Neorationalisme
Neorationalisme is een stijl aan het eind van de 20ste eeuw binnen de architectuur. Er bestaan ten minste een Nederlandse en een Italiaanse variant, net als bij het rationalisme. In Italië spreekt men bij neorationalisme over Tendenza.[1]
Neorationalisme | ||||
---|---|---|---|---|
Woongebouw de Peperklip in Rotterdam
| ||||
Algemene gegevens | ||||
Ontstaan | circa 1970 | |||
Bekende kunstenaars | Pi de Bruijn, Carel Weeber | |||
|
Kenmerkend zijn het vele gebruik van geometrische vormen en het toepassen van industriële bouwmethodes zoals bouwen met prefab-elementen. Bekende voorbeelden zijn het Stadhuis van Lelystad en de inmiddels gesloopte Zwarte Madonna in Den Haag.
Ontstaan en invloed
bewerkenArchitect Aldo Rossi publiceerde in 1966 L'architettura della città waarin hij principes presenteerde die later het neorationalisme zouden vormen. Deze principes inspireerden architecten als onder meer Leon Krier en later Hans Kolhoff om in de stijl van het nieuw classicisme te gaan ontwerpen.
Galerij
bewerken-
De Lamel, Den Haag
-
Rechtbank, Amsterdam
-
Blok 1, Amsterdam
- ↑ Neorationalisme, geraadpleegd op 2024-09-04.