Neoarcheïcum

vierde en laatste era van het Archeïcum
Eon Era Periode Ouderdom Ma
Proterozoïcum Paleoproterozoïcum Siderium later
Archeïcum Neoarcheïcum 2500 - 2800
Mesoarcheïcum 2800 - 3200
Paleoarcheïcum 3200 - 3600
Eoarcheïcum 3600 - 4000
Hadeïcum vroeger
Indeling van het Archeïcum volgens de ICS.[1]

De geologische era Neoarcheïcum (ook Neoarchaïcum) is de laatste/bovenste era van het eon Archeïcum, dat duurde van 2,8 Ga tot 2,5 Ga. Het werd voorafgegaan door het Mesoarcheïcum en na/op het Neoarcheïcum komt het Paleoproterozoïcum.

Aardoppervlak

bewerken

Tijdens dit tijdperk werd het supercontinent Kenorland gevormd, rond 2,7 miljard jaar (Ga) geleden.

Tijdens dit tijdperk ontwikkelden zich de eerste organismen die zuurstof fotosynthetiseerden. Dit zorgde ervoor dat de concentratie zuurstof in de atmosfeer begon te stijgen.

Atmosfeer

bewerken

Het vrijgekomen zuurstof reageerde met mineralen in gesteenten en met de broeikasgassen in de atmosfeer. Dit zou uiteindelijk leiden tot de zuurstofcrisis in het latere Paleoproterozoïcum.