Jos Groen
Jos Groen (Den Haag, 16 februari 1963) is een Nederlands officier, werkzaam bij de Koninklijke Landmacht, en auteur van verschillende boeken en wetenschappelijke artikelen. In 1991 rondde Groen zijn opleiding af aan het Opleidingscentrum voor Officieren te Breda. Na zijn opleiding heeft hij diverse operationele functies binnen de krijgsmacht vervuld, waarbij hij drie keer heeft deelgenomen aan een internationale vredesmissie (UNPROFOR, 1995; Task Force Fox, 2002; ISAF, 2010[1]).
| Jos Groen | ||
|---|---|---|
| Geboren | 16 februari 1963 Den Haag | |
| Land/zijde |  Nederland
| |
| Onderdeel | Veteraneninstituut | |
| Dienstjaren | 1989-heden | |
| Rang |  Luitenant-kolonel
| |
| Eenheid | Infanterie | |
Publicaties
bewerkenZijn eerste publicatie was onder het pseudoniem S.A.M. Kruit in het NOS Teletekst jubileumboek (2005)[2]. Groen beschrijft hierin zijn UNPROFOR-herinneringen. In 2010 publiceerde hij het boek De Sobats van Co Groen[3][4]. In dit boek worden 80 interviews weergegeven met veteranen die samen met zijn vader eind jaren ’40 naar Nederlands-Indië waren uitgezonden. In 2012 verscheen het boek Task Force Uruzgan 2006 – 2010 'Getuigenissen van een missie'[5][6]. Het boek bevat een weergave van de gesprekken die Groen met 23 jonge officieren van de krijgsmacht heeft gehouden die destijds deel uit hebben gemaakt van de ISAF-missie. De Engelstalige versie van dit boek verschijnt in augustus 2013. In de in 2012 verschenen verhalenbundel We missen één man beschrijft Groen in een uitgebreidere versie nogmaals zijn UNPROFOR herinneringen van 1995[7]. Een aantal (semi)-wetenschappelijke artikelen van zijn hand zijn onder meer gepubliceerd in de Militaire Spectator[8][9], de Carre (het officierskatern van de Nederlandse Officieren Vereniging)[10], het Australische Infantry Magazine[11] en het Deense Militært Tidsskrift[12].
In 2022 verscheen het Engelstalige boek From the Frying Pan to Mittersill – Fox Company 502nd Parachute Infantery Regiment 1942 – 1945 (uitgeverij Flying Pencil US).
Persoonlijk
bewerkenJos Groen is getrouwd en heeft twee kinderen. Hij woont in Groningen.
Bibliografie
bewerken- NOS Teletekst jubileumboek (co-auteur) (2005)
- De Sobats van Co Groen (2010)
- Task Force Uruzgan 2006 – 2010 'Getuigenissen van een missie' (2012)
- We missen één man (co-auteur) (2012)
- Junior Leadership in Afghanistan 2006 – 2010 'Testimonies of a mission' (2013)
- Three of the Last WWII Screaming Eagles (2019)'
- ↑ Defensie.nl
- ↑ NOS.nl
- ↑ [Indiëveteranen: elk verhaal weer anders, Reformatorisch Dagblad, 12 november 2010]
- ↑ Sobats geven verleden Indiëganger kleur, Dagblad van het Noorden, 28 september 2010
- ↑ Trouw.nl
- ↑ Nieuwe veteraan is jong en soms nog in dienst, Nederlands Dagblad, 30 juni 2012
- ↑ http://www.v-fonds.nl/nieuws/boekpresentatie-we-missen-een-man v-Fonds. Gearchiveerd op 30 december 2013.
- ↑ Professionaliteit en ethiek, Militaire Spectator, nummer 6, 2008
- ↑ Junior leadership in Uruzgan, Militaire Spectator, nummer 10, 2012
- ↑ Professionaliteit vereist ethische vorming, Carré, nummer 6, 2007
- ↑ [Experiences of young Dutch officers in Uruzgan between 2006 and 2010: Initial results of a qualitative study, Australian Infantry Magazine, Oktober 2010]
- ↑ https://www.krigsvidenskab.dk/experiences-dutch-junior-leadership-uruzgan-afghanistan-between-2006-and-2010