Jacques Anquetil: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k schrijfwedstrijd |
k wedstrijd afgelopen |
||
| (52 tussenliggende versies door 7 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 1:
{{infobox wielrenner
| naam = Jacques Anquetil
|
|
|
| bijnaam = ''Maître Jacques''<br>''Monsieur Chrono''<ref>{{Citeer web |url=https://www.ensie.nl/betekenis/meneer-chrono |titel=Wat is de betekenis van meneer chrono? |bezochtdatum=2023-09-13 |werk=ensie.nl}}</ref><ref>{{Cite web| title = Anquetil is weg – Frankrijk treurt Monsieur Chrono laat afschuwelijk groot gat vallen Van onze verslaggever PETER OUWERKERK| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1969-12-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010957107:mpeg21:a0306| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref>
| geboortedatum = [[8 januari]] [[1934]]
| geboortestad = [[Mont-Saint-Aignan]]
| geboorteland =
| sterfdatum = [[18 november]] [[1987]]
|
|
|
| lengte
| gewicht
| ploeg
| discipline = ▪ [[Baanwielrennen]]<br>▪ [[Wegwielrennen]]
| specialisatie = [[Tijdrijden]]
| jaren = 1953-1955<br>1956<br>1956<br>1957<br>1958<br>1959-1960<br>1961<br>1962<br>1963<br>1964<br>1965<br>1966<br>1967-1969
| vorigeploegen = [[La Perle-Hutchinson]]<br>[[Bianchi (wielerploeg)|Bianchi-Pirelli]]<br>[[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Potin-Hutchinson]]<br>[[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Potin]]<br>[[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Leroux-Hutchinson]]<br>{{nowrap|[[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Leroux-Fynsec-Hutchinson-ACBB]]}}<br>[[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Fynsec-Hutchinson]]<br>[[Saint-Raphaël (wielerploeg)|Saint-Raphaël-Helyett-Hutchinson]]<br>[[Saint-Raphaël (wielerploeg)|Saint-Raphaël-Gitane-R. Geminiani]]<br>[[Saint-Raphaël (wielerploeg)|Saint-Raphaël-Gitane-Dunlop]]<br>[[Ford France (wielerploeg)|Ford France-Gitane]]<br>[[Ford France (wielerploeg)|Ford France-Hutchinson]]<br>[[Bic (wielerploeg)|Bic]]
| medailles = {{Medaillecompetitie|[[Baanwielrennen|WK baanwielrennen]]}}
{{MedailleZilver2|[[Wereldkampioenschappen baanwielrennen 1956|Kopenhagen 1956]]|Achtervolging}}
{{Medaillecompetitie|[[Wereldkampioenschappen wielrennen|WK wielrennen]]}}
{{MedailleZilver2|[[Wereldkampioenschappen wielrennen 1966|Nürburgring 1966]]|[[Wereldkampioenschappen wielrennen 1966|Wegwedstrijd]]}}
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| zeges = [[Bordeaux-Parijs]]<br>[[Werelduurrecord (wielrennen)|Werelduurrecord]]<br>[[Zesdaagse van Parijs]]<br>{{nowrap|[[Critérium du Dauphiné]]}}<br>[[Parijs-Nice]]<br>[[GP Lugano]]<br><br>[[Grote Landenprijs]]
| zegejaren = [[Bordeaux-Parijs 1965|1965]] ''(1x)''<br>1956 ''(1x)''<br>1957, 1958 ''(2x)''<br>1963, 1965 ''(2x)''<br>{{nowrap|1957, 1961, 1963, 1965, 1966 ''(5x)''}}<br>1953, 1954, 1958, 1959, 1960, 1961, 1965 ''(7x)''<br>1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1961, 1965, 1966 ''(9x)''
}}
'''Jacques Anquetil''' ([[Mont-Saint-Aignan]], [[8 januari]] [[1934]] – [[Rouen]], [[18 november]] [[1987]]) was een [[Frankrijk|Frans]] [[wielrenner]] die zowel op de [[baanwielrennen|baan]] als op de [[wegwielrennen|weg]] actief was. Hij was de eerste wielrenner in de geschiedenis die vijfmaal de [[Ronde van Frankrijk]] won. Daarnaast was hij ook de eerste wielrenner die alle drie de [[Grote Rondes]] op zijn naam schreef en de eerste renner die de [[Ronde van Spanje]] en de Ronde van Frankrijk in één kalenderjaar won.
Zijn specialisme was het tijdrijden, het merendeel van zijn overwinningen behaalde hij via deze discipline. Bij het algemene publiek staat hij bekend om zijn openheid over het gebruik van [[doping]] en rivaliteit met [[Raymond Poulidor]]. Gezien zijn prestaties in de jaren 1950 en 1960 wordt hij gezien als een van de beste mannelijke wielrenners aller tijden.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/rankings/me/all-time |titel=PCS Ranking»All time |bezochtdatum=2023-08-15 |werk=procyclingstats.com |taal=en}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://www.olympedia.org/athletes/13415 |titel=Jacques Anquetil |bezochtdatum=2023-08-16 |werk=olympia.org |taal=en}}</ref>{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=24}}
== Biografie ==
=== Jeugd (1934-1951) ===
Jacques Anquetil werd geboren op 8 januari 1934 in [[Mont-Saint-Aignan]], een buitenwijk van de stad [[Rouen]]. Hij was de zoon van Ernest en Marie Anquetil. Zijn vader was metselaar en zijn moeder was tot aan de geboorte van Anquetil werkzaam in een wasserette. Het gezin verhuisde naar [[Bois-Guillaume]], waar op 12 april 1940 Anquetil’s jongere broer Philippe werd geboren.
Vader Ernest had die tijd een nabij [[Quincampoix]] een stuk land waar hij aardbeien teelde. Hier hielp Anquetil zijn vader mee en verdiende zo zijn eerste spaarcenten.<ref>{{Citeer web |url=https://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?url=https%3A%2F%2Fwww.francebleu.fr%2Fjacques-anquetil-mozart-du-velo#federation=archive.wikiwix.com&tab=url |titel=Jacques Anquetil, « Mozart du Vélo » |datum=2013-06-17 |bezochtdatum=2023-08-11 |taal=fr}}</ref>
Op vierjarige leeftijd kreeg hij zijn eerste fiets, een [[Alcyon]], en fietste hiermee dagelijks anderhalve kilometer naar school. Toen hij de lagere school in 1947 afrondde ging hij naar het technisch lyceum in [[Sotteville-les-Rouen]]. Hier haalde hij meerdere diploma’s en ontdekte zijn passie voor sporten en zijn uithoudingsvermogen. Hij maakte de beslissing om zich toe te wijden tot het zogeheten ''cyclisme''.<ref group="kleine-letter">Term die gebruikt wordt om de [[wielersport]] aan te duiden</ref> Mede aangespoord door de radioverslagen die hij toen meekreeg over de [[Ronde van Frankrijk]]. Waar destijds duels werden uitgevochten tussen onder andere [[Fausto Coppi]], [[Louison Bobet]] en [[Rik Van Steenbergen]]. Niet veel later moedigde zijn goede vriend Maurice Dieulois hem aan zich aan te sluiten bij de plaatselijke amateurclub.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=279}} Tijdens het afronden van de studie werd de aantrekkingskracht voor het wielrennen steeds groter.
Dieulois stelde Anquetil voor aan de directeur van de amateurclub waar Dieulois destijds pas kort rondliep, [[André Boucher]]. Boucher zag al snel dat Anquetil een renner was met potentie. Bij zijn huidige baan besloot Anquetil te vertrekken nadien zijn baas hem niet de vrijheid gaf om donderdags vrij te krijgen in verband met trainen. Als volgt ging hij weer werken bij zijn vader als aardbeienteler. Aan zijn officiële eerste race nam hij deel op 8 april 1951, de ''Grand Prix de Gai-Sport'' die vond plaats in en om [[Le Havre]]. Hij verscheen hier echter niet op de lijst van de gefinishte renners omdat de koerscommissaris hem niet over de finish had zien komen.<ref name=":0" /> Ploeggenoot en vriend Dieulois won deze wedstrijd. De eerste overwinning voor Anquetil liet niet lang op zich wachten. Amper een maand later, op 3 mei 1951, won hij de ''Prix Maurice Latour'' in Rouen.<ref name=":0">{{Citeer web |url=https://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?url=http%3A%2F%2Fwww.leparisien.fr%2Fespace-premium%2Fsports%2Fsans-lui-anquetil-n-aurait-jamais-ete-anquetil-02-12-2014-4339211.php#federation=archive.wikiwix.com&tab=url |titel=Sans lui, Anquetil n'aurait jamais été... Anquetil |datum=2014-12-02 |bezochtdatum=2023-08-11 |taal=fr}}</ref> Na meerdere wedstrijden in het jeugdcircuit van Normandië te hebben gewonnen werd de competitie afgesloten met een tijdrit van 85,6 kilometer. Dieulois en Anquetil startten hier als laatste omdat ze aan leiding gingen in het klassement. Ondanks het verschil van vier minuten in de starttijd haalde Anquetil zijn vriend in en won de tijdrit. Daarnaast eindigde hij als beste jongere en won hiermee zijn eerste klassement.
=== Veelbelovende amateur (1952-1953) ===
Mede door het winnen van negen regionale wedstrijden bewees de 19-jarige Anquetil in 1952 aan Boucher dat hij een veelbelovende renner was. Daarnaast was hij ook op andere plekken in Frankrijk succesvol, zo won hij de eerste editie van de [[Grote Prijs van Frankrijk]]. Boucher wist een plek te vinden langs het parcours in een greppel. Hiervandaan wist hij, de matig gemotiveerde Anquetil, de juiste duw in de rug te geven en reed hij gemotiveerder naar de finish dan voorheen. Later in het jaar werd hij ook nationaal kampioen van Frankrijk in de amateurcategorie.
Geselecteerd voor de nationale Franse ploeg nam hij eveneens in 1952 deel aan de [[Wielersport op de Olympische Zomerspelen 1952|Olympische Zomerspelen]]. In de [[Wielersport op de Olympische Zomerspelen 1952|wegwedstrijd]] eindigde hij als twaalfde, hij kwam vijf minuten later over de eindstreep dan de de Belgische winnaar [[André Noyelle]].<ref>{{Citeer web |url=https://web.archive.org/web/20080411091045/http://www.la84foundation.org/6oic/OfficialReports/1952/OR1952.pdf |titel=XV Olympiad Helsinki 1952 |bezochtdatum=2023-08-12 |taal=en |pagina=555}}</ref><ref>{{Cite web| title = Uitslag| work = De Volkskrant| date = 1952-08-04| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010845104:mpeg21:a0107| via = Delpher| accessdate =2023-08-13}}</ref> Op dezelfde Spelen won hij ook brons in de [[ploegentijdrit]], deze reed hij samen met [[Alfred Tonello]] en [[Claude Rouer]].
Voor aanvang van het wielerseizoen van 1953 verkreeg Anquetil een licentie om deel te nemen aan wedstrijden als ''onafhankelijke'' renner.<ref group="kleine-letter">Een renner die ''onafhankelijk'' deelnam aan wedstrijden was niet gecontracteerd bij een professionele ploeg. Echter kreeg deze renner wel toestemming van de [[UCI|wielerbond]] om deel te nemen aan professionele wedstrijden.</ref> Door deze bevoegdheid kon hij zich meten tegenover de professionele renners. Wederom won hij negen regionale koersen, waaronder de tijdrit in de [[Ronde van de Manche]]. Deze overwinning kende extra waarde omdat onder andere [[Jean Brankart]] en [[Albert Bouvet]] als beroepsrenner aan de start verschenen. Eind augustus won hij het eindklassement van [[Maillot des As]], waar hij twee jaar eerder het jongerenklassement won. In de allesbeslissende tijdrit was hij maar liefst negen minuten sneller dan de nummer twee, [[Claude Le Ber]]. Anquetil reed over 122 kilometer een gemiddelde van 42,052 kilometer per uur.
=== Carrière (1953-1969) ===
==== Start als prof (1953-1954) ====
[[File:Francis Pélissier 1927.jpg|thumb|[[Francis Pélissier]] in 1927, hier nog actief als wielrenner. Pélissier was de ploegleider die Anquetil in 1953 zijn debuut liet maken in het professionele wielrennen.]]
De prestaties van de jonge Anquetil werden nauwlettend in de gaten gehouden. Eind september bood baas van de ploeg [[La Perle Hutchinson]], [[Francis Pélissier]], hem zijn eerste contract aan en Anquetil ging gelijk 30.000 [[Franse frank]]en per maand verdienen.<ref group="kleine-letter">Omgerekend naar euro's in 2023 gaat het om een bedrag van 4500,-</ref> Dit was destijds het gemiddelde salaris voor de renners van de ploeg van Pélissier. Nog in dezelfde week nam hij voor het eerst deel aan de [[Grote Landenprijs]], een tijdrit van 140 kilometer die werd verreden in en rond [[Parijs]]. Als jongste deelnemer van deze wedstrijd wist hij hier overtuigend te winnen door de rit bijna zeven minuten sneller af te leggen dan de nummer twee [[Roger Creton]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil won Grote Prijs der Naties| work = De waarheid| date = 1953-09-28| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010371506:mpeg21:a0088| via = Delpher| accessdate =2023-08-13}}</ref> Met deze prestatie kwam hij dertig seconden tekort op het record van de Zwitser [[Hugo Koblet]]. In totaal nam Anquetil negen keer deel aan deze wedstrijd, alle negen edities sloot hij als winnaar af. Amper twee weken later nam hij deel aan de [[GP Lugano|Grote Prijs Lugano]], een tijdrit van 75 kilometer die werd verreden in en om het Zwitserse [[Lugano (stad)|Lugano]]. Ook deze wedstrijd won hij, in totaal nam hij acht keer deel aan deze wedstrijd waarvan hij er zeven wist te winnen. Eveneens in oktober bracht Anquetil een bezoek hebben aan de Italiaanse [[Fausto Coppi]]. Hij had de wens om, net als Coppi, ''campionissimo'' te worden.<ref group="kleine-letter">''Campionissimo'' is de term die gebruikt wordt voor de beste Italiaanse wielrenner, Anquetil had de wens om de Franse versie hiervan te verwezenlijken. De term is voor het eerst gebruikt door de Italiaan [[Gaetano Belloni]]. </ref> Na een keuring van de verzorger van Coppi zagen de heren potentie in de jonge Fransman, zodoende gaven ze hem veel advies waaronder trainings- en voedingsschema's. Echter sloeg Anquetil deze allen af, hij wilde het op ''zijn'' manier doen. Op deze manier opende hij de strijd met de Italiaan en vertrok, na enkele fietstochten door het landschap, terug naar Normandië.{{Sfn|Fournel|2012|pp=31-35}} In de eerstvolgende wedstrijd waar beide heren aan de start verschenen, de [[Trofeo Baracchi]], won Coppi samen met [[Riccardo Filippi]]. Anquetil eindigde als tweede samen met [[Antonin Rolland]].
In 1954 reed hij nog voor dezelfde ploeg en nam half maart deel aan de twaalfde editie van [[Parijs-Nice]]. Hij verscheen hier aan de start als kopman van de ploeg en won de tijdrit van [[Cannes]] naar [[Nice]].<ref>{{Cite web| title = Parijs- Cóte d’Azur voor Impanis| work = Het Rotterdamsch parool| date = 1954-03-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSARO02:164886062:mpeg21:a00091| via = Delpher| accessdate =2023-08-13}}</ref> Aan het eind van de wedstrijd eindigde hij als zevende in het eindklassement. In de jaren die volgden zal hij nog acht etappes en vijfmaal het eindklassement winnen in de wedstrijd Parijs-Nice.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/rider-in-race/jacques-anquetil/paris-nice |titel=Jacques Anquetil in Paris - Nice |bezochtdatum=2023-08-13 |werk=procyclingstats.com |taal=en}}</ref> Niet veel later nam hij deel aan het [[Wereldkampioenschap wielrennen 1954|wereldkampioenschap wielrennen]], in de wegwedstrijd eindigde hij als vijfde met drie minuten achterstand op de winnaar, zijn landgenoot [[Louison Bobet]]. Verder in het seizoen van 1954 won hij nog de Grote Landenprijs en de Grote Prijs Lugano. In de Grote Landenprijs vestigde hij een nieuw snelheidsrecord aan kilometers per uur, dat even daarvoor ook al was verbroken door de Belg [[Jean Brankart]]. Na dit succes in een vallei nabij [[Chevreuse]] moest de twintigjarige Anquetil in dienstplicht. Hier wist hij, al dan niet met de nodige moeite, te regelen dat hij wel mocht deelnemen aan wedstrijden waaronder de Grote Prijs Lugano, deze wedstrijd wist hij (na een moeizame reis vanuit zijn woonplaats in Normandië naar Lugano) naar zijn hand te zetten.<ref>{{Cite web| title = SPORTIEF PLAKBOEK Reis met hindernissen van soldaatwielrenner — Geen rechtsbuiten, geen geld – Afscheid van een kampioene – Het gewicht in de sport| work = De tijd : dagblad voor Nederland| date = 1954-10-30| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011202928:mpeg21:a0232| via = Delpher| accessdate =2023-08-13}}</ref>
In deze periode genoot Anquetil voor het eerst van landelijke bekendheid, die steeds groter werd in Frankrijk en daarbuiten. Tevens werd hij door zijn prestaties in het tijdrijden aangeduid als ''meester'' in deze discipline en gezien als een belangrijke figuur in de destijds opkomende generatie wielrenners.<ref>{{Cite web| title = sportnieuws Naar liet einde van het tijdperk van Geminiani en Bobet ? FRANKRIJKS HOOP IS GEVESTIGD OP DE TWEE A’s| work = Gazet van Limburg| date = 1954-04-09| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCC01:047998008:mpeg21:a00100| via = Delpher| accessdate =2023-08-13}}</ref>
==== Aanval en herkansing werelduurrecord (1955-1956) ====
In zijn derde, en tevens laatste, jaar bij de ploeg [[La Perle-Hutchinson]] reed hij onder andere [[Parijs-Roubaix 1955|Parijs-Roubaix]] waar hij als vijftiende eindigde. Een maand later won hij de zesde etappe in de [[Tour du Sud-Est]], van [[Annecy]] naar [[Gap (Hautes-Alpes)|Gap]]. Na actief te zijn geweest in het [[Critérium du Dauphiné]] hielp hij enkele dagen later [[André Darrigade]] aan de overwinning van het [[Frans kampioenschap wielrennen voor elite|nationaal kampioenschap]] van Frankrijk. Hier trok hij de sprint hebben aan voor Darrigade. Op het [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1955|wereldkampioenschap wielrennen]] liet hij van zich zien door aanwezig te zijn in de vlucht<ref group="kleine-letter">Met ''vlucht'' als wielerterm wordt bedoeld dat de renner(s) in een groep voor het [[peloton (wielrennen)|peloton]] rijden, hedendaags zijn dit veelal renners die rijden voor een "kleine" [[wielerploeg]]. In de tijd van Anquetil was het ook gebruikelijk voor renners met een grotere naam om ''in de vlucht te zitten''. Renners die in de ''vlucht'' zitten zijn niet altijd onderdeel van een ''kopgroep'', die rijdt aan de kop van de wedstrijd.</ref> van deze wedstrijd, de Belg [[Stan Ockers]] won de wedstrijd en Anquetil kwam als zesde over de finish na [[Marcel Janssens (wielrenner)|Marcel Janssens]].<ref>{{Cite web| title = Schitterende rit van 35-jarige Belg OCKERS rijdt juichend als wereldkampioen over eindstreep van Frascati Nederlandse deelname een enorm fiasco| work = De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad| date = 1955-08-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011203486:mpeg21:a0212| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref><ref>{{Cite web| title = STANNEKE OCKERS WERD WERELDKAMPIOEN Nederlands zevental halverwege de strijd al geruisloos verdwenen| work = Gazet van Limburg| date = 1955-08-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCC01:047992050:mpeg21:a00066| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> Twee weken later won hij de [[Grote Prijs Martini (wielerwedstrijd)|Grote Prijs Martini]] en zegevierde voor de derde maal op rij in de Grote Landenprijs, waar hij reed met een recordtempo van 40 kilometer per uur.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL won Landenprijs in recordtempo ( 40km per uur) Winnaar oppermachtig in slotfase| work = De Volkskrant| date = 1955-09-26| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010843173:mpeg21:a0153| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref>
Eveneens in 1955 deed hij een poging om het [[werelduurrecord (wielrennen)|werelduurrecord]] te verbreken. Het record dat stond destijds al voor dertien jaar op naam van Fausto Coppi. De zogeheten ''aanval'' vond 25 oktober plaats, op de [[Vigorellibaan]] in [[Milaan (stad)|Milaan]]. Met de aanwezigheid van zo'n 10.000 toeschouwers en enkele voorname wielrenners startte hij officieel om zeven uur in de avond. Op deze baan startte hij relatief snel waardoor hij snel een voorsprong had op zijn tijdschema. Echter bleek al snel dat deze snelle start niet werkte, Anquetil kwam 623 meter te kort voor het werelduurrecord dat dus nog altijd op naam bleef van Coppi.{{Sfn|Couwenhoven|2016|pp=265-266}}<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL FAALDE| work = Algemeen Handelsblad| date = 1955-10-24| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000041636:mpeg21:a0075| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref>
Begin december van 1955 haalde hij zijn eerste professionele zege op de baan. Anquetil versloeg hier op het [[Franse kampioenschappen baanwielrennen#Achtervolging|nationaal kampioenschap]] titelverdediger [[Isaac Vitré]] op het onderdeel [[achtervolging (wielrennen)|achtervolging]].
Vanaf 1956 reed hij bij de wielerploeg [[Helyett-Potin]], waar hij tot en met 1961 voor zou blijven rijden. Kortstondig in 1956 nam hij deel aan wedstrijden namens het Italiaanse [[Bianchi-Pirelli]], de ploeg van Fausto Coppi. In maart prolongeerde Anquetil zijn titel als nationaal kampioen bij de achtervolging op de baan, voor [[Henri Andrieux]].<ref>{{Cite web| title = SPORTFLITSEN| work = Nieuw Utrechtsch dagblad| date = 1956-03-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB27:017790053:mpeg21:a00162| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> Deze titel prolongeerde hij in juni, wederom voor [[Isaac Vitré]]. Niet veel later na zijn derde titel bij de achtervolging in het baanwielrennen kreeg hij toestemming van zijn commandant bij het leger om een nieuwe poging te doen om het werelduurrecord te verbeteren.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL EN HET WERELDUURRECORD| work = Nieuwe Tilburgsche courant| date = 1956-06-22| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000262068:mpeg21:a00095| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> Voor dit project verzamelde Anquetil vier begeleiders die hem zouden ondersteunen. Dit waren zijn verzorger [[Sadi Duponchel]], trainer en fietsenmaker [[André Boucher]], kapitein Gueguen en manager [[Daniel Dousset]]. De helft van de opbrengst zou Anquetil schenken aan de moeder van een soldaat die omkwam bij de [[Slag om Palestro]], [[Algiers]].{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=267}}
Zijn tweede poging om het werelduurrecord te verbreken vond uiteindelijk doorgang op vrijdag 22 juni, om half acht in de avond. Na een goede start had Anquetil echter last van de aanwezige zandzakken, die onderaan de baan waren geplaatst.<ref group="kleine-letter">Deze kleine en stevige zakken die gevuld waren met zand lagen om de twee meter onderaan de wielerbaan. De reden hiervoor was dat de renner anders teveel zou kunnen afsnijden waardoor het uurrecord minder rechtvaardig kon worden geacht.</ref> Doordat hij hier eenmaal tegenaan was gebotst had hij in het verdere verloop veel moeite met deze zakken. Na 54 minuten en 36 seconden eiste Dousset van Anquetil dat hij moest stoppen, hij reed ondanks de moeilijkheden een gemiddelde van 45 kilometer en 413 meter per uur. Van zijn commandant bij het leger Dieudonné kreeg hij te horen dat hij in Milaan moest blijven om het record koste wat kost te verbreken.{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=268}} Voor een volgende recordpoging werd een nieuwe speciale fiets gemaakt, zeer overeenkomend met de fiets die Coppi in 1942 had gebruikt. Na het maken van een aangepast tijdschema was het op vrijdag 29 juni tijd om het nogmaals te proberen. Ditmaal waren er om en nabij de 15.000 toeschouwers aanwezig in de Vigorellibaan. Naar gelang het uur vorderde kwam het publiek tot de conclusie dat het record van ''hun'' Coppi zou worden verbroken, zodoende gaf men de Franse renner extra support. Na 60 minuten fietsen was het nieuwe record gevestigd: 46 kilometer en 159 meter. Dit was maar liefst 288 meter meer dan het oude record van Coppi.{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=271}} Het record heeft voor 82 dagen op zijn naam gestaan, totdat [[Ercole Baldini]] een nieuwe record vestigde. Baldini, destijds rijdende als amateur, legde 234 meter meer af dan Anquetil.<ref>{{Cite web| title = Verzamelaar van records Ercole Baldini, een knaap met een snelle carrière Fransman Jacques Anquetil eveneens uurrecordhouder| work = De nieuwe Limburger| date = 1956-10-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCC01:048040026:mpeg21:a00103| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref>{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=275}}
Na zijn verbetering van het werelduurrecord won hij in 1956 een eendagse wedstrijd nabij [[Caen]] en de Grote Landenprijs voor de vierde keer.
==== Eerste deelname Ronde van Frankrijk (1957) ====
[[File:AnquetilTour1957 (cropped).jpg|thumb|Anquetil bij aankomst in [[Parc des Princes]], na het winnen van het eindklassement in de [[Ronde van Frankrijk 1957]]|links]]
Anquetil startte in het seizoen van 1957 met een tweede plaats in [[Genua-Nice]], achter rivaal [[Louison Bobet]]. Even later won hij de beslissende tijdrit in [[Parijs-Nice]] en hiermee ook zijn eerste eindklassement.<ref>{{Cite web| title = Winnaar in Parijs-Nice ANQUETIL legde basis voor zege in tijdrit De Jongh zesde in België| work = De Volkskrant| date = 1957-03-18| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010844660:mpeg21:a0133| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> ''De Rit naar de Zon'', zoals Parijs-Nice ook wel genoemd wordt, werd tot het einde van zijn carrière een van zijn favoriete wedstrijden.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=300}} Hij zegevierde hier ook in 1961, 1963, 1965 en 1966. De samenstelling voor de ploeg van de [[Ronde van Frankrijk]], die destijds met nationale ploegen werd verreden, zorgde voor een controverse tussen Bobet en Anquetil. Beide renners weigerden om met elkaar in één ploeg te rijden. Later was het Bobet die zich gewonnen gaf vanwege vermoeidheid, kort daarvoor reed hij ook de [[Ronde van Italië 1957|Ronde van Italië]]. Toen de ploegen eenmaal definitief waren, ging de wedstrijd van start op 27 juli in [[Nantes]].<ref>{{Cite web| title = Franse ploeg voor Tour| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1957-06-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010952884:mpeg21:a0134| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> De eerste etappe waar Anquetil zegevierde was die van [[Caen]] naar zijn woonplaats, [[Rouen]]. Uit een kopgroep<ref group="kleine-letter">Een kopgroep is een groep renners (ook wel de ''koploper(s)'') die zich afsplitsen van het [[peloton (wielrennen)|peloton]] en hier voor rijden. De tijd die een kopgroep krijgt ten opzichte van dit peloton kan sterk verschillen. De aanwezige renners worden veelal vroegtijdig voor de finish weer ingehaald door het peloton.</ref> van de veertien overgebleven renners sprintte hij hier naar de zege.<ref>{{Cite web| title = Gebroeders Van Est niet getroffen door inzinking| work = Het Parool| date = 1957-07-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010833541:mpeg21:a0196| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> Enkele dagen later trok hij de leiderstrui aan toen de finishstreep lag in de Belgische stad [[Charleroi]]. In de achtste etappe pakte [[Jean Forestier]] de leiderstrui terug en had een voorsprong van 14 minuten op Anquetil. Op dezelfde dag gaven enkele andere kanshebbers voor de eindzege op, waaronder [[Charly Gaul]] en [[Federico Bahamontes]]. In de negende etappe was het aan Anquetil de beurt om aanwezig te zijn in de vlucht en won zodoende tien minuten terug op Forestier, tevens won Anquetil de etappe.<ref>{{Cite web| title = JACQUES ANQUETIL ONSTUITBAAR Piet van Est (tiende) viel na botsing met politieman| work = De Volkskrant| date = 1957-07-06| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010844496:mpeg21:a0277| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> In de tiende etappe, van [[Thonon-les-Bains]] naar [[Briançon]], werd Anquetil opnieuw de leider in het algemeen klassement, de etappezege was voor [[Gastone Nencini]].<ref>{{Cite web| title = Vele Italianen zagen „hun” Nencini winnen| work = Het vaderland| date = 1957-07-08| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000844007:mpeg21:a00102| via = Delpher| accessdate =2023-08-14}}</ref> Vervolgens won Anquetil met 12 seconden verschil ten opzichte van Forestier de tijdrit in de vijftiende etappe in Barcelona, verreden op het circuit van [[Montjuïc (berg)|Montjuïc]]. In deze Ronde van Frankrijk kreeg hij het nog eenmaal lastig omdat hij in de achttiende etappe moest lossen op de klim naar de [[Aubisque]]. In de afdaling won hij weer tijd terug waardoor hij weer kon aansluiten bij de renners vooraan. In de laatste tijdrit van deze Ronde van Frankrijk verstevigde hij zijn voorsprong op de nummer twee van het klassement, [[Marcel Janssens (wielrenner)|Marcel Janssens]], met vijftien minuten. Bij aankomst in Parijs was de voorsprong tegenover de Belg nog altijd vijftien minuten en ten opzichte van de nummer drie, [[Adolf Christian]] bedroeg zijn voorsprong ruim zeventien minuten. Zijn ploeg won het ploegenklassement en ploegmaat Forestier het puntenklassement.{{Sfn|Laget|2012|pp=200-201}} Door deze zege van het eindklassement werd hij, gezien de resultaten die de Ronde van Frankrijk in 1957 kende, de op-vijf-na-jongste winnaar van dit klassement.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/race/tour-de-france/results/youngest-oldest-winners |titel=Youngest and oldest winners |bezochtdatum=2023-08-13|werk=procyclingstats.com |taal=en}}</ref>
==== Tegenvallend seizoen (1958) ====
In de start van het jaar 1958 won Anquetil op 1 februari een koppeltijdrit samen met [[André Darrigade]]. Even later won hij, net als in 1957, het a-gedeelte van de vijfde etappe in Parijs-Nice.<ref>{{Cite web| title = Olympia’s Tour door Nederland met buitenlandse deelneming?| work = De Maasbode| date = 1958-03-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB15:000581064:mpeg21:a00063| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Daarna wilde hij zich laten zien in de [[Wielerklassiekers#Monumenten|Monumenten]] en aantonen ook daar actief te kunnen zijn en misschien wel te winnen. Zo nam hij deel aan [[Milaan-San Remo]] en [[Parijs-Roubaix 1958|Parijs-Roubaix]]. In de ''Hel van het Noorden'', zoals Parijs-Roubaix ook wel wordt genoemd, was hij onderdeel van een sterke kopgroep die korttijdig voor de finish werd bijgehaald door het [[peloton (wielrennen)|peloton]].<ref>{{Cite web| title = Leon van Daele winnaar van Parijs—Roubaix| work = Het Parool| date = 1958-04-14| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010840992:mpeg21:a0181| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref><ref>Bron boek Fournel?</ref> In de maand mei won hij de vierde etappe, een tijdrit, en het eindklassement in de [[Vierdaagse van Duinkerke]] in het noord gelegen deel van Frankrijk.<ref>{{Cite web| title = Anquetil won mei tijdrit ronde Duinkerken| work = Het vaderland| date = 1958-05-12| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000858010:mpeg21:a00098| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Voorafgaand aan de [[Ronde van Frankrijk 1958|Ronde van Frankrijk]] werd bekend dat hij in dezelfde ploeg zou gaan rijden als zijn rivaal [[Louison Bobet]]. Beide renners werden tevens gezien als mogelijke kandidaten voor de eindzege in Parijs.<ref>{{Cite web| title = CHARLY?| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1958-06-25| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010953108:mpeg21:a0154| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Opgemerkt werd dat de vorm van Anquetil tijdens de Ronde van Frankrijk minder was dan voorheen verwacht. In de achtste etappe, een tijdrit rond [[Châteaulin]] werd dit voor het eerst merkbaar. Hij moest het hier opgeven tegenover [[Charly Gaul]].<ref>{{Cite web| title = PRESTIGE| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1958-07-04| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010953193:mpeg21:a0144| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> In de 21e etappe van [[Briançon]] naar [[Aix-les-Bains]] trok Anquetil ten aanval maar moest uiteindelijk zijn meerdere erkennen in de Luxemburger Gaul. Na een inzinking op weg naar de finish eindigde Anquetil als vijftiende, met een verschil van ruim twintig minuten achter Gaul.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/race/tour-de-france/1958/stage-21 |titel=Stage 21»Briançon›Aix-les-Bains |bezochtdatum=2023-08-15 |werk=procyclingstats.com |taal=en}}</ref> Ondanks het feit dat de volgende etappe een tijdrit bedroeg, moest Anquetil opgeven nadat er [[longoedeem]] was geconstateerd.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL UT DE TOUR| work = Algemeen Dagblad| date = 1958-07-18| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000358016:mpeg21:a00016| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Een maand later was hij de enige Franse renner die niet finishte op het [[Wereldkampioenschap wielrennen 1958|wereldkampioenschap]] dat gehouden werd in eigen land. Ondanks de moeite met zijn vorm en gezondheid won hij in het najaar drie wedstrijden in het tijdrijden, zijn favoriete discipline. Dit waren de Grote Prijs Martini, Grote Landenprijs en Grote Prijs Lugano, allen binnen een maand. Desalniettemin was het zijn reputatie onder het Franse volk die het meest te lijden kreeg onder de prestaties van het jaar 1958. De verwachtingen die waren gesteld werden niet nagekomen door Anquetil.
==== Twee podia (1959) ====
[[File:Jacques Anquetil and Charly Gaul 1959.jpg|thumb|Jacques Anquetil (l) en Charly Gaul (r) bij de [[Ronde van Italië 1959]]]]
In het begin van 1959 werd bekend dat de ''grote vier''<ref group="kleine-letter">Een term die door de pers werd gebruikt om de grootste Franse renners van de jaren 1950 tot en met 1959 aan te duiden. Het ging om de volgende vier renners: Anquetil, [[Louison Bobet|Bobet]], [[Raphaël Geminiani|Geminiani]] en [[Roger Rivière|Rivière]].</ref> samen in één ploeg zouden willen deelnemen aan de [[Ronde van Frankrijk 1959|Ronde van Frankrijk]] van het jaar.<ref>{{Cite web| title = Ondanks gebundelde kracht in Franse nationale ploeg: CHARLY GAUL TOCH TOUR-FAVORIET Taak van acht Nederlanders: verdedigen en aanvallen| work = De Volkskrant| date = 1959-06-24| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875899:mpeg21:a0167| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> Dit zou alleen doorgang vinden indien leider van de Franse ploeg [[Marcel Bidot]] de heren sterk genoeg zou achtten voor deelname.<ref>{{Cite web| title = Ook Anquetil akkoord| work = De Volkskrant| date = 1959-01-07| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875909:mpeg21:a0173| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Niet veel later na deze bekendmaking won Anquetil het a-gedeelte van de vijfde etappe in [[Parijs-Nice]], waar hij als elfde zou eindigen in het eindklassement.<ref>{{Cite web| title = Onfortuinlijk| work = De Volkskrant| date = 1959-03-09| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875961:mpeg21:a0155| via = Delpher| accessdate =2023-08-15}}</ref> Als voorbereiding op de [[Ronde van Italië 1959|Ronde van Italië]] van 1959 nam hij deel aan de Vierdaagse van Duinkerke. In deze noord-Franse wedstrijd won hij, net als een jaar eerder, de vierde etappe en het eindklassement.
Bij zijn eerste deelname aan de Ronde van Italië reed hij na de tweede etappe in de leiderstrui. Hij won de tweede etappe, een tijdrit in en rond [[Salsomaggiore Terme]], echter moest hij de roze leiderstrui al snel afstaan aan [[Charly Gaul]].<ref>{{Cite web| title = CHARLY GAUL reed zich in rosé leiderstrui| work = Het Parool| date = 1959-05-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010838931:mpeg21:a0185| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> De Luxemburger breidde zijn voorsprong op de Fransman uit in de zevende etappe, wederom een tijdrit, waar Anquetil als vijfde eindigde.<ref>{{Cite web| title = GAUL BLEEF VESUVIUS DE BAAS| work = De waarheid| date = 1959-05-23| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010370637:mpeg21:a0086| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> Geruime tijd reed Gaul in de roze trui, totdat Anquetil in de afdaling van de vijftiende etappe de leiding terug nam in het algemeen klassement. In deze afdaling had Gaul last van een lekke band en gebrek aan hulp om weer op te starten.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL ontrukte GAUL de leiderstrui| work = De Volkskrant| date = 1959-06-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875879:mpeg21:a0165| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> Met zijn overwinning in de negentiende etappe, een tijdrit die eindigde in [[Susa (Italië)|Susa]], breidde Anquetil zijn voorsprong uit met twee minuten.<ref>{{Cite web| title = Ronde van Italië Jaeques Anquetil snelste in tijdrit| work = De Telegraaf| date = 1959-06-05| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110587556:mpeg21:a0356| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> In de een-na-laatste etappe zat Gaul mee in de vlucht en won zodoende de rit maar ook een hoop tijd terug op Anquetil.<ref>{{Cite web| title = In beslissende (Alpen-)etappe van Giro: Charly Gaul bracht Anquetil vernietigende slag toe| work = De Volkskrant| date = 1959-06-08| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875885:mpeg21:a0169| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> Gaul won genoeg tijd terug op de Fransman en won zodoende deze Ronde van Italië. Anquetil eindigde als tweede bij zijn eerste deelname in Italië.
Samen met onder andere [[Louison Bobet]] startte Anquetil eind juni in de Ronde van Frankrijk. Voorafgaand aan de tweede etappe bracht Anquetil een bezoek aan de tandarts vanwege pijn aan een van zijn kiezen.<ref>{{Cite web| title = De ene Jacques liet zijn benen zien en de andere had kiespijn| work = Algemeen Dagblad| date = 1959-06-26| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000350073:mpeg21:a00026| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> Op dezelfde dag eindigde hij als zevende in de tweede etappe. In de eerste tijdrit van deze Ronde van Frankrijk eindigde Anquetil als derde, achter [[Roger Rivière]] en [[Ercole Baldini]].<ref>{{Cite web| title = Moyenne van bijna 48 kilometer per uur ROGER RIVIERE won eerste tijdrit in de Tour Zenuwachtige Gaul op de zesde plaats (Van onze speciale verslaggerver)| work = De Volkskrant| date = 1959-07-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875752:mpeg21:a0308| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> In de dertiende etappe, die van [[Albi (Frankrijk)|Albi]] naar [[Aurillac]] ging, trok Anquetil in de aanval vanuit de kopgroep waar hij onderdeel van uitmaakte. Enkele ploeggenoten verloren door deze actie veel tijd ten opzichte van andere renners in het klassement en namen zijn actie zodoende niet in dank af.<ref>{{Cite web| title = ONDANKS SUCCES VAN ANQUETIL: Begrafenis-stemming aan tafel der Franse nationalen Jacques met ieder overhoop (Van onze speciale verslaggever)| work = De Volkskrant| date = 1959-07-09| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875759:mpeg21:a0236| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> Na een etappe van 219 kilometer eindigde hij als tweede. Door dit resultaat steeg hij van de twaalfde naar de zesde plek in het algemene klassement. In de bergetappes die volgden in de derde week wist Anquetil zijn concurrenten niet af te troeven en tot en met de twintigste etappe kwam hij niet verder dan een twintigste plaats in het algemene klassement. In de derde en laatste tijdrit die een dag later volgde kwam Anquetil sterk voor de dag. Echter moest hij het onderspit delven tegenover Rivière die met de etappezege aan de haal ging.<ref>{{Cite web| title = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad p. 7| date = 1959-07-18| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010950821:mpeg21:p007| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> Door deze tweede plaats van Anquetil klom hij naar de derde plek in het algemeen klassement. In de laatste etappe, van [[Dijon]] naar [[Parijs]], wist hij deze plaats vast te houden. De tourzege ging uiteindelijk naar de Spanjaard [[Federico Bahamontes]]. Echter had men zo zijn bedenkingen bij deze einduitslag, volgens menigeen waren er renners die financiële belangen hadden bij de overwinning van Bahamontes en hadden hierdoor [[Henri Anglade]] tijdens de Ronde van Frankrijk in de weg gezeten om Bahamontes naar de overwinning te helpen.<ref>{{Cite web| title = Het Parool p. 7| date = 1959-07-20| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010839036:mpeg21:p007| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref>
Na de relatief teleurstellend verlopen Ronde van Frankrijk nam Anquetil een maand later toch deel aan het [[wereldkampioenschappen wielrennen 1959|wereldkampioenschap wielrennen]]; ondanks het feit dat hij tijdens de Ronde van Frankrijk had aangegeven hierbij afwezig te zijn.<ref>{{Cite web| title = Anquetil en Bobet niet in Zandvoort| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1959-07-11| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010950815:mpeg21:a0212| via = Delpher| accessdate =2023-10-23}}</ref> Hier eindigde hij als negende, 22 seconden na de winnaar en tevens landgenoot [[André Darrigade]].<ref>{{Cite web| title = Uitslag profs op de weg| work = De waarheid| date = 1959-08-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010369496:mpeg21:a0090| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref><ref>{{Cite web| title = Beken grote verliezers| work = De Volkskrant| date = 1959-08-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875791:mpeg21:a0241| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> Later in 1959 won Anquetil nog drie wedstrijden, het [[Criterium der Azen]], de [[Grote Prijs Martini (wielerwedstrijd)|Grote Prijs Martini]] en de [[GP Lugano|Grote Prijs Lugano]]. Na zijn overwinning in de Grote Prijs Martini werd bekend dat hij in 1960 niet zou deelnemen aan de [[Ronde van Frankrijk 1960|Ronde van Frankrijk]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil en Bobet niet in Tour 1960| work = De Telegraaf| date = 1959-09-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110587647:mpeg21:a0398| via = Delpher| accessdate =2023-08-16}}</ref> In het najaar reisde Anquetil mee naar de [[Republiek Opper-Volta]], het huidige [[Burkina Faso]], waar hij onder andere met [[Fausto Coppi]] en [[Raphaël Géminiani]] deelnam aan een [[Criterium (wielerwedstrijd)|criterium]]. Waar Geminiani enkel ziek werd na deze reis werd een ziekte Coppi fataal, hij liep hier malaria op wat door de doktoren te laat werd herkend om actie te kunnen ondernemen. Fausto Coppi overleed op 2 januari 1960.<ref>{{Cite web| title = Italië rouwt om Fausto Coppi Toestand van Geminiani iets beter| work = Nieuwsblad van het Noorden| date = 1960-01-04| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010678267:mpeg21:a0190| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref>
==== Succes in Italië (1960) ====
Nog altijd rijdende voor de ploeg [[Helyett (wielerploeg)|Helyett]] plaatste Anquetil zich voor het eerst op het podium in het [[Internationaal Wegcriterium]]. Deze wedstrijd werd destijds verreden op [[Algerije|Algerijnse]] bodem, rond de stad [[Oran (stad in Algerije)|Oran]]. Hij eindigde hier als derde, achter [[Jean Graczyk]] en [[Claude Colette]].<ref>{{Cite web| title = Graczyk won in Oran| work = Limburgsch dagblad| date = 1960-03-28| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB23:001928074:mpeg21:a00163| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Na onder andere deel te hebben genomen aan [[Parijs-Roubaix 1960|Parijs-Roubaix]] en de [[Ronde van Vlaanderen 1960|Ronde van Vlaanderen]], boekte hij zijn eerste zege van 1960 in de [[Ronde van Romandië]]; in het b-gedeelte van de vierde etappe won hij de tijdrit van [[Morges (gemeente)|Morges]] naar [[Nyon (gemeente)|Nyon]]. De eindzege van deze wedstrijd was voor [[Louis Rostollan]], Anquetil eindigde als achtste.<ref>{{Cite web| title = Resultaten en standen| work = Nieuwe Tilburgsche courant| date = 1960-05-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000274037:mpeg21:a00068| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Enkele dagen later volgde de start van de 43e editie van de [[Ronde van Italië 1960|Ronde van Italië]].
Ploeggenoten in deze ''Giro'' van kopman Anquetil waren onder andere de Nederlanders [[Michel Stolker]] en [[Jo de Roo]].<ref>{{Cite web| title = KANDIDATENTOERNOOI SCHAKEN| work = Nieuwe Tilburgsche courant| date = 1960-04-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000274014:mpeg21:a00125| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> In de tweede etappe, een tijdrit in [[Sorrento (Italië)|Sorrento]], startte Anquetil veelbelovend. Echter was de Italiaan [[Romeo Venturelli]] sneller over de rit van 25 kilometer en won deze etappe, daarnaast nam Venturelli ook de leiding over in het algemene klassement.<ref>{{Cite web| title = Tijdrit in Giro VENTURELLI VOOR ANQUETIL| work = De Volkskrant| date = 1960-05-21| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010875565:mpeg21:a0379| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> In de zesde etappe moest Anquetil de leiderstrui afstaan aan [[Jos Hoevenaers]], de trui die Anquetil sinds de derde etappe droeg.<ref>{{Cite web| title = Belg Hoevenaers nieuwe leider Ronde van Italië| work = Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland| date = 1960-05-25| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010615635:mpeg21:a0172| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Een dag later werd hij negende in een tijdrit die werd verreden in de gemeente [[Bellaria-Igea Marina]]. Twee dagen later reed hij zich in de derde tijdrit van deze Ronde van Italië samen met de Spaanse [[Miguel Poblet]] naar de eerste plaats van de uitslag. Beide renners klokten een tijd van 4 minuten en 50 seconden. Anquetil bleef als tweede in het algemeen klassement achter Hoevenaers.<ref>{{Cite web| title = Ronde van Italië Stolker kon zich niet handhaven in de kop| work = Dagblad voor Noord-Limburg| date = 1960-05-28| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCC02:211190047:mpeg21:a00021| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Anquetil sloeg zijn slag in deze Ronde van Italië in de veertiende etappe, die ging van [[Seregno]] naar [[Lecco (stad)|Lecco]].<ref>{{Cite web| title = Prachtige zege van Anquetil| work = Het Binnenhof| date = 1960-06-03| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:002051027:mpeg21:a00136| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Naast de etappe overwinning nam hij ook de leiding terug in het algemeen klassement. Achter de Fransman stond [[Gastone Nencini]] als tweede, met een verschil van 3 minuten en veertig seconden. Ondanks het feit dat [[Charly Gaul]] de aanval opende in de bergen en Nencini twee en een halve minuut goedmaakte op Anquetil, bleef hij aan de leiding.<ref>{{Cite web| title = RONDE VAN ITALIË Nencini nog maar op 26 seconden van Anquetil Charly Gaul agressief in het gevecht op de bergen| work = De Tijd De Maasbode| date = 1960-06-09| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011234303:mpeg21:a0162| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref> Zodoende nam Anquetil de volgende dag het roze mee naar het einde van de 21e etappe die finishte in [[Milaan (stad)|Milaan]]. Anquetil was de eerste Fransman die de [[Lijst van winnaars van de Ronde van Italië|Ronde van Italië]] won en de vierde niet-Italiaanse renner die eindwinnaar werd van deze wedstrijd.<ref group="kleine-letter">De Zwitsers [[Hugo Koblet]] ([[Ronde van Italië 1950|1950]]) en [[Carlo Clerici]] ([[Ronde van Italië 1954|1954]]) en de Luxemburger [[Charly Gaul]] ([[Ronde van Italië 1956|1956]] en [[Ronde van Italië 1959|1959]]) gingen hem voor.</ref> Al snel na deze belangrijke overwinning maakte hij kenbaar niet deel te nemen aan de [[Ronde van Frankrijk 1960|Ronde van Frankrijk]] van hetzelfde jaar, als reden hiervoor gaf hij vermoeidheid op.<ref>{{Cite web| title = Ook Anquetil niet in de Tour| work = Algemeen Handelsblad| date = 1960-06-10| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000036675:mpeg21:a0078| via = Delpher| accessdate =2023-08-17}}</ref>{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=302}} Eveneens in 1960 won hij de derde editie van de [[Grote Prijs Forlì]], een tijdrit die werd verreden in [[Forlì]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil won Forli| work = Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland| date = 1960-06-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010615653:mpeg21:a0163| via = Delpher| accessdate =2023-08-18}}</ref> Daarnaast eindigde hij als negende op het [[wereldkampioenschappen wielrennen 1960|wereldkampioenschap]], dat dit jaar werd verreden in [[Chemnitz]].<ref group="kleine-letter">Destijds was de stad ''Karl-Marx-Stadt'' genaamd.</ref> In het najaar won hij de Grote Prijs Lugano voor de vijfde keer en het [[Criterium der Azen]] voor de tweede maal.<ref>{{Cite web| title = Michel Stolker nu winnaar| work = De Waarheid| date = 1960-10-10| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010471327:mpeg21:a0092| via = Delpher| accessdate =2023-08-18}}</ref>
==== Alle dagen in het geel (1961) ====
Eind mei van 1961 startte de [[Ronde van Italië 1961|Ronde van Italië]] van dat jaar, in de aanloop hiernaartoe behaalde Anquetil meerdere zeges. Zo won hij in [[Parijs-Nice]] het a-gedeelte van de zesde etappe, wat een tijdrit betrof, en het eindklassement.<ref>{{Cite web| title = Ab Geldermans in tijdrit tweede achter Anquetil Nederlander sprong naar zesde plaats in Parijs-Nice| work = Het Parool| date = 1961-03-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010839262:mpeg21:a0280| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref><ref>{{Cite web| title = ANQUETIL WON PARIJS-NICE, GELDERMANS EINDIGDE ZESDE| work = Algemeen Dagblad| date = 1961-03-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002793015:mpeg21:a00188| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Niet veel later zegevierde hij in het [[Internationaal Wegcriterium]] en de [[Grote Prijs Forlì]].<ref>{{Cite web| title = Van Geneugden ietsje sneller dan Captein| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1961-04-04| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010953499:mpeg21:a0324| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref><ref>{{Cite web| title = GEVALLEN WIELRENNER OVERLEDEN Geslaagde vlucht van Belg Pino Cerami in Parijs-Brussel| work = Het Parool| date = 1961-04-24| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010839294:mpeg21:a0171| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Zijn laatste zege voor de start van de Ronde van Italië was in de [[Ronde van Romandië]], hier won hij het b-gedeelte van de tweede etappe.<ref>{{Cite web| title = In Romandië| work = De Volkskrant| date = 1961-05-13| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010877386:mpeg21:a0402| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref>
Voor de eindzege van de [[Ronde van Italië 1961|Ronde van Italië]] waren [[Federico Bahamontes]] en [[Charly Gaul]] de belangrijkste concurrenten van Anquetil. De negende etappe won hij, een tijdrit van [[Tarente (stad)|Tarente]] naar [[Bari (stad)|Bari]], en nam de volgende dag de roze leiderstrui over van [[Guillaume Van Tongerloo]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil leidt in Ronde van Italië| work = Algemeen Dagblad| date = 1961-05-31| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002794025:mpeg21:a00147| via = Delpher| accessdate =2023-08-21}}</ref> Door zijn focus op Gaul en Bahamontes verloor Anquetil [[Arnaldo Pambianco]] uit het oog. Pambianco nam zodoende de leiderstrui van Anquetil over. Nadat de twintigte etappe, ook wel de [[Koninginnenrit]], werd ingekort vanwege sneeuwval was Pambianco zeker van de eindzege.
[[File:Piet van Est in and Jacques Anquetil, Tour de France 1961.jpg|thumb|Piet van Est (links) met Jacques Anquetil in gesprek, [[Ronde van Frankrijk 1961]]]]
Nadat hij de tweede etappe en het eindklassement won in een wedstrijd rond het Franse [[Caen]] startte Anquetil aan de [[Ronde van Frankrijk 1961|Ronde van Frankrijk]] met één doel. Dat doel hield in dat hij de gele leiderstrui wilde dragen vanaf dag één tot en met de laatste dag van deze 48e editie van de Ronde van Frankrijk.<ref>{{Cite web| title = VERKLARING VAN MARCEL BIDOT: „ANQUETIL wil gele trui hele Tour verdedigen” Ploegmakkers gaan elke gevaarlijke aanval verijdelen| work = De Volkskrant| date = 1961-06-26| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010877422:mpeg21:a0165| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Hij verzamelde een sterke ploeg om zich heen en bereidde alles goed voor, tevens startte deze Ronde van Frankrijk in zijn woonplaats Rouen.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|pp=302-303}}<ref group="kleine-letter">Ploeggenoten waren: [[Henry Anglade|Anglade]], [[Robert Cazala|Cazala]], [[André Darrigade|Darrigade]], [[Pierre Everaert|Everaert]], [[Jean Forestier|Forestier]], [[René Privat|Privat]], [[Joseph Groussard|Groussard]], [[François Mahé|Mahé]], [[Raymond Mastrotto|Mastrotto]], [[Louis Rostollan|Rostollan]] en [[Jean Stablinski|Stablinski]]</ref> Het a-gedeelte van de eerste etappe werd gewonnen door vriend en ploeggenoot [[André Darrigade]] en werd leider in het algemeen klassement, Anquetil wist tegelijkertijd een ruime voorsprong te behalen op zijn concurrenten voor de eindzege. Aangezien een a- en b-gedeelte altijd op dezelfde dag werden verreden, volgde het b-gedeelte in de namiddag. Dit was een tijdrit rond [[Versailles]] die hij won met een verschil van twee-en-een-halve minuut op de nummer twee, [[Albert Bouvet]].<ref>{{Cite web| title = TOUT du TOUR| work = Algemeen Handelsblad| date = 1961-06-26| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000036284:mpeg21:a0073| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Vanaf dat moment trad Anquetil in de verdedigende rol, wat normaliter niet zijn persoonlijke rijstijl is. Zijn gele trui kwam maar één keer in gevaar, dit was in de zevende etappe van [[Belfort (stad)|Belfort]] naar [[Chalon-sur-Saône]]. In deze etappe ontstond een kopgroep die zeventien minuten voorsprong had op het peloton, Anquetil startte met zijn demonstratie en ging aan kop rijden van het peloton. Hij verhoogde de snelheid en vele renners konden hem amper bijhouden. Door zijn krachtsinspanning wist hij de groep op een degelijke afstand te krijgen en behield zijn leiderstrui. Tot slot won hij ook de tweede tijdrit van deze Ronde van Frankrijk, deze werd verreden in de negentiende etappe.<ref>{{Cite web| title = anquetil CONDERSTREEPTE kracht| work = Algemeen Dagblad| date = 1961-07-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002796013:mpeg21:a00228| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Tijdens deze Ronde van Frankrijk kreeg Anquetil veel kritiek over zijn verdedigende stijl; tourdirecteur [[Jacques Goddet]] liet zich hier meermaals over uit.{{Sfn|Fournel|2012|pp=102-104}}<ref>{{Cite web| title = Winnaar had graag meer tegenstand gehad Goddet: Ronde voor Anquetil het meest teleurstellend| work = De Volkskrant| date = 1961-07-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010877440:mpeg21:a0178| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Voor Anquetil was het belangrijkste dat hij zijn doel had behaald, hij droeg de gele trui van het begin tot het eind. Later in het jaar won hij de [[Grote Landenprijs]] voor de zevende keer en de Grote Prijs Lugano voor de zesde keer, in beide wedstrijden zette hij een recordtijd neer.<ref>{{Cite web| title = Grand Prix des Nations voor Anquetil| work = De waarheid| date = 1961-09-18| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010371343:mpeg21:a0127| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref><ref>{{Cite web| title = Hugens opvallende derde Anquetil opnieuw sterk in tijdrit| work = Het Parool| date = 1961-10-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010840943:mpeg21:a0200| via = Delpher| accessdate =2023-08-20}}</ref> Op het [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1961|wereldkampioenschap]] en in de [[Ronde van Lombardije]] kon hij zich niet laten zien hij eindigde respectievelijk als dertiende en als zeventiende. Dit seizoen won hij voor het eerst in zijn carrière de [[Super Prestige Pernod]], een [[regelmatigheidscriterium]] waar onder andere de Ronde van Romandië, de Ronde van Frankrijk en de Grote Landenprijs bij meetelde.
==== Concurrentie van Altig (1962) ====
In de start van het jaar 1962 was er onenigheid tussen Anquetil en de ploegleiding van [[Helyett-Saint-Raphaël]], de naam van de ploeg werd dat jaar in gebruik genomen. Anquetil wenste dat [[Raphaël Géminiani]] vervangen zou worden door [[Piet Wiegant]], de ploegleider die eerder was afgezet vanwege tegenvallende resultaten. Nadat het merendeel van de renners koos voor Géminiani was hij degene die de ploeg onder zijn leiding had.{{Sfn|Fournel|2012|p=131}} Anquetil behaalde zijn eerste overwinning van 1962 in de [[Ronde van de Var]], hier won hij de derde etappe.<ref>{{Cite web| title = Forestier winnaar van VAR-ronde| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1962-03-30| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010953801:mpeg21:a0473| via = Delpher| accessdate =2023-08-23}}</ref> Anquetil sprak zijn wens uit dat hij de Ronde van Spanje en de Ronde van Frankrijk in één seizoen wilde winnen. [[Rudi Altig]], een jonge Duitse renner die net nieuw was aangetrokken bij de ploeg zou samen met Anquetil voor het spektakel moeten zorgen in de [[Ronde van Spanje 1962|Ronde van Spanje]]. De eerste etappes liepen volgens plan, na de tweede etappe trok Altig de leiderstrui aan, later kwam [[Seamus Elliott]] geruime tijd aan de leiding van het klassement. De Ier Elliott was eveneens ploegmaat van Altig en Anquetil. Ploegleider Géminiani probeerde Anquetil ervan te overtuigen om in de vijftiende etappe de leiderstrui over te nemen van Altig. Echter was Altig één seconde sneller dan de Fransman en bleef zodoende aan de leiding.<ref>{{Cite web| title = TIJDRIT-ZEGE IN SPAANSE RONDE Altig klopt Anquetil met één seconde Geldermans vijfde| work = De Volkskrant| date = 1962-05-12| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876779:mpeg21:a0460| via = Delpher| accessdate =2023-08-23}}</ref> Anquetil kon er niet mee omgaan dat hij op deze manier in een tijdrit was verslagen door zijn jongere ploeggenoot Altig. Ondanks zijn tweede plek in het eindklassement besloot hij om niet meer deel te nemen aan de zeventiende, en tevens laatste, etappe.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|pp=303-304}} Altig won deze zeventiende editie van de Ronde van Spanje met een verschil van ruim zeven minuten op de nummer twee, [[José Perez-Frances]].<ref>{{Cite web| title = RUDI ALTIG bleef tot einde in Spaans leiderstricot| work = Het Parool| date = 1962-05-14| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010841298:mpeg21:a0181| via = Delpher| accessdate =2023-08-23}}</ref> Deze overwinning van Altig zorgde voor een ruzie tussen beide heren in de nasleep van deze Ronde van Spanje.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL BOOS OP WIELRENNER ALTIG| work = Algemeen Dagblad| date = 1962-05-26| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002799023:mpeg21:a00296| via = Delpher| accessdate =2023-08-23}}</ref>
Voor Anquetil bleef het een lastig gegeven dat Altig meer in de schijnwerpers kwam te staan en besloot orde op zake te stellen met ploegleider Géminiani; hij wilde zijn steun en als [[kopman]] van de ploeg aantreden in de 49e editie van de [[Ronde van Frankrijk 1962|Ronde van Frankrijk]]. Deze steun kreeg hij dan ook en na een twaalfde plaats in het [[Critérium du Dauphiné]] werd besloten dat Anquetil ging deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. In tegenstelling tot de vorige edities waar hij aan deelnam, ging hij ditmaal defensiever rijden. Hij stuurde zijn ploeggenoten naar voren en wachtte af. Ook probeerde hij te profiteren van de fouten van zijn concurrenten, of als zij de strijd moesten staken. Hij won het b-gedeelte van de achtste etappe, een tijdrit van [[Luçon]] naar [[La Rochelle (Charente-Maritime)|La Rochelle]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil fantastisch in tijdrit| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1962-07-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010953872:mpeg21:a0188| via = Delpher| accessdate =2023-08-24}}</ref> Eenmaal de bergen over sloeg hij daadwerkelijk toe in de beslissende tijdrit, twee dagen voor het einde van deze editie. De tijdrit, die van [[Bourgoin]] naar [[Lyon]] ging, won hij met een verschil van maar liefst drie minuten tegenover de Italiaan [[Ercole Baldini]]. Hierdoor nam Anquetil de leiderstrui over van de Belg [[Jef Planckaert]] en stond deze niet meer af.<ref>{{Cite web| title = Ruim vijf minuten winst op Jet Planckaert ANQUETIL IN GELE TRUI NA WEERGALOZE TIJDRIT| work = De Volkskrant| date = 1962-07-14| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876601:mpeg21:a0363| via = Delpher| accessdate =2023-08-24}}</ref> Na een wedstrijd van ruim drie weken had Anquetil een tijdsverschil van vijf minuten ten opzichte van Planckaert en ruim tien minuten tegenover de debuterende [[Raymond Poulidor]].<ref>{{Cite web| title = NAMEN EN CIJFERS UIT DE TOUR| work = Algemeen Handelsblad| date = 1962-07-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000036070:mpeg21:a0141| via = Delpher| accessdate =2023-08-24}}</ref> Door deze derde zege in de Ronde van Frankrijk evenaarde Anquetil het record van [[Philippe Thys]] en [[Louison Bobet]].
In het najaar van 1962 won hij de [[Boucles de l'Aulne]] die werd verreden rond [[Châteaulin]] en zegevierde hij samen met Rudi Altig in de [[Trofeo Baracchi]].<ref>{{Cite web| title = SPORT Grote nederlaag van basketbalsters| work = Algemeen Handelsblad| date = 1962-09-05| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000035785:mpeg21:a0131| via = Delpher| accessdate =2023-08-24}}</ref> In deze wedstrijd die werd verreden als koppeltijdrit had Anquetil het onaangenaam zwaar. De Duitser Altig reed te snel voor Anquetil en kon de Duitser amper bijhouden. Ondanks een val van Anquetil kwamen beide heren toch als snelste over de finish.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=22}} Na zes eerdere deelnames was dit de eerste keer dat Anquetil zegevierde in deze wedstrijd.<ref>{{Cite web| title = Tijdrit om Trofee Baracchi ALTIG SLEEPTE ANQUETIL NAAR FRAAIE ZEGE| work = De Volkskrant| date = 1962-11-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876440:mpeg21:a0290| via = Delpher| accessdate =2023-08-24}}</ref>
==== Zeges ''Tour'' en ''Vuelta'' (1963) ====
[[File:Seamus Elliott, Jean Stablinski and Jacques Anquetil, Tour de France 1963.jpg|thumb|V.l.n.r. Seamus Elliott, Jean Stablinski en Jacques Anquetil, [[Ronde van Frankrijk 1963]]|links]]
Met zeges in de Franse wedstrijden Parijs-Nice, het Internationaal Wegcritérium en de Ronde van de Var kende hij een goed voorjaar.<ref>{{Cite web| title = Zege Parijs-Nice toch nog voor Anquetil| work = Het Parool| date = 1963-03-18| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010837937:mpeg21:a0198| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref><ref>{{Cite web| title = Buitenlands wielrennen Anquetil won ook het Nationaal Kriterium| work = De waarheid| date = 1963-03-25| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010371961:mpeg21:a0068| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref><ref>{{Cite web| title = Janssen tiende in Ronde van de Var| work = Algemeen Dagblad| date = 1963-03-28| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002814024:mpeg21:a00131| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Begin mei startte hij voor de tweede keer in zijn carrière in de [[Ronde van Spanje 1963|Ronde van Spanje]]. Inmiddels was de naam van de ploeg waar hij voor reed gewijzigd naar [[Saint-Raphaël-Gitane]]. In het b-gedeelte van de tweede etappe van deze achttiende editie van de ''Vuelta'', zoals deze wedstrijd ook wel bekend staat, haalde Anquetil zijn eerste en enige etappezege van deze wedstrijd. Hij won de tijdrit van [[Mieres (Asturië)|Mieres]] naar [[Gijón (stad)|Gijón]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil leider| work = De Volkskrant| date = 1963-05-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876212:mpeg21:a0239| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Door zijn prestatie in deze tijdrit had hij gelijk een voorsprong op zijn concurrenten voor de eindzege. De rest van deze wedstrijd wist Anquetil te controleren en stond zodoende de leiderstrui niet meer af tot in [[Madrid (stad)|Madrid]]. In het b-gedeelte van de twaalfde etappe eindigde hij als tweede op zijn favoriete onderdeel, het tijdrijden. Vanwege een voedselvergiftiging kon hij niet volledig gebruik maken van zijn krachten, de Spanjaard [[Miguel Pacheco]] won deze tijdrit. Echter mocht dat voor Anquetil de pret niet drukken, zijn ploeg won meerdere etappes en hij won voor het eerst het eindklassement van de Ronde van Spanje.<ref>{{Cite web| title = LEIDER VAN EERSTE TOT LAATSTE ETAPPE Jacques Anquetil won Ronde van Spanje| work = De Volkskrant| date = 1963-05-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876224:mpeg21:a0235| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Door deze prestatie was hij de eerste wielrenner in de geschiedenis die alle drie de [[Grote Rondes]] op zijn naam schreef.
Een aantal weken na zijn triomf in Spanje won hij de tijdrit en het eindklassement in het Critérium du Dauphiné; tijdens deze wedstrijd had hij echter last van [[lintwormen]] in zijn lichaam.<ref>{{Cite web| title = Anquetil won met lintworm Dauphiné| work = Algemeen Handelsblad| date = 1963-06-10| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000033300:mpeg21:a0154| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Nog altijd last van zijn gezondheid maakte Anquetil op advies van zijn dokter kort hierna kenbaar niet deel te nemen aan de [[Ronde van Frankrijk 1963|Ronde van Frankrijk]].<ref>{{Cite web| title = Anquetil niet| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1963-06-13| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010954166:mpeg21:a0349| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Mede onder druk gezet door zijn ploegleider en de vele brieven die hij van fans ontving besloot hij om toch deel te nemen aan de Ronde van Frankrijk.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL TOCH IN TOUR| work = Algemeen Dagblad| date = 1963-06-22| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002817044:mpeg21:a00265| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> De organisatoren van deze wedstrijd besloten op hun beurt om deze lastiger te maken dan voorheen, met name voor Anquetil. Tijdritten werden korter en er werden meerdere aankomsten boven op een berg onderdeel van het parcours. Ondanks dat won Anquetil de tijdrit in [[Angers]] en enkele dagen later een van zijn eerste aankomsten bergop.<ref>{{Cite web| title = Anquetil won tijdrit Belg Desmet in gele trui| work = Algemeen Handelsblad| date = 1963-06-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000033323:mpeg21:a0068| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref><ref>{{Cite web| title = ANQUETIL NA ETAPPEZEGE VER VOOR OP VAN LOOY| work = Het Parool| date = 1963-07-03| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010837489:mpeg21:a0212| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Hij versloeg hier in een sprint de Spanjaarden [[Federico Bahamontes]] en [[José Pérez Francés]] en zijn landgenoot en rivaal [[Raymond Poulidor]]. In de vijftiende etappe barstte de strijd los tussen Bahamontes, Poulidor en Anquetil. Bahamontes won de vijftiende etappe en had in het algemeen klassement een verschil van drie seconden ten opzichte van Anquetil.<ref>{{Cite web| title = In voorportaal der Alpen eenzame winnaars BAHAMONTES GING DOOR...| work = De waarheid| date = 1963-07-09| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372355:mpeg21:a0078| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> De Spanjaard nam de volgende dag ook de leiderstrui over van de Belg [[Gilbert Desmet (1931)|Gilbert Desmet]]. In de zeventiende etappe, een bergetappe van [[Val d'Isère]] naar [[Chamonix]], was het de beurt aan Anquetil om zich te laten zien. Poulidor besloot om in de aanval te gaan, hij had echter last van de wind en werd zodoende teruggepakt door het peloton en verloor uiteindelijk acht minuten ten opzichte van Anquetil. Voor de etappezege was Anquetil met één enkele seconde te snel voor Bahamontes. Het verschil in het algemene klassement was voorafgaand aan deze etappe drie seconden tussen beide renners. Anquetil nam toch de leiderstrui over van Bahamontes, doordat Anquetil de etappe won kreeg hij ook extra [[bonificatieseconden]] die ervoor zorgden dat hij de gele trui overnam van Bahamontes.<ref>{{Cite web| title = Vrije Geldermans naar voren Bahamontes helpt Anquetil aan zege| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1963-07-11| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010954190:mpeg21:a0309| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Voor aankomst in Parijs won Anquetil ook nog de negentiende etappe, een tijdrit van [[Arbois]] naar [[Besançon]].<ref>{{Cite web| title = BRACKE EN HOBAN GOED BIJ DE „TIJD” Anquetil superieur op slecht parcours| work = De Volkskrant| date = 1963-07-13| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876169:mpeg21:a0351| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Eenmaal aangekomen in de Franse hoofdstad had hij een voorsprong van drie minuten en 35 seconden op Bahamontes. In tegenstelling tot voorgaande jaren ontving Anquetil ditmaal luid applaus bij het binnenrijden van het Parc des Princes. Door deze zege vestigde hij een nieuw record, hij was de eerste wielrenner die viermaal de Ronde van Frankrijk won.<ref>{{Cite web| title = Dubbele Franse triomf in Parijs Anquetil voor vierde maal Tour de France-winnaar DOOR JAN LIBER| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1963-07-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010954193:mpeg21:a0216| via = Delpher| accessdate =2023-08-26}}</ref> Daarnaast was hij ook de eerste wielrenner die de Ronde van Frankrijk en die van Spanje in één kalenderjaar won.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=304}}
Na zijn eindzege van het algemene klassement in de Ronde van Frankrijk won hij nog het [[Circuit d'Auvergne]] en het [[Criterium der Azen]]. Bij elkaar opgeteld behaalde hij in totaal 13 zeges dit seizoen, hij was de enige renner die dit jaar zoveel professionele zeges boekte.<ref>{{Citeer web |url=https://www.wvcycling.com/nl/wegzege/1963/ME//// |titel=VICTORY RANKING |bezochtdatum=2023-08-15 |werk=wvcycling.com |taal=nl}}</ref> Ook won hij voor de tweede keer in zijn carrière het eindklassement van de [[Super Prestige Pernod 1963|Super Prestige Pernod]].{{Sfn|Fournel|2012|p=97}}
==== Tweede dubbel (1964) ====
In het voorjaar van 1964 won hij de [[wielerklassieker]] [[Gent-Wevelgem 1964|Gent-Wevelgem]], dit was één van zijn weinige zeges op Belgische bodem.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL EERSTE IN - GENT-WEVELGEM| work = Algemeen Dagblad| date = 1964-03-23| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002822020:mpeg21:a00166| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> Met nog een zege op zak in de eerste etappe van het [[Internationaal Wegcriterium]] ging hij van start in de [[Ronde van Italië 1964|Ronde van Italië]]. In deze wedstrijd won hij de vijfde etappe, een tijdrit van [[Parma (stad)|Parma Baganzola]] naar [[Busseto]].<ref>{{Cite web| title = Jacques Anquetil in tijdrit sneller dan| work = Algemeen Handelsblad| date = 1964-05-21| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000034493:mpeg21:a0102| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> De voorsprong die hij op dat moment had vergaard behield hij tot het eind van deze wedstrijd, ondanks vele aanvallen van Italiaanse renners. Het was de tweede keer in zijn carrière dat hij zegevierde in de Ronde van Italië, ook wel bekend als de ''Giro''.<ref>{{Cite web| title = AANVALLEN VAN JONGE RENNERS IN ITALIË HADDEN GEEN RESULTAAT Anquetil bleef eerste SUCCES VOOR DEN HARTOG IN FRANKRIJK| work = Het Parool| date = 1964-06-08| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010836582:mpeg21:a0251| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref>
[[File:De St. Raphael-Gitanes ploeg - The St. Raphael-Gitanes team.jpg|thumb|De ploeg van ''St. Raphael-Gitane'' die in 1964 met Anquetil de [[Ronde van Frankrijk 1964|Ronde van Frankrijk]] won. Anquetil staat links met enkel zijn linkerarm in beeld. V.l.n.r. [[Rudi Altig|Altig]], [[Jo de Roo|de Roo]], [[Seamus Elliott|Elliott]], [[Pierre Everaert|Everaert]], [[Ab Geldermans|Geldermans]] en [[Jean-Claude Lebaube|Lebaube]]]]
Twee weken later was de start van de [[Ronde van Frankrijk 1964|Ronde van Frankrijk]], hier verscheen Anquetil moe en vermagerd. Deze 51e editie van de Ronde van Frankrijk zou ontaarden in een van de grootste duels in het wielrennen, deze vond plaats tussen Anquetil en [[Raymond Poulidor]]. Anquetil behaalde zijn eerste succes in deze Ronde van Frankrijk in de negende etappe dit was, mede vanwege de hitte en het parcours, een zware etappe van [[Briançon]] naar [[Monaco (stad)|Monaco]].<ref>{{Cite web| title = Jacques Anquetil won zwaarste Tour-etappe Leo van Dongen te laat binnen De etappe van margen| work = De waarheid| date = 1964-07-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372192:mpeg21:a0026| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> De volgende dag won hij in de tiende etappe het b-gedeelte, dit was een tijdrit van [[Hyères]] naar [[Toulon]].<ref>{{Cite web| title = TWEEDE SPURTZEGE VAN JAN JANSSEN Fantastische tijdrit bracht Anquetil vlak hij gele trui He etappe van margen| work = De waarheid| date = 1964-07-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372193:mpeg21:a0016| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> In de veertiende etappe was Poulidor sterker dan Anquetil tijdens de beklimming van de [[Col d'Envalira]] en hier verloor Anquetil dan ook vier minuten. In de afdaling kwam Anquetil beter naar voren, hij achterhaalde de kopgroep waar Poulidor onderdeel van was. Poulidor verloor uiteindelijk twee minuten vanwege materiaalpech.<ref>{{Cite web| title = Belg Ward Sels voor derde maal ritwinnaar| work = De Volkskrant| date = 1964-07-07| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876647:mpeg21:a0206| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> De derde tijdrit van deze wedstrijd was in de zeventiende etappe en ging van [[Peyrehorade]] naar [[Bayonne (Frankrijk)|Bayonne]]. Anquetil won deze etappe met een verschil van 37 seconden ten opzichte van Poulidor.<ref>{{Cite web| title = JACQUES ANQUESTIL IN DE GELE TRUI Raymond Poulido (bandbreuk) slechts 37 sec. achter| work = De waarheid| date = 1964-07-10| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372200:mpeg21:a0025| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> In de twintigste etappe barstte de strijd los tussen beide Fransmannen op de [[Puy de Dôme]]. Deze strijd tussen beide renners wordt hedendaags beschouwt als een van de meest gememoreerde duels van de wielergeschiedenis. Drie kilometer reed het tweetal samen de berg op, Anquetil deed zich sterker voor dan hoe hij zich echt voelde. Poulidor paste op zijn beurt verschillende tempoversnellingen toe. Met nog één kilometer te gaan tot de top was het Poulidor die de sterkste was van de twee, het tijdsverschil bij de finish bedroeg 42 seconden.<ref>{{Cite web| title = Poulidor viel aan| work = De Volkskrant| date = 1964-07-13| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010876652:mpeg21:a0160| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref><ref>{{Cite web| title = POULIDOR NOG MAAR 14 SECONDEN ACHTER OP LEIDER ANQUETIL Prachtige tiende plaats van Janssen op Puy de Dome (Van een speciale verslaggever) Clermont Ferrand, zondagavond| work = De waarheid| date = 1964-07-13| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372202:mpeg21:a0059| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> De rit werd gewonnen door de Spanjaard [[Julio Jiménez]]. Twee dagen later werd de vierde tijdrit verreden, dit was tevens de laatste etappe van deze wedstrijd, het b-gedeelte van de 22e rit. Deze werd verreden van [[Versailles]] naar [[Parijs]]. Ondanks een overwinning van Anquetil bleef het verschil in het eindklassement tussen Poulidor en Anquetil bij 55 seconden. Beide smaakmakers van deze editie van de Ronde van Frankrijk reden samen een ereronde in het [[Parc des Princes]].<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL VOOR 5e MAAL TRIOMFATOR| work = Algemeen Dagblad| date = 1964-07-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002812013:mpeg21:a00096| via = Delpher| accessdate =2023-08-29}}</ref> Door deze eindzege in de Ronde van Frankrijk was Anquetil de eerste wielrenner in de geschiedenis die vijfmaal deze wedstrijd won.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/race/tour-de-france/results/most-wins |titel=Most wins |bezochtdatum=2023-08-29 |werk=procyclingstats.com |taal=en}}</ref>
==== Nieuwe uitdaging (1965) ====
[[File:Ronde van Nederland, start te Amstelveen, Jacques Anquet (kop), Bestanddeelnr 917-7571.jpg|thumb|Jacques Anquetil bij de start van de [[Ronde van Nederland]], te [[Amstelveen]], 1965|links]]
Anquetil boekte zijn eerste zege van 1965 in Parijs-Nice, hij won het a-gedeelte van de zesde etappe en het eindklassement.<ref>{{Cite web| title = IN PARIJS-NICE Anquetil won tijdrit| work = Algemeen Dagblad| date = 1965-03-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002816013:mpeg21:a00138| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref><ref>{{Cite web| title = Anquetil winnaar van Parijs-Nice| work = Algemeen Dagblad| date = 1965-03-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002816015:mpeg21:a00137| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref> Binnen een maand tijd zegevierde hij ook in het [[Internationaal Wegcriterium]] en [[Mont Faron (wielerwedstrijd)|Mont Faron]].<ref>{{Cite web| title = NIEUWS UIT DE wielerwereld| work = Limburgsch dagblad| date = 1965-04-01| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010526233:mpeg21:a0343| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref><ref>{{Cite web| title = WIELRENNEN In bergtijdrit tweede achter sterke Jacques Anquetil Arie den Hartog naar triomf in Auvergne| work = Het Parool| date = 1965-05-03| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010834061:mpeg21:a0286| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref> Halverwege mei nam hij deel aan de [[Ronde van Nederland]], dit was zijn enige deelname aan deze wedstrijd op Nederlandse bodem. Hij eindigde hier als achtste in het eindklassement, met een verschil van bijna drie minuten ten opzichte van de winnaar [[Jan Janssen]].<ref>{{Cite web| title = DE EERSTE TIEN| work = De Volkskrant| date = 1965-05-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010878207:mpeg21:a0143| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref>
In het begin van 1965 wist [[Raphaël Géminiani]] Anquetil over te halen om aan een waanzinnig avontuur deel te nemen. Voor de fans, het geld en de roem. Het [[Critérium du Dauphiné]], een meerdaagse wielerwedstrijd die bestond uit zeven etappes, zou amper 9 uur voor de start van [[Bordeaux-Parijs 1965|Bordeaux-Parijs]] eindigen. Voor Géminiani zag dit eruit als een uitdaging die alleen Anquetil zou kunnen volbrengen. Dit hield in dat Anquetil direct na de finish van het Critérium du Dauphiné, die in [[Avignon]] was, op reis zou moeten naar [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]]. Eenmaal overgehaald door zijn vrouw Janine en ploegleider Géminiani besloot Anquetil deze uitdaging aan te gaan. Dit deed hij met één doel; beide wedstrijden winnen. In het Critérium du Dauphiné startte hij met zeges in de derde en vijfde etappe.<ref>{{Cite web| title = ANQUETIL NU LEIDER| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1965-05-25| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010955461:mpeg21:a0314| via = Delpher| accessdate =2023-09-06}}</ref> Echter had hij het zwaar, rivaal Raymond Poulidor deed er alles aan om het moeilijk te maken voor Anquetil. Het b-gedeelte van de zevende etappe, een tijdrit van [[Saint-Marcellin (Isère)|Saint-Marcellin]] naar [[Romans (Ain)|Romans]], won Anquetil met 13 seconden verschil ten opzichte van Poulidor. De strijd om de eindzege van deze wedstrijd was nu dan echt beslist in het voordeel van Anquetil.<ref>{{Cite web| title = Anquetil snel in tijdrit| work = Algemeen Dagblad| date = 1965-05-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002813023:mpeg21:a00360| via = Delpher| accessdate =2023-09-06}}</ref> In de [[Alpen]] enkele dagen eerder was het spannendste van de strijd al gestreden. Anquetil won deze wedstrijd, voor Poulidor en de Duitser [[Karl-Heinz Kunde]]. De laatste etappe finishte om 17:00 in Avignon, Anquetil moest om 1:30 in de nacht verschijnen aan de start in Bordeaux, een race tegen de klok volgde. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van [[Nîmes]] stond daar een vliegtuig klaar die Anquetil en zijn begeleiders naar Bordeaux bracht. Dit vliegtuig zou zijn uitgeleend aan Anquetil door de Franse president destijds [[Charles De Gaulle]]. Gearriveerd in Bordeaux konden Anquetil en zijn begeleiders zich prepareren voor de wedstrijd, toen de wedstrijd van start ging had Anquetil amper slaap gevat. Ondanks de vermoeidheid en pijn ging hij met tien andere renners van start. De eerste 257 kilometer reden de renners zelfstandig, de laatste 300 kilometer kwamen er een [[derny|derny's]] bij die de renners ging begeleiden. Met 557 kilometer in totaal is de wedstrijd [[Bordeaux-Parijs]] de langste [[wielerwedstrijd]] voor beroepsrenners die ooit is verreden. Na 257 kilometer te hebben gereden hielden de renners een korte pauze. Na deze pauze maakte Anquetil de beslissing om de race niet meer te vervolgen, hij was te moe en het was hem teveel geworden. Zodra Géminiani dit meekreeg werd hij woedend op Anquetil, uiteindelijk was het [[Jean Stablinski]] die Anquetil overhaalde om de wedstrijd te vervolgen. De gangmaker<ref group="kleine-letter">''Gangmaker'' is een andere term voor ''derny''</ref> van Anquetil bracht hem verder in de wedstrijd en Anquetil werd uiteindelijk opgeschrikt door een aanval van [[François Mahé]]. Na een demarrage van [[Tom Simpson]] te hebben bijgehaald merkte Anquetil dat hij zich weer beter ging voelen. Eenmaal op de top aangekomen van de [[Côte de Picardie]], nabij [[Versailles]], zag Anquetil dat hij een voorsprong had ten opzichte van zijn achtervolgers, deze wist hij in de afdaling te vergroten. Aangekomen in het Parc des Princes wachtte hem een warm onthaal en een voorsprong 57 seconden, Stablinski eindigde als tweede.<ref>{{Cite web| title = Huzarenstukje van Jacques Anquetil| work = De waarheid| date = 1965-05-31| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010372628:mpeg21:a0093| via = Delpher| accessdate =2023-09-06}}</ref> Anquetil had iets bewerkstelligd wat door velen als onmogelijk werd geacht. Hij had binnen 24 uur twee grote wielerwedstrijden gewonnen, dit zorgde ervoor dat het publiek Anquetil meer ging adoreren dan de voorheen.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|pp=306-307}}{{Sfn|Fournel|2012|pp=55-62}}
Na zijn prestatie aan het eind van de maand mei won Anquetil in 1965 nog vier van de grootste tijdritten van de wielerkalender. Dit waren de [[Grote Prijs Forlì|GP Forli]] en de [[Trofeo Baracchi]]<ref group="kleine-letter">Deze wedstrijd reed hij samen met Stablinski</ref> op Italiaanse bodem en de [[Grote Landenprijs]] en de [[GP Lugano]] in respectievelijk Frankrijk en Zwitserland. Door zijn vele zeges won hij voor de derde maal in zijn carrière het eindklassement van de [[Super Prestige Pernod 1965|Super Prestige Pernod]].
==== Succes in België (1966) ====
[[File:Tour de France , auto voor Anquetil, Bestanddeelnr 919-2977.jpg|thumb|Auto die voor Anquetil was bestemd in de [[Ronde van Frankrijk 1966]]. Op het uitstekende gedeelte bovenop wordt Anquetil benoemd.]]
Voorafgaand aan zijn geliefde wedstrijd Parijs-Nice nam Anquetil deel aan de [[Ronde van Sardinië]]. Zonder etappe overwinningen wist hij, als tweede Franse renner in de geschiedenis, het eindklassement naar zijn hand te zetten. De Italiaan [[Graziano Battistini (wielrenner)|Graziano Battistini]] eindigde als tweede.<ref>{{Cite web| title = Jacques Anquetil passeert de eindstreep| work = Algemeen Handelsblad| date = 1966-03-04| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000033651:mpeg21:a0190| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Tevens startte Anquetil enkele dagen later in de ''Rit naar de zon'', Parijs-Nice. Wederom kreeg hij hier te maken met rivaal Poulidor, die in de tijdrit van het b-gedeelte in de zesde etappe sneller was dan Anquetil.<ref>{{Cite web| title = POULIDOR IN TIJDRIT VOOR OP ANQUETIL Ab Geldermans won etappe in Parijs-Nice| work = Het Parool| date = 1966-03-14| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010835996:mpeg21:a0236| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Anquetil won de achtste etappe en het eindklassement voor de vijfde maal in zijn carrière.<ref>{{Cite web| title = GROOTSE SOLO VAN AN0UET1L| work = Algemeen Dagblad| date = 1966-03-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002808014:mpeg21:a00227| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> In de Belgische voorjaarskoersen die volgden eindigde hij ver buiten het podium. In [[Gent-Wevelgem]] als 23e en in de [[Waalse Pijl]] kwam hij als 13e over de eindstreep. Desondanks koesterde hij de wens om één van de grote Belgische eendagskoersen op zijn naam te schrijven. De eerste keer dat hem dit lukte was in 1964, toen hij Gent-Wevelgem won. [[Luik-Bastenaken-Luik]] van [[Luik-Bastenaken-Luik 1966|1966]] was zijn laatste kans voor het seizoen in de voorjaarsklassiekers, hier had hij dan ook zijn zinnen op gezet. Er ontstond een kopgroep die door Anquetil niet als sterk genoeg werd geacht voor de eindzege. Hij ging met [[Felice Gimondi]], [[Eddy Merckx]] en [[Gianni Motta]] in de achtervolging. Op de [[Côte de la Bouquette]] ging Anquetil in de aanval en hij merkte al snel dat de andere renners hem niet konden volgen. Nadat hij ook de kopgroep had ingehaald kon hij zijn tijdritkwaliteiten naar boven halen. De andere renners konden hem niet meer bij halen, zodoende zegevierde hij in een van de grootste eendagswedstrijden van de wielerkalender.{{Sfn|Fournel|2012|pp=80-82}}<ref>{{Cite web| title = Luik-Bastenaken-Luik Oude Anquetil: glorieuze zege| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1966-05-03| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010955958:mpeg21:a0524| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref>
Na zijn belangrijke zege op Belgische bodem nam hij op 32-jarige deel aan de 49e editie van de [[Ronde van Italië 1966|Ronde van Italië]]. Ondanks drie podiumplaatsen wist hij in deze editie geen etappes te winnen. Na een wedstrijd van 22 etappes eindigde Anquetil als derde achter eindwinnaar Motta en nummer twee [[Italo Zilioli]].<ref>{{Cite web| title = Zoals te verwachten Gianni Motta won Giro dltalia Winnaar niet in de Tour| work = Limburgsch dagblad| date = 1966-06-10| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010526733:mpeg21:a0202| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Amper twee weken later startte hij in de [[Ronde van Frankrijk 1966|Ronde van Frankrijk]], ook hier behaalde hij geen etappezeges. Op zijn favoriete onderdeel, de tijdrit, eindigde hij als tweede achter Poulidor. Daarentegen wist hij wel ploeggenoot [[Lucien Aimar]] in een zetel te helpen naar de eindzege van deze Ronde van Frankijk. Tijdens de negentiende etappe van deze editie stapte Anquetil af uit de wedstrijd.<ref>{{Cite web| title = Klucht in Tour de France naar hoogtepunt; vijfvoudige triomfator stapt van fiets Anquetil ontloopt een nederlaag door smoes| work = De tijd : dagblad voor Nederland| date = 1966-07-12| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011237598:mpeg21:a0147| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Dit was de laatste keer dat hij deelnam aan de Ronde van Frankrijk, van de achtmaal dat hij deelnam sloot hij er vijf winnend af.<ref>{{Citeer web |url=https://www.procyclingstats.com/rider-in-race/jacques-anquetil/tour-de-france |titel=Jacques Anquetil in Tour de France |bezochtdatum=2023-09-07 |werk=Procyclingstats.com |taal=en}}</ref>
Ondanks zijn tegenvallende prestaties in Grote Rondes dit jaar, eindigde hij als tweede op het [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1966|wereldkampioenschap wielrennen]]. Lang was hij op koers om het in de sprint uit te vechten met Poulidor, echter was het [[Rudi Altig]] die de Franse renners korttijdig voor de finish voorbijstreefde.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}} Bij de medaillehuldiging was Anquetil niet meer aanwezig, naar zijn mening was de huldiging niet nuttig en zodoende vertrok hij.<ref>{{Cite web| title = Altig grijpt titel| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1966-08-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010956086:mpeg21:a0279| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Bij zijn eerste deelname aan de [[Ronde van Catalonië]] won hij het b-gedeelte van de zesde etappe en eindigde achter [[Arie den Hartog (wielrenner)|Arie den Hartog]] als tweede in het eindklassement.<ref>{{Cite web| title = De Nederlandse wielrenner| work = Algemeen Dagblad| date = 1966-09-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:002834016:mpeg21:a00189| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Zijn laatste overwinning van het jaar was in de Grote Landenprijs. Hier nam hij voor de negende keer aan deel, net als de acht voorgaande edities won hij deze. Dit was zijn laatste deelname aan deze wedstrijd die werd verreden als tijdrit.
==== Werelduurrecord (1967) ====
Na zijn jaren aan de top van de wereld in het wielrencircuit was het seizoen van 1967 er een die tegenviel dan wel gezien kan worden als een omkeerpunt in de carrière van Anquetil.
Medio januari maakte Anquetil bekend dat hij in 1967 niet zou deelnemen aan de [[Ronde van Frankrijk 1967|Ronde van Frankrijk]] van dat jaar. Tevens gaf hij aan eventueel het werelduurrecord wederom te willen aanvallen, dat voor geruime tijd in handen was van [[Roger Rivière]].<ref>{{Cite web| title = Niet naar Tour de France Anquetil: wereldrecord en de Ronde van Italië| work = Trouw| date = 1967-01-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010814500:mpeg21:a0211| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref>
Eind maart won hij het [[Internationaal Wegcriterium]] voor de vierde maal in zijn carrière.<ref>{{Cite web| title = OP DE PEDALEN Belgisch verkeer slokt Parijs-Brussel op| work = Algemeen Handelsblad| date = 1967-03-28| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000034101:mpeg21:a0118| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> In het voorjaarsseizoen nam hij op Nederlandse bodem deel aan de [[Amstel Gold Race]] van [[Amstel Gold Race 1967|dat jaar]], hier finishte hij als onderdeel van het peloton dat binnenkwam op ruim twee minuten na de winnaar.<ref>{{Cite web| title = Janssen in slotfase door val gestuit AMSTEL GOLDRACE VOOR DEN HARTOG Kopgroep net buiten greep achtervolgers| work = De Volkskrant| date = 1967-04-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010849195:mpeg21:a0154| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> In mei nam hij deel aan de [[Ronde van Italië 1967|Ronde van Italië]], terwijl hij eveneens in januari had aangegeven ook hier niet aan deel te nemen. Tot en met de negentiende etappe bleven de favorieten voor de eindzege dicht bij elkaar in het eindklassement. In de twintigste etappe, die van [[Cortina d'Ampezzo]] naar [[Trente (stad)|Trente]] ging, nam Anquetil de leiderstrui over van [[Silvano Schiavon]]. De dag erna in de voorlaatste etappe waren er meerdere aanvallen van de concurrenten van Anquetil, uiteindelijk was [[Felice Gimondi]] de renner die het sterkste bleek. Gimondi nam de leiderstrui over en had een voorsprong van vier minuten ten opzichte van Anquetil.<ref>{{Cite web| title = Gimondi houdt Anquetil van zege in Italië| work = Trouw| date = 1967-06-12| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010814567:mpeg21:a0172| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> In 2012 werd bevestigd door de koersdirecteur [[Giovanni Michelotti]] dat Gimondi mee werd genomen in de auto van de assistent van Michelotti en op deze manier zijn voorsprong gemakkelijker kon uitbreiden.<ref>{{Citeer web |url=https://archive.wikiwix.com/cache/index2.php?url=https%3A%2F%2Fwww.lequipe.fr%2FCyclisme-sur-route%2FArticle%2FEt-gimondi-vola-un-giro-a-anquetil%2F672719#federation=archive.wikiwix.com&tab=url |titel=Et Gimondi vola un Giro à Anquetil... |datum=2016-05-13 |bezochtdatum=2023-09-21 |werk=equipe.fr |taal=fr}}</ref> Ondanks de mentale moeilijkheden waar Anquetil mee kampte na de Ronde van Italië won hij twee maanden later de eerste, en tevens enige, editie van [[Circuit de la Fôret de la Joux]]. In de [[Ronde van Catalonië]] kon hij in het b-gedeelte van de zevende etappe zijn tijdritkwaliteiten laten zien. Hij won hier met 46 seconden verschil ten opzichte van de Zwitser [[Robert Hagmann]]. Ook het eindklassement van deze wedstrijd ging naar Anquetil.<ref>{{Cite web| title = Anquetil won in Catalonië| work = Tubantia| date = 1967-09-14| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:003303012:mpeg21:a00155| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> Dit was ook zijn laatste professionele zege van het seizoen. In de [[Trofeo Baracchi]] eindigde hij als tweede en nam deel samen met [[Bernard Guyot]].
[[File:Portretten deelnemers Tour de France , Géminiani (Frankrijk), Bestanddeelnr 906-5922.jpg|thumb|[[Raphaël Géminiani]] in 1952. Na zijn carrière zou hij zich veel bezighouden met de carrière en het succes van Anquetil.]]
Gezien de moeilijkheden die Anquetil en zijn ploegleider Géminiani in 1967 ervaarde zag Géminiani kansen om Anquetil wederom geliefd te laten worden door het publiek. Hier moest hij de 33-jarige wielrenner enigszins voor onder druk zetten. Géminiani opperde aan Anquetil om wederom het [[werelduurrecord (wielrennen)|werelduurrecord]] te gaan verbreken. Anquetil wilde dit plan enkel op de [[Vigorellibaan]] te Milaan uitvoeren, daarin stemde Géminiani toe en zodoende werd alles geregeld.<ref>{{Cite web| title = Anquetil valt nurrecord aan| work = Tubantia| date = 1967-08-05| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:003302031:mpeg21:a00153| via = Delpher| accessdate =2023-10-01}}</ref> De aanval zou gaan plaatsvinden op 27 september, en starten om zes uur 's avonds. Een week voordat de poging van Anquetil plaatsvond ging hij naar [[Besançon]] om een oefenrit te maken. Ondanks de weersomstandigheden legde hij hier in een uur 45 kilometer en 775 meter af. Hij gaf hierna aan dat hij er vertrouwen in had dat hij een nieuw record kon realiseren in Milaan. Enkele dagen later verplaatsten alle ogen zich naar Milaan. Géminiani had van een medewerker van de [[Italiaanse Wielerbond]] te horen gekregen dat er geen dopingcontrole zou zijn. Kort voor de start kwam Géminiani erachter dat er toch een dopingcontrole zou zijn na de poging van Anquetil, wat bij Géminiani tot een hoop ongenoegen leidde. Na onenigheid die eerder had plaatsgevonden tussen Géminiani en [[Adriano Rodoni]], de baas van de [[UCI]], had deze een controleur gestuurd naar de Vigorellibaan. Anquetil wist nog niks af van de ontdekking die Géminiani had gedaan. De start van Anquetil was sneller dan het schema aangaf dat de bedoeling was. Na vier kilometer af te hebben gelegd kon hij het ritme van zijn schema aanhouden. Dit wist hij vol te houden en zelfs licht uit te breiden. Na 60 minuten te hebben gefietst had hij 146 meter meer afgelegd dan [[Roger Rivière]] in 1958. Nadat Anquetil het werelduurrecord had verbroken ontstond er chaos om hem heen. Er waren velen journalisten en fotografen die zijn aandacht opeisten. Daarnaast eiste dokter Marena eveneens de aandacht van Anquetil. Marena eiste dat Anquetil zo snel mogelijk een urinetest zou afgeven. Dit leidde tot protest leidde bij Géminiani. Toen er enige rust terugkeerde was Marena niet in staat om papieren te laten zien aan Anquetil die als bewijs zouden dienen voor de controle. Dit zorgde voor een woede-uitbarsting bij Géminiani en Anquetil, die zodoende niet veel later de piste verlieten. Eenmaal thuis aangekomen in Rouen had Anquetil een urine onderzoek laten doen. Dit werd opgestuurd naar de UCI; de uitslag hiervan is nooit bekendgemaakt. Op 29 september stuurde Anquetil een brief naar de secretaris van de UCI waar hij uitgebreid de gebeurtenissen vanuit zijn oogpunt uiteenzette. Ondanks het feit dat de reglementen in 1967 niet bij ieder even duidelijk waren werd er op 13 oktober besloten op het UCI-congres dat het werelduurrecord van Anquetil niet zou worden erkend. Nadat Anquetil in hoger beroep ging bleef deze uitspraak staan. {{Sfn|Couwenhoven|pp=298-310}}
==== Laatste jaren (1968-1969) ====
In het een-na-laatste jaar van zijn carrière behaalde Anquetil maar enkele hoge eindnoteringen in wedstrijden waar hij aan deelnam. Desondanks eindigde hij als vierde in [[Luik-Bastenaken-Luik]] en won hij een wedstrijd in de Bretonse gemeente [[Maël-Pestivien]].<ref>{{Cite web| title = LUIK-BASTENAKEN-LUIK Poulidor vergat de sprinters| work = De waarheid| date = 1968-04-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010373370:mpeg21:a0073| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref> In het najaar eindigde hij samen met [[Rudi Altig]] als tweede in de koppeltijdrit rond het Duitse [[Baden-Baden]], niet veel later won hij met [[Felice Gimondi]] de koppeltijdrit [[Trofeo Baracchi]].<ref>{{Cite web| title = Adorni-Bracke in tijdrit ongenaakbaar| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1968-09-16| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010956710:mpeg21:a0345| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref><ref>{{Cite web| title = Winst voor Gimondi en Anquetil in Trofee Barocchi| work = Het Parool| date = 1968-11-02| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010838684:mpeg21:a0261| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref>
In zijn zestiende en laatste seizoen eindigde hij als derde in het eindklassement van [[Parijs-Nice]].<ref>{{Cite web| title = Poulidor verslagen, Anquetil vernederd MERCKX SUPERIEUR IN PARIJS-NICE tappewinst voor Van der Vleuten| work = De Volkskrant| date = 1969-03-17| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010848223:mpeg21:a0205| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref> Een ruime maand later behaalde hij de laatste zege van zijn carrière, hij won het eindklassement in de [[Ronde van het Baskenland]].<ref>{{Cite web| title = In Waalse Pijl weer Belgisch onder-onsje| work = Algemeen Handelsblad| date = 1969-04-21| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000035266:mpeg21:a0136| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref> In augustus kwam hij als veertigste over de finish op het [[Wereldkampioenschap wielrennen 1969|wereldkampioenschap wielrennen]] dat werd gewonnen door [[Harm Ottenbros]]. Eind augustus nam hij afscheid van het Franse wielerpubliek op de later naar hem vernoemde [[Vélodrome Jacques-Anquetil|vélodrome]].<ref group="kleine-letter"> Destijds heette de wielerbaan nog ''vélodrome Cipale''</ref> Dit deed hij in een oefenwedstrijd tegen [[Eddy Merckx]]. In september maakte Anquetil officieel kenbaar aan de media dat hij na het seizoen van 1969 zou stoppen als professionele wielrenner.<ref>{{Cite web| title = Anquetil stopt| work = Algemeen Handelsblad| date = 1969-09-24| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBNRC01:000033969:mpeg21:a0170| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref> Op 27 december nam hij officieel afscheid als wielrenner in het [[Sportpaleis (Antwerpen)|Sportpaleis]] in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]; hier nam hij deel aan, en won, enkele baanwedstrijden.<ref>{{Cite web| title = Anquetil nam afscheid| work = De waarheid| date = 1969-12-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010373724:mpeg21:a0059| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref><ref>{{Cite web| title = Anquetil is weg – Frankrijk treurt Monsieur Chrono laat afschuwelijk groot gat vallen Van onze verslaggever PETER OUWERKERK| work = Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad| date = 1969-12-29| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010957107:mpeg21:a0306| via = Delpher| accessdate =2023-10-27}}</ref>
=== Leven na het wielrennen (1970-1987) ===
Na zijn carrière als professionele wielrenner liet hij de wielersport voor een korte tijd helemaal achter zich. Hij was bezig met het opbouwen van zijn boerderij en enkele losse bezigheden die hier verband mee hadden. Zijn woning was destijds het kasteel genaamd ''Les Elfes'' nabij de Franse plaats [[La Neuville-Chant-d'Oisel]] waar hij samen met zijn vrouw Janine woonde. Echter kon Anquetil de sport niet voor langere tijd achter zich laten en ging niet veel later werken als medewerker van sportkrant [[L'Équipe]] en als wedstrijdleider bij de door hem zo geliefde wielerwedstrijd [[Parijs-Nice]]. Tevens was hij te horen als commentator bij de [[Ronde van Frankrijk]] in zijn thuisland.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=308}}{{Sfn|Couwenhoven|2012|p=311}}{{Sfn|Fournel|2012|p=154}}
=== Overlijden ===
[[File:Châteaufort 78 Anquetil.jpg|thumb|Gedenksteen ter nagedachtenis aan Anquetil, [[Châteaufort (Yvelines)|Châteaufort]] 78 Anquetil]]
In augustus 1987 onderging Anquetil een operatie vanwege [[maagkanker]]. Een maand later was hij aanwezig bij het [[Wereldkampioenschap wielrennen 1987|wereldkampioenschap wielrennen]] als ploegleider voor het Franse team. Wederom een maand later onderging hij nogmaals een operatie vanwege maagkanker. Hieraan overleed hij op 18 november in zijn slaap terwijl hij in het ziekenhuis van zijn geboorteplaats [[Rouen]] lag.<ref>{{Cite web| title = Anquetil was op de fiets stijlvolle rekenmeester| work = De Volkskrant| date = 1987-11-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010857012:mpeg21:a0227| via = Delpher| accessdate =2023-10-13}}</ref> De uitvaart vond plaats in de [[kathedraal van Rouen]] en vervolgde zich naar het kerkhof van [[Quincampoix]].<ref>{{Cite web| title = Monsieur Chrono’ wilde altijd winnen| work = Algemeen Dagblad| date = 1987-11-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:003067016:mpeg21:a00161| via = Delpher| accessdate =2023-10-13}}</ref> Bekende wielrenners droegen zijn kist en ook waren enkele Nederlandse wielrenners hierbij aanwezig, waaronder [[Ab Geldermans]] en [[Jan Janssen]].<ref group="kleine-letter">Andere bekende wielrenners die het betrof waren: [[Rudi Altig]], [[Luis Ocaña]], [[André Darrigade]] en [[Eddy Merckx]].</ref> Ook Janine was aanwezig bij de begrafenis.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=308}}
== Privéleven ==
=== Liefdesleven ===
Een goede vriend van Anquetil halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw was dokter Boëda, eveneens woonachtig in Rouen. Naast de hechte vriendschap was de dokter ook een mentor voor de jonge Anquetil. Zodoende kwam hij vaak in huize Boëda over de vloer, zijn vrouw Janine had maar weinig met de destijds 23-jarige, blonde wielrenner. Hun kinderen, Annie en Alain, daarentegen waren dol op Anquetil. Op een gegeven moment ging Janine, bijgenaamd Nanou, alleen met de kinderen op vakantie naar het zuiden van Frankrijk. Zowaar toevallig was Anquetil ook in de regio en de zeven jaar oudere Janine vroeg op haar beurt of hij langs wilde komen. Echter sloeg Anquetil deze uitnodiging af, hij had een andere uitnodiging gekregen die hem aantrekkelijker leek. Eenmaal aangekomen kwam hij erachter dat Janine achter deze afspraak zat. Ze brachten de avond samen door en niet veel later verliet Janine haar echtgenoot, dokter Boëda. Janine voelde aan dat ze Anquetil op elke mogelijke wijze moest steunen, ze wilde er zo veel mogelijk zijn wanneer dat mogelijk was. Anquetil zorgde ervoor dat Janine overal mee naar toe kon, elke wedstrijd ging zij mee. Dat is in de wielerwereld echter zeer ongebruikelijk en enkele ploeggenoten destijds van Anquetil stoorden zich hier dan ook aan. Maar het was Anquetil, dus werd het goedgekeurd. Naast het regelen van de financiële zaken, het huishouden en nog veel meer, zorgde Janine ervoor dat ze de taxi werd van Anquetil. Ze bracht hem overal naartoe, voor elke wielerwedstrijd die volgde. Zodoende waren ze tientallen duizenden kilometers per jaar onderweg. Vaak reden ze 's nachts terug naar huis, om deze nachtelijke rit aan te kunnen nam zij voor vertrek ''Corydrame''. Met de stijgende bekendheid van Anquetil kreeg ook Janine veel bekendheid. Vanwege haar aantrekkelijke voorkomen werd zij gevraagd om voor merken op de foto te gaan en belandde op covers van tijdschriften en in (straat)reclames. In deze periode zorgden Anquetil en Janine samen voor het merendeel voor de opvoeding van de kinderen van Janine. Voor Anquetils stiefkinderen voelde hij als een liefdevolle vaderfiguur.{{Sfn|Fournel|2012|pp=110-118}}
Tijdens het verloop van de carrière van Anquetil zat de liefde goed tussen hem en Janine en waren er, zover bekend, geen moeilijkheden tussen beiden. Na zijn carrière als de twee intrekken in ''Les Elfes'' wordt de liefde gecompliceerder. Anquetil koesterde de wens om vader te worden, hij had de kinderen van zijn vrouw grootgebracht maar hij wilde zelf ook vader worden. Echter was dit voor Janine destijds geen optie meer om kinderen te krijgen. Uit liefde werd besloten dat Anquetil een kind mocht krijgen met zijn stiefdochter, Annie.<ref group="kleine-letter">Annie was de dochter van Janine</ref> Daarnaast zou er sprake zijn geweest van liefde tussen Anquetil en Annie. De achttienjarige Annie mocht Anquetil al sinds dat hij in haar leven voorkwam, ze zou hem al geruime tijd hebben geadoreerd. Samen kregen ze een kind, genaamd Sophie. Anquetil besloot dat hij aan de buitenwereld zou mededelen dat de moeder van Sophie, Janine was.<ref group="kleine-letter">Janine was in werkelijkheid de oma van Sophie</ref> Voor vijftien jaar konden zij met elkaar samen in één huis wonen, ondanks dat zou de rivaliteit tussen Janine en haar dochter Annie enorm hebben toegenomen. Naarmate Sophie opgroeide nam deze in heftigheid toe en besloot Annie het gezin te verlaten. Janine vertrok eveneens en dit zorgde ervoor dat Anquetil opzoek moest naar een nieuw evenwicht in zijn leven. Hij trouwde met Dominique, zij was ook onderdeel van de familie maar dan als vorige liefde van Alain, Anquetils stiefzoon oftewel de zoon van Janine. Samen kregen Anquetil en Dominique een zoon, Christopher. Echter zag Anquetil hem niet meer zien opgroeien, niet veel later overlijd hij aan maagkanker.{{Sfn|Fournel|2012|pp=162-167}}
=== Eet- en uitgaangewoontes ===
Anquetil staat bekend om zijn manier van eten en uitgaan ten opzichte van het rijden van wedstrijden. Op de avond nadat hij voor de tweede keer geprobeerd had het [[werelduurrecord (wielrennen)|werelduurrecord]] te verbreken, in 1956, liet hij zich door zijn meegereisde verzorger Sadi Duponchel afzetten bij een uitgaansgelegenheid nabij het [[Comomeer]]. André Boucher, destijds eveneens mee als begeleider, wist van niks. Boucher was een man van ''ijzeren discipline'', hetgeen waar Anquetil een hekel aan had. Na deze avond uit sliep de Franse renner beter en voelde zich mentaal sterker dan voorheen.{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=269}}
Aangekomen in [[Cannes]] sloot Anquetil, na een nachtelijke rit, zich in 1954 aan bij een trainingskamp voor klimmers. Het trefpunt hiervoor was het restaurant van [[Apo Lazarides]], een fervent klimmer die als wielrenner actief was tussen 1944 en 1955. Terwijl de andere aanwezige renners hun verantwoorde voedsel aten, koos Anquetil ergens anders voor. Hij bestelde een plateau zeefruit met een fles witte wijn dat later werd gevolgd door kreeft met mayonaise. De aanwezige Lazarides voorspelde dat de jonge Anquetil ook weer snel zou vertrekken uit het professionele wielrennen.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=299}}
Na de finish van het Critérium du Dauphiné in 1965 stond Anquetil een race tegen de klok te wachten om op tijd in Bordeaux te arriveren. Over hetgeen wat hij zou hebben gegeten na de finish zei hij het volgende: ''"17:20: in het hotel, bad, lichte massage, steak tartaar, camembert, aardbeientaart en bier."''{{Sfn|Fournel|2012|p=58}}
=== Interesses ===
Vanaf 1963 raakte Anquetil meer geïnteresseerd in onderwerpen buiten het wielrennen. Dit waren onder andere [[paranormale verschijnselen]] en [[astronomie]]. Daarnaast schafte hij een [[telescoop (optica)|telescoop]] aan en plaatste deze op het dak van zijn huis in Normandië. Tevens raakte hij, mede door het overlijden van zijn vader in 1963, geobsedeerd met de dood en dergelijke onderwerpen die hier samenhang mee hebben. Tevens werd zijn tijdneurose sterker na het overlijden van zijn vader.
{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=304}}
=== Woning Les Elfes ===
Aan het eind van zijn carrière kocht Anquetil samen met zijn vrouw Janine een kasteel die gelegen was in het dorp [[La Neuville-Chant-d'Oisel]]. Hier bezaten zij naast het kasteel 700 hectare landbouwgrond. Na het beëindigen van zijn carrière in 1969 ging hij hier aan het werk als boer op het land. Ook was hij actief in zaken als akkerbouw, hield hij vee, bezat hij een grindgroeve en onroerend goed. In hun woning ontvingen Anquetil en Janine graag gasten, voor deze gasten waren twaalf logeerkamers beschikbaar.{{Sfn|Fournel|2012P=156-157}}{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}}
== Persoonlijke stijl ==
Zijn successen in het tijdrijden heeft Anquetil mede te danken aan zijn persoonlijke stijl van rijden. Destijds waren er geen renners die uitblonken in het tijdrijden én open waren over de manier waarop ze hun prestaties hierin bewerkstelligde. Op de vragen van journalisten die hij kreeg over zijn stijl gaf hij misleidende antwoorden. Hiermee hoopte hij zijn concurrenten op een verkeerd spoor te zetten. Het merendeel van zijn stijl zat volgens hem in het voelen van de pijn en hier op de juiste manier mee om te gaan. Dit zorgde ervoor dat hij kon afzien op een manier als amper renners dat eerder hadden laten zien.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=308}} Volgens Anquetil was het ook van belang de volledige concentratie op de tijdrit te houden en geen moment hiervan af te wijken. Daarnaast kon hij ervoor zorgen zijn lichaam niet onnodig te bewegen. Dit hield in dat hij enkel zijn benen bewoog voor het trappen. Zijn armen bevonden zich strak tegen het lichaam. Ondanks de toenemende pijn bleef hij deze houding zo lang als nodig vasthouden.{{Sfn|Fournel|2012|p0=12-17}}{{Sfn|Fournel|2012|pp=42-43}}
== Enkele contacten uit het peloton ==
[[File:Jacques Anquetil and Raymond Poulidor, Tour de France 1964.jpg|thumb|Jacques Anquetil en Raymond Poulidor in de menigte, [[Ronde van Frankrijk 1964]]]]
=== Vrienden en concurrenten ===
Ondanks zijn prestaties en vele aandacht van de media was Anquetil niet een persoon die een hoog aantal vrienden had die zijn vertrouwen kregen. Enkele die hiertoe behoorden waren renners uit het wielerpeloton. Renners waar hij het merendeel van zijn carrière mee samen reed. In deze vriendschappen eiste Anquetil veel aandacht en tijd van zijn vrienden. Een van deze vrienden uit het peloton was [[Jean Stablinski]]. Stablinski ondersteunde Anquetil waar het nodig was in het peloton. Maar behield in het dagelijks leven als vrienden een vorm van afstandelijkheid.{{Sfn|Fournel|2012|pp=118=123}} Een andere renner met wie Anquetil een sterke band onderhield was de sprinter [[André Darrigade]]. Vanwege hun verschillende specialisaties konden de twee elkaar goed aanvullen tijdens wedstrijden. Ook na wedstrijden waren ze geregeld bij elkaar te vinden, zo waren ze vaak kamergenoten en gingen ze graag uiteten. Vanaf het moment dat beide renners getrouwd waren werd het contact minder. Dit bleef tot het moment dat Anquetil ziek werd en Darrigade wederom contact zocht met Anquetil.{{Sfn|Fournel|2012|pp=124-128}}
In het peloton waren ook meerdere renners met wie Anquetil meer moeite had tot het onderhouden van degelijk contact. Hiertoe werden onder andere [[Louison Bobet]] en [[Raphaël Geminiani]] gerekend. Anquetil weigerde meermaals om met Bobet in het nationale team te rijden. Met Geminiani was Anquetil tijdens de carrière van beide renners eveneens geen goede vrienden. Echter veranderde dit na de carrière van Geminiani. Geminiani bleek naast een fervent klimmer ook een zakenman te zijn. Hij richtte onder andere zijn eigen wielerploeg op; hij zorgde ervoor een ploeg te bouwen waarin Anquetil het middelpunt vormde. Al snel vond Geminiani een manier om in te spelen op de psychologische aspecten in het wielrennen die verhouding hadden tot Anquetil. Geminiani wist Anquetil te motiveren en kon hem aansporen enkele van zijn grootse plannen uit te voeren, onder andere het combineren van het [[Critérium du Dauphiné]] en [[Bordeaux-Parijs]] in 1965. Nadat beide heren elkaar hadden gevonden op sportief vlak werden ze ook betere vrienden naast het wielrennen.{{Sfn|Fournel|2012|pp=128-138}}
=== Rivaliteit Poulidor ===
Nadat [[Raymond Poulidor]] in het peloton verscheen werden hij en Anquetil binnen korte tijd rivalen van elkaar. Deze rivaliteit tussen Poulidor en Anquetil kwam tot een hoogtepunt in de [[Ronde van Frankrijk 1964]]. Ondanks het feit dat de concurrentie tussen beide al enige tijd duurde was het duel in deze ''Tour'' degene die het breedst werd uitgemeten en waar hedendaags nog het meest over word geschreven.{{Sfn|Laget|2012|pp=237-238}} Onder het Franse volk zorgde de duels voor het ontstaan van twee groepen supporters. De fans van Poulidor werden "poulidoristes" genoemd; de fans van Anquetil gingen door als "anquetilistes". Waar beide wielrenners in wedstrijden elkaars vijanden waren, was dat lang niet altijd het geval buiten wedstrijden om. Zo konden ze het goed vinden met elkaar vanwege hun boerenafkomst en hadden ze enkele gedeelde interesses. Daarnaast waren ze beide bewust van de commerciële voordelen die ze hebben gehad van hun duels in wielerwedstrijden.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|pp=305-306}}{{Sfn|Fournel|2012|pp=138-147}}
=== Controverse Riviere ===
Korte tijd waren [[Roger Rivière]] geduchte concurrenten van elkaar. Rivière, eveneens een renner die uitblonk in het tijdrijden, startte in 1956 als beroepsrenner; dit was drie jaar na Anquetil. Anquetil merkte dat hij in Rivière een nieuwe tegenstander had. Toen beide renners samen moesten rijden in de nationale ploeg voor het nationaal kampioenschap weigerde Anquetil hieraan deel te nemen. Merendeel van het jaar waren de heren concurrenten van elkaar, hierdoor was Anquetil het er niet mee eens om voor deze wedstrijd vrede te sluiten. De strijd tussen beide renners was echter van korte duur, Rivière was betrokken bij een ongeluk in de [[Ronde van Frankrijk 1960|Ronde van Frankrijk van 1960]]. Nadien was hij niet meer in staat om te wielrennen. Zo verloor Anquetil een eventuele tegenstander om de eindzeges in de Grote Rondes.{{Sfn|Fournel|2012|p=107}}{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=302}} Rivière werd destijds gezien als één van de grootste opkomende talenten.
== Dopinggebruik ==
Nog tijdens zijn carrière was Anquetil open over het gebruik van doping, in 1967 vertelde hij hier uitgebreid over aan de Franse sportkrant [[L'Équipe]].{{Sfn|Fournel|2012|p=78}} Één jaar eerder was hij al in opspraak gekomen nadat hij geweigerd zou hebben een dopingtest te doen na het winnen van de Belgische klassieke wedstrijd [[Luik-Bastenaken-Luik 1966|Luik-Bastenaken-Luik]]. Later werd dit door de Belgische Wielerunie herroepen.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}} Zelf gaf hij op voorhand aan om in België een volledig ''zuivere'' koers te willen rijden.{{Sfn|Fournel|2012|p=80}} Later gaf hij aan dat hij inderdaad werd aangesproken door een medewerker van de koers die hem vertelde een dopingtest te moeten afleveren. Hier weigerde hij vanwege zijn ''waardigheid'' die voor hem van belang was in de sport. Ook bij het verbreken van zijn eigen [[werelduurrecord (wielrennen)|werelduurrecord]] in 1967 was er een controverse over een dopingcontrole. Anquetil zou volgens de baas van de [[UCI]] geweigerd hebben hier aan deel te nemen, waarna zijn record niet werd erkend.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}} Ook kwam in 1967 het gebruik van doping veel in opspraak na het overlijden van de Brit [[Tom Simpson]].{{Sfn|Couwenhoven|2016|p=310}} Daarnaast zou Anquetil zijn prestatie in 1965, het voltooien van het [[Critérium du Dauphiné]] gevolgd door [[Bordeaux-Parijs 1965|Bordeaux-Parijs]] binnen 24 uur, ook niet volledig ''naturel'' hebben verreden. Volgens hem was het geen geheim en tevens een onderdeel van de sport.<ref>{{Citeer boek |achternaam=Smeets |voornaam=Mart |titel=Aan de meet |datum=2016 |Uitgever=De Kring |ISBN=9789462970328 |p=207}}</ref> Ook wilde hij zijn uitgaansleven graag kunnen combineren met zijn carrière als wielrenner waardoor het gebruik van doping een levenswijze werd.{{Sfn|Fournel|2012|p=82}} Tijdens het rijden van een wedstrijd nuttigde hij eveneens bier en champagne, volgens hem was het geen optie om dit enkel met water te kunnen doen.{{Sfn|Fournel|2012|p=79}}{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}}
== Palmares ==
=== Overwinningen ===
==== Baanwielrennen ====
{| class="wikitable"
! Jaar !! {{FR-VLAG}} [[Frans kampioenschap baanwielrennen|FK]] !! [[Bestand:Arc en ciel.png|15px]] [[Wereldkampioenschappen baanwielrennen|WK]] !! Overige
|-
! colspan="4"|Profs
|-
|1955 || {{goud}} [[Franse kampioenschappen baanwielrennen#Achtervolging|Achtervolging]] || ||
|-
|1956 || {{goud}} Achtervolging (2x) || {{zilver}} [[Wereldkampioenschappen baanwielrennen 1956|Achtervolging]] || {{zilver}} [[Roue d'Or à Daumesnil]]
|-
|1957 || {{zilver}} Achtervolging || || {{goud}} Roue d'Or à Daumesnil<br>{{goud}} [[Zesdaagse van Parijs]]
|-
|1958 || || || {{goud}} Zesdaagse van Parijs
|-
|colspan=4 align="center"| ''geen deelnames tussen 1959 en 1966''.
|-
|1967 || {{zilver}} Achtervolging<br>{{zilver}} [[Franse kampioenschappen baanwielrennen#Omnium|Omnium]] || ||
|-
|1968 || {{zilver}} Omnium || ||
|}
==== Wegwielrennen ====
==== Amateurs ====
{{palmares start|2}}
;1951
:Eindklassement van de Normandische vereniging
:Jongerenklassement [[Maillot des As]]
;1952
:[[Bestand:MaillotFra.PNG|20px]] Nationaal kampioen, amateurs
:Kampioen van Normandië op de weg
:Eindklassement van de Normandische vereniging
:[[Grote Prijs van Frankrijk]] (ITT)<ref group="kleine-letter">[[Individuele tijdrit|ITT]] (Ook wel ''International Time Trial'' of ''Individuele tijdrit'' genoemd) is de gangbare term die gebruikt wordt bij het aangeven van een tijdrit. De term '''ITT''' zal hier verder worden gebruikt indien de overwinning een tijdrit betreft</ref>
;1953
:Onafhankelijk Normandisch kampioen op de weg<ref group="kleine-letter">Destijds was hij actief als onafhankelijke renner, dit hield in dat hij wel mocht deelnemen aan koersen maar niet was aangesloten bij een [[wielerploeg]]</ref>
:Eindklassement Maillot des As
:2e etappe (ITT) [[Ronde van de Manche]]
:Eindklassement Ronde van de Manche
:[[Rouen-Lisieux-Rouen]]
{{palmares eind}}
==== Profs ====
{{palmares start|3}}
;1953 - 3 zeges<ref group="kleine-letter">Bij het aantal zeges wordt uitgegaan van het aantal etappe overwinningen per jaar. De (eventueel) gewonnen eindklassementen en trofeeën tellen hier '''niet''' bij mee.</ref>
:[[Grote Landenprijs|GP des Nations]]<ref group="kleine-letter">De gebruikte afkorting "GP" staat voor "Grote Prijs" en zal in dit palmares worden gebruikt indien de naam van de wedstrijd "Grote Prijs" bevat.</ref> (ITT)
:[[GP Lugano]] (ITT)
:4e etappe [[Tour de la Manche]]
:Eindklassement Tour de la Manche
:[[Alcyon#Trophée Gentil|Trophée Gentil]]
;1954 - 3 zeges
:5e etappe (deel A, ITT) [[Parijs-Nice]]<ref group="kleine-letter">Indertijd kenden veel etappekoersen een A en B gedeelte per etappe. Beide delen werden op dezelfde dag verreden. Veelal bestond één van de twee delen uit een tijdrit en de ander uit een (verkorte) wegwedstrijd.</ref>
:GP des Nations (ITT)
:GP Lugano (ITT)
;1955 - 3 zeges
:6e etappe [[Tour du Sud-Est]]
:[[Grote Prijs Martini (wielerwedstrijd)|GP Martini]] (ITT)
:GP des Nations (ITT)
;1956 - 5 zeges
:[[Rouen-les-Essarts (wielerwedstrijd)|Rouen-les-Essarts]]
:[[Ronde van Caen]]
:GP des Nations (ITT)
:GP Martini (ITT)
:[[Circuit du Trégor]]
;1957 - 8 zeges
:5e etappe (ITT) [[Parijs-Nice]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Parijs-Nice
:3e (deel B), 9e, 15B (ITT) en 20e (ITT) etappe [[Ronde van Frankrijk 1957|Ronde van Frankrijk]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Frankrijk
:GP Martini (ITT)
:GP des Nations (ITT)
:[[Grote Prijs Europa (wielerwedstrijd)|GP Europa]]
;1958 - 6 zeges
:5e etappe (deel A, ITT) Parijs-Nice
:4e etappe (ITT) [[Vierdaagse van Duinkerke]]
:Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
:[[Grote Prijs Marvan|GP Marvan]]
:GP Martini (ITT)
:GP des Nations (ITT)
:GP Lugano (ITT)
;1959 - 7 zeges
:5e etappe (deel A, ITT) [[Parijs-Nice|Parijs-Nice-Rome]]
:4e etappe (ITT) Vierdaagse van Duinkerke
:Eindklassement Vierdaagse van Duinkerke
:2e (ITT) en 19e (ITT) etappe [[Ronde van Italië 1959|Ronde van Italië]]
:[[Criterium der Azen]]
:GP Martini (ITT)
:GP Lugano (ITT)
;1960 - 5 zeges
:4e etappe (deel B, ITT) [[Ronde van Romandië]]
:14e etappe (ITT) [[Ronde van Italië 1960|Ronde van Italië]]
:[[Bestand:Jersey pink.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Italië
:[[Grote Prijs Forlì|GP Forlì]] (ITT)
:GP Lugano (ITT)
:Criterium der Azen
:[[Alcyon#Trophée Gentil|Trophée Gentil]]
;1961 - 10 zeges
:6e etappe (deel A, ITT) Parijs-Nice
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Parijs-Nice
:[[Internationaal Wegcriterium]]
:GP Forlì (ITT)
:2e etappe (deel B, ITT) Ronde van Romandië
:9e etappe (ITT) [[Ronde van Italië 1961|Ronde van Italië]]
:2e etappe Ronde van Caen
:Eindklassement Ronde van Caen
:1e (deel B, ITT), 19e (ITT) etappe [[Ronde van Frankrijk 1961|Ronde van Frankrijk]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Frankrijk
:GP des Nations (ITT)
:GP Lugano (ITT)
:[[Super Prestige Pernod 1961|Super Prestige Pernod]]
:[[Super Prestige Pernod 1961#Eindklassementen|Prestige Pernod]]<ref group="kleine-letter">Naast het algemene klassement voor de beste internationale renner, werd er ook een prijs uitgereikt aan de best geklasseerde Franse renner. Deze prijs won Anquetil driemaal, ook in 1963 en 1965</ref>
;1962 - 5 zeges
:3e etappe [[Ronde van de Var]]
:8e (deel B, ITT) en 20e (ITT) etappe [[Ronde van Frankrijk 1962|Ronde van Frankrijk]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Frankrijk
:[[Boucles de l'Aulne]]
:[[Trofeo Baracchi]]<ref group="kleine-letter">De wedstrijd werd verreden als een [[koppeltijdrit]]</ref> (met [[Rudi Altig]])
;1963 - 11 zeges
:6e etappe (deel A, ITT) [[Parijs-Nice]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement [[Parijs-Nice]]
:3e etappe (ITT) Internationaal Wegcriterium
:Eindklassement Internationaal Wegcriterium
:2e etappe Ronde van de Var
:1e etappe (deel B, ITT) [[Ronde van Spanje 1963|Ronde van Spanje]]
:[[Bestand:Jersey red.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Spanje
:6e etappe (deel A, ITT) [[Critérium du Dauphiné]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Critérium du Dauphiné
:6e (deel B, ITT) 10e, 17e en 19e (ITT) etappe [[Ronde van Frankrijk 1963|Ronde van Frankrijk]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Frankrijk
:[[Circuit d'Auvergne]]
:Criterium der Azen
:[[Super Prestige Pernod 1963|Super Prestige Pernod]]
:[[Super Prestige Pernod 1963#Eindklassementen|Prestige Pernod]]
:[[Alcyon#Trophée Gentil|Trophée Gentil]]
;1964 - 7 zeges
:[[Gent-Wevelgem 1964|Gent-Wevelgem]]
:1e etappe Internationaal Wegcriterium
:5e etappe (ITT) [[Ronde van Italië 1964|Ronde van Italië]]
:9e, 10e (deel B, ITT), 17e (ITT), en 22e (deel B, ITT) etappe [[Ronde van Frankrijk 1964|Ronde van Frankrijk]]
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Ronde van Frankrijk
;1965 - 13 zeges
:6e etappe (deel A, ITT) Parijs-Nice
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Parijs-Nice
:[[Manx Premier Trophy]]
:3e etappe (ITT) Internationaal Wegcriterium
:Eindklassement Internationaal Wegcriterium
:[[Mont Faron (wielerwedstrijd)|Mont Faron]] (ITT)
:3e, 5e en 7e (deel B, ITT) etappe Critérium du Dauphiné
:[[Bestand:Jersey yellow.svg|20px]] Eindklassement Critérium du Dauphiné
:[[Bordeaux-Parijs 1965|Bordeaux-Parijs]]
:GP Forlì (ITT)
:GP Lugano (ITT)
:GP des Nations (ITT)
:Criterium der Azen
:Trofeo Baracchi (met [[Jean Stablinski]])
:[[Super Prestige Pernod 1965|Super Prestige Pernod]]
:[[Super Prestige Pernod 1965#Eindklassementen|Prestige Pernod]]
;1966 - 4 zeges
:Eindklassement [[Ronde van Sardinië]]
:8e etappe (deel A, ITT) Parijs-Nice
:[[Luik-Bastenaken-Luik 1966|Luik-Bastenaken-Luik]]
:6e etappe (deel B, ITT) [[Ronde van Catalonië]]
:GP des Nations (ITT)
:[[Super Prestige Pernod 1966|Super Prestige Pernod]]
;1967 - 2 zeges
:Eindklassement Internationaal Wegcriterium
:[[Circuit de la Fôret de la Joux]]
:7e etappe (deel B, ITT) Ronde van Catalonië
:Eindklassement Ronde van Catalonië
;1968 - 3 zeges
:[[Maël-Pestivien (wielerwedstrijd)|Maël-Pestivien]]
:[[Boucles de l'Aulne]]
:Trofeo Baracchi (met [[Felice Gimondi]])
;1969 - 1 zege
:Eindklassement [[Ronde van het Baskenland]]
{{palmares eind}}
<u>'''Totaal:'''</u> 97 zeges (waarvan 60 individuele tijdritten)
=== Belangrijkste ereplaatsen<ref group="kleine-letter">In onderstaande lijst zijn wedstrijden opgenomen die tijdens de carrière van Anquetil waardering genoten.</ref> ===
==== Wegwielrennen ====
{{palmares start}}
===== Eindklassementen in grote rondes =====
;1959
:{{zilver}} [[Ronde van Italië 1959|Ronde van Italië]]
:{{brons}} [[Ronde van Frankrijk 1959|Ronde van Frankrijk]]
;1961
:{{zilver}} [[Ronde van Italië 1961|Ronde van Italië]]
;1966
:{{brons}} [[Ronde van Italië 1966|Ronde van Italië]]
;1967
:{{brons}} [[Ronde van Italië 1967|Ronde van Italië]]
===== Monumenten =====
;1958
:10e in [[Milaan-San Remo]]
;1960
:8e in [[Parijs-Roubaix 1960|Parijs-Roubaix]]
;1965
:8e in [[Ronde van Lombardije]]
;1966
:4e in Ronde van Lombardije
;1968
:4e in [[Luik-Bastenaken-Luik]]
{{palmares eind}}
===== Overig =====
{{palmares start}}
;1952
:{{brons}} [[Wielersport op de Olympische Zomerspelen 1952#weg|Ploegentijdrit op de Olympische Spelen]]
:12e Individuele wegwedstrijd op de Olympische Spelen
:8e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1952#Amateurs|Wereldkampioenschap wielrennen]], amateurs
;1953
:2e [[Trofeo Baracchi]] (met [[Antonin Rolland]])
;1954
:2e Trofeo Baracchi (met [[Louison Bobet]])
:3e [[Grote Prijs Martini (wielerwedstrijd)|GP Martini]]
:5e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1954|Wereldkampioenschap wielrennen]]
;1955
:2e Trofeo Baracchi (met [[André Darrigade]])
:6e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1955|Wereldkampioenschap wielrennen]]
;1957
:2e [[Genua-Nice]]
;1958
:2e Trofeo Baracchi (met André Darrigade)
;1959
:3e [[Gent-Wevelgem]]
:9e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1959|Wereldkampioenschap wielrennen]]
;1960
:9e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1960|Wereldkampioenschap wielrennen]]
;1961
:6e [[Waalse Pijl]]
;1963
:2e Trofeo Baracchi (met [[Raymond Poulidor]])
:3e [[Frans kampioenschap wielrennen voor elite|Nationaal kampioenschap op de weg]]
;1965
:3e Nationaal kampioenschap op de weg
;1966
:2e [[Wereldkampioenschappen wielrennen 1966|Wereldkampioenschap wielrennen]]
:2e [[Ronde van Catalonië]]
;1967
:2e Trofeo Baracchi (met [[Bernard Guyot]])
;1968
:3e [[Critérium du Dauphiné]]
{{palmares eind}}
=== Resultaten in voornaamste wedstrijden ===
{| class="vatop"
|
Regel 293 ⟶ 488:
|}
==
[[File:Jacques Anquetil and Felice Gimondi, Giro d'Italia 1967.jpg|thumb|Jacques Anquetil schudt de hand voorafgaand aan de 22e etappe met [[Felice Gimondi]] in de [[Ronde van Italië 1967]]]]
*1953 – {{FR-VLAG}} [[La Perle-Hutchinson]]
*1954 – {{FR-VLAG}} [[La Perle-Hutchinson]]
*1955 – {{FR-VLAG}} [[La Perle-Hutchinson]]
*1956 – {{IT-VLAG}} [[Bianchi (wielerploeg)|Bianchi-Pirelli]]
*1956 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Potin-Hutchinson]]
*1957 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Potin]]
*1958 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Leroux-Hutchinson]]
*1959 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Leroux-Fynsec-Hutchinson-ACBB]]
*1960 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Leroux-Fynsec-Hutchinson-ACBB]]
*1961 – {{FR-VLAG}} [[Helyett (wielerploeg)|Helyett-Fynsec-Hutchinson]]
*1962 – {{FR-VLAG}} [[Gitane|Saint-Raphaël-Helyett-Hutchinson]]
*1963 – {{FR-VLAG}} [[Gitane|Saint-Raphaël-Gitane-R. Geminiani]]
*1964 – {{FR-VLAG}} [[Gitane|Saint-Raphaël-Gitane-Dunlop]]
*1965 – {{FR-VLAG}} [[Ford France (wielerploeg)|Ford France-Gitane]]
*1966 – {{FR-VLAG}} [[Ford France (wielerploeg)|Ford France-Hutchinson]]
*1967 – {{FR-VLAG}} [[Bic (wielerploeg)|Bic]]
*1968 – {{FR-VLAG}} [[Bic (wielerploeg)|Bic]]
*1969 – {{FR-VLAG}} [[Bic (wielerploeg)|Bic]]
== Onderscheidingen en vernoemingen ==
* De Ronde van Frankrijk van [[Ronde van Frankrijk 1997|1997]] ging van start in [[Rouen]], jarenlang de woonplaats en tevens de overlijdensplaats van Anquetil, de [[karavaan]] bracht eer aan zijn graf en hier werd door de media ook uitgebreid aandacht aan besteed.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=308}}
* Ondanks het feit dat het [[werelduurrecord (wielrennen)|werelduurrecord]] wat Anquetil verbrak op 27 september 1967 nooit officieel is erkend, werd hij dat jaar wel benoemd tot [[Legioen van Eer]]. President van Frankrijk [[Charles De Gaulle]] maakte deze beslissing en speldde eigenhandig de versierselen op.{{Sfn|Aarsbergen|Nijssen|2010|p=307}}
* In Frankrijk zijn meerdere straten vernoemd naar Anquetil. Onder andere in de gemeenten [[Bobigny]], [[Garges-lès-Gonesse]] en [[Neuilly-Plaisance]].
* In 1987 werd de [[Vélodrome Jacques-Anquetil|Vélodrome Cipale]] vernoemd naar Anquetil. De naam die deze wielerbaan kreeg luidt: Vélodrome Jacques-Anquetil.
* Op 29 juni 1957 won Anquetil zijn eerste etappe in de Ronde van Frankrijk. De finish van deze etappe was op een kade in Rouen. Later is deze kade naar hem vernoemd, de naam hiervan luidt: ''Quai Jacques''{{Sfn|Couwenhoven|2012|p=312}}
* Naar aanleiding van zijn zeges in de [[Grote Landenprijs]] was er nabij [[Châteaulin]] een beeld geplaatst voor Anquetil. Deze was gemaakt door de kunstenaar Milcko Stack. Dit beeld werd niet veel later nadat het was geplaatst gestolen en niet meer teruggevonden. Hedendaags is er een replica aanwezig. De naam die het beeld kreeg luidde: ''Les Amis du Tour de France''.{{Sfn|Couwenhoven|2012|p=312}}
== Trivia ==
[[File:Italo Zilioli, Jacques Anquetil and Vittorio Adorni 1964.jpg|thumb|V.l.n.r. [[Italo Zilioli]], [[Vittorio Adorni]] en Jacques Anquetil in de [[Ronde van Italië 1964]]]]
*Na [[Fausto Coppi]] was Anquetil de eerste renner die de Ronde van Italië en de Ronde van Frankrijk in één kalender jaar won. Coppi behaalde deze prestatie in de jaren 1949 en 1952, Anquetil in het jaar 1964.
*In 1961 bleef Anquetil leider in het algemeen klassement van de [[Ronde van Frankrijk]] vanaf dag één tot en met de laatste dag. De renners die deze prestatie ook behaalden waren: [[Ottavio Bottecchia]] ([[Ronde van Frankrijk 1924|1924]]), [[Nicolas Frantz]] ([[Ronde van Frankrijk 1928|1928]]) en [[Romain Maes]] ([[Ronde van Frankrijk 1935|1935]]).
*In de jaren '50 en '60 van de 20e eeuw kende het wielrennen in Frankrijk een grote groei, er werden steeds vaker [[criterium (wielrennen)|criteriums]] georganiseerd. Dit zijn korte wedstrijden waarvoor renners worden uitgenodigd. De meesten vonden plaats ná de [[Ronde van Frankrijk]]. Toeschouwers moeten betalen voor toegang, de renners zijn verplicht om te zorgen voor spektakel. Door de triomfen die Anquetil in de Ronde van Frankrijk behaalde leverde deze criteriums hem veel geld op. Alle Franse dorpen en steden wilden de grote wielrenners in hun dorp zien verschijnen en keerden hiervoor hoge bedragen uit.{{Sfn|Fournel|2012|p=68}} Een andere benaming voor deze criteriums is het ''Rondje om de kerk''.
*In 1964 werd Anquetil de eerste wielrenner die vijfmaal de [[Ronde van Frankrijk]] won, later zijn er drie wielrenners geweest die hem dit nadeden, dit waren: [[Eddy Merckx]], [[Bernard Hinault]] en [[Miguel Indurain]].<ref group="kleine-letter">In 2005 won [[Lance Armstrong]] voor de zevende keer de Ronde van Frankrijk, echter werden deze zeges hem in 2012 ontnomen na bekend te hebben dat hij in die jaren doping zou hebben gebruikt.</ref>
*Samen met vriend en ploegleider [[Raphaël Géminiani]] nam hij in 1965 deel aan de [[Rally van Monte Carlo]], zij eindigden dertig minuten na de winnaar.<ref>{{Cite web| title = SPORTGAZET Sneeuwstormen beperkten het zicht naar Chamberg HET IS MENENS IN RALLYE VAN MONTE CARLO RanmW| work = De nieuwe Limburger| date = 1965-01-19| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCC01:048108015:mpeg21:a00107| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref><ref>{{Cite web| title = JACQUES ANQUETIL| work = Limburgsch dagblad| date = 1965-01-15| url = https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010526168:mpeg21:a0324| via = Delpher| accessdate =2023-09-03}}</ref>{{Sfn|Fournel|2012|p=138}}
{{StartOpvolging}}
Regel 309 ⟶ 537:
| vorige = [[Gastone Nencini]]<br />{{IT-VLAG}}<br />[[Ronde van Frankrijk 1960|1960]]
| volgende = [[Felice Gimondi]]<br />{{IT-VLAG}}<br />[[Ronde van Frankrijk 1965|1965]]
}}
{{EindOpvolging}}
{{StartOpvolging}}
{{OpvolgingCombi
| lijst = [[Bestand:Jersey pink.svg|20px]] [[Ronde van Italië|Winnaar van de Ronde van Italië]] [[Bestand:Jersey pink.svg|20px]]<br />{{FR-VLAG}} Jacques Anquetil <br />[[Ronde van Italië 1960|1960]]
| vorige = {{LU-VLAG}} [[Charly Gaul]] <br />[[Ronde van Italië 1959|1959]]
| volgende = {{IT-VLAG}} [[Arnaldo Pambianco]] <br />[[Ronde van Italië 1961|1961]]
}}
{{EindOpvolging}}
{{StartOpvolging}}
{{OpvolgingCombi
| lijst = [[Bestand:Jersey pink.svg|20px]] [[Ronde van Italië|Winnaar van de Ronde van Italië]] [[Bestand:Jersey pink.svg|20px]]<br />{{FR-VLAG}} Jacques Anquetil <br />[[Ronde van Italië 1964|1964]]
| vorige = {{IT-VLAG}} [[Franco Balmamion]] <br />[[Ronde van Italië 1962|1962]], [[Ronde van Italië 1963|1963]]
| volgende = {{IT-VLAG}} [[Vittorio Adorni]] <br />[[Ronde van Italië 1965|1965]]
}}
{{EindOpvolging}}
Regel 314 ⟶ 556:
{{OpvolgingCombi
| lijst = [[Bestand:Jersey gold.svg|20px]] [[Ronde van Spanje|Winnaar van de Ronde van Spanje]] [[Bestand:Jersey gold.svg|20px]]<br /> Jacques Anquetil<br />{{FR-VLAG}}<br />[[Ronde van Spanje 1963|1963]]
| vorige =
| volgende =
}}
{{EindOpvolging}}
Regel 334 ⟶ 576:
}}
{{EindOpvolging}}
== Bronvermelding ==
{{Appendix|2==== Bronnen ===
*[https://www.cyclebase.nl/cb-content/index.php?lang=en&page=renner&jrg=0&discipline=2&id=397&chk1=0 Profiel] via ''Cyclebase.nl''
*[https://www.cyclingranking.com/rider/2519/jacques-anquetil Profiel en palmares] van Anquetil via ''Cyclingranking.com
*[http://www.memoire-du-cyclisme.eu/pelotons/coureurs.php?c=21859 Profiel] via ''Memoire-du-cyclisme.fr''
*[http://www.memoire-du-cyclisme.eu/palmares/anquetil_jacques.php Palmares] via ''Memoire-du-cyclisme.fr''
*[https://www.procyclingstats.com/rider/jacques-anquetil Profiel] via ''ProCyclingStats.com''
*[http://www.dewielersite.net/db2/wielersite/coureurfiche.php?coureurid=245 Profiel] via ''DeWielersite.nl''
*[https://www.wvcycling.com/en/rider/34000/ Profiel] via ''wvcycling.com''
*{{Citeer boek |titel=Anquetil tout seul |achternaam=Fournel |voornaam=Paul |taal=fr |uitgever=Editions du Seuil |datum=2012 |isbn=9782021036725}}
*{{Citeer boek |titel=De grootste wielerkampioenen |last=Aarsbergen |first=Aart |last2=Nijssen |first2=Peter |taal=nl |uitgever=Muntinga Pockets |datum=2010 |isbn=9789041708199}}
*{{Citeer boek |titel=De Wereld van het uurrecord |achternaam=Couwenhoven |voornaam=Ron |taal=nl |uitgever=Hans van Maar |datum=2016 |isbn=9789089756619}}
*{{Citeer boek |titel=100e Tour de France: jours de fête |achternaam=Laget |voornaam=Serge |taal=fr |medeauteurs=Gilles Montgermont |uitgever=Editions Chronique |datum=2012 |isbn=9789401402156}}
=== Noten ===
{{References|group=kleine-letter}}
=== Referenties ===
{{References||3}}}}
{{Commonscat|Jacques Anquetil}}
{{Navigatie selectie wielerploeg|inhoud= <big>'''Wielerploegen van Jacques Anquetil'''</big>
{{Navigatie selectie wielerploeg/Saint-Raphaël 1962}}
Regel 345 ⟶ 607:
}}
{{Bibliografische informatie}}
{{DEFAULTSORT:Anquetil, Jacques}}
[[Categorie:Frans wielrenner]]
[[Categorie:Frans olympisch deelnemer]]
[[Categorie:Winnaar van de Ronde van Frankrijk]]
[[Categorie:
[[Categorie:Winnaar van de Ronde van Spanje]]
| |||