Rode kangoeroerat
De rode kangoeroerat (Aepyprymnus rufescens), ook wel rode ratkangoeroe, is een zoogdier uit de familie van de kangoeroeratten (Potoroidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door John Edward Gray in 1837.[2][3] Deze soort leeft in het oosten van Australië en is de enige soort van het geslacht Aepyprymnus.
| Rode kangoeroerat IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2015) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_(9855545873).jpg)
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Aepyprymnus rufescens (Gray, 1837) | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de rode kangoeroerat | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Rode kangoeroerat op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Uiterlijk
bewerkenDe rode kangoeroerat heeft een lichaamslengte van 37 tot 52 cm[4] en een staart van 35 tot 40 cm lang. Het gewicht bedraagt 1.3 tot 3.6 kg. De vacht is grijs tot roodgrijs van kleur, plaatselijk zelfs wit.
Leefwijze
bewerkenDe rode kangoeroerat is een solitair levend dier. De dag wordt doorgebracht in een op de bosbodem gemaakt kegelvormig nest, gemaakt van gras en stengeltjes en tijdens de schemering en de nacht gaat dit dier op zoek naar voedsel, dat bestaat uit paddenstoelen, gras, wortels, bladeren, bloemen, zaden en kleine ongewervelden. Het enige jong verlaat na 16 weken de buidel.
Verspreiding
bewerkenDe rode kangoeroerat leeft op de boomsavannes van de Australische oostkust. Het verspreidingsgebied liep oorspronkelijk van Queensland via New South Wales tot het noordoosten van Victoria. In de vallei van de rivier Murray is de soort nu verdwenen en tegenwoordig leeft de rode kangoeroerat nog van Cooktown in Queensland tot Newcastle in New South Wales.
- ↑ (en) Rode kangoeroerat op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 57. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ Mammal Diversity Database (2022). Aepyprymnus rufescens (J. E. Gray, 1837). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 16-01-2023.
- ↑ Charlotte Uhlenbroek (2008) - Animal Life, Tirion Uitgevers BV, Baarn. ISBN 978-90-5210-774-5