Moord onder vuurwerk
Moord onder vuurwerk is een detectiveverhaal van Agatha Christie. Het boek verscheen op de Amerikaanse markt in 1932 onder de titel Peril at End House en werd uitgegeven door Dodd, Mead and Company.[1] In het Verenigd Koninkrijk verscheen het later in datzelfde jaar.[2] In 1951 werd het boek naar het Nederlands vertaald en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff.
| Moord onder vuurwerk | ||||
|---|---|---|---|---|
| Oorspronkelijke titel | Peril at End House | |||
| Auteur(s) | Agatha Christie | |||
| Oorspronkelijke taal | Engels | |||
| Uitgever | Luitingh-Sijthoff | |||
| Oorspronkelijke uitgever | Dodd, Mead and Company | |||
| Uitgegeven | 1951 | |||
| Oorspronkelijk uitgegeven | 1932 | |||
| ISBN | 90-245-1132-1 | |||
| Vorige boek | Dood van een admiraal | |||
| Volgende boek | Miss Marple en haar dertien problemen | |||
| ||||
Verhaal
bewerkenHercule Poirot en Arthur Hastings verblijven in het Cornish Resort. Poirot denkt dat Magdala "Nick" Buckley zal worden vermoord. Zijn vermoeden wordt bevestigd wanneer hij een kogel vindt waarvan Nick dacht dat het een wesp was die langs haar hoofd vloog. Onder de verdachten zijn:
- haar neef en advocaat Charles Vyse
- huishoudster Ellen.
- Meneer en mevrouw Croft die de lodge huren. Een half jaar eerder adviseerden zij Nick om een testament op te maken wegens een operatie.
- George Challenger, die een oogje heeft op Nick.
- Haar vriendin Freddie Rice die lange tijd geleden haar man heeft verlaten omdat ze door hem werd mishandeld
- Haar vriend Jim Lazarus, een kunstenaar die verliefd is op Freddie.
Op advies van Poirot nodigt Nick haar nicht Maggie uit om enkele weken in het resort te verblijven. Tijdens een feestje, waar George afwezig is, wordt druk gesproken over de vermiste piloot Michael Seton. Niet veel later wordt het lichaam van Maggie gevonden. Ze droeg een sjaal van Nick en wellicht heeft de moordenaar zich daardoor vergist.
Om Nick te beschermen, vertelt Poirot dat zij momenteel in het ziekenhuis is. Hij vraagt haar om eten en drank van onbekende bron niet te nuttigen. De volgende dag blijkt Michael Seton dood te zijn. Nick verklaart dat zij stiekem verloofd was met hem. Zij zal nu zijn erfenis krijgen. Poirot en Hastings vinden de liefdesbrieven. Het testament van Nick is spoorloos hoewel zij beweert het te hebben bezorgd aan Charles via meneer Croft. Meneer Croft beweert dat hij het wel degelijk aan Charles heeft afgegeven, maar deze laatste ontkent.
Freddie krijgt van Poirot telefoon om een doosje pralines af te leveren bij Nick. De pralines blijken cocaïne te bevatten en Poirot ontkent elke betrokkenheid. Poirot verdenkt Freddie omdat zij drugsverslaafd is. Vervolgens maakt Poirot de anderen wijs dat Nick is gestorven. Charles komt niet veel later met het plots gevonden testament: de familie Croft erft alles. Daarop verschijnt de "geest" van Nick en geven de Crofts toe dat ze het testament hebben vervalst. Ze worden gearresteerd door inspecteur Japp. Op dat ogenblik wordt een moordpoging gepleegd op Freddie, maar deze mislukt. De dader is haar terminale man die haar al enkele brieven had geschreven om geld te vragen.
Poirot komt tot de conclusie dat Nick de moordenaar is van Maggie en Michael. Michael was verloofd met Maggie en niet met Nick. Maggie en Nick hebben officieel dezelfde naam: Magdala Buckley. Nick kwam op het idee om zich voor te doen als haar nicht. George verhandelt drugs en leverde zowel aan Nick als Freddie. Nick gebruikte haar eigen voorraad om de pralines te "vergiftigen". Nick neemt een overdosis cocaïne en sterft. Jim en Freddie besluiten om te trouwen.
Referenties naar ander werk van Agatha Christie
bewerken- In hoofdstukken 1 en 5 wordt aangehaald dat "Moord onder vuurwerk" zich afspeelt in de maand augustus nadat Poirot de Côte d'Azur bezocht, waar het verhaal Het geheim van den "train bleu" zich afspeelde.
- In hoofdstuk 14 vertelt Hastings dat Poirot, met een obsessie voor netheid, een zaak oploste door beeldjes op een schoorsteenmantel te herschikken. Dit is een referentie naar De onschuldige moordenaar.
- In hoofdstuk 15 zegt Poirot aan commandant Challenger dat hij in het verleden nog eens een zaak had met een pralinendoos en hij toen had gefaald. Dit is een referentie naar een verhaal in het boek Het Wespennest.
- In hoofdstuk 16 vraagt Japp aan Poirot waarom hij niet op pensioen is gegaan om pompoenen te kweken, een referentie naar het boek De moord op Roger Ackroyd.
Adaptaties
bewerken- In 1940 werd het boek door Arnold Ridley herwerkt tot een toneelstuk. Het werd opgevoerd in West End. De rol van Poirot werd gespeeld door Francis L. Sullivan.[3][4]
- In 1989 werd het boek verfilmd door de Russische regisseur Vadim Derbenyov onder de titel Zagadka Endkhauza[4]
- In 1990 werd het nogmaals verfilmd voor de serie Agatha Christie's Poirot waar David Suchet de rol van Poirot vertolkte. Er werden wel enkele wijzigingen aangebracht: de rol van Freddie's terminale man werd geschrapt, waardoor de moordpoging op Freddie ook niet aanwezig is. Challenger wordt ook gearresteerd. Freddie en Jim maken niet kenbaar dat ze zullen trouwen.
- In 2007 bracht Flood Light Games in samenwerking met Oberon en Big Fish Games het spel Peril at End House uit.[5]
- In 2008 bracht HarperCollins het boek uit in stripvorm.[4]
- ↑ Marcum, J.S., The Classic Years 1930 - 1934. An American Tribute to Agatha Christie. J S Marcum (May 2007). Geraadpleegd op 23 October 2015.
- ↑ Collins Crime Club – A checklist of First Editions, Second. Dragonby Press (March 1999), p. 14.
- ↑ Francis L. Sullivan. IMDB.COM. Geraadpleegd op 22 april 2016.
- ↑ a b c Peril at End House. agathachristie.com. Geraadpleegd op 22 april 2016.
- ↑ Saltzman, Marc, Agatha Christie: Peril at End House Review. Gamezebo (27 november 2007). Geraadpleegd op 23 October 2015.