Sun Yat-sen
Sun Zhongshan (Chinees: 孫中山) of Sun Yixian/Sun Yat-sen (Chinees: 孫逸仙) (Cuiheng, 12 november 1866 – Peking, 12 maart 1925) was een Chinese revolutionair, eerste president en grondlegger van de Republiek China ("Nationalistisch China"). Als de belangrijkste pionier van de Republiek China wordt hij beschouwd als de "Vader van de Natie" in Taiwan en de "voorloper van de democratische revolutie" in de Volksrepubliek China. Sun speelde een cruciale rol in de omverwerping van de Qing-dynastie tijdens de jaren die zouden leiden tot de Xinhai-revolutie. Hij was later medeoprichter van de Kwomintang en was daarvan de eerste leider. Sun was een verenigende figuur in post-keizerlijk China en is uniek omdat hij vereerd wordt aan weerszijden van de Straat van Taiwan.
| Sun Yat-sen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Sun Yat-sen
| ||||
| Geboren | 12 november 1866 Cuiheng, Qing Dynastie | |||
| Overleden | 12 maart 1925 Peking, Republiek China | |||
| Politieke partij | Kwomintang | |||
| Beroep | Politicus, schrijver en arts | |||
| Handtekening | 
| |||
| President van de Republiek China | ||||
| Aangetreden | 1 januari 1912 | |||
| Einde termijn | 10 maart 1912 | |||
| Vicepresident(en) | Li Yuanhong | |||
| Opvolger | Yuan Shikai | |||
| ||||
| Sun Yat-sen | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam (taalvarianten) | ||||||||||||||||||||||||||
| Vereenvoudigd | 孙中山 | |||||||||||||||||||||||||
| Traditioneel | 孫中山 | |||||||||||||||||||||||||
| Pinyin | Sūn Zhōngshān | |||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
Hoewel Sun beschouwd wordt als een van de grootste leiders van het moderne China, was zijn politiek leven er een van constante strijd en veelvuldige ballingschap. Na het succes van de revolutie verloor hij snel de macht in de net opgerichte Republiek China en stond hij aan het hoofd van opeenvolgende revolutionaire regeringen als uitdaging voor de krijgsheren die grote delen van de natie beheersten. Sun maakte niet mee hoe zijn partij de macht over het land in handen kreeg tijdens de Noordelijke Expeditie. Zijn partij, die een breekbare alliantie vormde met de communisten, splitste na zijn dood in twee delen. Suns belangrijkste nalatenschap bestaat in de ontwikkeling van zijn politieke filosofie die bekendstaat als de Drie principes van het volk: nationalisme, democratie en volkswelvaart.
Jeugd
bewerkenSun was een zoon van Sun Dacheng (1813-1888), een arme boer die nog een tijdje in Macau had geleefd als kleermaker, en van Yang Tang Fai (1828-1910), in de biografische literatuur beter bekend als Madame Yang. Sun was van Hakka-afkomst. In 1879 volgde hij zijn moeder naar Hawaï, waar zijn 12 jaar oudere broer Sun Mei (1854-1915) een welvarend zakenman geworden was. Deze broer stuurde geregeld geld naar zijn ouders, waardoor ze op het einde van hun leven vrij welvarend werden in hun dorp. Sun Yat-sen leerde Engels spreken aan het Iolanicollege op Hawaï, dat door missionarissen geleid werd. In 1883 zond zijn broer hem terug naar China, omdat hij vreesde dat Sun Yat-sen zich tot het christendom zou bekeren onder invloed van christelijke scholen op Hawaï. Christendom en revolutie hadden volgens Sun wat gemeen: beide zaken betekenden voor hem vooruitgang.
Terug in Cuiheng lachte hij om het bijgeloof van de dorpelingen en ging zelfs over tot vandalisme. Hij vernielde de afgodsbeelden in zijn dorp en moest vluchten voor de woede van de dorpelingen. Hij ging naar Hongkong om verder te studeren. Daar liet hij zich dopen. Hij viel er onder de hoede van twee missionarissen die financieel voor hem zorgden. In 1885 trouwde hij met Li Muzhen; dit huwelijk was door zijn ouders gearrangeerd. Van 1887 tot 1892 studeerde hij westerse geneeskunde in Hongkong. Sun was een van de eerste afgestudeerden van het instituut (College Of Medicine for Chinese People), dat in 1887 door de London Missionary Society was gesticht.
Revolutionair en democraat
bewerkenSun raakte ervan overtuigd dat China moest moderniseren, dat de Qing-dynastie diende te worden afgeschaft, en dat China een republiek moest worden naar westers (Amerikaans) model. Die overtuiging propageerde hij via het netwerk van bekeerde Chinezen en missionarissen waarin hij zich bevond, en dankzij steun van de invloedrijke Ho Kai. Sun schreef een brief aan de hervormingsgezinde generaal en invloedrijke hoveling Li Hongzhang, waarin hij zijn ideeën uitdrukte, zonder resultaat, hoogstwaarschijnlijk omdat Li geen adviezen aannam van westers gevormde Chinezen. De Chinese adel accepteerde hem ook niet wegens zijn gebrek aan klassieke Chinese vorming; bovendien was hij niet van voorname afkomst. Sun gaf zijn artsenpraktijk in 1894 op en ging opnieuw naar Hawaï waar hij te Honolulu de Xingzhong Hui (Genootschap voor de Opleving van China) stichtte. Sun legde de grondslag voor de Xingzhong Hui, de Drie Volksbeginselen, nationalisme, socialisme (volkswelzijn) en democratie. Spoedig verkreeg hij een grote aanhang, vooral van in de VS en in Japan verblijvende Chinezen. Sun en de zijnen dachten aanvankelijk China na het ten val brengen van het keizerrijk snel te kunnen transformeren in een democratie, iets waar hij later op terug moest komen.
Ballingschap
bewerkenNa een mislukte volksopstand in Guangzhou in 1895 ging Sun in ballingschap. In oktober 1896 bevond hij zich in Europa. Daar werd hij ontvoerd door agenten van het Keizerrijk, die hem terug naar China wilden brengen waar hij dan geëxecuteerd zou worden voor zijn rol in de opstand. James Cantlie, zijn leraar geneeskunde tijdens zijn studies in Hongkong, maakte de ontvoering bekend. De Chinezen lieten hem onder druk vrij. Sun schreef een uitgebreid verslag over dit feit, met de bedoeling om het Chinese Rijk in diskrediet te brengen. Daarna zette hij zijn bezoek door Europa voort, bestudeerde de Europese politieke systemen en vestigde zich in 1897 in Japan. Daar ontmoette hij Miyazaki Toten, met wie hij jarenlang bevriend zou blijven. Toten, die heel wat connecties had in de politieke kringen, financierde Suns genootschap en stond achter zijn ideeën. Toen Toten in september 1900 te Singapore werd aangehouden was het Sun die zijn vrijlating bewerkstelligde. Sun woonde onder een valse naam in Yokohama. In 1898 ontving hij de ambassadeur van de Filipijnen, Mariano Ponce, bij hem thuis. Ponce werkte voor de regering van Emilio Aguinaldo, die in oorlog verwikkeld was met het Amerikaanse koloniale bewind. Sun hielp hem aan wapens, maar de samenwerking was van korte duur.
In de jaren voor de Wuchangrevolutie in 1911 reisde Sun veel in het buitenland, om Chinese emigranten toe te spreken en aanhangers te vinden. In 1904 was hij in San Francisco, in 1905 gaf hij een toespraak in Brussel en in augustus 1905 bevond hij zich opnieuw in Tokio. Daar verenigde hij op 20 augustus 1905 verschillende kleine genootschappen in de Tongmenghui, de voorloper van de Kwomintang. Hij zocht in het volgende jaar ook toenadering tot Vietnam, maar vond er geen stevige basis. De Fransen liepen niet warm voor zijn ideeën en de revolutionair Phan Boi Chau stond dichter bij de ideeën van Liang Qichao. Wel vond Sun financiers in Maleisië en Singapore.
President van China
bewerkenSun was niet direct betrokken bij de omverwerping van het keizerrijk. Hij bevond zich in het Amerikaanse Denver, toen op 11 oktober 1911 een opstand van militairen uitbrak in de kazerne van Wuchang. Ze riepen de verschillende provincies op om zich af te scheiden van het Keizerrijk. De Chinese regent zond zijn beste generaal, Yuan Shikai, om de rebellie te onderdrukken. Sun vernam het nieuws in de krant en keerde haastig terug naar China. In een stemming door de provinciale vertegenwoordigers werd hij op 29 december tot president benoemd. Hij haalde Yuan Shikai over om zich aan zijn zijde te voegen in ruil voor het voorlopige presidentschap van de Chinese republiek. De generaal, die aanvoelde dat de dagen van het Keizerrijk toch geteld waren, ging hierop in en vestigde zich in Peking. Hij werd benoemd op 15 februari 1912. Met het vooruitzicht op verkiezingen doopte Sun de Tongmenghui om naar Kwomintang ('Volkspartij'). De positie van keizer Puyi werd hiermee onhoudbaar. Op 12 februari deed de keizer afstand van de troon.
Hulp van de Russen bij de verovering van Zuid-China
bewerkenTot de dood van Yuan in 1916 verbleef Sun in Japan. Terug in China vestigde hij zich in een buitenlandse concessie bij Nanking. In 1917 benoemde de Nationale Assemblée (die sinds 1915 niet meer bijeen was gekomen) Sun tot voorzitter van de Militaire Regering van China. Na de Oktoberrevolutie in Rusland in 1917 kwamen de bolsjewieken aldaar aan de macht. Sun wendde zich voor hulp tot de communistische regering in Rusland. Deze bleek maar al te graag bereid om hem te helpen. Daaraan verbonden zij echter één voorwaarde: de leden van de Chinese Communistische Partij (CCP) moesten kunnen toetreden tot de Kwomintang. Dat gebeurde dan ook. Het socialisme van Sun werd nu belangrijker binnen de Kwomintang. Sun werd voorzitter van de Kwomintang en tevens grootmaarschalk en generalissimo van de nationalistische Kwomintang-legers. De regering van Sun werd in Kanton gevestigd (1921). Dankzij de Sovjet-Russische militaire, waaronder de Militaire Academie van Whampoa, en logistieke steun wisten de nationalistische legers Zuid-China op de krijgsheren te veroveren (1923).
De invloed van de CCP op het beleid van de Kwomintang nam steeds meer toe. Sun werd een bewonderaar van de Russische leider Lenin, hoewel hij het bolsjewisme afwees, evenals de dictatuur. Suns opvolger, generalissimo Chiang Kai-shek bleek echter een tegenstander te zijn van de toetreding van communisten van de CCP tot de Kwomintang, maar hield zijn opvattingen voor zichzelf. Andere leden van de Kwomintang deden dat niet, waarna er problemen ontstonden tussen de diverse facties. Sun trad op als bemiddelaar.
Dood
bewerkenIn het voorjaar van 1925 reisde Sun naar Peking, waar hij op 22 februari 1925 aan een plotselinge ziekte overleed. Hij wist nog wel een testament op te stellen. Dit ademde een sfeer uit van leninisme en christendom - het geloof dat Sun zijn hele leven lang trouw was gebleven - en riep op tot verzoening tussen de fracties van de Kwomintang. Sun riep tevens op tot het voortzetten van de drie volksbeginselen, zoals hij die aan het begin van zijn carrière had geformuleerd.
Naam
bewerkenSun Yat-sen is bekend onder verschillende namen. De naam waarin hij in de annalen van zijn familie staat bijgeschreven is Sun Deming (孫德明). Het eerste karakter van deze naam, De (德), is het eerste karakter van de naam van alle zoons van zijn generatie in deze familie. Suns melknaam, de naam zoals hij als klein kind genoemd werd, was Sun Dixiang (孫帝象).
Toen Sun tien jaar was, ging hij naar school; hierbij kreeg hij ook een schoolnaam, namelijk Wen (文). Sun is bij veel Chinezen bekend onder deze naam, Sun Wen. Later, tijdens zijn studie in Hongkong, koos Sun bovendien een pseudoniem, in het Kantonees uitgesproken als Yat-sen. Hij schreef deze naam aanvankelijk als 日新 (Mandarijn: Rixin, 'elke dag vernieuwen'), later veranderde een professor van hem het in 逸仙 (Mandarijn: Yixian). Deze laatste naam gebruikte Sun vaak in zijn contacten met westerlingen en het is dan ook onder deze naam dat hij in het westen bekend is.
In zijn revolutionaire tijd gebruikte Sun vele namen om de autoriteiten te misleiden. In Japan was dat Nakayama (中山, in het Mandarijn uitgesproken als Zhongshan), een bekende Japanse familienaam. Deze naam, oorspronkelijk een familienaam, werd uiteindelijk Suns Chinese eigennaam. Sun Yat-sen is in China nog het meest bekend als Sun Zhongshan.
Betekenis
bewerkenZowel de communisten van Mao Zedong als de nationalisten van Chiang Kai-shek beschouwen Sun Yat-sen als hun Vader des Vaderlands. Zowel in de Volksrepubliek China als de Republiek China bevinden zich standbeelden en herdenkingscentra voor Sun Yat-sen. Chiang Kai-shek riep Sun in 1940 uit tot 'Grondlegger van de Chinese Republiek'. De jiaxiang en geboorteplaats van Sun Zhongshan, Cuiheng, is een waar bedevaartsoord voor Chinese communisten en patriotten.
Relatie met Japan
bewerkenSun Yat-sen staat bekend als een persoon met een zeer diepe relatie met Japan.
Meiji-restauratie en Sun Yat-sen's revolutionaire opvattingen
bewerkenVolgens Hosaka Masayasu, een van de redenen waarom figuren zoals Miyazaki Toten, Yamada Yoshimasa, en Yamada Junzaburo de revolutionaire beweging van Sun Yat-sen steunden, was omdat de idealen van de Meiji-restauratie of de Beweging voor Vrijheid en Volksrechten niet gerealiseerd konden worden in Japan, en zij probeerden die mislukking te compenseren.[1]
Sun Yat-sen zelf verklaarde echter het volgende in 1919:
- De Chinese Nationale Partij is uiteindelijk de revolutievoerders van Japan van vijftig jaar geleden. Japan, een zwak land in het Oosten, had het geluk om revolutievoerders van de Meiji-restauratie te hebben, die voor het eerst Japan verenigden en het van een zwak land in een sterk land veranderden. Onze revolutionairen volgden ook het pad van de Japanse revolutionairen, die probeerden China te transformeren.[2]
In 1923 zei hij ook:
- De Meiji-restauratie van Japan was de oorzaak van de Chinese revolutie, en de Chinese revolutie was het resultaat van de Meiji-restauratie van Japan. Beide zijn oorspronkelijk met elkaar verbonden en werken samen om de wedergeboorte van Oost-Azië te bereiken.[3]
Gebaseerd op zijn empathie voor de Meiji-restauratie, zocht Sun Yat-sen samenwerking tussen Japan en China. Voor hem vertegenwoordigde de Twintig-Een Eisen van Japan aan China een verraad van de "revolutionaire aspiraties" van de Meiji-patriotten en bevorderde het Japanse agressiebeleid tegen China.[4]
Relatie met de Japanners
bewerkenGedurende zijn leven had Sun Yat-sen een breed scala aan relaties met Japanse mensen.[5] Via bemiddeling van Inukai Tsuyoshi raakte hij bevriend met Miyazaki Toten[6], Tōyama Mitsuru, en Uchida Ryōhei, met wie hij ook ideologische uitwisselingen had en financiële steun ontving.[7] Daarnaast ontving hij financiële hulp van zakenlieden zoals Matsukata Kōjirō, Yasukawa Keiichirō, effectenhandelaar Suzuki Kugo, en Umeiya Shōkichi.[8][9][9] Een van zijn supporters tijdens zijn verblijf in Japan was ook de overgrootvader van manga-artiest Shibata Ami.
Daarnaast diende Sasaki Tōichi van het Keizerlijke Japanse Leger als militair adviseur voor Sun. Hij werd ook bevriend met Minakata Kumagusu, en hun vriendschap verdiepten zich nadat ze elkaar ontmoetten terwijl Sun in ballingschap in Londen was.[10]
Grote Aziatische Lezing
bewerkenDe Grote Aziatische Lezing verwijst naar de toespraak die Sun Yat-sen op 29 november 1924 gaf, de dag na zijn ontmoeting met Tōyama Mitsuru in Kobe. Deze werd gehouden in de auditorium van de Kobe Prefectural Girls' High School, gelegen op de plek van het huidige Hyogo Prefectural Government Office, voor vijf organisaties, waaronder de Kobe Kamer van Koophandel. In deze toespraak werd een onderscheid gemaakt tussen de "koninklijke weg" van het Oosten en de "hegemoniale weg" van het Westen, waarbij de koninklijke weg van het Oosten werd geprezen, en de neiging van Japan naar hegemoniale wegen vanwege overdaad werd bekritiseerd, terwijl ook Japan's modernisering als een leider op dit gebied werd geprezen.[11][12]
- Je Japanse mensen hebt de hegemoniale culturele manieren van het Westen overgenomen, terwijl je ook de essentie van de koninklijke weg van de Aziatische cultuur bezit. Echter, terwijl je naar de toekomst van de wereldcultuur kijkt, blijft de vraag: zul je uiteindelijk de instrumenten worden van de hegemoniale manieren van het Westen, of zul je als een barrière staan tegen de koninklijke weg van het Oosten? Dit hangt af van je zorgvuldige overweging en weloverwogen keuzes.[13]
Deze toespraak bekritiseerde het westerse kolonialisme terwijl het Japan's modernisering en beschaving prees. Het bekritiseerde ook Japan voor het worden van een volger van het westerse kolonialisme en pleitte voor samenwerking onder Aziaten.
Referenties
bewerken- ↑ 保坂正康 (2009). 孫文の辛亥革命を助けた日本人. 筑摩書房. ISBN 978-4-480-42634-5.
- ↑ 「中国の青島回収につき朝日新聞記者に回答せる書簡」1919年,『孫文選集』第三巻所収
- ↑ 「犬養毅への書簡」1923年,『孫文選集』第三巻所収
- ↑ 清水美和 (2003). 中国はなぜ「反日」になったかisbn=4-16-660319-1, 62 f.
- ↑ Series: The 100th Anniversary of the Xinhai Revolution - NHK Classics (Video and Still Images) NHK Archives
- ↑ 宮崎滔天 (17 mei 1993). 三十三年の夢, 島田虔次・近藤秀樹校注. 岩波書店. ISBN 4-00-331221-X.
- ↑ 頭山統一 (9 1977). 筑前玄洋社. 葦書房. ISBN 978-4-7512-0035-3.
- ↑ 2007年2月25日NHK BS1 『世界から見たニッポン～大正編』
- ↑ a b 梅屋庄吉と孫文 盟約ニテ成セル. 海鳥社 (10 2002). ISBN 4-87415-405-0.
- ↑ 日本孫文研究会『孫文と南方熊楠』『孫文と華僑』『孫文とアジア―1990年8月国際学術討論会報告集』汲古書院
- ↑ Chen De-ren & Yasui Mikio (Eds.) "Sun Yat-sen Lecture 'Great Asianism' Document Collection - 1924 November, Japan and China at a Crossroads" Hōritsu Bunka-sha, 1989
- ↑ 孫文の「大アジア主義」講演会から100年、舞台の神戸で記念行事 朝日新聞
- ↑ 東北大学 大アジア主義演説 全文
