RCS Brainois
RCS Brainois is een Belgische voetbalclub uit Eigenbrakel (Braine-l'Alleud). De club is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 75 en heeft geel en blauw als kleuren. De club is een van de oudere clubs van het land en speelde in haar bestaan drie decennia in de nationale reeksen.
| RCS Brainois | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam | Royal Cercle Sportif Brainois | |||||
| Stamnummer | 75 | |||||
| Opgericht | 1913 | |||||
| Plaats | Eigenbrakel | |||||
| Stadion | Stade Gaston Reiff | |||||
| Voorzitter | .svg){kind=small} Didier Van Hoof
| |||||
| Trainer | Olivier Suray
| |||||
| Competitie | Derde afdeling | |||||
| Website | Officiële website | |||||
| ||||||
| Geldig voor 2018/19 | ||||||
| ||||||
De club speelt in het Stade Gaston Reiff, genoemd naar atleet Gaston Reiff.
Geschiedenis
bewerkenIn 1913 werd CS Brainois opgericht, dat zich enige tijd later aansloot bij de Belgische Voetbalbond. De club ging in de regionale reeksen spelen. Bij de invoering van de stamnummers in 1926 kreeg men nummer 75 toegekend.
Na de Tweede Wereldoorlog, in 1946, bereikte CS Braine voor het eerst de nationale bevorderingsreeksen, in die tijd het derde niveau. De volgende jaren eindigde Brainois vlot in de middenmoot. In 1952 werden grote competitiehervormingen doorgevoerd. Er werd een nieuwe Vierde Klasse gecreëerd, die voortaan de bevorderingsreeksen zou vormen en het aantal clubs in de hogere reeksen werd gereduceerd. Door deze inkrimping moest ook Brainois een niveau zakken. De club bleef zo weliswaar in Bevordering, maar dit was voortaan Vierde Klasse.
Brainois was echter meteen bij de beteren in zijn reeks in Vierde Klasse, en eindigde in 1953 na het eerste seizoen na de hervorming al meteen tweede in zijn reeks, na Willebroekse SV. Ook in 1954 eindigde men als tweede, ditmaal na RRFC Montegnée. In 1955 strandde men voor de derde maal op een tweede plaats, nu op amper een punt van reekswinnaar CS Hallois. Ook in 1956 werd men tweede, nu na Olse Merksem. Na vier tweede plaatsen was het in 1957 uiteindelijk toch raak voor de club. RCS Brainois won zijn reeks en promoveerde zo na vijf seizoenen in Vierde naar Derde Klasse.
Het eerste seizoen in Derde Klasse verliep moeizaam. Brainois eindigde bij de laatsten, met evenveel punten als Tubantia FC. Tubantia had een verlieswedstrijd meer en werd voorlaatste; Brainois werd 14de en wist zo nipt de degradatie te ontlopen na dit eerste seizoen. De volgende jaren eindigde men in de middenmoot, net boven de degradatieplaatsen. In 1963 strandde de club uiteindelijk toch op een allerlaatste plaats en zo zakte men na zes seizoenen terug naar Vierde Klasse.
De eerste seizoenen na de degradatie eindigde men nog in de subtop in Vierde Klasse, maar in de tweede helft van de jaren 60 ging het ook daar bergaf. Uiteindelijk eindigde CS Brainois in 1969 als allerlaatste in zijn reeks, na een seizoen waarin men slechts een competitiezege had behaald. Na 23 jaar onafgebroken nationaal voetbal zakte de club zo terug naar de provinciale reeksen. In 1973 werd het nieuwe stadion van de club, het Stade Gaston Reiff, ingewijd.
De volgende jaren bleef de club in de provinciale reeksen spelen en zakte er zelfs even verder weg. Door een titel in 1987 keerde Brainois terug in Eerste Provinciale en ook daar kende men succes en zo promoveerde RCS Brainois in 1988 na twee decennia nog eens naar de nationale Vierde Klasse. Deze terugkeer werd geen succes, want men eindigde het seizoen als voorlaatste en degradeerde opnieuw.
Een titel een jaar later leverde in 1990 nog eens promotie naar Vierde Klasse op. Ditmaal kon RCS Brainois er zich wel handhaven. Men was er nu zelfs meteen bij de beteren en men eindigde het eerste seizoen met AS Hemptinne op een gedeelde tweede plaats, na reekswinnaar KFC Avenir Lembeek. Het volgende seizoen eindigde men maar net boven de degradatieplaatsen, maar daarna speelde men weer mee in de subtop. In 1993 en 1994 eindigde men als derde, wat in 1994 een plaats in de eindronde opleverde. Daar bleek FC Le Lorrain Arlon te sterk. Men kon deze prestaties niet herhalen, eindigde in 1995 op een degradatieplaats en zo zakte men na vijf jaar terug naar Eerste Provinciale. Na twee jaar keerde men in 1997 even terug in Vierde Klasse, maar een voorlaatste plaats betekende na een seizoen opnieuw degradatie. RCS Brainois bleef nu de volgende jaren in de provinciale reeksen spelen.
