Mexicaanse gravende pad
De Mexicaanse gravende pad[2] (Rhinophrynus dorsalis) is een kikker uit de familie Mexicaanse gravende padden (Rhinophrynidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Auguste Duméril en Gabriel Bibron in 1841. Later werd de wetenschappelijke naam Rhinophrynus rostratus gebruikt.
Mexicaanse gravende pad IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2019) | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mexicaanse gravende pad (Rhinophrynus dorsalis) | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||
Rhinophrynus dorsalis Duméril & Bibron, 1841 | |||||||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||||||
Rhinophrynus rostratus | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Mexicaanse gravende pad op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
Uiterlijke kenmerken
bewerkenDe kikker bereikt een lichaamslengte van 6 tot 8 centimeter en valt op door het eivormige lichaam en de losse huid. De lichaamskleur is zeer donkergrijs tot zwart, op het midden van de rug is een meestal rode tot soms gele rugstreep aanwezig die ook vlekkerig kan zijn. Aan weerszijden van iedere streep is achter de kop een onregelmatige vlek aanwezig. Op de bovenzijde van de flanken zijn onregelmatige en grillige vlekjes gelegen. De kop heeft geen duidelijke afsnoering van het lichaam, de snuitpunt is opvallend stomp. De tong is alleen aan de achterzijde bevestigd waardoor deze ver kan worden uitgestoken. De mannetjes hebben wangkwaakblazen aan de zijkanten van de kop. De ogen zijn zwart en kraalachtig, er zijn geen zichtbare trommelvliezen aanwezig. De ledematen zijn kort en stomp, aan de achterpoten zijn verharde schoffelachtige uitsteeksels aanwezig die dienen om te graven.[3]
Leefwijze
bewerkenDe Mexicaanse gravende pad graaft holen waarin overdag geschuild wordt. 's Nachts of tijdens regenbuien wordt naar termieten gezocht die met de uitsteekbare tong worden opgelikt.
Voortplanting
bewerkenDe paarroep van de mannetjes bestaat uit een vogelachtige schreeuw die ongeveer 1,5 seconde duurt. De paargreep of amplexus is lumbaal (lumbale amplexus); het mannetje grijpt het vrouwtje onder haar achterpoten. De eieren worden in ondiepe wateren afgezet. De kikkervisjes hebben baarddraden waarmee ze voedseldeeltjes uit het water filteren.
Verspreiding en habitat
bewerkenDe Mexicaanse gravende pad komt voor in delen van Noord- en Midden-Amerika en leeft in de landen Belize, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Mexico, Nicaragua en de Verenigde Staten. In het laatste land komt de kikker alleen voor in de staat Texas. De habitat bestaat uit laaggelegen gebieden zoals savannen waardoor die kikker alleen voorkomt tot hoogtes van 500 meter boven het zeeniveau.[4]
Bronvermelding
bewerken- Referenties
- ↑ (en) Mexicaanse gravende pad op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Grzimek, Bernhard (1971). Het leven der dieren deel V:Vissen (II) en amfibieën. Kindler Verlag AG, Pagina 458. ISBN 90 274 8625 5.
- ↑ Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.1 - American Museum of Natural History, Rhinophrynus dorsalis.
- ↑ University of California - AmphibiaWeb, Rhinophrynus dorsalis. Gearchiveerd op 21 november 2024.
- Bronnen
- (nl) - Bernhard Grzimek - Het leven der dieren deel V: Vissen (II) en amfibieën - Pagina 458 - ISBN 9027486255, Kindler Verlag AG 1971
- (en) - Darrel R. Frost - Amphibian Species of the World: an online reference - Version 6.1 - American Museum of Natural History - Rhinophrynus dorsalis - Website Geconsulteerd 18 februari 2021
- (en) - University of California - AmphibiaWeb - Rhinophrynus dorsalis - Website