Marsha Hunt (zangeres)

Marsha Hunt
Algemene informatie
Geboren	Philadelphia, 15 april 1946
Geboorteplaats	Philadelphia
Land	Verenigde Staten
Werk
Beroep	zangeres, actrice, fotomodel, schrijfster
	Officiële website; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Marsha Hunt (Philadelphia, 15 april 1946)^[1]^[2] is een Amerikaanse zangeres en schrijfster, die ook bekend werd als fotomodel en actrice.

Jeugd

Hunt groeide op in eenvoudige omstandigheden in Philadelphia. In 1960 verhuisde de familie naar Californië, waar ze de Oakland High School bezocht. Pas op 15-jarige leeftijd ontdekte ze dat haar vader drie jaar eerder zelfmoord had gepleegd. Als studente aan de University of California in Berkeley nam ze deel aan de protestacties tegen de Vietnamoorlog.

Carrière

Als zangeres

In 1966 reisde Marsha Hunt naar het Verenigd Koninkrijk, waar ze Mike Ratledge van de band Soft Machine leerde kennen. Beiden traden in 1967 in het huwelijk. Ze werkte als zangeres, onder andere in Alexis Korners trio Free at Last en bij de band The Ferris Wheel. In 1968 speelde ze in Londen Dionne in de musical Hair.

In 1969 trad Hunt op met de band White Trash bij het Isle of Wight Festival. Tijdens hetzelfde jaar verscheen haar eerste single Walk on Gilded Splinters (origineel van Dr. John. Ze had relaties met onder andere Marc Bolan en Mick Jagger. In november 1970 werd haar dochter Karis Jagger geboren, Jaggers eerste en Hunts enige kind. Hunt was de inspiratie voor de Rolling Stones-song Brown Sugar, die voor de eerste keer in de film Gimme Shelter (1969) was te beluisteren.

In 1971 kwam Hunts eerste album Woman Child op de markt, dat in Duitsland later ook onder de naam Desdemona verscheen. In hetzelfde jaar speelde Hunt Bianca in de musical Catch My Soul, een rock-'n-roll-versie van Shakespeares Othello. In 1975 speelde ze in The Skin of Our Teeth van Thornton Wilder. In 1977 bracht ze het disco-album Marsha uit, dat in München werd geproduceerd door Peter Bellotte, een partner van Giorgio Moroder.

Als model

Hunts reclamefoto's voor de musical Hair, genomen door Patrick Lichfield^[3], maakten grote indruk. Als model was ze onder andere te zien op de cover van het modeblad Queen en in het magazine Vogue. In Duitsland was ze in 1968 een van de modellen in een overweldigende reclamecampagne voor Afri-Cola, bedacht door Charles Wilp^[4].

Als actrice

Marsha Hunt werkte ook als actrice. Naast optredens in diverse films en tv-series speelde ze in 1972 de rol van Gaynor in de Hammer-film Dracula AD '72 naast Christopher Lee en Peter Cushing. In 1991 speelde Hunt in de Londense première van het stuk The Ride Down Mount Morgan van Arthur Miller. In 1994 voerde ze een monodrama op, dat was gebaseerd op haar roman Joy en waarbij haar dochter Karis Jagger de regie had.

Als schrijfster

In het midden van de jaren 1980 begon Hunt te schrijven. Haar autobiografie Real Life: The Story of a Survivor kwam in 1986 op de markt. In 1990 verscheen haar eerste roman Joy, gevolgd door Free (1992) en Like Venus Fading (1998).

In 1996 publiceerde Hunt Reprocessing Ernestine: A Granddaughter Uncovers the Secret History of Her American Family, waarin ze haar zoektocht naar de geschiedenis van haar grootmoeder beschreef, die meer dan 50 jaar had doorgebracht in tehuizen.

Ziekte

In 2004 werd bij Hunt borstkanker gediagnosticeerd. Haar gevecht tegen deze ziekte en de daaropvolgende MRSA-infectie documenteert ze in het boek Undefeated (2005).

Discografie

Singles

1969: Walk on Gilded Splinters
1969: Desdemona
1973: (Oh, No! Not!) The Beast Day
1976: C'est la vie
1977: The Other Side of Midnight

Albums

1971: Woman Child (in Duitsland in 1974 ook uitgebracht als Desdemona)
1975: Marsha Hunt
1977: Marsha
1987: Walk on Gilded Splinters (cd-compilatie 1987, nieuw uitgebracht 1994)

Bibliografie

Autobiografische werken

1986: Real Life: The Story of a Survivor
1996: Reprocessing Ernestine: A Granddaughter Uncovers the Secret History of Her American Family
2005: Undefeated: Am I The Same Girl?

Romans

1990: Joy
1992: Free
1998: Like Venus Fading

Overig

1999: The Junk Yard: Voices From an Irish Prison (gepubliceerd door Marsha Hunt)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Marsha Hunt. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.
↑ (en) Marsha Hunt age, hometown, biography. Last.fm. Gearchiveerd op 11 september 2023. Geraadpleegd op 13-02-2022.
↑ (en) Patrick Lichfield. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.
↑ (en) Charles Wilp. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Marsha Hunt (Sängerin) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) Marsha Hunt. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.

[2] (en) Marsha Hunt age, hometown, biography. Last.fm. Gearchiveerd op 11 september 2023. Geraadpleegd op 13-02-2022.

[3] (en) Patrick Lichfield. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.

[4] (en) Charles Wilp. Discogs. Gearchiveerd op 13 februari 2022. Geraadpleegd op 13-02-2022.

[1]

[2]

[3]

[4]