Paarse trompetbekerplant
De paarse trompetbekerplant (Sarracenia purpurea) is een vleesetende bekerplant uit de familie Sarraceniaceae. De vangbeker is gevuld met een mix van water en enzymen, waarin de insectenprooien verdrinken en verteerd worden. Om te voorkomen dat de prooien van de plant vluchten, hebben de vallen naar beneden gerichte haartjes die prooien dwingen naar beneden te kruipen.
Paarse trompetbekerplant | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||||
Sarracenia purpurea L. (1753) | |||||||||||||||||||
Verspreidingsgebied | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||
Paarse trompetbekerplant op Wikispecies | |||||||||||||||||||
|
De paarse trompetbekerplant gebruikt andere organismen om zijn voedsel te verteren. In de plant leven allerlei verschillende soorten beestjes zoals muggenlarven, vliegjes, protozoën en bacteriën, vaak komen ze alleen in die unieke habitat voor. De grotere diertjes vangen de prooi die gevangen zit in de beker, de kleine organismen zoals de bacteriën krijgen de restjes. De voedingsstoffen die overblijven worden door de plant opgenomen.[1]
De plant komt van nature voor in de Verenigde Staten en in Canada. In het verleden is hij in het wild uitgezet in andere landen zoals Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk.
Medicinaal gebruik
bewerkenDe Micmac-indianen gebruikten met succes preparaten van de plant om pokken te behandelen.[2][3][4]
-
Rand van de beker
- ↑ National Geographic maart 2010
- ↑ William Arndt, Chandra Mitnik, Karen L. Denzler (9 maart 2012). In Vitro Characterization of a Nineteenth-Century Therapy for Smallpox. PLOS ONE. DOI: 10.1371/journal.pone.0032610. Gearchiveerd van origineel op 25 september 2023.
- ↑ Charles J. Renshaw (31 januari 1863). Treatment of small-pox by Sarracenia purpurea. BMJ. DOI: 10.1136/BMJ.1.109.127. Gearchiveerd van origineel op 16 april 2023.
- ↑ (17-18 november 2010). WHO Advisory Committee on Variola Virus Research. WHO. Gearchiveerd van origineel op 31 mei 2022.