Heinrich Maria Hubert Rennefeld
Geboren Neuss, 18 juli 1832
Overleden Amsterdam, 3 december 1877
Geboorteland Duitsland
Beroep(en) etser, graveur, schooldirecteur
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Leven en werk

bewerken

Johan Heinrich Rennefeld was een zoon van Johann Caspar Rennefeld, goud- en zilversmid, en Margaretha Claren. In 1834 verhuisde het gezin naar de Bloemgracht in Amsterdam.[2] Rennefeld studeerde aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten (1845-1848), als leerling van Benoit Taurel. Rennefeld trouwde in 1865 met Henriette Löwenstamm (1838-1877).

Rennefeld maakte etsen en gravures. Hij ontving voor zijn werk onder andere de kleine zilveren medaille (1852) en een eervolle vermelding (1854) van de Amsterdamse academie en een medaille op de wereldtentoonstelling van 1873 in Wenen. Zijn prenten verschenen onder meer in een Nederlandse uitgave van Adam Bede van George Eliot (1860) en in een door Jacob van Lennep, Willem Moll en Jan ter Gouw samengestelde, tweedelige serie Nederlands geschiedenis en volksleven in schetsen (1868-1872).[3] Hij was vanaf 1862 lid en later secretaris van Arti et Amicitiae[4] en vanaf de oprichting in 1875 redactielid van het tijdschrift Eigen Haard.[5]

In 1874 werd Renneveld directeur van de nieuw opgerichte Toneelschool in Amsterdam.[6] Hij overleed een aantal jaren later, op 45-jarige leeftijd, en werd begraven in Diemen.[7]

Enkele werken

bewerken
Zie de categorie Johan Heinrich Rennefeld van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.