Soechoj Soe-30

Soe-30
Algemeen
Rol	Multirol aanvalsjager
Bemanning	2
Varianten	Soe-30, Soe-30M, Soe-30KN, Soe-30MK, Soe-30K, Soe-30MKI, Soe-30KI, Soe-30M2, Soe-30MKA, Soe-30MKK, Soe-30MKM, Soe-30MK2, Soe-30MK3, Soe-30MK2V
Status
Eerste vlucht	1989
Gebruik	Rusland (1992-) ; India, China, Algerije, Maleisië, Venezuela (eind 2006), Vietnam, Myanmar
Afmetingen
Lengte	21,94 m
Hoogte	6,38 m
Spanwijdte	14,70 m
Vleugeloppervlak	62 m²
Gewicht
Leeggewicht	17700 kg
Max. gewicht	38800 kg
Krachtbron
Motor(en)	2 x Ljoelka AL-31FP
Stuwkracht	2 x 122,6 kN
Prestaties
Topsnelheid	zeeniveau: 1400 km/h, ; 11000 m: 2125 km/h
Klimsnelheid	305 m/s
Actieradius	3000 km
Dienstplafond	17500 m
Bewapening
Boordgeschut	30-mm snelvuurkanon Grjazev-Sjipoenov GSj-30-1
Ophangpunten	12
Bommen	8000 kg, diverse soorten
Portaal	Luchtvaart

De Soechoj Soe-30 (Russisch: Су-30) (NAVO-codenaam: Flanker-C) is een zeer wendbare straaljager van de Russische vliegtuigfabrikant Soechoj en wordt gebouwd door de Verenigde Vliegtuigbouwcorporatie. Het kan meerdere rollen vervullen, zoals het behalen van luchtoverwicht, maar het kan ook effectief zijn als grondaanvalsvliegtuig. Het toestel is een gemoderniseerde versie van de Soe-27UB en kent verschillende varianten, waarvan de K en de MK series commercieel succesvol waren.

Ontwikkeling

Vanwege een gebrek aan vliegbases aan de noordelijke kust van de Sovjet-Unie had de Sovjet-luchtmacht een gespecialiseerde onderscheppingsjager nodig voor de verdediging van dit gebied.^[1] Het toestel moest een zo groot mogelijk bereik hebben en plaats bieden aan twee personen voor lange vluchten. Daarom werd midden jaren 1980 aan Soechoj gevraagd de Soe-27UB trainer door te ontwikkelen tot een volwaardige onderscheppingsjager. In de herfst van 1988 werden twee Soe-27UB-toestellen omgebouwd tot T10PU om te fungeren als prototype. Toen het toestel in productie ging, werd het omgedoopt tot Soe-30.

Hierop volgde een export-variant, de Soe-30MK. Die werd in 1993 tijdens de Paris Air Show tentoongesteld. In 2023 werden zes toestellen aan Myanmar verkocht.^[2]

Het gebrek aan vliegbases langs de noordelijke grens van de Sovjet-Unie is goed zichtbaar.

Prestaties

Sommige toestellen hebben canards om de manoeuvreerbaarheid te verhogen, zoals de Soe-30MKI. Om dezelfde reden kan de uitlaat van sommige types in verschillende richtingen gedraaid worden.

Door deze eigenschappen kan het toestel onder andere het cobramanoeuvre uitvoeren. Dit betekent dat het toestel zich in rechte vlucht "opricht", zodat hij met de onderkant van het toestel dwars op de vliegrichting staat. Hierdoor remt de straaljager snel af, waarna hij zich weer horizontaal draait en doorgaat met de vlucht. Door de twee-koppige bemanning kan de werklast verdeeld worden. De piloot bestuurt het toestel en bedient het boordgeschut, terwijl de co-piloot de lucht-luchtraketten- en lucht-grondraketten bedient, de tactiek bepaalt en de communicatie voert.

Het toestel heeft twaalf ophangpunten voor wapens: twee voor de vleugeluiteinden, drie pylonen onder elke vleugel, een pyloon onder elke motorgondel en twee pylonen achter elkaar midden onder het toestel.

Vergelijkbare toestellen

cobramanoeuvre

Noten

↑ (en) Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 39-40. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN 978-1-58007-091-1.
↑ https://www.hln.be/buitenland/myanmar-ontvangt-eerste-zending-russische-su-30-gevechtsvliegtuigen~a12d70f9/

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Sukhoi Su-30 op Wikimedia Commons.

[1] (en) Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 39-40. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN 978-1-58007-091-1.

[2] ttps://www.hln.be/buitenland/myanmar-ontvangt-eerste-zending-russische-su-30-gevechtsvliegtuigen~a12d70f9/

[1]

[2]