Kromsprietwantsen

Kromsprietwantsen
	Micrelytra fossularum
Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Arthropoda (Geleedpotigen)
Onderstam:	Hexapoda (Zespotigen)
Klasse:	Insecta (Insecten)
Orde:	Hemiptera (Halfvleugeligen)
Onderorde:	Heteroptera (Wantsen)
Familie
	Alydidae (kromsprietwantsen); Amyot & Serville, 1843
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Kromsprietwantsen op Wikispecies
Portaal	Biologie

De kromsprietwantsen (Alydidae) vormen een familie uit de orde der halfvleugeligen (Hemiptera). De familie werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Amyot & Serville in 1843.

kenmerken

De kromsprietwantsen zijn vaak donker gekleurd, kunnen 10 tot 12 mm lang worden en lijken op het eerste oog sterk op randwantsen (Coreidae). De dieren verschillen echter van de randwantsen door een opvallend brede kop en de laatste antennesegmenten, die langwerpig en gebogen zijn (vandaar de Nederlandse naam). De dijen van de achterpoten hebben vaak stekels. De meeste soorten hebben volledige voorvleugels (macropteer) maar er zijn ook kortvleugelige soorten. Het vliezige doorzichtige gedeelte van de voorvleugels heeft meestal dicht bij elkaar liggende lange aders. De dieren hebben geurklieren waarmee ze, als ze aangevallen worden, een onwelriekende stank kunnen produceren.

Leefwijze

Deze insecten leven voornamelijk in droge en zanderige gebieden, zoals langs de kust, op de heide, en op steppen en savannes. Ze zuigen met hun steeksnuit voornamelijk aan zaden. Sommige soorten uit deze familie, uit het genus Alydus, Dulichius en Hyalymenus, lijken als nimfen en als imagines op mieren en leven ook vaak in mierennesten. In sommige landen zijn sommige soorten plaaginsecten, zoals Leptocorisa oratoria, die rijstplanten aantast.

Verspreiding

In Nederland heeft deze familie slechts een enkele vertegenwoordiger, namelijk de mierkromsprietwants (Alydus calcaratus). De wantsen komen voor in gematigde en warmere streken over de hele wereld, de meeste in tropische en subtropische gebieden. In Europa komen slechts ongeveer tien soorten voor, voornamelijk in het Middellandse Zeegebied.

Taxomomie

Er zijn in totaal ongeveer 60 geslachten en 300 soorten:

Acestra Dallas, 1852
Alydus Fabricius, 1803
Anacestra Hsiao, 1964
Apidaurus Stål, 1870
Bactrocoris Kormilev, 1953
Bactrodosoma Stål, 1860
Bactrophya Breddin, 1901
Bactrophyamixia Brailovsky, 1991
Bloeteocoris Ahmad, 1965
Burtinus Stål, 1859
Calamocoris Breddin, 1901
Camptopus Amyot & Serville, 1843
Cosmoleptus Stål, 1873
Cydamus Stål, 1860
Daclera Signoret, 1863
Darmistus Stål, 1859
Dulichius Stål, 1866
Esperanza Barber, 1906
Eudarmistus Breddin, 1903
Euthetus Dallas, 1852
Grypocephalus Hsiao, 1963
Hamedius Stål, 1860
Heegeria Reuter, 1881
Hyalymenus Amyot & Serville, 1843
Hypselopus Burmeister, 1835
Leptocorisa Latreille, 1829
Longicoris Ahmad, 1968
Lyrnessus Stål, 1862
Marcius Stål, 1865
Megalotomus Fieber, 1860
Melanacanthus Stål, 1873
Micrelytra Laporte, 1833
Mirperus Stål, 1860
Mutusca Stål, 1866
Nariscus Stål, 1866
Nemausus Stål, 1866
Neomegalotomus Schaffner & Schaefer, 1998
Noliphus Stål, 1859
Oxycranum Bergroth, 1910
Paramarcius Hsiao, 1964
Paraplesius Scott, 1874
Protenor Stål, 1867
Rimadarmistus Bliven, 1956
Riptortus Stål, 1860
Robustocephalus Ahmad, Abbas, Shadab & Khan, 1979
Slateria Ahmad, 1965
Stachyocnemus Stål, 1870
Stachyolobus Stål, 1871
Stenocoris Burmeister, 1839
Tenosius Stål, 1860
Tollius Stål, 1870
Trachelium Herrich-Schäffer, 1850
Tuberculiformia Ahmad, 1967
Tupalus Stål, 1860
Zulubius Bergroth, 1894