Kees Scherer
Christoffel Johannes (Kees) Scherer (Amsterdam, 16 april 1920 - 19 januari 1993) was een Nederlandse fotograaf die bekendheid verwierf door zijn straatfotografie en zijn bijdrage aan de Nederlandse fotojournalistiek.[1]
| Kees Scherer | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Christoffel Johannes Scherer | |||
| Geboren | Amsterdam, 16 april 1920 | |||
| Overleden | 19 januari 1993 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Nationaliteit | Nederlands | |||
| Beroep(en) | Fotograaf | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Levensloop
bewerkenVroege leven
bewerkenScherer werd geboren op de Lijnbaansgracht in de Amsterdamse Jordaan. Zijn vader, Theo Scherer, was een havenarbeider en een socialist van het eerste uur. Zijn moeder, Wilhelmina Koster, kwam uit het Zeeuwse Wemeldinge.[2]
Carrière
bewerkenNa de bevrijding in 1945 begon Scherer zijn carrière als freelance-fotograaf voor kranten en tijdschriften. Hij maakte naam met zijn reportages over de watersnoodramp in 1953 en de Hongaarse opstand in 1956.[3] In 1955 was hij een van de medeoprichters van World Press Photo. Dit initiatief groeide uit tot 's werelds meest gezaghebbende fotomanifestatie, waaraan jaarlijks ruim 15.000 beroepsfotografen uit bijna 70 landen deelnemen.[4][5]
Scherer ontwikkelde zich tot een wereldverkennend fotojournalist. Hij publiceerde jarenlang in Margriet en Avenue, dat hij had helpen oprichten, en behoorde tot de generatie fotografen die reportagefotografie toegankelijk maakte voor een breed publiek.[6][5] Hij werkte samen met schrijvers als Ed Hoornik, Max Dendermonde, Bert Schierbeek en Evert Werkman. Hij maakte veel reisreportages met de journalisten Ruud H.M. Kok en Peter Lichtenauer en met Peter van der Velde, die hij als jong fotograaf in dienst nam. Deze samenwerking zou tot 1974 duren.[2]
Naast reportages verzorgde Scherer de fotografie van een groot aantal kalenders en tal van fotoboeken. Hij creëerde voor uitgeverij Elsevier een serie boeken Kijk op....., die stedelijke schoonheid en de natuurpracht van de Nederlandse provincies in beeld bracht.[2]
Fotografie stijl en invloed
bewerkenScherer's fotografie wordt gekenmerkt door zijn eerlijke en onverbloemde weergave van het dagelijks leven in de jaren vijftig en zestig. Zijn foto's zijn niet alleen een documentatie van de werkelijkheid, maar ook een reflectie van zijn socialistische overtuigingen.[7] Scherer's werk is tentoongesteld in verschillende musea, waaronder het Stedelijk Museum in Amsterdam.[8] Zijn foto's zijn ook opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum in Amsterdam.[9]
Privéleven
bewerkenOp dezelfde dag dat zijn boek Zuiderzee, dood water, nieuw leven uitkwam, werd Scherer getroffen door een beroerte. Sindsdien kon hij niet meer spreken, schrijven of foto's maken. Hij werd opgenomen in het hospice Het Zonnehuis in Amstelveen.[10] Scherer overleed op 19 april 1993.[11][12] Zijn nautische collectie wordt na zijn dood geveild en vormt de financiële basis voor de Stichting FotoArchief Kees Scherer. De Stichting stelt een tweejaarlijkse prijs ter waarde van 5000 euro in, de Foto Kees Scherer Prijs, voor het beste fotoboek dat in de twee jaar voorafgaand aan de uitreiking van de prijs in Nederland is verschenen.[3][10]
Literatuur
bewerken- Willem Ellenbroek (2008). Kees Scherer: Beeldverhalen Van Een Straatfotograaf 1948-1967. De verbeelding.
- ↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- ↑ a b c Fotograaf / Kees Scherer (1920 - 1993). Vintage Photo Naarden. Gearchiveerd op 27 juli 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ a b Willem Ellenbroek, "Een wereldbeeld vol gezagstrouwe en nijvere fietsers", de Volkskrant, 20 oktober 1992. Gearchiveerd op 15 augustus 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023. – via Delpher.
- ↑ Vintage Photo Naarden. Gearchiveerd op 27 juli 2023.
- ↑ a b Arno Haijtema, Fantasie als speelgoed. de Volkskrant (28 november 2008). Gearchiveerd op 27 juli 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ Het Amsterdam van Kees Scherer. Ons Amsterdam (16 april 2013). Gearchiveerd op 15 augustus 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ Sacha Bronwasser, Zonder fotografie zijn wij blind. de Volkskrant (4 maart 2004). Gearchiveerd op 27 juli 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ Kees Scherer. Stedelijk Museum Amsterdam. Gearchiveerd op 27 juli 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ Kees Scherer. Art Olive. Gearchiveerd op 27 juli 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023.
- ↑ a b (September 2009). Kees Scherer. Gearchiveerd op 27 juli 2023. Fotolexicon 26 (41)
- ↑ "Kees Scherer. Generalist onder de fotografen overleden", de Volkskrant, 21 januari 1993. Gearchiveerd op 15 augustus 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023. – via Delpher.
- ↑ "Fotograaf Kees Scherer (73) overleden", Trouw, 21 januari 1993. Gearchiveerd op 15 augustus 2023. Geraadpleegd op 27 juli 2023. – via Delpher.