Kring van Nederlandse Filmjournalisten
De Kring van Nederlandse Filmjournalisten (KNF) is een vereniging die filmjournalisten en filmcritici in Nederland verenigt. De organisatie richt zich op het bevorderen van de filmcultuur in Nederland en biedt een platform voor professionals die schrijven over film. Daarnaast organiseert de KNF verschillende evenementen, waaronder filmprijzen en discussies over filmgerelateerde onderwerpen. Hun invloed en aanwezigheid dragen bij aan de zichtbaarheid van zowel Nederlandse als internationale films.
Kring van Nederlandse Filmjournalisten | ||
---|---|---|
Afkorting | KNF | |
Oprichting | 31 maart 1982 | |
Voorzitter | Ruud Vos | |
Hoofdkantoor | Amsterdam | |
Land | Nederland | |
Ledenaantal | 136 leden in 2015 | |
Website | http://www.filmjournalisten.nl |
De KNF bekroont jaarlijks een film met de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek (KNF-prijs). Ook wordt er jaarlijks een beste internationale film, en beste Nederlandse film uitgeroepen.
Geschiedenis
bewerkenOp 31 maart 1982 werd de Kring van Nederlandse Filmjournalisten (KNF) opgericht om de belangen van filmcritici te behartigen. Oprichters Hans Beerekamp, Pieter van Lierop en Frank Zaagsma wilden een beroepsvereniging die bescherming bood tegen bedreigingen vanuit de filmindustrie, zoals boycots door distributeurs.
In 2003 kozen Nederlandse filmjournalisten voor het eerst de beste film van het jaar, na jarenlang prijzen te hebben uitgereikt op de filmfestivals van Utrecht en Rotterdam. De pilotverkiezing, via een informele lijst, riep de animatiefilm Finding Nemo uit tot winnaar, wat leidde tot debatten in landelijke dagbladen over de status van de Nederlandse filmkritiek. Vanaf 2004 wordt de verkiezing officieel onder auspiciën van de KNF gehouden, met winnende films als Gegen die Wand, Boyhood en Aftersun. Ook Nederlandse films zoals Simon, Borgman en Niemand in de Stad werden erkend, en de jaarlijkse uitslag krijgt veel aandacht in de media.
Controverses
bewerkenIn 1983 sloeg filmmaker Wim Verstappen alarm over de groeiende trend waarbij steeds meer filmjournalisten betrokken raakten bij organisaties die filmsubsidies verstrekten. Twee jaar eerder had hij er al persoonlijk voor gezorgd dat critici niet langer mochten plaatsnemen in de jury van het Nederlands Film Festival, omdat hij vond dat ze "elke week al hun eigen filmprijs uitreikten." Verstappen pleitte voor de oprichting van een Raad voor de Filmkritiek, die zou bepalen welke journalisten filmrecensies mochten publiceren. Dit plan heeft hij echter nooit verwezenlijkt.
Eind jaren negentig ontstond er een nieuw probleem binnen de filmpers: het 'creatief' citeren van recensies door distributeurs. In september 2000 botste KNF-lid en Parool-journalist Bart van der Put met filmmaatschappij RCV, nadat deze een zin uit zijn recensie van de romantische komedie Maybe Baby volledig uit de context haalde voor een reclamecampagne. De originele zin "van aanstekelijke romantiek is geen sprake" was in de advertenties in kranten veranderd in het aanzienlijk positievere "aanstekelijke romantiek."
De Nederlandse regisseur Theo van Gogh kwam regelmatig in conflict met de vaderlandse pers. Na de negatieve ontvangst van zijn thriller Baby Blue plaatste hij in januari 2001 een grote advertentie op de voorpagina van Het Parool. Hierin riep hij mensen op om de ‘Baby Blue-informatielijn’ te bellen. Het telefoonnummer dat prominent in de advertentie stond, bleek het privé-nummer van recensent Mark Moorman te zijn, die de film met de grond gelijk had gemaakt.
Prijzen
bewerkenPrijs van de Nederlandse Filmkritiek
bewerkenJaar | Filmtitel | Regisseur(s) |
---|---|---|
1998 | Het ondergronds orkest | Heddy Honigmann |
1999 | De Daltons | Rita Horst |
2000 | Wilde Mossels | Erik de Bruyn |
2001 | Familie | Willem van de Sande Bakhuyzen |
2002 | First Kill | Coco Schrijber |
2003 | De arm van Jezus | André van der Hout |
2004 | Shouf Shouf Habibi! | Albert ter Heerdt |
2005 | Guernsey | Nanouk Leopold |
2006 | Forever | Heddy Honigmann |
2007 | Tussenstand | Mijke de Jong |
2008 | Calimucho | Eugenie Jansen |
2009 | Boris Ryzhy | Aliona van der Horst |
2010 | Schemer | Hanro Smitsman |
2011 | Curaçao | Sander Snoep, Sarah Vos |
2012 | Kauwboy | Boudewijn Koole |
2013 | De Marathon | Diederick Koopal |
2014 | Jongens | Mischa Kamp |
2015 | Tussen 10 en 12 | Peter Hoogendoorn |
2016 | A Strange Love Affair With Ego | Ester Gould |
2017 | Geschenk uit de bodem | Paul Cohen, Martijn van Haalen |
2018 | Light as Feathers | Rosanne Pel |
2019 | KEEPER | Johan Kramer |
2020 | Kom hier dat ik u kus | Sabine Lubbe Bakker, Niels van Koevorden |
2021 | Up To G-Cup | Jacqueline van Vught |
2023 | Zomervacht | Joren Molter |
2024 | Torch Song | Jeroen Houben |
Beste Nederlandse film van het jaar
bewerkenJaar | Filmtitel | Regisseur(s) |
---|---|---|
2003 | Cloaca | Willem van de Sande Bakhuyzen |
2004 | Simon | Eddy Terstall |
2005 | Guernsey | Nanouk Leopold |
2006 | Nachtrit | Dana Nechushtan |
2007 | Alles is liefde | Joram Lürsen |
2008 | Oorlogswinter | Martin Koolhoven |
2009 | Kan door huid heen | Esther Rots |
2010 | Schemer | Hanro Smitsman |
2011 | Rabat | Jim Taihuttu, Victor Ponten |
2012 | Kauwboy | Boudewijn Koole |
2013 | Borgman | Alex van Warmerdam |
2014 | Aanmodderfakker | Michiel ten Horn |
2015 | Bloed, zweet & tranen | Diederick Koopal |
2016 | Tonio | Paula van der Oest |
2017 | Brimstone | Martin Koolhoven |
2018 | Niemand in de stad | Michiel van Erp |
2019 | Bumperkleef | Lodewijk Crijns |
2020 | De beentjes van Sint-Hildegard | Johan Nijenhuis |
2021 | Quo Vadis, Aida? | Jasmila Žbanić |
2022 | Knor | Mascha Halberstad |
2023 | Sweet Dreams | Ena Sendijarević |
Beste internationale film van het jaar
bewerkenJaar | Filmtitel | Regisseur(s) |
---|---|---|
2003 | Finding Nemo | Andrew Stanton en Lee Unkrich |
2004 | Gegen die Wand | Fatih Akin |
2005 | Sin City | Robert Rodriguez en Frank Miller |
2006 | Caché | Michael Haneke |
2007 | Das Leben der Anderen | Florian Henckel von Donnersmarck |
2008 | The Dark Knight | Christopher Nolan |
2009 | Let the Right One In | Tomas Alfredson |
2010 | Un Prophète | Jacques Audiard |
2011 | Drive | Nicolas Winding Refn |
2012 | Amour | Michael Haneke |
2013 | La grande bellezza | Paolo Sorrentino |
2014 | Boyhood | Richard Linklater |
2015 | Son of Saul | László Nemes |
2016 | Toni Erdmann | Maren Ade |
2017 | Moonlight | Barry Jenkins |
2018 | Call Me by Your Name | Luca Guadagnino |
2019 | Parasite | Bong Joon-Ho |
2020 | Babyteeth | Shannon Murphy |
2021 | Druk | Thomas Vinterberg |
2022 | Everything Everywhere All at Once | Daniels |
2023 | Aftersun | Charlotte Wells |