Kasteel van Lezhë

bouwwerk in Lezhë (prefectuur)

Het Kasteel van Lezhë (Albanees: Kalaja e Lezhës) is een burcht op een 186 meter hoge heuvel in de Albanese stad Lezhë, hoofdplaats van de gelijknamige prefectuur.

Kasteel van Lezhë
Interieur
Interieur
Locatie Lezhë, Vlag van Albanië Albanië
Coördinaten 41° 47′ NB, 19° 39′ OL
Zicht op de heuvel met de burcht
Zicht op de heuvel met de burcht
Zicht op de stad vanop de heuvel
Zicht op de stad vanop de heuvel
Kaart
Kasteel van Lezhë (Albanië)
Kasteel van Lezhë
Lijst van kastelen in Albanië

Bezienswaardig zijn — ofschoon veel voor de leek niet meer als dusdanig herkenbaar is — met name de opslagplaats, het arsenaal, de uitkijktoren, de centrale moskee met rechthoekig grondplan en ruïnes van de minaretbasis in de noordwestelijke hoek (vroeger van wenteltrap voorzien), de zuidoostelijke toren met Romeinse boog en de Illyrische toren aan de zuidkant. Op de heuvelflank op de weg naar het kasteel zijn net zoals in de stad resten van Illyrische versterkingen te zien.

Geschiedenis

bewerken

De burcht werd oorspronkelijk door de Illyriërs gebouwd, maar werd heropgebouwd door de Venetianen in 1440. In 1522, na de Ottomaanse verovering, werd het opnieuw door de Ottomanen heropgebouwd. Het kasteel vertoont sporen van zowel Illyrische, Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse architectuur en was destijds onderdeel van een communicatieketen waarbij men met lichtsignalen in staat was via de verschillende kastelen boodschappen door te geven: vanuit Lezhë kon direct worden gecommuniceerd met het Rozafakasteel in Shkodër en met het kasteel van Krujë, vanaf die laatste stad verder naar het Petrelëkasteel bij Tirana enzovoorts.

Bereikbaarheid

bewerken

Vanaf het stadscentrum neemt het ongeveer een halfuur in beslag om de burcht te voet te bereiken. Vanop de heuvel is er steeds een mooi uitzicht op de stad, de Adriatische Zee in de verte en de vlaktes in de omgeving.

In 2012 werd een geasfalteerde autoweg tussen het stadscentrum en de burcht opgeleverd. Voor die datum was er geen bewegwijzering, en kon het pad bij momenten gevaarlijk (losse stenen, geen balustrade) of onduidelijk zijn. Door dichte begroeiing aan de zuidwestkant was het toen ook niet mogelijk geheel rond het kasteel te wandelen.