Posttraumatische groei
Posttraumatische groei (PTG) is een concept in de psychologie dat positieve psychologische veranderingen beschrijft die optreden als gevolg van de worsteling met zeer uitdagende, zeer stressvolle levensomstandigheden. Deze omstandigheden vormen aanzienlijke uitdagingen voor het aanpassingsvermogen van het individu, en voor de manier waarop het individu de wereld en zijn plaats daarin begrijpt. Posttraumatische groei impliceert ingrijpende psychologische verschuivingen in het denken en in de relatie tot de wereld en het zelf, die bijdragen aan een persoonlijk veranderingsproces dat zeer betekenisvol is.[1]
Geschiedenis
bewerkenHet algemene idee dat lijden en leed in potentie tot positieve verandering kunnen leiden, is duizenden jaren oud.[1] Sommige vroege ideeën en geschriften van de oude Hebreeën, Grieken en vroege christenen, evenals enkele leringen van het hindoeïsme, het boeddhisme, de islam en het bahá'í-geloof[2] bevatten bijvoorbeeld elementen van de potentieel transformerende kracht van het lijden. Pogingen om de betekenis van menselijk lijden te ontdekken en te begrijpen vormen een centraal thema van veel filosofisch onderzoek en komen voor in de werken van romanschrijvers, toneelschrijvers en dichters.[3]
De term 'posttraumatische groei' is geïntroduceerd door psychologen aan de Universiteit van North Carolina.[4] Volgens Tedeschi meldt maar liefst 89% van de overlevenden ten minste één aspect van posttraumatische groei, zoals een hernieuwde waardering van het leven.[5]
Oorzaken
bewerkenPosttraumatische groei vindt plaats bij pogingen zich aan te passen aan zeer negatieve omstandigheden die hoge niveaus van psychisch leed kunnen veroorzaken, zoals grote levenscrises, en die doorgaans tot onaangename psychologische reacties leiden. Groei treedt niet op als een direct gevolg van trauma; het is eerder de worsteling van het individu met de nieuwe realiteit in de nasleep van een trauma die de mate van posttraumatische groei bepaalt. Het is bemoedigend dat het aantal meldingen van groei-ervaringen in de nasleep van traumatische gebeurtenissen veel groter is dan het aantal meldingen van psychiatrische stoornissen, aangezien aanhoudend persoonlijk leed en groei vaak naast elkaar bestaan.[1]
In de afgelopen 25 jaar heeft PTG zijn plaats bewezen in het kader van de positieve psychologie, zowel in theorie als in de praktijk. Het theoretische kader dat door Seligman & Csikszentmihalyi[6] en Tedeschi & Calhoun[7][1] naar voren is gebracht, heeft een aanzienlijke overlap en beide noemen "positieve psychologische veranderingen". Terwijl positieve psychologie spreekt over een algemene focus op positieve aspecten van de menselijke psychologie, spreekt PTG specifiek over positieve psychologische verandering na een trauma. Dit zou PTG inherent tot een subcategorie van positieve psychologie maken.[8][9]
Kritiek en zorgen
bewerkenHoewel eigen posttraumatische groei wordt gerapporteerd door mensen uit verschillende culturen over de hele wereld,[10] is objectief meetbaar bewijs van posttraumatische groei beperkt. Hierdoor vragen sommigen zich af of posttraumatische groei echt of illusoir is.[11][12][13][14] Biologisch onderzoek vindt echter reële verschillen op het niveau van genexpressie[15] en hersenactiviteit.[16]
Zie ook
bewerken- Posttraumatische stressstoornis
- Theorie van positieve desintegratie
- Psychotrauma
- Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Post-traumatic growth op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b c d (en) Tedeshi, R.G., & Calhoun, L.G. (2004). Posttraumatic Growth: Conceptual Foundation and Empirical Evidence. Philadelphia, PA: Lawrence Erlbaum Associates
- ↑ (en) Abdu'l-Bahá on Suffering and Tests, Baháʼí International Community, accessed Jul 14 2013.
- ↑ (en) Tedeschi, R.G., & Calhoun, L.G. (1995). Trauma and Transformation: Growing in the Aftermath of Suffering. Thousand Oaks, CA: Sage.
- ↑ (en) Michaela Haas, "Bouncing Forward: Transforming Bad Breaks into Breakthroughs," Atria/Enliven, 2015
- ↑ (en) Michaela Haas, What is Posttraumatic Growth?. Geraadpleegd op 15 oktober 2022.
- ↑ (en) (2000). Positive psychology: An introduction.. American Psychologist 55 (1): 5–14. ISSN: 1935-990X. PMID 11392865. DOI: 10.1037/0003-066X.55.1.5.
- ↑ (en) (1996). The posttraumatic growth inventory: Measuring the positive legacy of trauma. Journal of Traumatic Stress 9 (3): 455–471. ISSN: 1573-6598. PMID 8827649. DOI: 10.1002/jts.2490090305.
- ↑ (en) Joseph & Linley (2008). Trauma, Recovery, and Growth: Positive Psychological Perspectives on Posttraumatic Stress. Wiley.
- ↑ (en) (2003). Positive adaptation to trauma: Wisdom as both process and outcome. Journal of Traumatic Stress 16 (6): 601–610. ISSN: 1573-6598. PMID 14690359. DOI: 10.1023/B:JOTS.0000004086.64509.09.
- ↑ (en) (2021). Posttraumatic growth (PTG) and posttraumatic depreciation (PTD) across ten countries: Global validation of the PTG-PTD theoretical model. Personality and Individual Differences 169: 110222. DOI: 10.1016/j.paid.2020.110222. Geraadpleegd op 15 oktober 20222.
- ↑ (en) Anthony Mancini, The Trouble with Post-Traumatic Growth. Psychology Today (1 juni 2016). Geraadpleegd op 15 oktober 2022.
- ↑ (en) (juli 2009). Does self-reported posttraumatic growth reflect genuine positive change?. Psychological Science 20 (7): 912–919 (SAGE Publications). PMID 19515115. DOI: 10.1111/j.1467-9280.2009.02381.x.
- ↑ (en) The impact of motivation on temporal comparisons: Coping with traumatic events by perceiving personal growth. APA PsycNet. Geraadpleegd op 15 oktober 2022.
- ↑ (en) (2016). Posttraumatic Growth—An Antecedent and Outcome of Posttraumatic Stress. Clinical Psychological Science 4 (4): 620–628. DOI: 10.1177/2167702615615866.
- ↑ (en) Olivia Miller, Prof Jane Shakespeare-Finch, Dr Dagmar Bruenig, Dr Divya Mehta (oktober 2020). DNA methylation of NR3C1 and FKBP5 is associated with posttraumatic stress disorder, posttraumatic growth, and resilience. Psychological Trauma 12 (7): 750–755. PMID 32212777. DOI: 10.1037/tra0000574. Geraadpleegd op 15 oktober 2022.
- ↑ (en) (juli 2015). Neural communication in posttraumatic growth. Experimental Brain Research 233 (7): 2013–2020. PMID 25893907. DOI: 10.1007/s00221-015-4272-2.