Slanke skinken
Slanke skinken[1] (Leiolopisma) zijn een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).
Slanke skinken | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Leiolopisma telfairii | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Leiolopisma Duméril & Bibron, 1839 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Slanke skinken op Wikispecies | |||||||||||||||||
|
Naam en indeling
bewerkenDe wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door André Marie Constant Duméril en Gabriel Bibron in 1839. Er zijn vijf soorten, waarvan er één is uitgestorven. Veel soorten die vroeger tot dit geslacht werden gerekend, zijn tegenwoordig bij andere geslachten ingedeeld, zoals Pseudemoia en Carlia.
Verspreiding en habitat
bewerkenAlle soorten komen voor op verschillende eilanden; Fiji, Réunion en Mauritius.[2] Van de soort Leiolopisma fasciolare werd lange tijd gedacht dat de hagedis op Nieuw-Zeeland leefde maar dit wordt tegenwoordig in twijfel getrokken.[3]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan drie soorten een beschermingsstatus toegewezen. Leiolopisma telfairii wordt beschouwd als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU), Leiolopisma alazon wordt gezien als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR). Één soort, de mauritiusskink (Leiolopisma mauritiana) is uitgestorven.[4] Ook van de soort Leiolopisma ceciliae wordt vermoed dat de skink is uitgestorven, deze soort is alleen beschreven op basis van subfossiele resten.[5]
Soorten
bewerkenHet geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
---|---|---|
Leiolopisma alazon | Zug, 1985 | Fiji |
Leiolopisma ceciliae | Arnold & Bour, 2008 | Réunion |
Leiolopisma fasciolare | Girard, 1858 | Nieuw-Zeeland |
† Mauritiusskink (Leiolopisma mauritiana) |
Günther, 1877 | Mauritius |
Leiolopisma telfairii | Desjardins, 1831 | Mauritius (Round Island |
Bronvermelding
bewerken- Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 300 - 301. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Leiolopisma.
- ↑ The Reptile Database, Leiolopisma fasciolare.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Leiolopisma - IUCN Red List.
- ↑ The Reptile Database, Leiolopisma ceciliae.
- Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Leiolopisma - Website Geconsulteerd 31 augustus 2018
- (en) – Duméril & Bibron, 1839 : Erpétologie Générale on Histoire Naturelle Complète des Reptiles. Vol.5. Roret/Fain et Thunot, Paris, p. 1-871.