Johnny Miller

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Johnny Miller (San Francisco, 29 april 1947) is een Amerikaans golfprofessional.

Amateur

In 1964 won Miller het US Junior Kampioenschap.
In 1966 ging hij naar de Olympic Country Club in San Francisco, waar hij lid was, en waar hij wilde caddiën tijdens het US Open. Hij kwalificeerde echter zelf voor het toernooi, en eindigde als beste amateur op de 8ste plaats. Miller studeerde aan de Brigham Young University, waar bijna alle studenten mormoon zijn.

Professional

In 1969 werd Miller professional. Een jaar later stond hij op de 40ste plaats van de Order of Merit en in 1971 won hij zijn eerste toernooi. Tijdens de Masters eindigde hij met Nicklaus op een gedeelde tweede plaats.

Miller leek de beste golfer van Amerika te worden en verdiende in 1974 en 1975 ruim $ 600.000. Hij stond die jaren nummer twee op de wereldranglijst. Ook had hij een kledingsponsor voor een miljoen dollar per jaar. Dat was zijn top, hij speelde onbevangen en zei " Geluk is als je slechte ballen toch nog goed gaan".

Miller was nooit erg ambitieus, en speelde voor zijn plezier. Hij vond het reizen vervelend. Na het winnen van het Amerikaans en Brits Open, waar hij had laten zien wat hij kon, kwam de ommekeer. Zijn prioriteit werd nu zijn gezin. In 1977 werd het eerste van zes kinderen geboren. Hij bleef wel toernooien spelen, en behield altijd zijn spelerskaart.

Miller is Mormoon en woont sinds het begin van de 80'er jaren in Utah.

Gewonnen

1964: US Junior Championship

Majors

1973: US Open
1976: Brits Open

Amerikaanse Tour

1971: Southern Open Invitational
1972: Sea Pines Heritage Classic
1974: Bing Crosby National Pro-Am, Phoenix Open, Dean Martin Tucson Open, Sea Pines Heritage Classic, Tournament of Champions, Westchester Classic, World Open Golf Championship, Kaiser International Open Invitational
1975: Phoenix Open, Dean Martin Tucson Open, Bob Hope Desert Classic, Kaiser International Open Invitational
1976: NBC Tucson Open, Bob Hope Desert Classic
1980: Jackie Gleason-Inverrary Classic
1981: Joe Garagiola-Tucson Open, Glen Campbell-Los Angeles Open
1982: Wickes-Andy Williams San Diego Open
1983: Honda Inverrary Classic
1987: AT&T Pebble Beach National Pro-Am
1994: AT&T Pebble Beach National Pro-Am

Elders

1973: Trophée Lancôme (nog geen deel van de Europese Tour)
1974: Dunlop Phoenix Tournament (Japan Golf Tour)
1979: Trophée Lancôme
1981: Million Dollar Challenge (Zuid-Afrika)
1983: Spalding Invitational

Teams

World Cup: 1973 (winnaars met Jack Nicklaus, beste individuele score)
Chrysler Team Championship: 1983 (met Jack Nicklaus)

Bronnen, noten en/of referenties

The Who's Who of Golf, door Peter Alliss, 1983